هوءَ سورڇٽ جي نالي سان مشهور هئي ۽ راجا جو نالو چترڪوٽ هو.
چندر ڀاگ نديءَ جي ڪنارن تي ڀينرون چرنديون هيون
۽ راجا اتي اچي غسل ڪندو هو (4)
چوپائي
(هوءَ) اتي کير جي چونڊ لاءِ عورتن (مڪن) کي وٺي ايندي هئي
هوءَ کير پيارڻ لاءِ اُتي کير به کڻي ايندي هئي ۽ ساڳئي وقت راجا به اتي پهچي ويندو هو.
هوءَ کير پيارڻ لاءِ اُتي کير به کڻي ايندي هئي ۽ ساڳئي وقت راجا به اتي پهچي ويندو هو.
جڏهن به گابي کير واري ماڻهوءَ کي پريشان ڪندو هو ته هو ان کي پڪڙڻ لاءِ سڏيندو هو.(5)
دوهيرا
جڏهن به کير وارو پنهنجو مٿو کير ڏانهن نهاريندو هو.
راجا فوراً اچي ان عورت کي ڀڄائيندو (6)
راجا بهادريءَ سان خوش ٿيندو هو ۽ لطف اندوز ٿيندو هو.
شاندار ڀاڪر پائڻ سان، هوءَ به مزو وٺندي هئي (7)
جڏهن ايذاءُ ٿيندو هو ته ڀَيَس ڇِڪندو ۽ کير ڦِرندو،
کير وارو هن کي ڪاوڙ ۾ ملامت ڪندو هو (8)
ارريل
”ٻڌو، ٻڪريءَ، تون ڇا پيو ڪرين؟
”توهان کير وجھڻ لاءِ ٺاهي رهيا آهيو. ڇا تون مون کان نه ڊڄين؟
عورت چيو، ”ٻڌو، پيارا، منهنجي ڳالهه ٻڌ.
”گاڏو تڪليف ڏئي رهيو آهي. هن کي پيئڻ ڏيو. '(9)
دوهيرا
(اھڙيءَ طرح) راجا ۽ کير واري نوڪر ٺھيل ۽ لطف اندوز ٿيا.
جيئن، عورت راجا کي ڀاڪر پائي ڀاڪر پائيندي (10)
جڏهن کير گهڻو ڌڪيو ته کير واري وري چيو،
”تون ڇا پيو ڪرين، اي کير جي ٻانهي، کير ضايع ڪري رهي آهين“ (11)
”مان ڇا ڪريان، گابي مون کي ڏاڍي تڪليف ڏئي رهي آهي.
”هن کي چوسڻ ڏي. آخرڪار کير انهن لاءِ پيدا ڪيو ويو آهي.' (l2)
“ اهڙيءَ طرح راجا ۽ کير وارا، ٻئي مطمئن ٿي پنهنجي پنهنجي گهر ڏانهن روانا ٿيا.
قصو ختم ڪندي وزير راجا کي ٻڌايو هو (13)
راز سمجھڻ کان سواء، کير وارو پنهنجي گهر موٽي آيو،
۽ شاعر رام جو چوڻ آهي ته، عورت اهڙيءَ طرح پيار مان گهڻي حد تائين لطف اندوز ٿيو (14) (1)
28 (28) (554).
سورٿا
راجا پنهنجي پٽ کي جيل ۾ موڪليو.
۽ صبح جو وري کيس سڏيو (1)
دوهيرا
سياڻو وزير، جيڪو حڪمت جو ماهر هو.
راجا چتر سنگهه کي هڪ دفعو وري ڪهاڻي ٻڌائي.
چوپائي
هڪ بادشاهه درياهه جي ڀرسان رهندو هو.
هڪ نديءَ جي ڪناري تي هڪ راجا رهندو هو، جنهن جو نالو مدن ڪيٽ هو.
اتي مدن متي نالي هڪ عورت رهندي هئي.
ان سان گڏ مدن متي نالي هڪ عورت به رهندي هئي، جنهن کي راجا سان پيار ٿي ويو هو.
دوهيرا
درياهه پار ڪري، راجا کيس ڏسڻ لاءِ ويندا هئا، ۽ استعمال ڪندا هئا
ان عورت سان مختلف طريقن سان خوش ڪرڻ (4)
چوپائي
ڪڏهن ڪڏهن بادشاهه درياهه پار ڪري (هن وٽ) ويندو هو