اگھر سنگهه اهڙي خراب حالت ۾ به ڀڄي نه ويو ۽ ڪرشن کي منهن ڏئي، بي شرميءَ سان ڳالهايو.1204.
چوپي
شري ڪرشن جي موجودگيءَ ۾، هن چيو ته:
هن ڪرشن کي چيو ته، تو اددر سنگھ کي دوکي سان قتل ڪيو آهي
عجب سنگهه کي ٺڳي ۽ برباد ڪيو ويو آهي.
توهان عجب سنگهه کي به بي ايماني سان قتل ڪيو آهي ۽ مان اهو راز چڱيءَ طرح ڄاڻان ٿو.���1205.
DOHRA
اگهر سنگهه ڏاڍي بي خوفيءَ سان ڪرشن جي سامهون ڳالهايو
جيڪي به لفظ هن ڪرشن سان ڳالهايو، اهي شاعر هاڻي ٻڌائي ٿو.1206.
سويا
هن جنگ جي ميدان ۾ بنا ڪنهن شرم جي ڪرشن سان ڳالهايو، ”تون اسان تي بيڪار ناراض آهين
هن جنگ مان توهان کي ڇا حاصل ٿيندو؟ تون اڃا ڇوڪرو آهين،
ان ڪري تون مون سان نه وڙهجانءِ ۽ ڀڄي وڃ
جيڪڏهن توهان وڙهندا رهندا ته توهان کي پنهنجي گهر ڏانهن رستو نه ملندو ۽ قتل ڪيو ويندو. ���1207.
DOHRA
جڏهن هن فخر سان ائين ڳالهايو ته ڪرشن پنهنجو ڪمان ڪڍيو ۽ تير هن جي منهن تي لڳي ويو
تير جي لڳڻ سان هو مري ويو ۽ زمين تي ڪري پيو.
پوءِ ارجن سنگهه جرئت سان ڪرشن سان (اها) ڳالهه ڪئي.
پوءِ ضدي ارجن سنگهه ڪرشن کي چيو ته ”آءٌ هڪ زبردست جنگجو آهيان ۽ توکي هڪدم هيٺ ڪري ڇڏيندس.
(سندس) لفظ ٻڌي، شري ڪرشن پنهنجي تلوار کي پڪڙيو ۽ ڊوڙي ويو ۽ دشمن جي مٿي تي ڌڪ هنيو.
اهو ٻڌي ڪرشن پنهنجي خنجر سان سندس مٿي تي هڪ ڌڪ هنيو ۽ هو طوفان ۾ وڻ وانگر ڪري پيو.
سويا
(جڏهن) ارجن سنگهه کي تلوار سان ماريو ويو ته راجا امر سنگهه به مارجي ويو.
ارجن سنگهه ۽ امريش سنگهه نالي راجا کي خنجر سان قتل ڪيو ويو، پوءِ ڪرشنا پنهنجا هٿيار هٿ ۾ رکي اٽلش تي سخت ڪاوڙيا.
هن ڪرشن جي سامهون اچي ”مار، مار“ چوڻ شروع ڪيو
سون جي زيورن سان سينگاريل سندس عضون جي شان کان اڳ، سج به بي نياز ٿي ويو. 1211.
هن هڪ پبار (اٽڪل ٽي ڪلاڪ) تائين پرتشدد جنگ ڪئي، پر هو ماري نه سگهيو
تڏهن ڪرشن ڪڪر وانگر گجگوڙ ڪري، دشمن تي پنهنجي تلوار جو وار ڪيو،
۽ جڏهن ڪرشن پنهنجو مٿو ڪٽي ڇڏيو، هو مري ويو ۽ زمين تي ڪري پيو
اهو ڏسي، ديوتائن سلام ڪيو ۽ چيو، ”اي ڪرشن! تو زمين جو وڏو بار ھلڪو ڪري ڇڏيو آھي. 1212.
DOHRA
جڏهن ڪيترن ئي هيروز جو بادشاهه اٹل سنگهه مارجي ويو،
جڏهن اٹل سنگهه، جيڪو ڪيترن ئي ويڙهاڪن جو بادشاهه هو، مارجي ويو، تڏهن اميت سنگهه جنگ ڪرڻ جون ڪوششون شروع ڪيون.1213.
سويا
هن ڪرشن کي چيو، ”جيڪڏهن تون مون سان وڙهندين ته مان توکي وڏو جنگجو سمجهندس
ڇا تون مون کي به اهڙن بادشاهن وانگر ٺڳيءَ ذريعي ٺڳي ڪندين؟
مون کي سخت غضب سان ڀريل ڏسي، (تون) ميدان جنگ ۾ نه بيهندين ۽ (هتان) ڦري ويندين.
تون مون کي سخت ڪاوڙيل ڏسي ميدان مان ضرور ڀڄي ويندين ۽ جيڪڏهن ڪنهن به وقت مون سان وڙهندين ته پوءِ يقيناً پنهنجي جسم کي ڇڏي ويندين. 1214.
اي ڪرشن! جنگ جي ميدان ۾ ٻين لاءِ غضب کان ڇو وڙهندا آهيو؟
اي ڪرشنا! تون وڏي ڪاوڙ ۾ جنگ ڇو پيو ڪرين؟ تنهنجي جسم تي زخم ڇو پيا آهن؟ توهان ڪنهن جي چوڻ تي بادشاهن کي ماري رهيا آهيو؟
تون جيئري ئي رهندين، جيستائين مون سان نه وڙهندين
توکي سهڻو سمجھي، تو کي معاف ڪريان ٿو، تنھنڪري جنگ جو ميدان ڇڏي پنھنجي گھر وڃ.
تڏهن اميت سنگهه، جنگ جي ميدان ۾ مضبوط ماڻهو، ڪاوڙ ۾ چيو ته:
اميت سنگهه جنگ جي ميدان ۾ وري ڳالهايو، ”اڃا به تنهنجو غضب گهڻو گهٽ آهي ۽ جيڪڏهن تون مون کي وڙهندي ڏسندين ته تنهنجي لاءِ ڪا به قيمت نه ٿيندي.
اي ڪرشنا! مان توکي سچ ٿو ٻڌايان، پر تون دل ۾ ٻيو سوچي رهيو آهين
تون هاڻي يا ته مون سان بي خوفيءَ سان وڙهندين يا پنهنجا سمورا هٿيار اڇلائي ڇڏ.
”آءٌ اڄ توکي ۽ تنهنجي سموري فوج کي ميدان جنگ ۾ ماري ڇڏيندس
جيڪڏهن اوهان ۾ ڪو بهادر ويڙهاڪ آهي ۽ ڪنهن کي جنگ جو هنر معلوم آهي ته هو مون سان وڙهڻ لاءِ اڳيان اچي.