شري دسم گرنتھ

صفحو - 418


ਸਮੁਹੇ ਹਰਿ ਕੇ ਆਇ ਕੈ ਬੋਲਿਯੋ ਹ੍ਵੈ ਕਰਿ ਢੀਠੁ ॥੧੨੦੪॥
samuhe har ke aae kai boliyo hvai kar dteetth |1204|

اگھر سنگهه اهڙي خراب حالت ۾ به ڀڄي نه ويو ۽ ڪرشن کي منهن ڏئي، بي شرميءَ سان ڳالهايو.1204.

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوپي

ਹਰਿ ਸਨਮੁਖਿ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰਿਓ ॥
har sanamukh ih bhaat uchaario |

شري ڪرشن جي موجودگيءَ ۾، هن چيو ته:

ਅਡਰ ਸਿੰਘ ਤੈ ਛਲ ਸੋ ਮਾਰਿਓ ॥
addar singh tai chhal so maario |

هن ڪرشن کي چيو ته، تو اددر سنگھ کي دوکي سان قتل ڪيو آهي

ਅਜਬ ਸਿੰਘ ਕਰਿ ਕਪਟ ਖਪਾਯੋ ॥
ajab singh kar kapatt khapaayo |

عجب سنگهه کي ٺڳي ۽ برباد ڪيو ويو آهي.

ਇਹ ਸਭ ਭੇਦ ਹਮੋ ਲਖਿ ਪਾਯੋ ॥੧੨੦੫॥
eih sabh bhed hamo lakh paayo |1205|

توهان عجب سنگهه کي به بي ايماني سان قتل ڪيو آهي ۽ مان اهو راز چڱيءَ طرح ڄاڻان ٿو.���1205.

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

DOHRA

ਅਘੜ ਸਿੰਘ ਅਤਿ ਨਿਡਰ ਹ੍ਵੈ ਬੋਲਿਯੋ ਹਰਿ ਸਮੁਹਾਇ ॥
agharr singh at niddar hvai boliyo har samuhaae |

اگهر سنگهه ڏاڍي بي خوفيءَ سان ڪرشن جي سامهون ڳالهايو

ਬਚਨ ਸ੍ਯਾਮ ਸੋਂ ਜੇ ਕਹੇ ਸੋ ਕਬਿ ਕਹਿਤ ਸੁਨਾਇ ॥੧੨੦੬॥
bachan sayaam son je kahe so kab kahit sunaae |1206|

جيڪي به لفظ هن ڪرشن سان ڳالهايو، اهي شاعر هاڻي ٻڌائي ٿو.1206.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਢੀਠ ਹ੍ਵੈ ਬੋਲਤ ਭਯੋ ਰਨ ਮੈ ਹਸਿ ਕੈ ਹਰਿ ਸੋ ਬਤੀਯਾ ਸੁਨਿ ਲੈਹੋ ॥
dteetth hvai bolat bhayo ran mai has kai har so bateeyaa sun laiho |

هن جنگ جي ميدان ۾ بنا ڪنهن شرم جي ڪرشن سان ڳالهايو، ”تون اسان تي بيڪار ناراض آهين

ਕ੍ਰੁਧ ਕੀਏ ਹਮ ਸੰਗਿ ਨਿਸੰਗ ਕਹਾ ਅਬ ਜੁਧ ਕੀਏ ਫਲੁ ਪੈ ਹੋ ॥
krudh kee ham sang nisang kahaa ab judh kee fal pai ho |

هن جنگ مان توهان کي ڇا حاصل ٿيندو؟ تون اڃا ڇوڪرو آهين،

ਤਾ ਤੇ ਲਰੋ ਨਹੀ ਮੋ ਸੰਗਿ ਆਇ ਕੈ ਹੋ ਲਰਿਕਾ ਰਨ ਦੇਖਿ ਪਰੈ ਹੋ ॥
taa te laro nahee mo sang aae kai ho larikaa ran dekh parai ho |

ان ڪري تون مون سان نه وڙهجانءِ ۽ ڀڄي وڃ

ਜੋ ਹਠ ਕੈ ਲਰਿ ਹੋ ਮਰਿ ਹੋ ਅਪੁਨੇ ਗ੍ਰਿਹ ਮਾਰਗਿ ਜੀਤਿ ਨ ਜੈਹੋ ॥੧੨੦੭॥
jo hatth kai lar ho mar ho apune grih maarag jeet na jaiho |1207|

جيڪڏهن توهان وڙهندا رهندا ته توهان کي پنهنجي گهر ڏانهن رستو نه ملندو ۽ قتل ڪيو ويندو. ���1207.

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

DOHRA

ਜਿਉ ਬੋਲਿਯੋ ਅਤਿ ਗਰਬ ਸਿਉ ਇਤਿ ਹਰਿ ਐਚਿ ਕਮਾਨ ॥
jiau boliyo at garab siau it har aaich kamaan |

جڏهن هن فخر سان ائين ڳالهايو ته ڪرشن پنهنجو ڪمان ڪڍيو ۽ تير هن جي منهن تي لڳي ويو

ਸਰ ਮਾਰਿਯੋ ਅਰਿ ਮੁਖਿ ਬਿਖੈ ਪਰਿਯੋ ਮ੍ਰਿਤਕ ਛਿਤਿ ਆਨਿ ॥੧੨੦੮॥
sar maariyo ar mukh bikhai pariyo mritak chhit aan |1208|

تير جي لڳڻ سان هو مري ويو ۽ زمين تي ڪري پيو.

ਅਰਜਨ ਸਿੰਘ ਤਬ ਢੀਠ ਹੁਇ ਕਹੀ ਕ੍ਰਿਸਨ ਸੋ ਬਾਤ ॥
arajan singh tab dteetth hue kahee krisan so baat |

پوءِ ارجن سنگهه جرئت سان ڪرشن سان (اها) ڳالهه ڪئي.

ਮਹਾਬਲੀ ਹਉ ਆਜ ਹੀ ਕਰਿ ਹੋਂ ਤੇਰੋ ਘਾਤ ॥੧੨੦੯॥
mahaabalee hau aaj hee kar hon tero ghaat |1209|

پوءِ ضدي ارجن سنگهه ڪرشن کي چيو ته ”آءٌ هڪ زبردست جنگجو آهيان ۽ توکي هڪدم هيٺ ڪري ڇڏيندس.

ਸੁਨਤ ਬਚਨ ਹਰਿ ਖਗੁ ਲੈ ਅਰਿ ਸਿਰਿ ਝਾਰਿਯੋ ਧਾਇ ॥
sunat bachan har khag lai ar sir jhaariyo dhaae |

(سندس) لفظ ٻڌي، شري ڪرشن پنهنجي تلوار کي پڪڙيو ۽ ڊوڙي ويو ۽ دشمن جي مٿي تي ڌڪ هنيو.

ਗਿਰਿਓ ਮਨੋ ਆਂਧੀ ਬਚੇ ਬਡੋ ਬ੍ਰਿਛ ਮੁਰਝਾਇ ॥੧੨੧੦॥
girio mano aandhee bache baddo brichh murajhaae |1210|

اهو ٻڌي ڪرشن پنهنجي خنجر سان سندس مٿي تي هڪ ڌڪ هنيو ۽ هو طوفان ۾ وڻ وانگر ڪري پيو.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਅਰਜਨ ਸਿੰਘ ਹਨ੍ਯੋ ਅਸਿ ਸਿਉ ਅਮਰੇਸ ਮਹੀਪ ਹਨਿਓ ਤਬ ਹੀ ॥
arajan singh hanayo as siau amares maheep hanio tab hee |

(جڏهن) ارجن سنگهه کي تلوار سان ماريو ويو ته راجا امر سنگهه به مارجي ويو.

ਅਟਲੇਸ ਪ੍ਰਕੋਪ ਭਯੋ ਲਖਿ ਕੈ ਹਰਿ ਆਪੁਨੇ ਸਸਤ੍ਰ ਲਏ ਸਬ ਹੀ ॥
attales prakop bhayo lakh kai har aapune sasatr le sab hee |

ارجن سنگهه ۽ امريش سنگهه نالي راجا کي خنجر سان قتل ڪيو ويو، پوءِ ڪرشنا پنهنجا هٿيار هٿ ۾ رکي اٽلش تي سخت ڪاوڙيا.

ਅਤਿ ਮਾਰ ਹੀ ਮਾਰ ਪੁਕਾਰਿ ਪਰਿਓ ਹਰਿ ਸਾਮੁਹੇ ਆਇ ਅਰਿਓ ਜਬ ਹੀ ॥
at maar hee maar pukaar pario har saamuhe aae ario jab hee |

هن ڪرشن جي سامهون اچي ”مار، مار“ چوڻ شروع ڪيو

ਕਲਧਉਤ ਕੇ ਭੂਖਨ ਅੰਗ ਸਜੇ ਜਿਹ ਕੀ ਛਬਿ ਸੋ ਸਵਿਤਾ ਦਬ ਹੀ ॥੧੨੧੧॥
kaldhaut ke bhookhan ang saje jih kee chhab so savitaa dab hee |1211|

سون جي زيورن سان سينگاريل سندس عضون جي شان کان اڳ، سج به بي نياز ٿي ويو. 1211.

ਜਾਮ ਪ੍ਰਮਾਨ ਕੀਓ ਘਮਸਾਨ ਬਡੌ ਬਲਵਾਨ ਨ ਜਾਇ ਸੰਘਾਰਿਯੋ ॥
jaam pramaan keeo ghamasaan baddau balavaan na jaae sanghaariyo |

هن هڪ پبار (اٽڪل ٽي ڪلاڪ) تائين پرتشدد جنگ ڪئي، پر هو ماري نه سگهيو

ਮੇਘ ਜਿਉ ਗਾਜਿ ਮੁਰਾਰਿ ਤਬੈ ਅਸਿ ਲੈ ਕਰਿ ਮੈ ਅਰਿ ਊਪਰਿ ਝਾਰਿਯੋ ॥
megh jiau gaaj muraar tabai as lai kar mai ar aoopar jhaariyo |

تڏهن ڪرشن ڪڪر وانگر گجگوڙ ڪري، دشمن تي پنهنجي تلوار جو وار ڪيو،

ਹੁਇ ਮ੍ਰਿਤ ਭੂਮਿ ਪਰਿਯੋ ਤਬ ਹੀ ਜਦੁਬੀਰ ਜਬੈ ਸਿਰੁ ਕਾਟਿ ਉਤਾਰਿਯੋ ॥
hue mrit bhoom pariyo tab hee jadubeer jabai sir kaatt utaariyo |

۽ جڏهن ڪرشن پنهنجو مٿو ڪٽي ڇڏيو، هو مري ويو ۽ زمين تي ڪري پيو

ਧੰਨਿ ਹੀ ਧੰਨਿ ਕਹੈ ਸਬ ਦੇਵ ਬਡੋ ਹਰਿ ਜੂ ਭਵ ਭਾਰ ਉਤਾਰਿਯੋ ॥੧੨੧੨॥
dhan hee dhan kahai sab dev baddo har joo bhav bhaar utaariyo |1212|

اهو ڏسي، ديوتائن سلام ڪيو ۽ چيو، ”اي ڪرشن! تو زمين جو وڏو بار ھلڪو ڪري ڇڏيو آھي. 1212.

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

DOHRA

ਅਟਲ ਸਿੰਘ ਜਬ ਮਾਰਿਓ ਬਹੁ ਬੀਰਨ ਕੋ ਰਾਉ ॥
attal singh jab maario bahu beeran ko raau |

جڏهن ڪيترن ئي هيروز جو بادشاهه اٹل سنگهه مارجي ويو،

ਅਮਿਟ ਸਿੰਘ ਤਬ ਅਮਿਟ ਹੁਇ ਕੀਨੋ ਜੁਧ ਉਪਾਉ ॥੧੨੧੩॥
amitt singh tab amitt hue keeno judh upaau |1213|

جڏهن اٹل سنگهه، جيڪو ڪيترن ئي ويڙهاڪن جو بادشاهه هو، مارجي ويو، تڏهن اميت سنگهه جنگ ڪرڻ جون ڪوششون شروع ڪيون.1213.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਬੋਲਤ ਇਉ ਹਠਿ ਕੈ ਹਰਿ ਸੋ ਭਟ ਤਉ ਲਖਿ ਹੋ ਜਬ ਮੋ ਸੋ ਲਰੈਗੋ ॥
bolat iau hatth kai har so bhatt tau lakh ho jab mo so laraigo |

هن ڪرشن کي چيو، ”جيڪڏهن تون مون سان وڙهندين ته مان توکي وڏو جنگجو سمجهندس

ਮੋ ਕੋ ਕਹਾ ਹਨਿ ਰਾਜਨ ਜ੍ਯੋ ਛਲ ਮੂਰਤਿ ਹੁਇ ਛਲ ਸਾਥ ਛਰੈਗੋ ॥
mo ko kahaa han raajan jayo chhal moorat hue chhal saath chharaigo |

ڇا تون مون کي به اهڙن بادشاهن وانگر ٺڳيءَ ذريعي ٺڳي ڪندين؟

ਮੋ ਅਤਿ ਕੋਪ ਭਰੋ ਲਖਿ ਕੈ ਰਹਿ ਹੋ ਨਹਿ ਆਹਵ ਹੂੰ ਤੇ ਟਰੈਗੋ ॥
mo at kop bharo lakh kai reh ho neh aahav hoon te ttaraigo |

مون کي سخت غضب سان ڀريل ڏسي، (تون) ميدان جنگ ۾ نه بيهندين ۽ (هتان) ڦري ويندين.

ਜਉ ਕਬਹੂੰ ਭਿਰ ਹੋ ਹਮ ਸੋ ਨਿਸਚੈ ਨਿਜ ਦੇਹ ਕੋ ਤਿਆਗੁ ਕਰੈਗੋ ॥੧੨੧੪॥
jau kabahoon bhir ho ham so nisachai nij deh ko tiaag karaigo |1214|

تون مون کي سخت ڪاوڙيل ڏسي ميدان مان ضرور ڀڄي ويندين ۽ جيڪڏهن ڪنهن به وقت مون سان وڙهندين ته پوءِ يقيناً پنهنجي جسم کي ڇڏي ويندين. 1214.

ਕਾਹੇ ਕਉ ਕਾਨ੍ਰਹ ਅਯੋਧਨ ਮੈ ਹਿਤ ਔਰਨ ਕੇ ਰਿਸ ਕੈ ਰਨ ਪਾਰੋ ॥
kaahe kau kaanrah ayodhan mai hit aauaran ke ris kai ran paaro |

اي ڪرشن! جنگ جي ميدان ۾ ٻين لاءِ غضب کان ڇو وڙهندا آهيو؟

ਕਾਹੇ ਕਉ ਘਾਇ ਸਹੋ ਤਨ ਮੈ ਪੁਨਿ ਕਾ ਕੇ ਕਹੇ ਅਰਿ ਭੂਪਨਿ ਮਾਰੋ ॥
kaahe kau ghaae saho tan mai pun kaa ke kahe ar bhoopan maaro |

اي ڪرشنا! تون وڏي ڪاوڙ ۾ جنگ ڇو پيو ڪرين؟ تنهنجي جسم تي زخم ڇو پيا آهن؟ توهان ڪنهن جي چوڻ تي بادشاهن کي ماري رهيا آهيو؟

ਜੀਵਤ ਹੋ ਤਬ ਲਉ ਜਗ ਮੈ ਜਬ ਲਉ ਮੁਹਿ ਸੰਗਿ ਭਿਰਿਓ ਨ ਬਿਚਾਰੋ ॥
jeevat ho tab lau jag mai jab lau muhi sang bhirio na bichaaro |

تون جيئري ئي رهندين، جيستائين مون سان نه وڙهندين

ਸੁੰਦਰ ਜਾਨ ਕੈ ਛਾਡਤ ਹੋ ਤਜਿ ਕੈ ਰਨ ਸ੍ਯਾਮ ਜੂ ਧਾਮਿ ਸਿਧਾਰੋ ॥੧੨੧੫॥
sundar jaan kai chhaaddat ho taj kai ran sayaam joo dhaam sidhaaro |1215|

توکي سهڻو سمجھي، تو کي معاف ڪريان ٿو، تنھنڪري جنگ جو ميدان ڇڏي پنھنجي گھر وڃ.

ਫੇਰਿ ਅਯੋਧਨ ਮੈ ਰਿਸਿ ਕੇ ਅਮਿਟੇਸ ਬਲੀ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰੋ ॥
fer ayodhan mai ris ke amittes balee ih bhaat uchaaro |

تڏهن اميت سنگهه، جنگ جي ميدان ۾ مضبوط ماڻهو، ڪاوڙ ۾ چيو ته:

ਬੈਸ ਕਿਸੋਰ ਮਨੋਹਰਿ ਮੂਰਤਿ ਲੈ ਹੋ ਕਹਾ ਲਖਿ ਜੁਧ ਹਮਾਰੋ ॥
bais kisor manohar moorat lai ho kahaa lakh judh hamaaro |

اميت سنگهه جنگ جي ميدان ۾ وري ڳالهايو، ”اڃا به تنهنجو غضب گهڻو گهٽ آهي ۽ جيڪڏهن تون مون کي وڙهندي ڏسندين ته تنهنجي لاءِ ڪا به قيمت نه ٿيندي.

ਹਉ ਤੁਮ ਸਿਉ ਹਰਿ ਸਾਚ ਕਹਿਓ ਤੁਮ ਜਉ ਜੀਯ ਮੈ ਕਛੁ ਅਉਰ ਬਿਚਾਰੋ ॥
hau tum siau har saach kahio tum jau jeey mai kachh aaur bichaaro |

اي ڪرشنا! مان توکي سچ ٿو ٻڌايان، پر تون دل ۾ ٻيو سوچي رهيو آهين

ਕੈ ਹਮ ਸੰਗਿ ਲਰੋ ਤਜਿ ਕੈ ਡਰ ਕੈ ਅਪੁਨੇ ਸਭ ਆਯੁਧ ਡਾਰੋ ॥੧੨੧੬॥
kai ham sang laro taj kai ddar kai apune sabh aayudh ddaaro |1216|

تون هاڻي يا ته مون سان بي خوفيءَ سان وڙهندين يا پنهنجا سمورا هٿيار اڇلائي ڇڏ.

ਆਜੁ ਆਯੋਧਨ ਮੈ ਤੁਮ ਕੋ ਹਨਿ ਹੋ ਤੁਮਰੀ ਸਭ ਹੀ ਪ੍ਰਿਤਨਾ ਕੋ ॥
aaj aayodhan mai tum ko han ho tumaree sabh hee pritanaa ko |

”آءٌ اڄ توکي ۽ تنهنجي سموري فوج کي ميدان جنگ ۾ ماري ڇڏيندس

ਜਉ ਰੇ ਕੋਊ ਤੁਮ ਮੈ ਭਟ ਹੈ ਬਹੁ ਆਵਤ ਹੈ ਬਿਧਿ ਆਹਵ ਜਾ ਕੋ ॥
jau re koaoo tum mai bhatt hai bahu aavat hai bidh aahav jaa ko |

جيڪڏهن اوهان ۾ ڪو بهادر ويڙهاڪ آهي ۽ ڪنهن کي جنگ جو هنر معلوم آهي ته هو مون سان وڙهڻ لاءِ اڳيان اچي.