ڪير ڏيندو (پنهنجي) ڌيءَ ڇتري ترڪ کي. 26.
حديثن (اڃا تائين) ترڪن کي جنم نه ڏنو آهي
۽ (نه) چتراني ترڪاني ورتي.
ڪي راجپوتن لاج وڃائي ويٺا آهن
۽ (سندن زالون) راڻين مان بيگم سڏجن ٿيون. 27.
هاڻي اها ڳالهه منهنجي ذهن ۾ آئي آهي
غضبناڪ ٿيڻ ۽ جنگ جي ميدان ۾ ويڙهاڪن وانگر جنگ ڪرڻ.
ڍڳيءَ تي رک ۽ خار جو خيال رکجو
۽ گھوڙي سوارن کي پسند سان ماريو. 28.
پوءِ پيءُ پنهنجي ڌيءَ کي سڏيو
۽ ائين ئي هن سان بحث ڪيو.
(ڌيءَ جواب ڏنو) اي بابا! گھڻو پريشان نه ٿيو
۽ بادشاهه کي منهن ڏئي وڙهو. 29.
ثابت قدم:
ڏينهن گذري ويندا آهن، پر لفظ هميشه رهندا آهن.
چرن (ڀٽ) ماڻهو چشتيءَ جي ڪيل ڪرتوتن جا گيت ڳائيندا رهن ٿا.
اي بابا! مون کي (ترڪ) نه ڏيو ۽ جنگ ڪريو.
30. ڪرپڻ ڏيڻ ۽ رکڻ ٻنهي جو ڪم ڪرڻ سان، جاگ ۾ بيهڻ (مطلب- ڪرپڻ ڏيڻ سان ٻنهي ماڻهن ۾ جست حاصل ڪريو.) 30.
نه وڃڻ ڏيو تلوار جي داڻي ۽ برداشت ڪرڻ.
اي بابا! جنگ شروع ڪريو ۽ ثابت قدم رهو ۽ ڀڄي نه وڃو.
نوجوان گھوڙن کي تيرن سان ماريو.
دشمنن کي ماريو ۽ (پوءِ) مون کي پاڻ ماريو. 31.
چوويهه:
اي بابا! ٻڌو، (آءٌ) ماپ ڪريان
۽ مان شمس الدين کي سڏيان ٿو.
جڏهن (هو) اچي ته ان کي پڪڙي ماريو.
پوءِ ٻاهر نڪري (دشمن سان) وڙهڻ. 32.
پوءِ سيد پال ائين سوچيو
ته ڌيءَ سٺي ڳالهه ڪئي آهي.
هو رنواس کان ٻاهر آيو
۽ پٺاڻن کي سڏي ان طرح سمجھايو. 33.
اهي (بادشاهه) رب ٺاهيا آهن.
اسان، توهان وانگر، انهن جي پيرن تي آهيون.
مون کي يقين آهي ته انهن ڇا چيو آهي
۽ بادشاهه جو حڪم پنهنجي پيشانيءَ تي کڻان ٿو. 34.
پوءِ پٺاڻ گڏجي بادشاهه وٽ ويا
۽ دل ئي دل ۾ ڏاڍو خوش ٿيو.
چشتي ڪڏهن به ترڪن کي جنم نه ڏنو.
انهن خوشيءَ سان قبول ڪيو (تنهنڪري) اهو سٺو هو. (مطلب- هيءَ سٺي ڳالهه آهي، هاڻي انهن تي کلندا هلنداسين) ۳۵.
هتي ڌيءَ کي پيءُ کي سمجهائڻو پيو
اها ڇتر جنم وري نه ملندي.
هينئر تائين اهڙو واقعو نه ٿيو آهي
ته ترڪن جي (گهر) کي پناهه ڏني وئي آهي. 36.
پوءِ اي بابا! مون کي (بادشاهه ڏانهن رجوع نه ڪريو).
۽ صبح جو جنگ ڪر.
اها ڪهاڻي هميشه دنيا ۾ رهندي.
صبح ٿيندي، يا ته پٺاڻ نه هوندا، يا وري ڇتر نه هوندا. 37.
هٿيارن تي رکو ۽ گھنٽيون وڄايو