شري دسم گرنتھ

صفحو - 690


ਏਕ ਜਾਰ ਸੁਨਾ ਨਯੋ ਤਿਹ ਡਾਰੀਐ ਅਬਿਚਾਰ ॥
ek jaar sunaa nayo tih ddaareeai abichaar |

ٻيو نئون ٽريپ ٻڌو آهي، ان کي بغير سوچڻ جي ڳولڻ گهرجي.

ਸਤਿ ਬਾਤ ਕਹੋ ਤੁਮੈ ਸੁਨਿ ਰਾਜ ਰਾਜ ਵਤਾਰ ॥੧੪੦॥
sat baat kaho tumai sun raaj raaj vataar |140|

”هاڻي اي بادشاهه! فوري طور تي ٻيو جال اڇلايو ۽ هن کي پڪڙڻ جو اهو ئي قدم آهي.

ਗਿਆਨ ਨਾਮੁ ਸੁਨਾ ਹਮੋ ਤਿਹ ਜਾਰ ਕੋ ਨ੍ਰਿਪ ਰਾਇ ॥
giaan naam sunaa hamo tih jaar ko nrip raae |

اي راجن! اسان ٻڌو آهي ته ان ڦل جو نالو آهي ’علم‘.

ਤਉਨ ਤਾ ਮੈ ਡਾਰਿ ਕੈ ਮੁਨਿ ਰਾਜ ਲੇਹੁ ਗਹਾਇ ॥
taun taa mai ddaar kai mun raaj lehu gahaae |

”اي بادشاهه! اسان علم جي جال جو نالو ٻڌو آهي، ساگر ۾ اڇلائي وڏي بابا کي پڪڙيو.

ਯੌ ਨ ਹਾਥਿ ਪਰੇ ਮੁਨੀਸੁਰ ਬੀਤ ਹੈ ਬਹੁ ਬਰਖ ॥
yau na haath pare muneesur beet hai bahu barakh |

”بابا سالن تائين به ڪنهن ٻئي ماپ سان پڪڙي نه سگهندو

ਸਤਿ ਬਾਤ ਕਹੌ ਤੁਮੈ ਸੁਨ ਲੀਜੀਐ ਭਰਤਰਖ ॥੧੪੧॥
sat baat kahau tumai sun leejeeai bharatarakh |141|

اي محافظ! ٻڌو، اسين توکي سچ ٿا چئون“.

ਯੌ ਨ ਪਾਨਿ ਪਰੇ ਮੁਨਾਬਰ ਹੋਹਿਾਂ ਕੋਟਿ ਉਪਾਇ ॥
yau na paan pare munaabar hohiaan kott upaae |

”توهان هن کان سواءِ ڪروڙين قدم کڻي سگهو ٿا، توهان هن کي پڪڙي نه سگهندا

ਡਾਰ ਕੇ ਤੁਮ ਗ੍ਯਾਨ ਜਾਰ ਸੁ ਤਾਸੁ ਲੇਹੁ ਗਹਾਇ ॥
ddaar ke tum gayaan jaar su taas lehu gahaae |

”فقط علم جو ڄار اڇلايو ۽ ان کي پڪڙيو“

ਗ੍ਯਾਨ ਜਾਰ ਜਬੈ ਨ੍ਰਿਪੰਬਰ ਡਾਰ੍ਯੋ ਤਿਹ ਬੀਚ ॥
gayaan jaar jabai nripanbar ddaarayo tih beech |

جڏهن عظيم بادشاهه (پارسناٿ) هن ۾ علم جو ڄار وڇايو.

ਤਉਨ ਜਾਰ ਗਹੋ ਮੁਨਾਬਰ ਜਾਨੁ ਦੂਜ ਦਧੀਚ ॥੧੪੨॥
taun jaar gaho munaabar jaan dooj dadheech |142|

جڏهن بادشاهه علم جو ڄار سمنڊ ۾ اڇلايو ته ان جال کيس ٻئي دادچ وانگر پڪڙيو.142.

ਮਛ ਸਹਿਤ ਮਛਿੰਦ੍ਰ ਜੋਗੀ ਬਧਿ ਜਾਰ ਮਝਾਰ ॥
machh sahit machhindr jogee badh jaar majhaar |

مچندر جوگي کي مڇيءَ سان ڄار ۾ بند ڪيو ويو.

ਮਛ ਲੋਕ ਬਿਲੋਕਿ ਕੈ ਸਬ ਹ੍ਵੈ ਗਏ ਬਿਸੰਭਾਰ ॥
machh lok bilok kai sab hvai ge bisanbhaar |

يوگي متسيندرا مڇيءَ سان گڏ پڪڙي ويو، جال ۾ ڦاسي پيو ۽ مڇي ڏسي سڀ حيران ٿي ويا.

ਦ੍ਵੈ ਮਹੂਰਤ ਬਿਤੀ ਜਬੈ ਸੁਧਿ ਪਾਇ ਕੈ ਕਛੁ ਅੰਗਿ ॥
dvai mahoorat bitee jabai sudh paae kai kachh ang |

ٻن ڪلاڪن جي گذرڻ کان پوءِ جڏهن ڪجھه لاش هٿ آيا.

ਭੂਪ ਦ੍ਵਾਰ ਗਏ ਸਭੈ ਭਟ ਬਾਧਿ ਅਸਤ੍ਰ ਉਤੰਗ ॥੧੪੩॥
bhoop dvaar ge sabhai bhatt baadh asatr utang |143|

ڪجهه وقت کان پوءِ جڏهن سڀني ماڻهن جي صحت بحال ٿي، تڏهن سڀئي سپاهي پنهنجا هٿيار ۽ هٿيار رکي بادشاهه جي درگاهه تي پهتا.

ਮਛ ਉਦਰ ਲਗੇ ਸੁ ਚੀਰਨ ਕਿਉਹੂੰ ਨ ਚੀਰਾ ਜਾਇ ॥
machh udar lage su cheeran kiauhoon na cheeraa jaae |

هنن مڇيءَ جو پيٽ ڀڃڻ شروع ڪيو، پر انهن مان ڪو به نه ڪري سگهيو

ਹਾਰਿ ਹਾਰਿ ਪਰੈ ਜਬੈ ਤਬ ਪੂਛ ਮਿਤ੍ਰ ਬੁਲਾਇ ॥
haar haar parai jabai tab poochh mitr bulaae |

جڏهن سڀيئي راضي ٿي ويا، تڏهن بادشاهه پنهنجن دوستن کي گهرائي پڇيو ته:

ਅਉਰ ਕਉਨ ਬਿਚਾਰੀਐ ਉਪਚਾਰ ਤਾਕਰ ਆਜ ॥
aaur kaun bichaareeai upachaar taakar aaj |

(ان کي ٽوڙڻ لاءِ) يا ڪا ٻي ڪوشش (علاج) سمجهيو وڃي.

ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਜਾ ਤੇ ਪਰੈ ਮੁਨੀਸ੍ਵਰ ਸਰੇ ਹਮਰੋ ਕਾਜੁ ॥੧੪੪॥
drisatt jaa te parai muneesvar sare hamaro kaaj |144|

”هاڻي ڪهڙو طريقو اختيار ڪيو وڃي، ته جيئن اسان پنهنجي مقصد ۾ ڪامياب ٿي وڃون ۽ عظيم بابا کي ڏسنداسين.

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

DOHRA

ਮਛ ਪੇਟ ਕਿਹੂੰ ਨ ਫਟੇ ਸਬ ਕਰ ਹਟੇ ਉਪਾਇ ॥
machh pett kihoon na fatte sab kar hatte upaae |

انهن سڀني پنهنجي طاقت استعمال ڪئي، پر مڇيءَ جو پيٽ ڦاڙي نه سگهيو.

ਗ੍ਯਾਨ ਗੁਰੂ ਤਿਨ ਕੋ ਹੁਤੋ ਪੂਛਾ ਤਹਿ ਬਨਾਇ ॥੧੪੫॥
gayaan guroo tin ko huto poochhaa teh banaae |145|

پوءِ بادشاهه علم کان پڇڻ جي ڪوشش ڪئي- گرو.145.

ਤੋਟਕ ਛੰਦ ॥
tottak chhand |

ٽوٽڪا اسٽينزا

ਭਟ ਤ੍ਯਾਗ ਕੈ ਸਬ ਗਰਬ ॥
bhatt tayaag kai sab garab |

سڀني ويڙهاڪن، پنهنجن غرور کي ڇڏي،

ਨ੍ਰਿਪ ਤੀਰ ਬੋਲੋ ਸਰਬ ॥
nrip teer bolo sarab |

بادشاهه جي ويجهو اچي چوڻ لڳو،

ਨ੍ਰਿਪ ਪੂਛੀਐ ਗੁਰ ਗ੍ਯਾਨ ॥
nrip poochheeai gur gayaan |

”اي بادشاهه! صرف علم جي گرو کان پڇو،

ਕਹਿ ਦੇਇ ਤੋਹਿ ਬਿਧਾਨ ॥੧੪੬॥
keh dee tohi bidhaan |146|

اھو ئي اسان کي سمورو طريقو ٻڌائيندو.“ 146.

ਬਿਧਿ ਪੂਰਿ ਕੈ ਸੁਭ ਚਾਰ ॥
bidh poor kai subh chaar |

سٺي اخلاق جي طريقي کي پورو ڪرڻ سان

ਅਰੁ ਗ੍ਯਾਨ ਰੀਤਿ ਬਿਚਾਰਿ ॥
ar gayaan reet bichaar |

بادشاهه طريقت سان غور ڪيو ۽ علم جي طلب ڪئي ۽ چيو ته:

ਗੁਰ ਭਾਖੀਐ ਮੁਹਿ ਭੇਵ ॥
gur bhaakheeai muhi bhev |

اي گروديو! مون کي (اهو) راز ٻڌايو

ਕਿਮ ਦੇਖੀਐ ਮੁਨਿ ਦੇਵ ॥੧੪੭॥
kim dekheeai mun dev |147|

”اي سردار صاحب! مون کي اهو راز ٻڌاءِ ته بابا کي ڪيئن ڏسڻ ۾ اچي؟” 147.

ਗੁਰ ਗ੍ਯਾਨ ਬੋਲ੍ਯੋ ਬੈਨ ॥
gur gayaan bolayo bain |

علم گرو چيو الوداع

ਸੁਭ ਬਾਚ ਸੋ ਸੁਖ ਦੈਨ ॥
subh baach so sukh dain |

پوءِ علم جي گروءَ اهي شاندار لفظ چيا،

ਛੁਰਕਾ ਬਿਬੇਕ ਲੈ ਹਾਥ ॥
chhurakaa bibek lai haath |

(اي راجن!) بيبڪ جو خنجر هٿ ۾ کڻ.

ਇਹ ਫਾਰੀਐ ਤਿਹ ਸਾਥ ॥੧੪੮॥
eih faareeai tih saath |148|

”اي بادشاهه! وويڪا (تعصب) جي چاقو وٺي هن مڇيءَ کي ڦاڙي ڇڏيو.

ਤਬ ਕਾਮ ਤੈਸੋ ਈ ਕੀਨ ॥
tab kaam taiso ee keen |

پوء اهو ساڳيو ڪم ڪيو

ਗੁਰ ਗ੍ਯਾਨ ਜ੍ਯੋਂ ਸਿਖ ਦੀਨ ॥
gur gayaan jayon sikh deen |

پوءِ، گروءَ جيڪا به هدايت ڪئي، سو ان مطابق ڪيو ويو

ਗਹਿ ਕੈ ਬਿਬੇਕਹਿ ਹਾਥ ॥
geh kai bibekeh haath |

هٿ ۾ بيبڪ (چاقو) جهليندي،

ਤਿਹ ਚੀਰਿਆ ਤਿਹ ਸਾਥ ॥੧੪੯॥
tih cheeriaa tih saath |149|

Viveka کي اپنائڻ کان پوء، اها مڇي ڦري وئي.149.

ਜਬ ਚੀਰਿ ਪੇਟ ਬਨਾਇ ॥
jab cheer pett banaae |

جڏهن (مڇيءَ جو) پيٽ چڱيءَ طرح چٽيل هجي

ਤਬ ਦੇਖਏ ਜਗ ਰਾਇ ॥
tab dekhe jag raae |

جڏهن مڇيءَ جو پيٽ ڦٽي ويو، تڏهن اهو عظيم بابا نظر آيو

ਜੁਤ ਧ੍ਯਾਨ ਮੁੰਦ੍ਰਤ ਨੈਨ ॥
jut dhayaan mundrat nain |

(هن) مراقبي ۾ اکيون بند ڪيون هيون

ਬਿਨੁ ਆਸ ਚਿਤ ਨ ਡੁਲੈਨ ॥੧੫੦॥
bin aas chit na ddulain |150|

هو اتي بيٺو هو بند اکين ۽ توجه سان، پاڻ کي سڀني خواهشن کان ڌار ڪري.150.

ਸਤ ਧਾਤ ਪੁਤ੍ਰਾ ਕੀਨ ॥
sat dhaat putraa keen |

ستن دھاتن جو هڪ مجسمو ٺاهيو.

ਮੁਨਿ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਤਰ ਧਰ ਦੀਨ ॥
mun drisatt tar dhar deen |

پوءِ ست ڌاتن مان ٺهيل هڪ چادر بابا جي نظر هيٺ رکي وئي

ਜਬ ਛੂਟਿ ਰਿਖਿ ਕੇ ਧ੍ਯਾਨ ॥
jab chhoott rikh ke dhayaan |

جڏهن بابا (مني) پنهنجو ڌيان وڃائي ڇڏيو،

ਤਬ ਭਏ ਭਸਮ ਪ੍ਰਮਾਨ ॥੧੫੧॥
tab bhe bhasam pramaan |151|

جڏهن بابا جو خيال ٽٽي ويو ته بابا جي نظر سان چادر سڙي رک ٿي وئي.

ਜੋ ਅਉਰ ਦ੍ਰਿਗ ਤਰਿ ਆਉ ॥
jo aaur drig tar aau |

جيڪڏهن ڪنهن جي اکين هيٺان اچي،

ਸੋਊ ਜੀਅਤ ਜਾਨ ਨ ਪਾਉ ॥
soaoo jeeat jaan na paau |

جيڪڏهن ٻيو ڪجهه به هن جي نظر ۾ اچي ها (ان وقت)