پوءِ ڀٽائيءَ کي چيت کان وسري ويو. 1.
دوست چيو:
ٻٽي
(جيڪڏهن تون) پنهنجي مڙس کي پلنگ جي هيٺان ڳنڍيندين ۽ مون کي نيلون ڪندي،
تڏهن مون کي خبر پوندي ته تون واقعي منهنجو پيار آهين. 2.
چوويهه:
(جڏهن) هڪ ڏينهن آخر راءِ آيو
(پوءِ سندس) زال غمگين ٿي چوڻ لڳي،
اي ناٿ! توهان کي وڏي بيماري آهي.
ائين ڪرڻ سان، منهنجو دماغ تمام گهڻو پريشان آهي. 3.
ٻٽي
توهان لاءِ هڪ ڊاڪٽر کي سڏيو ۽ هن کي گهر ۾ رکيو.
تنهن ڪري هن کان فوري طور تي پنهنجو علاج ڪرايو. 4.
چوويهه:
اينڊي راءِ تڏهن ئي ائين ڪيو
۽ بيرم ديو سڏيو.
(اي طبيب!) هن بيماريءَ جي علاج لاءِ ڇا ڪجي؟
جنهن مان وڏي ۾ وڏي بيماري ناس ٿئي ٿي. 5.
پوءِ طبيب چيو ته:
توهان کي تمام سخت بيماري آهي.
تنهن ڪري جنتر منتر جو ڪوبه (Upa) ناهي.
اتي ھڪڙو تنتر آھي، اھو (اثر) ڪجھھ ڪري سگھي ٿو. 6.
(توهان) تمام گهڻو شراب پيئو
۽ پنهنجي زال کي به کارايو.
تون بستري جي هيٺان بيٺو آهين
۽ منهن تان شعر پڙهندا رهو. 7.
پوءِ هتي ’بير‘ سڏجي
۽ هن پلنگ تي ويهي.
هو تنهنجي زال سان جنگ ڪندو،
پوءِ تنهنجي اها بيماري دور ٿي ويندي.
(اهو) بيوقوف اها ڳالهه نه سمجهي.
(هن پنهنجي) صحتمند جسم کي بيمار سمجهيو.
پاڻ شراب جو آرڊر ڏنو ۽ پيتو
۽ دوست سان گڏ زال به پيئي. 9.
عورت مڙس کي پنهنجي هٿن سان پيئندي.
(مڙس جو) لاش پلنگ جي هيٺان مٿي بند ڪيو ويو.
(هن جون) ٻئي اکيون بند ٿي ويون
۽ (بستر تي) مرد ۽ عورتون ويٺا. 10.
(هن) بستري هيٺان ليٽندي شعر چيو
۽ ڪجھ به راز تي غور نه ڪري سگهيو.
(سوچيو ته) تنتر جيڪا ويد ٺاهي هئي،
ان ڪري خدا (بير) اسان جي (گهر) ۾ آيو آهي. 11.
مرد عورت سان جنسي تعلق ڪيو
۽ کيس هر طرح خوشي ڏني.
ٽپو ڏيئي گهڻو راند ڪيو،
پر بيوقوف ڀٽ ڳالهه سمجهي نه سگهيو. 12.
ٻٽي
بستري تان اُٿڻ کان پوءِ، هن اکيون کوليون (۽ ڀٽ به پنهنجي دماغ ۾) ۽ درد محسوس نه ڪيائين.
ڀٽ (پنهنجي) دل ۾ سچ پچ سمجهي ورتو ته هاڻي مان بيمار ٿي پيو آهيان. 13.
ڀٽ کي پلنگ جي هيٺان ڍڪڻ ۽ سندس هٿ مان پيئڻ سان،
عورت مرد سان کيڏيو، (پر هو) عاشق (ڀٽ) نه ملي سگهيو. 14.
هتي ختم ٿئي ٿو منتري ڀوپ سمواد جو 172 هين باب سري چرتروپاخيان جي تريا چرتر جي، تمام سٺو آهي. 172.3381. هلي ٿو
ٻٽي
نرنجن راءِ چوپڙا جي زال ڏاڍي سهڻي هئي.
سڀني ماڻهن کيس رتي جي روپ ۾ ڏٺو. 1.
جنهن جو هڪ لاجواب روپ هو، (هو) بهلولپور ۾ رهندو هو.
سڀني جنگين مان سندس ساراهه ٿيندي هئي ۽ سندس نالو بهلول خان هو. 2.
بهلول جڏهن موسيقيءَ واري عورت کي ڏٺو.
پوءِ سڀني پٺاڻن کي پنهنجي چت مان ڪڍي ڇڏيو. 3.
بنجي ڪالا نالي هڪ عورت هئي، ان کي سڏيندا هئا.
کيس بيشمار رقم ڏنائين ۽ ان کي موڪليائين. 4.
چوويهه:
بنجي ڪالا اُتي ويو
جتي موسيقيءَ جو فن سينگاريل هو.
جڏهن هن خان جي ساراهه ڪئي
اها عورت به اهو ٻڌي پريشان ٿي وئي. 5.
انهن لفظن سان (هن) عورت کي ڦاسايو.
اها ئي ڳالهه پنهنجي محبوب (خاوند) کي سهڻي انداز ۾ بيان ڪئي وئي
ته مون هڪ خوبصورت باغ ٺاهيو آهي.
( زال مڙس کي چيو) تون مون کي اتي وٺي وڃ. 6.
مان اڄ تائين ڪٿي به نه ويو آهيان.
پنڊيءَ ڪڏهين پير نه کنيو.