۽ هوءَ هر روز هن سان پيار ڪندي هئي. 3.
(جنهن ۾) مگن ٿي پيو،
ڄڻ ته سندس زال بڻجي وئي هئي.
(هن) کيس (مڙس) سڀ انگريز سيکاريا
۽ سمهيل بادشاهه کي ماري ڇڏيو. 4.
صبح جو (هوءَ) ستي ڪرڻ لاءِ وئي
۽ بادشاهه (لوث) کي پنهنجي اڳيان رکيو.
جڏهن (هوءَ) وڃي چت تي ويٺي
۽ چار طرفن کان باهه لڳائي.
جڏهن ته چئني پاسن کان باهه لڳي وئي.
سو هوءَ چتاءَ تان هيٺ لهي ۽ ڀڄي وئي.
ماڻهو سندس ڪردار جي عمل کي نه سمجھندا هئا
۽ (پروٽوڪول ٽوڙي) راڻيءَ کي ان ئي چندل جي حوالي ڪيائين. 6.
اهڙيءَ طرح نرم بدن واري ڪنواريءَ کي ڦاسي ڏني وئي.
هن جي ڳالهه ڪنهن کي به سمجهه ۾ نه آئي.
(هوءَ) راج ڪماري دل ۾ ڏاڍي خوش ٿي.
(جنهن کي) هن چاهيو، ان کي پنهنجي مڙس ڪري ملي. 7
ان وقت کان وٺي اڄ تائين ان ملڪ ۾،
اهي بادشاهه جي مرڻ کان اڳ عورت کي ماري ڇڏيندا آهن.
انهن هيٺان ڪاٺ رکي (ان کي) ساڙي ڇڏيو.
اهي نٿا چئي سگهن (ته اسان جي راڻي چندل جي گهر ۾ رهندي هئي) (تنهنڪري) اهي شرمسار آهن. 8
ٻٽي
ان وقت ان راڻيءَ جو پٽ اتي حڪومت ڪندو هو.
هن وقت تائين سندن نالو چانڊالي سڏجي ٿو. 9.
هتي سري چرتروپاخيان جي تريا چترتر جي منتري ڀوپ سمباد جي 344 هين باب جو نتيجو آهي، تمام سٺو آهي. 344.6396. هلي ٿو
چوويهه:
(شاهه) دولهه جو گجرات جتي رهي ٿو.
امر سنگهه نالي هڪ بادشاهه هو.
سندس راڻي جو نالو (Dei) انگانا هو
جنهن کي ڏسي، ديوي تارا جو ذهن شرمسار ٿي ويو. 1.
بادشاهه پير جي تمام گهڻي عزت ڪندو هو.
(هو) بيوقوف چڱائي ۽ خراب ۾ فرق نه ڪندو هو.
سبرن سنگهه نالي هڪ ڇتر هو.
جيڪو خوبصورت، امير ۽ هٿيارن جي استعمال ۾ ماهر هو. 2.
اها ڇتري پُتر ڏاڍي سهڻي هئي،
ڄڻ ته حسن ۾ سمايل هجي.
جڏهن اها راڻي کيس ڏسڻ لاءِ وئي،
تنهن ڪري هن خالص عقل کي ڇڏي ڏنو ۽ چريو ٿي ويو. 3.
پوءِ کيس دلچسپيءَ سان پيار ڪيائين
۽ (پاڻ کي) ڄاڻي ٻجهي نامعلوم چوڻ لڳو.
(هن) پنهنجي هڪ دوست کي موڪليو
۽ ڪيئن کيس گهر سڏيائين. 4.
ڀنگ، ڀنگ ۽ آفيم جو آرڊر ڏنو ويو
۽ پاڻي شامل ڪريو ۽ ڀنگ کي اڇو.
ٻئي پلنگ تي ويٺا ۽ پيئندا رهيا
۽ رتي جو جشن ملهايو. 5.
ٻٽي
جڏهن دوا وٺڻ کان پوءِ اکين ۾ تارا اچڻ لڳندا آهن.