شري دسم گرنتھ

صفحو - 489


ਰੋਜ ਮਯਾ ਦੁਨੀਆ ਅਫਤਾਬਮ ਸ੍ਯਾਮ ਸਬੇ ਅਦਲੀ ਸਬ ਸਾਹਮ ॥
roj mayaa duneea afataabam sayaam sabe adalee sab saaham |

”مان به آهيان چنڊ، رات جو رب، اي ڪرشنا! هاڻي جنگ بند نه ڪريو

ਕਾਨ੍ਰਹ ਗੁਰੇਜੀ ਮਕੁਨ ਤੁ ਬਿਆ ਖੁਸ ਮਾਤੁ ਕੁਨੇਮ ਜਿ ਜੰਗ ਗੁਆਹਮ ॥੧੯੧੭॥
kaanrah gurejee makun tu biaa khus maat kunem ji jang guaaham |1917|

خوشيءَ سان اچو، ته جيئن اسان جنگ جي بال راند کيڏڻ جي قابل ٿي سگھون ۽ ان ۾ فتح حاصل ڪري سگھون." 1917.

ਯੌ ਸੁਨਿ ਕੈ ਤਿਹ ਕੀ ਬਤੀਯਾ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਇਕ ਤਾ ਹੀ ਕੀ ਓਰਿ ਸਿਧਾਰੇ ॥
yau sun kai tih kee bateeyaa brij naaeik taa hee kee or sidhaare |

هن جي ڳالهه ٻڌي ڪرشن هن ڏانهن وڌيو

ਕ੍ਰੋਧ ਬਢਾਇ ਚਿਤੈ ਤਿਹ ਕੋ ਅਗਨਾਯੁਧ ਲੈ ਤਿਹ ਊਪਰਿ ਝਾਰੇ ॥
krodh badtaae chitai tih ko aganaayudh lai tih aoopar jhaare |

غصي ۾ هن جي باهه هن ڏانهن ڇڏيائين

ਸੂਤ ਹਨਿਯੋ ਪ੍ਰਿਥਮੈ ਤਿਹ ਕੋ ਫਿਰ ਕੈ ਤਿਹ ਕੇ ਹਯ ਚਾਰ ਹੀ ਮਾਰੇ ॥
soot haniyo prithamai tih ko fir kai tih ke hay chaar hee maare |

هن پهرين ته پنهنجي رڙي کي ڌڪ هنيو ۽ پوءِ چارئي گهوڙا ماري ڇڏيا

ਅਉਰ ਜਿਤੇ ਬਿਬਿਧਾਸਤ੍ਰ ਹੁਤੇ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਸਭ ਹੀ ਕਟਿ ਡਾਰੇ ॥੧੯੧੮॥
aaur jite bibidhaasatr hute kab sayaam kahai sabh hee katt ddaare |1918|

ھر قسم جا ھٿيار جيڪي ھن استعمال ڪيا ھئا سي ڪرشنا 1918.

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوپي

ਜੋ ਮਲੇਛ ਰਿਸ ਸਸਤ੍ਰ ਸੰਭਾਰੇ ॥
jo malechh ris sasatr sanbhaare |

(ڪُل جمن) مليچ ناراض ٿي، جيڪي به ھٿيار کنيو.

ਸੋ ਕਟਿ ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥਹਿ ਡਾਰੇ ॥
so katt sree brijanaatheh ddaare |

جنهن مليچه پنهنجو هٿيار کنيو هو، تنهن کي ڪرشن کٽيو هو

ਆਯੋ ਭਿਰਨ ਇਹੀ ਬਲੁ ਕਹਿਯੋ ॥
aayo bhiran ihee bal kahiyo |

جڏهن دشمن پيرن تي چڙهي،

ਜਬ ਅਰਿ ਪਾਇ ਪਿਆਦਾ ਰਹਿਯੋ ॥੧੯੧੯॥
jab ar paae piaadaa rahiyo |1919|

جڏهن دشمن رڳو پيادل ئي رهيو ۽ هو پنهنجي رٿ کان محروم ٿي ويو، تڏهن ڪرشن چيو ته، ”ڇا تون اهڙي طاقت تي ڀروسو ڪري مون سان وڙهڻ آيو آهين؟“ 1919.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਕਾਨ੍ਰਹ ਬਿਚਾਰ ਕੀਯੋ ਚਿਤ ਮੈ ਭਈ ਸੋ ਨ ਮਲੇਛ ਜੋ ਮੁਸਟ ਲਰੈ ਹੈ ॥
kaanrah bichaar keeyo chit mai bhee so na malechh jo musatt larai hai |

شري ڪرشن پنهنجي ذهن ۾ سوچيو ته ائين نه ٿئي ته مليچه مکيا سان وڙهڻ شروع ڪري.

ਤਉ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਹਮਰੇ ਸਭ ਹੀ ਤਨ ਕੋ ਅਪਵਿਤ੍ਰ ਕਰੈ ਹੈ ॥
tau kab sayaam kahai hamare sabh hee tan ko apavitr karai hai |

ڪرشن دل ۾ خيال ڪيو ته جيڪڏهن هي مالوچ مستيڪا مون سان وڙهندي ته منهنجو سڄو بدن ناپاڪ ڪري ڇڏيندو

ਆਯੁਧ ਕਉਚ ਸਜੇ ਤਨ ਮੈ ਸਭ ਸੈਨ ਜੁਰੈ ਮੁਹਿ ਨਾਇ ਬਧੈ ਹੈ ॥
aayudh kauch saje tan mai sabh sain jurai muhi naae badhai hai |

(هو) پنهنجي سڄي بدن ۾ هٿيار ۽ هٿيارن سان سينگاريل آهي. سڄي لشڪر سان به آءٌ (ان کي) مارڻ جي قابل نه ٿيندس.

ਜੋ ਇਹ ਕੋ ਸਿਰ ਕਾਟਤ ਹੋਂ ਤੁ ਨਿਰਸਤ੍ਰ ਭਯੋ ਹਮਰੋ ਬਲ ਜੈ ਹੈ ॥੧੯੨੦॥
jo ih ko sir kaattat hon tu nirasatr bhayo hamaro bal jai hai |1920|

جيڪڏهن هو پاڻ کي هٿيار ۽ هٿيارن سان سينگارڻ کان پوءِ به اچي ته به کيس ماري نه سگھندو ۽ جيڪڏهن مان کيس ماري ڇڏيان ته جڏهن هو هٿيارن کان خالي هوندو ته پوءِ به سندس طاقت گهٽجي ويندي.1920ع.

ਏਕ ਬਿਚਾਰ ਕੀਯੋ ਚਿਤ ਮੈ ਭਜ ਹੌ ਇਹ ਤੇ ਇਹ ਪਾਛੇ ਪਰੈ ਹੋ ॥
ek bichaar keeyo chit mai bhaj hau ih te ih paachhe parai ho |

ڪرشن دل ۾ سوچيو ته جيڪڏهن هو ڊوڙندو ته پوءِ مالهي به سندس پٺيان ڊوڙندو

ਜੈਹੋ ਹਉ ਥੋਰੇਈ ਬੀਚ ਚਲਿਯੋ ਤਨ ਭੇਟਨ ਯਾਹਿ ਮਲੇਛ ਨ ਦੈ ਹੋ ॥
jaiho hau thoreee beech chaliyo tan bhettan yaeh malechh na dai ho |

هو ڪنهن نه ڪنهن غار ۾ داخل ٿيندو هو، پر هو اهو پسند نه ڪندو هو ته اُهو مالاچا سندس جسم کي ڇُهي

ਸੋਵਤ ਹੈ ਮੁਚਕੁੰਦ ਜਹਾ ਧਸਿ ਵਾਹੀ ਗੁਫਾ ਮਹਿ ਜਾਇ ਜਗੈ ਹੋ ॥
sovat hai muchakund jahaa dhas vaahee gufaa meh jaae jagai ho |

هو ننڊ ۾ پيل مچوڪند (منڌاتا جو پٽ، جنهن کي اهو ورثو ڏنو ويو هو ته جيڪو به هن کي ننڊ مان اٿاريندو، سو خاڪ ٿي ويندو) کي جاڳائيندو.

ਜੈਹੋ ਬਚਾਇ ਮੈ ਆਪਨ ਕੈ ਤਿਹ ਡੀਠਹ ਸੋ ਇਹ ਕੋ ਜਰਵੈ ਹੋ ॥੧੯੨੧॥
jaiho bachaae mai aapan kai tih ddeetthah so ih ko jaravai ho |1921|

هو پاڻ کي لڪائيندو، پر مچوڪند جي نظر جي باهه سان ملائيچا کي ماريو. 1921.

ਸੋਰਠਾ ॥
soratthaa |

سورٿا

ਤਉ ਇਹ ਸ੍ਵਰਗਹਿ ਜਾਇ ਜਉ ਇਹ ਰਨ ਭੀਤਰ ਹਨਿਓ ॥
tau ih svarageh jaae jau ih ran bheetar hanio |

جيڪڏهن هو ان (ڪاليوان) کي وڙهندي ماريندو ته هو جنت ۾ ويندو، ان ڪري هو کيس باهه ۾ سڙي خاڪ ڪري ڇڏيندو.

ਅਗਨ ਭਏ ਜਰਵਾਇ ਖ੍ਵੈ ਹੋ ਧਰਮ ਮਲੇਛ ਕੋ ॥੧੯੨੨॥
agan bhe jaravaae khvai ho dharam malechh ko |1922|

ته جيئن سندس ڌرم (خصوصيت) مليڇ برقرار رهي.1922.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਛੋਰ ਕੈ ਸ੍ਯੰਦਨ ਸਸਤ੍ਰਨ ਤ੍ਯਾਗ ਕੈ ਕਾਨ੍ਰਹ ਭਜਿਯੋ ਜਨੁ ਤ੍ਰਾਸ ਬਢਾਯੋ ॥
chhor kai sayandan sasatran tayaag kai kaanrah bhajiyo jan traas badtaayo |

پنهنجي رٿ کي ڇڏي ۽ پنهنجا هٿيار ڇڏي، ڪرشن ڀڄي ويو، سڀني کي خوفزده ڪيو

ਵਾਹਿ ਲਖਿਯੋ ਕਿ ਭਜਿਯੋ ਮੁਹਿ ਤੇ ਮਥੁਰਾ ਹੂ ਕੇ ਨਾਇਕ ਹ੍ਵੈ ਕਹਿ ਧਾਯੋ ॥
vaeh lakhiyo ki bhajiyo muhi te mathuraa hoo ke naaeik hvai keh dhaayo |

ڪلياڻ ڀانئيو هو ته هن کان ڊڄي ڀڄي ويو آهي، تنهن ڪري هن ڪرشن جو تعاقب ڪيو، کيس سڏيائين.

ਸੋਵਤ ਥੋ ਮੁਚਕੁੰਦ ਜਹਾ ਸੁ ਤਹਾ ਹੀ ਗਯੋ ਤਿਹ ਜਾਇ ਜਗਾਯੋ ॥
sovat tho muchakund jahaa su tahaa hee gayo tih jaae jagaayo |

ڪرشن اتي پهتو جتي موچڪند سمهي رهيو هو

ਆਪੁ ਬਚਾਇ ਗਯੋ ਤਨ ਕੋ ਇਹ ਆਵਤ ਥੋ ਇਹ ਕੋ ਜਰਵਾਯੋ ॥੧੯੨੩॥
aap bachaae gayo tan ko ih aavat tho ih ko jaravaayo |1923|

1923ع ۾ هن کي لاتيءَ سان جاڳايو ۽ پوءِ پاڻ کي لڪايو، اهڙيءَ طرح ڪرشن پاڻ کي بچائي ورتو، پر ڪلياڻ کي خاڪ ٿي ويو. 1923.

ਸੋਰਠਾ ॥
soratthaa |

سورٿا

ਆਪਨ ਕੋ ਬਚਵਾਇ ਗਯੋ ਕਾਨ੍ਰਹ ਮੁਚਕੁੰਦ ਤੇ ॥
aapan ko bachavaae gayo kaanrah muchakund te |

ڪرشن پاڻ کي مچوڪند کان بچايو، پر جڏهن موچڪند ننڊ مان جاڳيو ۽

ਤਜੀ ਨੀਦ ਤਿਹ ਰਾਇ ਹੇਰਤ ਭਸਮ ਮਲੇਛ ਭਯੋ ॥੧੯੨੪॥
tajee need tih raae herat bhasam malechh bhayo |1924|

1924ع ۾ ڪلياڻ طرف ڏٺائين ته خاڪ ٿي ويو.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਜਰਿ ਛਾਰ ਮਲੇਛ ਭਯੋ ਜਬ ਹੀ ਮੁਚਕੁੰਦ ਪੈ ਤਉ ਬ੍ਰਿਜਭੂਖਨ ਆਯੋ ॥
jar chhaar malechh bhayo jab hee muchakund pai tau brijabhookhan aayo |

جڏهن ڪلياڻ سڙي سڙي رک ٿي وئي، تڏهن ڪرشن مچوڪند وٽ آيو

ਆਵਤ ਹੀ ਤਿਹ ਕਾਨ੍ਰਹ ਕੋ ਹੇਰ ਕੈ ਪਾਇਨ ਊਪਰਿ ਸੀਸ ਝੁਕਾਯੋ ॥
aavat hee tih kaanrah ko her kai paaein aoopar sees jhukaayo |

ڪرشن کي ڏسي، موچڪند پنهنجو مٿو سندس پيرن تي ڪري ڇڏيو

ਅਉਰ ਜਿਤੌ ਦੁਖੁ ਥੋ ਤਿਹ ਕੋ ਹਰਿ ਬਾਤਨ ਸੋ ਤਿਹ ਤਾਪ ਬੁਝਾਯੋ ॥
aaur jitau dukh tho tih ko har baatan so tih taap bujhaayo |

رب ڪرشن هن کي پنهنجي لفظن سان تسلي ڏني ۽ موچڪند کي هدايت ڪئي

ਐਸੇ ਸਮੋਧਿ ਕੈ ਤਾ ਤਿਹ ਜਾਰਿ ਕੈ ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਇਕ ਡੇਰਨ ਆਯੋ ॥੧੯੨੫॥
aaise samodh kai taa tih jaar kai sree brij naaeik dderan aayo |1925|

1925ع ۾ ڪلياڻ کي خاڪ ڪري، پنهنجي گهر هليو ويو.

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਕਾਲ ਜਮਨ ਬਧਹਿ ਧਿਆਇ ਸਮਾਪਤੰ ॥
eit sree bachitr naattak granthe krisanaavataare kaal jaman badheh dhiaae samaapatan |

باب جي پڄاڻيءَ جو عنوان آهي ”ڪاليوانا جو قتل“ ڪرشناوتار ۾ بچيتار ناٽڪ ۾.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਜਉ ਲਗਿ ਡੇਰਨ ਆਵਤ ਥੋ ਤਬ ਲਉ ਇਕਿ ਆਇ ਸੰਦੇਸ ਸੁਨਾਯੋ ॥
jau lag dderan aavat tho tab lau ik aae sandes sunaayo |

جيئن ئي ڪرشن پنهنجي خيمي ۾ پهتو، ته ڪو ماڻهو پيغام پهچائڻ آيو،

ਧਾਮ ਚਲੋ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਕਹਾ ਤੁਮ ਪੈ ਸਜਿ ਸੈਨ ਜਰਾਸੰਧਿ ਆਯੋ ॥
dhaam chalo brijanaath kahaa tum pai saj sain jaraasandh aayo |

”اي ڪرشن! توهان جي گهر ڇو وڃي رهيا آهيو؟ ان طرف جراسند اچي رهيو آهي، پنهنجي لشڪر سان سينگاريل“.

ਅਉ ਸੁਨਿ ਕੈ ਬਤੀਯਾ ਤਿਹ ਕੀ ਮਨ ਮੈ ਭਟ ਅਉਰਨ ਤ੍ਰਾਸ ਬਢਾਯੋ ॥
aau sun kai bateeyaa tih kee man mai bhatt aauran traas badtaayo |

اهي ڳالهيون ٻڌي ويڙهاڪن جا ذهن خوفزده ٿي ويا

ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਜਦੁਬੀਰ ਹਲੀ ਅਤਿ ਹੀ ਮਨ ਆਪਨ ਮੈ ਸੁਖ ਪਾਯੋ ॥੧੯੨੬॥
sayaam bhanai jadubeer halee at hee man aapan mai sukh paayo |1926|

پر ڪرشن ۽ بلرام ان تي راضي ٿيا. 1926.

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

DOHRA

ਏਈ ਬਾਤੈ ਕਰਤ ਭਟ ਨਿਜ ਪੁਰ ਪਹੁੰਚੇ ਆਇ ॥
eee baatai karat bhatt nij pur pahunche aae |

انهيءَ ڳالهه ۾ مشغول ٿي، سڀئي جنگي سپاهي شهر ۾ پهچي ويا

ਭੂਪ ਬੈਠਿ ਬੁਧਿਵੰਤ ਸਭ ਅਪੁਨੇ ਲੀਏ ਬੁਲਾਇ ॥੧੯੨੭॥
bhoop baitth budhivant sabh apune lee bulaae |1927|

راجا Uggarsain پوء قد کي پنهنجي حڪمت وارو اعتماد سڏيو.1927.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਜੋਰਿ ਘਨੋ ਦਲੁ ਸੰਧਿ ਜਰਾ ਨ੍ਰਿਪ ਆਯੋ ਹੈ ਕੋਪਿ ਅਬੈ ਕਹਿ ਕਈਯੈ ॥
jor ghano dal sandh jaraa nrip aayo hai kop abai keh keeyai |

راجا چيو ته، ”جراسند پنهنجي وڏي لشڪر سان ڪاوڙ ۾ اچي رهيو آهي

ਸੈਨ ਘਨੋ ਇਹ ਕੈ ਸੰਗਿ ਹੈ ਜੋ ਪੈ ਜੁਧੁ ਕਰੈ ਨਹੀ ਜਾਤਿ ਬਚਈਯੈ ॥
sain ghano ih kai sang hai jo pai judh karai nahee jaat bacheeyai |

اسان پاڻ کي وڙهڻ سان بچائي نٿا سگهون