نه رڳو پاڻي، زمين ۽ آسمان جي ويرانن جي رهاڪن جي ڳالهه ڪجي، پر موت جي ديوتا جا پيدا ڪيل سڀ به هن جي هٿان ناس ٿي ويندا.
جيئن روشني اوندهه ۾ ضم ٿي وئي آهي ۽ اونداهي روشنيءَ ۾، رب جا پيدا ڪيل سڀ مخلوق آخرڪار هن ۾ ضم ٿي ويندا. 18.88.
ڪيترائي رڙيون ڪري رڙيون ڪن ٿا، ڪيترائي روئن ٿا ۽ ڪيترائي مري وڃن ٿا، ڪيترائي پاڻيءَ ۾ ٻڏي وڃن ٿا ۽ ڪيترائي باھ ۾ سڙي وڃن ٿا.
ڪيترائي گنگا جي ڪناري تي رهن ٿا ۽ ڪيترائي مڪي ۽ مديني ۾ رهن ٿا، ڪيترائي متقي بنجي، گهمڻ ڦرڻ ۾ مشغول آهن.
ڪيترائي ڪراڙ جي اذيت کي برداشت ڪن ٿا، ڪيترائي زمين ۾ دفن ٿي وڃن ٿا، ڪيترن کي ڦاسي جي تختي تي لٽڪايو وڃي ٿو ۽ ڪيترائي سخت اذيتن مان گذرن ٿا.
ڪيترائي آسمان ۾ اڏامندا آھن، ڪيترائي پاڻيءَ ۾ رھندا آھن ۽ ڪيترائي بي علم آھن. انهن جي گمراهيءَ ۾ پاڻ کي جلائي ماريو. 19.89.
ديوتائون خوشبوءِ جو نذرانو ڏيئي بيزار ٿي ويا آهن، دشمني ڀوت به بيزار ٿي ويا آهن، عالم سڳورا به بيزار ٿي ويا آهن ۽ عقل وارا به بيزار ٿي ويا آهن.
صندل کي رڱڻ وارا ٿڪجي ويا آهن، مٺي خوشبوءَ جا اُٿڻ وارا به ٿڪجي ويا آهن، عڪس پوڄڻ وارا به ٿڪجي پيا آهن ۽ مٺي وکر جو نذرانو ڏيڻ وارا به ٿڪجي پيا آهن.
قبرستانن جا سياح ٿڪجي ويا آهن، مزارن ۽ مزارن جا پوڄاري به ٿڪجي ويا آهن، ڀتين تي تصويرون ٺاهڻ وارا به ٿڪجي ويا آهن ۽ مهرن سان ڇپرندڙ به ٿڪجي پيا آهن.