(ظاهري طور) ڄڻ ته دم گهڙي موت.
سندس دوستن کيس هٿيارن ۾ ويڙهي ڇڏيو.7.
(انهن) ٻڪريءَ کي ڏاڪڻ (زمين جي تختي) سان ڳنڍيو.
ماءُ پيءُ به پنهنجا ڪپڙا نه لاٿا.
ٻنهي کي پٽ جو ڪلام ياد آيو.
ٻڪريءَ کي چت ۾ ساڙي ڇڏيو.
راج ڪماري يار سان گڏ هليو ويو.
ڪنهن به علحدگيءَ جو خيال نه ڪيو.
(انهن) ڌيءَ کي ساڙي ڇڏيو،
پر عورت جي ڪردار جي رفتار کي سمجهي نه سگهيو. 9.
هتي سري چرتروپاخيان جي تريا چتر جي منتري ڀوپ سمباد جي 315 هين چترڪاري جو نتيجو آهي، تمام سٺو آهي. 316.5993. هلي ٿو
چوويهه:
وزير ٻيو قصو ٻڌايو
بنگلاديش ملڪ جو (الف) گور راجا هو.
سمن پرڀو سندس پيٽارو هو
جنهن جهڙو نه (ٻئي ڪنهن) ٻڌو آهي ۽ نه ڪنهن ٻڌايو آهي. 1.
(انهن) کي هڪ ڌيءَ هئي جنهن جو نالو پوهپا پرڀا هو.
هن جهڙو ٻيو ڪوبه فنڪار پيدا نه ٿيو.
سندس حسن بيان نٿو ڪري سگهجي.
(اهڙيءَ طرح لڳي رهيو هو) ڄڻ ڪو ٽُلپ ڦٽي رهيو هجي. 2.
سندس حسن زمين تي پکڙجي ويو،
(فرض ڪريو) گلباسي کانئس لال ٿي ويو آهي.
اهو رس جيڪو (سندس) ڳلن مان نڪتل هو.
ان مان گلاب هار پيدا ٿيو. 3.
جوبن جڏهن هن جي جسم ۾ آيو.
پوءِ هڪ بادشاهه وٽس آيو.
کيس (شاهه) وٽ هڪ سهڻو پٽ هو.
ڄڻ منسا ٻن ڪم ديوين کي جنم ڏنو هجي. 4.
ان شخص جو نالو گاجي راءِ هو.
ڄڻ ڪم ديو جو هٿ مضبوط هجي.
منو کيس زيور سان سينگاريو
۽ منافقن کي تڪليف ڏيندڙ سمجھو. 5.
جڏهن پرڀو هن کي ڏٺو.
تنهن ڪري، پنهنجي ذهن کي بچائڻ کان پوء، هن چيو.
مونکي ڇا ڪرڻ گهرجي؟
ته مان هن سان مڱڻي ڪريان. 6.
صبح جو، هو سمهي پيو
۽ ان تي زعفران وجھو.
۽ گلن جا هار پڻ رکيائين.
ٻيا به ڪيترائي بادشاھ رهجي ويا.7.
سڀني کيس راج ڪمار سمجھيو.
شاهه جي پٽ کي ڪنهن به نه سڃاتو.
والدين به فرق نه سمجهي.
اهڙيءَ طرح، راج ڪماريءَ هر ڪنهن کي ٺڳيو.8.
هتي سري چرتروپاخيان جي تريا چترتر جي منتري ڀوپ سمباد جي 317 هين باب جي پڄاڻي آهي، سڀ خير آهي. 317.6001. هلي ٿو
چوويهه:
مرگج سين نالي هڪ سٺو بادشاهه هو.
هن جي گهر ۾ مرگج ديئي نالي هڪ عورت رهي ٿي.