”توهان پنهنجي ملڪ ڏانهن موٽي وڃو ۽ پنهنجي بادشاهي، سماج، دولت ۽ گهرن جو خيال رکو.
انهن کي غلاميءَ مان آزاد ڪرڻ کان پوءِ جڏهن ڪرشن اهو چيو، تڏهن سڀني راجا جواب ڏنو ته:
"اسان وٽ ڪوبه شاهي ۽ سماجي رابطو ناهي هاڻي اسان صرف توهان کي ياد ڪندا آهيون."
ڪرشن چيو، ”مان هتي توهان سڀني کي بادشاهه بڻائيندس
“ ڪرشن جي ڳالهه مڃيندي بادشاهن کيس عرض ڪيو ته ”اي رب! مھرباني ڪري اسان کي پنھنجي سنڀال ھيٺ رکو. ”2330.
بچيتار ناٽڪ ۾ جراسند کي مارڻ ۽ سڀني بادشاهن کي ڪرشناوتار ۾ آزاد ڪرائڻ کان پوءِ دهليءَ پهچڻ جو بيان ختم ٿئي ٿو.
هاڻي شروع ٿئي ٿو راجسوئي يجن ۽ شيشوپال جي قتل جو بيان
سويا
انهيءَ پاسي کان راجا پنهنجي گهرن ڏانهن روانا ٿيا ۽ انهيءَ طرف ڪرشنا دهليءَ ۾ پهچي ويا
ڀيم سڀني کي ٻڌايو ته هن ڪرشن کان طاقت حاصل ڪئي ۽ اهڙيء طرح دشمن کي ماري ڇڏيو
پوءِ هن برهمڻن کي سڏيو ۽ صحيح طريقي سان راجسو يگنا شروع ڪيو.
پوءِ برهمڻن کي عزت سان سڏي، راجسوئي يجن شروع ڪيو ويو ۽ اهو يجن ڪرشن جي ڍول وڄائڻ سان شروع ٿيو.2331.
عدالت کي خطاب ڪندي يڌيشتر جو خطاب:
سويا
برهمڻن ۽ ڇترين جي هڪ مجلس کي گڏ ڪندي، بادشاهه يڌشٿر چيو ته، اسان کي ڪنهن جي پوڄا ڪرڻ گهرجي (پهريون).
ڪشترين ۽ برهمڻن جي درٻار ۾، بادشاهه چيو ته، ”بنيادي طور تي ڪنهن جي پوڄا ڪئي وڃي؟ هتي سڀ کان وڌيڪ حقدار ڪير آهي، جنهن جي پيشانيءَ تي زعفران ۽ ٻيو مواد لڳايو وڃي؟
ساھديو چيو، ”صرف ڪرشن ئي سڀ کان مناسب آھي
هو حقيقي رب آهي ۽ اسين سڀ مٿس قربان آهيون“.
ساھديو جي تقرير
سويا
”اي عقل! هميشه هن جي خدمت ڪريو ۽ پاڻ کي ڪنهن ٻئي معاملي ۾ نه ڦاسايو
مڙني الجھنن کي ڇڏي، پنهنجي ذهن کي صرف ڪرشن ۾ جذب ڪر
هن جو اسرار گهٽ يا وڌ آهي، جيڪو اسان کي ويد ۽ پراڻن ۾ ۽ سنتن جي صحبت ۾ ملي ٿو.
تنهن ڪري، بنيادي طور تي، زعفران ۽ ٻين اجزاء کي ڪرشن جي پيشاني تي لاڳو ڪيو وڃي." 2333.
جڏهن سهديو اهڙيون ڳالهيون ڪيون، تڏهن راجا جي ذهن ۾ حقيقت واضح ٿي وئي.
ساھديو جي اھا ڳالھه اسان سڀني کي سچي سمجھي ۽ پنھنجي دل ۾ ھن کي خدا- ديوتا تصور ڪيو.
زعفران ۽ چانور هٿ ۾ کڻي، هن (سري ڪرشن جي) پيشاني تي (تلڪ) چڱيءَ طرح سان ويداس (منتر) جي آواز سان لڳايو.
ويدڪ منترن جي ورد ڪندي ڪرشنا جي پيشانيءَ تي زعفران ۽ ٻيون شيون لڳايون ويون، جنهن کي ڏسي، شيشوپال اتي بيٺو هو، ڏاڍو ڪاوڙيو.
شيشوپال جي تقرير:
سويا
اها ڪهڙي شيءِ آهي، سواءِ مون جهڙي عظيم سپوت جي، جنهن جي پيشانيءَ تي تلڪ هجي؟
اھو ڪير آھي، جنھن جي پيشانيءَ تي زعفران جو نشان لڳل آھي، مون جھڙي عظيم جنگي جوان کي ڇڏي؟ هو، گوڪل ڳوٺ ۾ صرف کير جي ڪمرن جي وچ ۾ رهندو هو، انهن جو دڙو ۽ کير کائي ۽ پيئندو هو
هي اهو ئي آهي، جيڪو دشمن جي خوف کان ڀڄي ويو ۽ دوارڪا ڏانهن هليو ويو
اهو سڀ ڪجهه شيشوپال ڏاڍي ڪاوڙ ۾ چيو. 2335.
ششوپال ڪاوڙ ۾ اهو سڀ ڪجهه ٻڌندي سڄي عدالت ۾ چيو ۽ اُٿي، وڏي گدلي هٿ ۾ کڻي، ڪاوڙ ۾ اچي ويو.
هن، سندس ٻنهي اکين کي ناچ ڪري ۽ خراب نالن سان سڏي، ڪرشن کي چيو
”صرف گجر هئڻ ڪري، تون ڪهڙي بنياد تي پاڻ کي یادون جو بادشاهه ٿو سڏائين؟
“ ڪرشن اهو سڀ ڪجهه ڏٺو ۽ پنهنجي چاچي سان ڪيل واعدي کي نظر ۾ رکندي خاموش ويٺو رهيو.
چوپي
سري ڪرشن ڀوءَ (ڪنٽي) جو ڪلام چٽ ۾ رکيو
پنهنجي چاچي سان ڪيل واعدو ياد ڪري ڪرشن کي هڪ سؤ بد نام ٻڌي ڪاوڙ نه آئي.
(ڪرشن، سؤ دفعا بي عزتي ڪرڻ کان پوءِ) هاڻي زور سان اٿي بيٺو ۽ (ذهن ۾) ڪنهن کان به نه ڊڄي.
هڪ سؤ تائين، هن کي ڪنهن به طرح کان نه روڪيو ويو، پر هڪ سؤ تائين پهچندي، ڪرشن پنهنجي هٿ ۾ پنهنجي ڊسڪ کي پڪڙي ورتو. 2337.
ڪرشن جو ڪلام:
سويا
هو هٿ ۾ چيلهه کڻي اٿي بيٺو ۽ ڪاوڙ مان هن سان ائين ڳالهايو.
ڪرشن اُٿي بيٺو، هن جو ڊسڪس هٿ ۾ کنيو ۽ ڪاوڙ ۾ چيو، ”منهنجي چاچي جون ڳالهيون ياد ڪر، مون توکي اڄ تائين نه ماريو آهي ۽ خاموش رهيس.
”جيڪڏهن توهان هڪ سؤ کان وڌيڪ ڪو به بڇڙو نالو ڳالهايو آهي ته پوءِ سمجهو ته توهان پنهنجي موت کي پاڻ سڏيو آهي