شري دسم گرنتھ

صفحو - 533


ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਕਹੀ ਤਿਹ ਕੋ ਤੁਮ ਆਪਨੇ ਆਪਨੇ ਦੇਸ ਸਿਧਾਰੋ ॥੨੩੨੯॥
sree brijanaath kahee tih ko tum aapane aapane des sidhaaro |2329|

”توهان پنهنجي ملڪ ڏانهن موٽي وڃو ۽ پنهنجي بادشاهي، سماج، دولت ۽ گهرن جو خيال رکو.

ਬੰਧਨ ਛੋਰਿ ਕਹਿਯੋ ਹਰਿ ਯੌ ਸਭ ਭੂਪਨ ਤਉ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰੀ ॥
bandhan chhor kahiyo har yau sabh bhoopan tau ih bhaat uchaaree |

انهن کي غلاميءَ مان آزاد ڪرڻ کان پوءِ جڏهن ڪرشن اهو چيو، تڏهن سڀني راجا جواب ڏنو ته:

ਰਾਜ ਸਮਾਜ ਕਛੂ ਨਹੀ ਤੇਰੋ ਹੀ ਧਿਆਨ ਲਹੈ ਸੁ ਇਹੈ ਜੀਅ ਧਾਰੀ ॥
raaj samaaj kachhoo nahee tero hee dhiaan lahai su ihai jeea dhaaree |

"اسان وٽ ڪوبه شاهي ۽ سماجي رابطو ناهي هاڻي اسان صرف توهان کي ياد ڪندا آهيون."

ਰਾਜ ਕਰੋ ਰੁ ਇਹੈ ਲਹਿ ਹੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹਿਯੋ ਇਹ ਭਾਤਿ ਮੁਰਾਰੀ ॥
raaj karo ru ihai leh ho kab sayaam kahiyo ih bhaat muraaree |

ڪرشن چيو، ”مان هتي توهان سڀني کي بادشاهه بڻائيندس

ਸੋ ਉਨ ਮਾਨ ਕਹੀ ਹਰਿ ਇਉ ਸੁ ਸਦਾ ਰਹੀਯੋ ਸੁਧਿ ਲੇਤ ਹਮਾਰੀ ॥੨੩੩੦॥
so un maan kahee har iau su sadaa raheeyo sudh let hamaaree |2330|

“ ڪرشن جي ڳالهه مڃيندي بادشاهن کيس عرض ڪيو ته ”اي رب! مھرباني ڪري اسان کي پنھنجي سنڀال ھيٺ رکو. ”2330.

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਜਰਾਸੰਧਿ ਕੋ ਬਧ ਕਰਿ ਸਭ ਭੂਪਨਿ ਕੋ ਛੁਰਾਇ ਦਿਲੀ ਮੋ ਆਵਤ ਭਏ ਧਿਆਇ ਸਮਾਪਤੰ ॥
eit sree bachitr naattak granthe krisanaavataare jaraasandh ko badh kar sabh bhoopan ko chhuraae dilee mo aavat bhe dhiaae samaapatan |

بچيتار ناٽڪ ۾ جراسند کي مارڻ ۽ سڀني بادشاهن کي ڪرشناوتار ۾ آزاد ڪرائڻ کان پوءِ دهليءَ پهچڻ جو بيان ختم ٿئي ٿو.

ਅਥ ਰਾਜਸੂ ਜਗ ਸਿਸੁਪਾਲ ਬਧ ਕਥਨੰ ॥
ath raajasoo jag sisupaal badh kathanan |

هاڻي شروع ٿئي ٿو راجسوئي يجن ۽ شيشوپال جي قتل جو بيان

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਉਤ ਸੀਸ ਨਿਵਾਇ ਗਏ ਨ੍ਰਿਪ ਧਾਮਿ ਇਤੈ ਜਦੁਰਾਇ ਦਿਲੀ ਮਹਿ ਆਯੋ ॥
aut sees nivaae ge nrip dhaam itai jaduraae dilee meh aayo |

انهيءَ پاسي کان راجا پنهنجي گهرن ڏانهن روانا ٿيا ۽ انهيءَ طرف ڪرشنا دهليءَ ۾ پهچي ويا

ਭੀਮ ਕਹਿਓ ਸਭੁ ਭੇਦ ਸੁ ਮੈ ਬਲੁ ਯਾਹੀ ਤੇ ਪਾਇ ਕੈ ਸਤ੍ਰਹਿ ਘਾਯੋ ॥
bheem kahio sabh bhed su mai bal yaahee te paae kai satreh ghaayo |

ڀيم سڀني کي ٻڌايو ته هن ڪرشن کان طاقت حاصل ڪئي ۽ اهڙيء طرح دشمن کي ماري ڇڏيو

ਬਿਪ੍ਰ ਬੁਲਾਇ ਭਲੀ ਬਿਧਿ ਸੋ ਫਿਰਿ ਰਾਜਸੂਓ ਇਕ ਜਗਿ ਮਚਾਯੋ ॥
bipr bulaae bhalee bidh so fir raajasooo ik jag machaayo |

پوءِ هن برهمڻن کي سڏيو ۽ صحيح طريقي سان راجسو يگنا شروع ڪيو.

ਆਰੰਭ ਜਗ ਕੋ ਭਯੋ ਤਬ ਹੀ ਜਸੁ ਦੁੰਦਭਿ ਜੋ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਬਜਾਯੋ ॥੨੩੩੧॥
aaranbh jag ko bhayo tab hee jas dundabh jo brijanaath bajaayo |2331|

پوءِ برهمڻن کي عزت سان سڏي، راجسوئي يجن شروع ڪيو ويو ۽ اهو يجن ڪرشن جي ڍول وڄائڻ سان شروع ٿيو.2331.

ਜੁਧਿਸਟਰ ਬਾਚ ਸਭਾ ਪ੍ਰਤਿ ॥
judhisattar baach sabhaa prat |

عدالت کي خطاب ڪندي يڌيشتر جو خطاب:

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਜੋਰਿ ਸਭਾ ਦ੍ਵਿਜ ਛਤ੍ਰਿਨ ਕੀ ਪ੍ਰਿਥਮੈ ਨ੍ਰਿਪ ਯੌ ਕਹਿਯੋ ਕਉਨ ਮਨਇਯੈ ॥
jor sabhaa dvij chhatrin kee prithamai nrip yau kahiyo kaun maneiyai |

برهمڻن ۽ ڇترين جي هڪ مجلس کي گڏ ڪندي، بادشاهه يڌشٿر چيو ته، اسان کي ڪنهن جي پوڄا ڪرڻ گهرجي (پهريون).

ਕੋ ਇਹ ਲਾਇਕ ਬੀਰ ਈਹਾ ਜਿਹ ਭਾਲ ਮੈ ਕੁੰਕਮ ਅਛਤ ਲਇਯੈ ॥
ko ih laaeik beer eehaa jih bhaal mai kunkam achhat leiyai |

ڪشترين ۽ برهمڻن جي درٻار ۾، بادشاهه چيو ته، ”بنيادي طور تي ڪنهن جي پوڄا ڪئي وڃي؟ هتي سڀ کان وڌيڪ حقدار ڪير آهي، جنهن جي پيشانيءَ تي زعفران ۽ ٻيو مواد لڳايو وڃي؟

ਬੋਲਿ ਉਠਿਯੋ ਸਹਦੇਵ ਤਬੈ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਇਕ ਲਾਇਕ ਯਾਹਿ ਚੜਇਯੈ ॥
bol utthiyo sahadev tabai brij naaeik laaeik yaeh charreiyai |

ساھديو چيو، ”صرف ڪرشن ئي سڀ کان مناسب آھي

ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਸਹੀ ਪ੍ਰਭੁ ਹੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਜਿਹ ਕੇ ਬਲਿ ਜਇਯੈ ॥੨੩੩੨॥
sree brijanaath sahee prabh hai kab sayaam bhanai jih ke bal jeiyai |2332|

هو حقيقي رب آهي ۽ اسين سڀ مٿس قربان آهيون“.

ਸਹਦੇਵ ਬਾਚ ॥
sahadev baach |

ساھديو جي تقرير

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਜਾਹੀ ਕੀ ਸੇਵ ਸਦਾ ਕਰੀਐ ਮਨ ਅਉਰ ਨ ਕਾਜਨ ਮੈ ਉਰਝਇਯੈ ॥
jaahee kee sev sadaa kareeai man aaur na kaajan mai urajheiyai |

”اي عقل! هميشه هن جي خدمت ڪريو ۽ پاڻ کي ڪنهن ٻئي معاملي ۾ نه ڦاسايو

ਛੋਰਿ ਜੰਜਾਰ ਸਭੈ ਗ੍ਰਿਹ ਕੇ ਤਿਹ ਧਿਆਨ ਕੇ ਭੀਤਰ ਚਿਤ ਲਗਇਯੈ ॥
chhor janjaar sabhai grih ke tih dhiaan ke bheetar chit lageiyai |

مڙني الجھنن کي ڇڏي، پنهنجي ذهن کي صرف ڪرشن ۾ جذب ڪر

ਜਾਹਿ ਕੋ ਭੇਦੁ ਪੁਰਾਨਨ ਤੇ ਮਤਿ ਸਾਧਨ ਬੇਦਨ ਤੇ ਕਛੁ ਪਇਯੈ ॥
jaeh ko bhed puraanan te mat saadhan bedan te kachh peiyai |

هن جو اسرار گهٽ يا وڌ آهي، جيڪو اسان کي ويد ۽ پراڻن ۾ ۽ سنتن جي صحبت ۾ ملي ٿو.

ਤਾਹੀ ਕੋ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਪ੍ਰਥਮੈ ਉਠ ਕੈ ਕਿਉ ਨ ਕੁੰਕਮ ਭਾਲਿ ਲਗਇਯੈ ॥੨੩੩੩॥
taahee ko sayaam bhanai prathamai utth kai kiau na kunkam bhaal lageiyai |2333|

تنهن ڪري، بنيادي طور تي، زعفران ۽ ٻين اجزاء کي ڪرشن جي پيشاني تي لاڳو ڪيو وڃي." 2333.

ਯੌ ਜਬ ਬੈਨ ਕਹੇ ਸਹਦੇਵ ਤੁ ਭੂਪਤਿ ਕੇ ਮਨ ਮੈ ਸਚੁ ਆਯੋ ॥
yau jab bain kahe sahadev tu bhoopat ke man mai sach aayo |

جڏهن سهديو اهڙيون ڳالهيون ڪيون، تڏهن راجا جي ذهن ۾ حقيقت واضح ٿي وئي.

ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਇਕ ਕੋ ਮਨ ਮੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਸਹੀ ਪ੍ਰਭੁ ਕੈ ਠਹਰਾਯੋ ॥
sree brij naaeik ko man mai kab sayaam sahee prabh kai tthaharaayo |

ساھديو جي اھا ڳالھه اسان سڀني کي سچي سمجھي ۽ پنھنجي دل ۾ ھن کي خدا- ديوتا تصور ڪيو.

ਕੁੰਕਮ ਅਛਤ ਭਾਤਿ ਭਲੀ ਕਰਿ ਬੇਦਨ ਕੀ ਧੁਨਿ ਭਾਲਿ ਚੜਾਯੋ ॥
kunkam achhat bhaat bhalee kar bedan kee dhun bhaal charraayo |

زعفران ۽ چانور هٿ ۾ کڻي، هن (سري ڪرشن جي) پيشاني تي (تلڪ) چڱيءَ طرح سان ويداس (منتر) جي آواز سان لڳايو.

ਬੈਠੋ ਹੁਤੇ ਸਿਸੁਪਾਲ ਤਹਾ ਅਤਿ ਸੋ ਅਪਨੇ ਮਨ ਬੀਚ ਰਿਸਾਯੋ ॥੨੩੩੪॥
baittho hute sisupaal tahaa at so apane man beech risaayo |2334|

ويدڪ منترن جي ورد ڪندي ڪرشنا جي پيشانيءَ تي زعفران ۽ ٻيون شيون لڳايون ويون، جنهن کي ڏسي، شيشوپال اتي بيٺو هو، ڏاڍو ڪاوڙيو.

ਸਿਸੁਪਾਲ ਬਾਚ ॥
sisupaal baach |

شيشوپال جي تقرير:

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਬੀਰ ਬਡੋ ਹਮ ਸੋ ਤਜਿ ਕੈ ਇਹ ਕਾ ਜਿਹ ਕੁੰਕਮ ਭਾਲਿ ਚੜਾਯੋ ॥
beer baddo ham so taj kai ih kaa jih kunkam bhaal charraayo |

اها ڪهڙي شيءِ آهي، سواءِ مون جهڙي عظيم سپوت جي، جنهن جي پيشانيءَ تي تلڪ هجي؟

ਗੋਕੁਲ ਗਾਉ ਕੇ ਬੀਚ ਸਦਾ ਇਨਿ ਗੁਆਰਨ ਸੋ ਮਿਲਿ ਗੋਰਸੁ ਖਾਯੋ ॥
gokul gaau ke beech sadaa in guaaran so mil goras khaayo |

اھو ڪير آھي، جنھن جي پيشانيءَ تي زعفران جو نشان لڳل آھي، مون جھڙي عظيم جنگي جوان کي ڇڏي؟ هو، گوڪل ڳوٺ ۾ صرف کير جي ڪمرن جي وچ ۾ رهندو هو، انهن جو دڙو ۽ کير کائي ۽ پيئندو هو

ਅਉਰ ਸੁਨੋ ਡਰੁ ਸਤ੍ਰਨ ਕੇ ਗਯੋ ਦੁਆਰਵਤੀ ਭਜਿ ਪ੍ਰਾਨ ਬਚਾਯੋ ॥
aaur suno ddar satran ke gayo duaaravatee bhaj praan bachaayo |

هي اهو ئي آهي، جيڪو دشمن جي خوف کان ڀڄي ويو ۽ دوارڪا ڏانهن هليو ويو

ਐਸੇ ਸੁਨਾਇ ਕਹੀ ਬਤੀਯਾ ਅਰੁ ਕੋਪਹਿ ਸੋ ਅਤਿ ਹੀ ਭਰਿ ਆਯੋ ॥੨੩੩੫॥
aaise sunaae kahee bateeyaa ar kopeh so at hee bhar aayo |2335|

اهو سڀ ڪجهه شيشوپال ڏاڍي ڪاوڙ ۾ چيو. 2335.

ਬੋਲਤ ਭਯੋ ਸਿਸਪਾਲੁ ਤਬੈ ਸੁ ਸੁਨਾਇ ਸਭਾ ਸਭ ਕ੍ਰੋਧ ਬਢੈ ਕੈ ॥
bolat bhayo sisapaal tabai su sunaae sabhaa sabh krodh badtai kai |

ششوپال ڪاوڙ ۾ اهو سڀ ڪجهه ٻڌندي سڄي عدالت ۾ چيو ۽ اُٿي، وڏي گدلي هٿ ۾ کڻي، ڪاوڙ ۾ اچي ويو.

ਕੋਪ ਭਰਿਯੋ ਉਠਿ ਠਾਢੋ ਭਯੋ ਸੁ ਗਰਿਸਟਿ ਗਦਾ ਕਰਿ ਭੀਤਰ ਲੈ ਕੈ ॥
kop bhariyo utth tthaadto bhayo su garisatt gadaa kar bheetar lai kai |

هن، سندس ٻنهي اکين کي ناچ ڪري ۽ خراب نالن سان سڏي، ڪرشن کي چيو

ਗੂਜਰ ਹੁਇ ਜਦੁਰਾਇ ਕਹਾਵਤ ਗਾਰੀ ਦਈ ਦੋਊ ਨੈਨ ਨਚੈ ਕੈ ॥
goojar hue jaduraae kahaavat gaaree dee doaoo nain nachai kai |

”صرف گجر هئڻ ڪري، تون ڪهڙي بنياد تي پاڻ کي یادون جو بادشاهه ٿو سڏائين؟

ਸੋ ਸੁਨਿ ਫੂਫੀ ਕੇ ਬੈਨ ਚਿਤਾਰਿ ਰਹਿਯੋ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਇਕ ਜੂ ਚੁਪ ਹ੍ਵੈ ਕੈ ॥੨੩੩੬॥
so sun foofee ke bain chitaar rahiyo brij naaeik joo chup hvai kai |2336|

“ ڪرشن اهو سڀ ڪجهه ڏٺو ۽ پنهنجي چاچي سان ڪيل واعدي کي نظر ۾ رکندي خاموش ويٺو رهيو.

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوپي

ਫੂਫੀ ਬਚਨ ਚਿਤਿ ਹਰਿ ਧਰਿਯੋ ॥
foofee bachan chit har dhariyo |

سري ڪرشن ڀوءَ (ڪنٽي) جو ڪلام چٽ ۾ رکيو

ਸਤ ਗਾਰਨਿ ਲੌ ਕ੍ਰੋਧ ਨ ਭਰਿਯੋ ॥
sat gaaran lau krodh na bhariyo |

پنهنجي چاچي سان ڪيل واعدو ياد ڪري ڪرشن کي هڪ سؤ بد نام ٻڌي ڪاوڙ نه آئي.

ਸੋਬ ਠਾਢ ਬਰ ਤ੍ਰਾਸ ਨ ਕੀਨੋ ॥
sob tthaadt bar traas na keeno |

(ڪرشن، سؤ دفعا بي عزتي ڪرڻ کان پوءِ) هاڻي زور سان اٿي بيٺو ۽ (ذهن ۾) ڪنهن کان به نه ڊڄي.

ਤਬ ਜਦੁਬੀਰ ਚਕ੍ਰ ਕਰਿ ਲੀਨੋ ॥੨੩੩੭॥
tab jadubeer chakr kar leeno |2337|

هڪ سؤ تائين، هن کي ڪنهن به طرح کان نه روڪيو ويو، پر هڪ سؤ تائين پهچندي، ڪرشن پنهنجي هٿ ۾ پنهنجي ڊسڪ کي پڪڙي ورتو. 2337.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਜੂ ਬਾਚ ॥
kaanrah joo baach |

ڪرشن جو ڪلام:

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਲੈ ਕਰਿ ਚਕ੍ਰ ਭਯੋ ਉਠਿ ਠਾਢ ਸੁ ਯੌ ਤਿਹ ਸੋ ਰਿਸ ਬਾਤ ਕਹੀ ॥
lai kar chakr bhayo utth tthaadt su yau tih so ris baat kahee |

هو هٿ ۾ چيلهه کڻي اٿي بيٺو ۽ ڪاوڙ مان هن سان ائين ڳالهايو.

ਫੁਨਿ ਫੂਫੀ ਕੇ ਬੈਨ ਚਿਤੈ ਅਬ ਲਉ ਤੁਹਿ ਨਾਸ ਕੀਯੋ ਨਹੀ ਮੋਨ ਗਹੀ ॥
fun foofee ke bain chitai ab lau tuhi naas keeyo nahee mon gahee |

ڪرشن اُٿي بيٺو، هن جو ڊسڪس هٿ ۾ کنيو ۽ ڪاوڙ ۾ چيو، ”منهنجي چاچي جون ڳالهيون ياد ڪر، مون توکي اڄ تائين نه ماريو آهي ۽ خاموش رهيس.

ਸਤਿ ਗਾਰਨਿ ਤੇ ਬਢ ਏਕ ਹੀ ਤੁਹਿ ਜਾਨਤ ਆਪਨੀ ਮ੍ਰਿਤ ਚਹੀ ॥
sat gaaran te badt ek hee tuhi jaanat aapanee mrit chahee |

”جيڪڏهن توهان هڪ سؤ کان وڌيڪ ڪو به بڇڙو نالو ڳالهايو آهي ته پوءِ سمجهو ته توهان پنهنجي موت کي پاڻ سڏيو آهي