ஸ்ரீ தசம் கிரந்த்

பக்கம் - 533

ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਕਹੀ ਤਿਹ ਕੋ ਤੁਮ ਆਪਨੇ ਆਪਨੇ ਦੇਸ ਸਿਧਾਰੋ ॥੨੩੨੯॥

sree brijanaath kahee tih ko tum aapane aapane des sidhaaro |2329|

"நீங்கள் உங்கள் சொந்த நாடுகளுக்குத் திரும்பி உங்கள் ராஜ்யம், சமூகம், செல்வம் மற்றும் வீடுகளை அறிந்து கொள்ளலாம்." 2329.

ਬੰਧਨ ਛੋਰਿ ਕਹਿਯੋ ਹਰਿ ਯੌ ਸਭ ਭੂਪਨ ਤਉ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰੀ ॥

bandhan chhor kahiyo har yau sabh bhoopan tau ih bhaat uchaaree |

அவர்களை அடிமைத்தனத்திலிருந்து விடுவித்த பிறகு, கிருஷ்ணர் இதைச் சொன்னபோது, அனைத்து அரசரும் பதிலளித்தனர்.

ਰਾਜ ਸਮਾਜ ਕਛੂ ਨਹੀ ਤੇਰੋ ਹੀ ਧਿਆਨ ਲਹੈ ਸੁ ਇਹੈ ਜੀਅ ਧਾਰੀ ॥

raaj samaaj kachhoo nahee tero hee dhiaan lahai su ihai jeea dhaaree |

"எங்களுக்கு அரச மற்றும் சமூக தொடர்புகள் இல்லை, இப்போது நாங்கள் உங்களை மட்டுமே நினைவில் கொள்கிறோம்."

ਰਾਜ ਕਰੋ ਰੁ ਇਹੈ ਲਹਿ ਹੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹਿਯੋ ਇਹ ਭਾਤਿ ਮੁਰਾਰੀ ॥

raaj karo ru ihai leh ho kab sayaam kahiyo ih bhaat muraaree |

கிருஷ்ணர், “உங்கள் அனைவரையும் இங்கு அரசர்களாக்குவேன்

ਸੋ ਉਨ ਮਾਨ ਕਹੀ ਹਰਿ ਇਉ ਸੁ ਸਦਾ ਰਹੀਯੋ ਸੁਧਿ ਲੇਤ ਹਮਾਰੀ ॥੨੩੩੦॥

so un maan kahee har iau su sadaa raheeyo sudh let hamaaree |2330|

கிருஷ்ணரின் வார்த்தைகளை ஏற்று, அரசர்கள் அவரிடம், "அரசே! தயவுசெய்து எங்களை உங்கள் பாதுகாப்பில் வைத்திருங்கள்." 2330.

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਜਰਾਸੰਧਿ ਕੋ ਬਧ ਕਰਿ ਸਭ ਭੂਪਨਿ ਕੋ ਛੁਰਾਇ ਦਿਲੀ ਮੋ ਆਵਤ ਭਏ ਧਿਆਇ ਸਮਾਪਤੰ ॥

eit sree bachitr naattak granthe krisanaavataare jaraasandh ko badh kar sabh bhoopan ko chhuraae dilee mo aavat bhe dhiaae samaapatan |

பச்சிட்டர் நாடகத்தில் ஜராசந்தனைக் கொன்று அனைத்து அரசர்களையும் கிருஷ்ணாவதாரத்தில் விடுவித்துவிட்டு டெல்லியை அடைவது பற்றிய விவரணத்தின் முடிவு.

ਅਥ ਰਾਜਸੂ ਜਗ ਸਿਸੁਪਾਲ ਬਧ ਕਥਨੰ ॥

ath raajasoo jag sisupaal badh kathanan |

இப்போது ராஜ்சுய் யக்ஞம் மற்றும் சிசுபால் கொல்லப்பட்டது பற்றிய விளக்கம் தொடங்குகிறது

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਉਤ ਸੀਸ ਨਿਵਾਇ ਗਏ ਨ੍ਰਿਪ ਧਾਮਿ ਇਤੈ ਜਦੁਰਾਇ ਦਿਲੀ ਮਹਿ ਆਯੋ ॥

aut sees nivaae ge nrip dhaam itai jaduraae dilee meh aayo |

அந்தப் பக்கம், அரசர்கள் தங்கள் வீடுகளுக்குச் சென்று, இந்தப் பக்கம் கிருஷ்ணர் டெல்லியை அடைந்தார்

ਭੀਮ ਕਹਿਓ ਸਭੁ ਭੇਦ ਸੁ ਮੈ ਬਲੁ ਯਾਹੀ ਤੇ ਪਾਇ ਕੈ ਸਤ੍ਰਹਿ ਘਾਯੋ ॥

bheem kahio sabh bhed su mai bal yaahee te paae kai satreh ghaayo |

கிருஷ்ணரிடம் இருந்து தான் பலம் பெற்றதாகவும், அதனால் எதிரிகளை கொன்றதாகவும் பீமன் அனைத்தையும் கூறினான்

ਬਿਪ੍ਰ ਬੁਲਾਇ ਭਲੀ ਬਿਧਿ ਸੋ ਫਿਰਿ ਰਾਜਸੂਓ ਇਕ ਜਗਿ ਮਚਾਯੋ ॥

bipr bulaae bhalee bidh so fir raajasooo ik jag machaayo |

பிறகு பிராமணர்களை அழைத்து முறையான முறையில் ராஜசு யாகம் நடத்தினார்.

ਆਰੰਭ ਜਗ ਕੋ ਭਯੋ ਤਬ ਹੀ ਜਸੁ ਦੁੰਦਭਿ ਜੋ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਬਜਾਯੋ ॥੨੩੩੧॥

aaranbh jag ko bhayo tab hee jas dundabh jo brijanaath bajaayo |2331|

பின்னர் பிராமணர்களை மரியாதையுடன் அழைத்து, ராஜ்சுயி யாகம் தொடங்கப்பட்டது, இந்த யாகம் கிருஷ்ணரின் மேளம் முழங்க தொடங்கியது.2331.

ਜੁਧਿਸਟਰ ਬਾਚ ਸਭਾ ਪ੍ਰਤਿ ॥

judhisattar baach sabhaa prat |

நீதிமன்றத்தில் யுதிஷ்டரின் உரை:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਜੋਰਿ ਸਭਾ ਦ੍ਵਿਜ ਛਤ੍ਰਿਨ ਕੀ ਪ੍ਰਿਥਮੈ ਨ੍ਰਿਪ ਯੌ ਕਹਿਯੋ ਕਉਨ ਮਨਇਯੈ ॥

jor sabhaa dvij chhatrin kee prithamai nrip yau kahiyo kaun maneiyai |

பிராமணர்கள் மற்றும் சத்திரியர்கள் கூட்டத்தைக் கூட்டி, மன்னர் யுதிஷ்டிரர், நாம் யாரை (முதலில்) வணங்க வேண்டும் என்று கூறினார்.

ਕੋ ਇਹ ਲਾਇਕ ਬੀਰ ਈਹਾ ਜਿਹ ਭਾਲ ਮੈ ਕੁੰਕਮ ਅਛਤ ਲਇਯੈ ॥

ko ih laaeik beer eehaa jih bhaal mai kunkam achhat leiyai |

க்ஷத்திரியர்கள் மற்றும் பிராமணர்களின் அவையில் அரசன், “யாரை முதன்மையாக வணங்க வேண்டும்? நெற்றியில் குங்குமம் மற்றும் பிற பொருட்களைப் பூசிக் கொள்வதற்கு இங்கு மிகவும் தகுதியானவர் யார்?

ਬੋਲਿ ਉਠਿਯੋ ਸਹਦੇਵ ਤਬੈ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਇਕ ਲਾਇਕ ਯਾਹਿ ਚੜਇਯੈ ॥

bol utthiyo sahadev tabai brij naaeik laaeik yaeh charreiyai |

சஹ்தேவ், “கிருஷ்ணர் மட்டுமே மிகவும் பொருத்தமானவர்

ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਸਹੀ ਪ੍ਰਭੁ ਹੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਜਿਹ ਕੇ ਬਲਿ ਜਇਯੈ ॥੨੩੩੨॥

sree brijanaath sahee prabh hai kab sayaam bhanai jih ke bal jeiyai |2332|

அவர் உண்மையான இறைவன் மற்றும் நாம் அனைவரும் அவருக்கு ஒரு தியாகம். ”2332.

ਸਹਦੇਵ ਬਾਚ ॥

sahadev baach |

சஹ்தேவின் பேச்சு

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਜਾਹੀ ਕੀ ਸੇਵ ਸਦਾ ਕਰੀਐ ਮਨ ਅਉਰ ਨ ਕਾਜਨ ਮੈ ਉਰਝਇਯੈ ॥

jaahee kee sev sadaa kareeai man aaur na kaajan mai urajheiyai |

“ஓ மனமே! எப்பொழுதும் அவருக்கு சேவை செய், வேறு விஷயத்தில் சிக்கிக் கொள்ளாதே

ਛੋਰਿ ਜੰਜਾਰ ਸਭੈ ਗ੍ਰਿਹ ਕੇ ਤਿਹ ਧਿਆਨ ਕੇ ਭੀਤਰ ਚਿਤ ਲਗਇਯੈ ॥

chhor janjaar sabhai grih ke tih dhiaan ke bheetar chit lageiyai |

எல்லாச் சிக்குகளையும் துறந்து, கிருஷ்ணரிடம் மட்டும் மனதை உள்வாங்குங்கள்

ਜਾਹਿ ਕੋ ਭੇਦੁ ਪੁਰਾਨਨ ਤੇ ਮਤਿ ਸਾਧਨ ਬੇਦਨ ਤੇ ਕਛੁ ਪਇਯੈ ॥

jaeh ko bhed puraanan te mat saadhan bedan te kachh peiyai |

அவருடைய மர்மம் அதிகமாகவோ அல்லது குறைவாகவோ, வேதங்களிலும் புராணங்களிலும், துறவிகளின் கூட்டத்திலும் நம்மால் பெறப்பட்டது.

ਤਾਹੀ ਕੋ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਪ੍ਰਥਮੈ ਉਠ ਕੈ ਕਿਉ ਨ ਕੁੰਕਮ ਭਾਲਿ ਲਗਇਯੈ ॥੨੩੩੩॥

taahee ko sayaam bhanai prathamai utth kai kiau na kunkam bhaal lageiyai |2333|

எனவே முதன்மையாக, குங்குமப்பூ மற்றும் பிற பொருட்களை கிருஷ்ணரின் நெற்றியில் பூச வேண்டும்."2333.

ਯੌ ਜਬ ਬੈਨ ਕਹੇ ਸਹਦੇਵ ਤੁ ਭੂਪਤਿ ਕੇ ਮਨ ਮੈ ਸਚੁ ਆਯੋ ॥

yau jab bain kahe sahadev tu bhoopat ke man mai sach aayo |

சகதேவன் இப்படிப்பட்ட வார்த்தைகளைப் பேசியபோது, மன்னனின் (யுதிஷ்டிரனின்) மனதில் யதார்த்தம் தெளிவாகியது.

ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਇਕ ਕੋ ਮਨ ਮੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਸਹੀ ਪ੍ਰਭੁ ਕੈ ਠਹਰਾਯੋ ॥

sree brij naaeik ko man mai kab sayaam sahee prabh kai tthaharaayo |

சஹ்தேவின் இந்த பேச்சை நாம் அனைவரும் உண்மையாகக் கருதி அவர்கள் மனதில் அவரை இறைவன்-கடவுளாகக் காட்சிப்படுத்தினர்

ਕੁੰਕਮ ਅਛਤ ਭਾਤਿ ਭਲੀ ਕਰਿ ਬੇਦਨ ਕੀ ਧੁਨਿ ਭਾਲਿ ਚੜਾਯੋ ॥

kunkam achhat bhaat bhalee kar bedan kee dhun bhaal charraayo |

குங்குமத்தையும் அரிசியையும் கையில் எடுத்துக்கொண்டு, நல்ல முறையில் வேத (மந்திரங்கள்) ஓசையுடன் (ஸ்ரீ கிருஷ்ணரின்) நெற்றியில் (திலகம்) தடவினார்.

ਬੈਠੋ ਹੁਤੇ ਸਿਸੁਪਾਲ ਤਹਾ ਅਤਿ ਸੋ ਅਪਨੇ ਮਨ ਬੀਚ ਰਿਸਾਯੋ ॥੨੩੩੪॥

baittho hute sisupaal tahaa at so apane man beech risaayo |2334|

வேத மந்திரங்களை உச்சரிப்பதற்குள், குங்குமமும் மற்ற பொருட்களும் கிருஷ்ணரின் நெற்றியில் பூசப்பட்டது, அதைக் கண்டு, அங்கு அமர்ந்திருந்த சிசுபால் மிகவும் கோபமடைந்தார்.2334.

ਸਿਸੁਪਾਲ ਬਾਚ ॥

sisupaal baach |

சிசுபாலன் உரை:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਬੀਰ ਬਡੋ ਹਮ ਸੋ ਤਜਿ ਕੈ ਇਹ ਕਾ ਜਿਹ ਕੁੰਕਮ ਭਾਲਿ ਚੜਾਯੋ ॥

beer baddo ham so taj kai ih kaa jih kunkam bhaal charraayo |

நெற்றியில் திலகம் வைத்திருக்கும் என்னைப் போன்ற பெரிய மாவீரனைத் தவிர இது என்ன விஷயம்?

ਗੋਕੁਲ ਗਾਉ ਕੇ ਬੀਚ ਸਦਾ ਇਨਿ ਗੁਆਰਨ ਸੋ ਮਿਲਿ ਗੋਰਸੁ ਖਾਯੋ ॥

gokul gaau ke beech sadaa in guaaran so mil goras khaayo |

என்னைப் போன்ற பெரிய வீரனை ஒதுக்கிவிட்டு, நெற்றியில் குங்குமத்தின் முன் முத்திரை பதிக்கப்பட்ட அவன் யார்? கோகுல் கிராமத்தில் பால்காரர்கள் மத்தியில் மட்டுமே வசிக்கும் அவர், அவர்களின் தயிர் மற்றும் பாலைச் சாப்பிட்டு குடித்துள்ளார்

ਅਉਰ ਸੁਨੋ ਡਰੁ ਸਤ੍ਰਨ ਕੇ ਗਯੋ ਦੁਆਰਵਤੀ ਭਜਿ ਪ੍ਰਾਨ ਬਚਾਯੋ ॥

aaur suno ddar satran ke gayo duaaravatee bhaj praan bachaayo |

எதிரியின் பயத்தால் தப்பித்து துவாரகைக்குச் சென்றவனே

ਐਸੇ ਸੁਨਾਇ ਕਹੀ ਬਤੀਯਾ ਅਰੁ ਕੋਪਹਿ ਸੋ ਅਤਿ ਹੀ ਭਰਿ ਆਯੋ ॥੨੩੩੫॥

aaise sunaae kahee bateeyaa ar kopeh so at hee bhar aayo |2335|

இதையெல்லாம் சிசுபாலன் மிகுந்த கோபத்தில் சொன்னான்.2335.

ਬੋਲਤ ਭਯੋ ਸਿਸਪਾਲੁ ਤਬੈ ਸੁ ਸੁਨਾਇ ਸਭਾ ਸਭ ਕ੍ਰੋਧ ਬਢੈ ਕੈ ॥

bolat bhayo sisapaal tabai su sunaae sabhaa sabh krodh badtai kai |

கோபத்தில், சிசுபால், முழு நீதிமன்றத்தின் விசாரணையில் இதையெல்லாம் சொல்லிவிட்டு, ஒரு பெரிய தந்திரத்தை கையில் எடுத்துக்கொண்டு, கோபமடைந்து எழுந்தார்.

ਕੋਪ ਭਰਿਯੋ ਉਠਿ ਠਾਢੋ ਭਯੋ ਸੁ ਗਰਿਸਟਿ ਗਦਾ ਕਰਿ ਭੀਤਰ ਲੈ ਕੈ ॥

kop bhariyo utth tthaadto bhayo su garisatt gadaa kar bheetar lai kai |

அவன், தன் இரு கண்களையும் ஆட வைத்து, கெட்ட பெயர் சொல்லி, கிருஷ்ணனிடம் சொன்னான்

ਗੂਜਰ ਹੁਇ ਜਦੁਰਾਇ ਕਹਾਵਤ ਗਾਰੀ ਦਈ ਦੋਊ ਨੈਨ ਨਚੈ ਕੈ ॥

goojar hue jaduraae kahaavat gaaree dee doaoo nain nachai kai |

“ஒரு குஜ்ஜராக (பால் வியாபாரி) இருந்து, எந்த அடிப்படையில் உங்களை யாதவர்களின் ராஜா என்று அழைக்கிறீர்கள்?

ਸੋ ਸੁਨਿ ਫੂਫੀ ਕੇ ਬੈਨ ਚਿਤਾਰਿ ਰਹਿਯੋ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਇਕ ਜੂ ਚੁਪ ਹ੍ਵੈ ਕੈ ॥੨੩੩੬॥

so sun foofee ke bain chitaar rahiyo brij naaeik joo chup hvai kai |2336|

” இதையெல்லாம் பார்த்த கிருஷ்ணன் தன் அத்தைக்குக் கொடுத்த வாக்குறுதியைக் கருத்தில் கொண்டு அமைதியாக அமர்ந்தான்.2336.

ਚੌਪਈ ॥

chauapee |

சௌபாய்

ਫੂਫੀ ਬਚਨ ਚਿਤਿ ਹਰਿ ਧਰਿਯੋ ॥

foofee bachan chit har dhariyo |

ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் புவாவின் (குந்தியின்) வார்த்தையை சிட்டில் வைத்திருந்தார்

ਸਤ ਗਾਰਨਿ ਲੌ ਕ੍ਰੋਧ ਨ ਭਰਿਯੋ ॥

sat gaaran lau krodh na bhariyo |

அத்தைக்குக் கொடுத்த வாக்குறுதியை நினைத்து, நூறு கெட்டப் பெயர்களைக் கேட்டும் கிருஷ்ணனுக்கு கோபம் வரவில்லை

ਸੋਬ ਠਾਢ ਬਰ ਤ੍ਰਾਸ ਨ ਕੀਨੋ ॥

sob tthaadt bar traas na keeno |

(கிருஷ்ணா, நூறு முறை அவமானப்படுத்தப்பட்ட பிறகு) இப்போது வலிமையுடன் எழுந்து நின்று யாருக்கும் பயப்படாமல் (மனதில்).

ਤਬ ਜਦੁਬੀਰ ਚਕ੍ਰ ਕਰਿ ਲੀਨੋ ॥੨੩੩੭॥

tab jadubeer chakr kar leeno |2337|

நூறு வரை, அவர் எந்த வகையிலும் தடுக்கப்படவில்லை, ஆனால் நூறு வரை எட்டியபோது, கிருஷ்ணா அவரது கையில் டிஸ்கஸைப் பிடித்தார்.2337.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਜੂ ਬਾਚ ॥

kaanrah joo baach |

கிருஷ்ணரின் பேச்சு:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਲੈ ਕਰਿ ਚਕ੍ਰ ਭਯੋ ਉਠਿ ਠਾਢ ਸੁ ਯੌ ਤਿਹ ਸੋ ਰਿਸ ਬਾਤ ਕਹੀ ॥

lai kar chakr bhayo utth tthaadt su yau tih so ris baat kahee |

சக்கரத்தை கையில் ஏந்தியபடி எழுந்து நின்று கோபமாக அவனிடம் இப்படிப் பேசினான்.

ਫੁਨਿ ਫੂਫੀ ਕੇ ਬੈਨ ਚਿਤੈ ਅਬ ਲਉ ਤੁਹਿ ਨਾਸ ਕੀਯੋ ਨਹੀ ਮੋਨ ਗਹੀ ॥

fun foofee ke bain chitai ab lau tuhi naas keeyo nahee mon gahee |

கிருஷ்ணர் எழுந்து நின்று, தன் வட்டுவையை கையில் எடுத்துக்கொண்டு கோபமடைந்து, “என் அத்தையின் வார்த்தைகளை நினைத்து, நான் இதுவரை உன்னைக் கொல்லவில்லை, அமைதியாக இருந்தேன்.