دنيا ۾ پنهنجي زندگي اجايو نه وڃايو. 9.
چون ٿا ته محبت کان سواءِ دنيا ۾ ڪيترا بادشاه ٿي ويا آهن.
دنيا ۾ ڪنهن کي به سڃاتل نه آهي، جنهن کي خرگ عطا ڪيو وڃي.
ڪرشن جي پيار ڪيو جيڪو اڄ تائين مشهور آهي
۽ اهو سوچي ته هو دنيا جو مالڪ آهي، ان جي ڳچيءَ (’ناري‘) جھڪي ٿي. 10.
ٻٽي
چت ۾ آباد ٿيڻ ڪري مائٽن جو مٺو روپ
پوءِ نه ٿي سگهي. (تنهن ڪري) اکيون رنگيون ٿي ويون آهن (يعني ڳاڙهي). 11.
جنهن کي من پسند هجي ان جا ٻئي نانا (مترا) ذهن ۾ موجود هوندا آهن.
اهي نيڻن وانگر داخل ٿيا آهن، انهن کي ٻاهر ڪڍي نٿو سگهجي. 12.
محبوب جي اکين جا شڪار آهن ۽ ذهن ۾ آباد آهن.
ڄڻ ته جگر ڪڍيو ويو آهي، مون کي ان تي تمام گهڻو اعتماد آهي. 13.
پريتم جي نانءَ ڪرتار ان کي پاڳل بڻائي ڇڏيو آهي
جنهن ۾ اسان جهڙا هزارين ماڻهو ويٺا ۽ جهومندا رهن. 14.
(محبوب جا) نان ڏاڍا رسيل ۽ رس سان ڀريل هوندا آهن ۽ (هر قسم جي) رس جو ڏيک ڏيندا آهن.
اهي چمڪائڻ سان عورتن جي تصوير چوري ڪندا آهن. 15.
سورٿا:
درد سڄي جسم ۾ پکڙجي ويو آهي ۽ هٿيار به نه سنڀالي رهيا آهن.
هو پنهنجي محبوب جي محبت جي تڪليف سبب (هن جي اکين مان) پاڻي بدران رت پيئي رهيو آهي. 16.
ثابت قدم:
(ڪمار عورت کي چيو) پرديسي سان پيار نه ڪرڻ گهرجي.
ڌارين سان ڪڏهن به ڳالهائڻ نه گهرجي.
پرديسي عورت کي چئجي، ڇا پيار ڪجي.
(ڇاڪاڻ ته هو) تڪڙ ڪري ٽٽندو آهي ۽ پوءِ پاڻ ئي توبهه ڪندو آهي. 17.
(ٻي عورت جواب ڏئي ٿي) پرديسي سان هڪ پل لاءِ ڪيل پيار به چڱو آهي.
اهو بهتر آهي ته ڪنهن پرڏيهي سان سٺي مسڪراهٽ سان ڳالهايو.
اي پيارا! پرديسي سان پيار سٺو آهي.
(تنهنڪري، پرديسانه سان) تمام گهڻو پيار پيدا ڪريو ۽ گهڻو وقت نه گذاريو. 18.
(پوءِ ان ماڻهوءَ جواب ڏنو ته) اسين بادشاهن جا پٽ آهيون ۽ پرڏيهه ۾ گهمندا آهيون.
اُهو مٿاهون هجي يا گهٽ، اسان سڀ ڪجهه پنهنجي اکين سان ڏسندا آهيون.
اي ڪنوار! ٻڌاءِ، تون مون سان پيار ڪري ڇا ڪندين؟
اسين اُٿنداسين ۽ ڪيڏانهن وينداسين ۽ (توهان) برهون ۾ ٽهڪ ڏئي جلندا رهنداسين. 19.
راڻي چيو:
اي پيارا! مان توکي وڃڻ نه ڏيندس، جيتوڻيڪ تون لک ڀيرا ڪوشش ڪرين.
سٺو کلڻ ۽ ڪجهه بابت ڳالهايو.
مان تنهنجي روپ ۾ مگن آهيان ۽ دل ۾ خوش ٿي ويو آهيان.
تنهنجي عشق ۾ سڙي ويو آهيان ۽ ڪٿي جاڳي پيو آهيان. 20.
تون ايترو شڪ ڇو پيو ڪرين، جلدي اٿ ۽ وڃ.
هار سينگاريو ۽ سٺو هٿيار پائڻ.
خبر اٿئي ته اڄ سخي نه ملندو محبوب،
(پوءِ) يقيناً اها عورت عذاب ۾ مرندي. 21.
عورت جون ڳالهيون ٻڌي ڪنور کي حيرت ٿي.
جتي به سخي کيس وٺي ويندو هو، اتي ويندو هو.
جتي پنهنجي هٿن سان گلن سان سينگار ڪندي
بير منجھري سهڻي حالت ۾ ويٺو هو. 22.
ڪنور هٿ ۾ ماٺ کڻي اتي آيو
۽ راڻيءَ کي هر طرح سان خوش ڪيو.
چاليهه آسن چڱي طرح ڪيا
۽ محبت سان ڪاما ڪالا جي رسم ادا ڪئي. 23.
ايتري ۾ سندس بادشاهه اچي چڪو هو.
ڪنور غصي ۾ کيس گدڙ سان ماريو.
(هن) جڏهن بادشاهه کي هڪ ئي وار سان ماري ڇڏيو
پوءِ ان عورت ڪهڙو ڪردار ادا ڪيو، هو ٻڌائي ٿو. 24.
بادشاهه کي هيٺ اڇلائڻ (الف) ٽٽل محلات
راڻي زور زور سان اٿي بيٺي.
ڏاڍي روئڻ کان پوءِ هوءَ زمين تي ڪري پئي
(۽ چوڻ لڳو) منهنجو بادشاهه مري ويو آهي، اي خدا! توهان ڇا ڪيو آهي؟ 25.
بادشاهه جي موت جو ٻڌي ماڻهو اچي گڏ ٿيا.
محلات کوٽيندي، (بادشاهه) ڏٺو ۽ کيس ٻاهر ڪڍيائين.
(سندس) مٿو ڦاٽي پيو ۽ هڪ به هڏي نه رهي.
عورت جي ڪردار کي ڏسو، (هن) هتي ڇا ڪيو آهي. 26.
هر ڪو سمجھي ويو ته بادشاھ محلات هيٺان ڪري مري ويو.
ڪنهن به بيوقوف فرق کي نه سمجهيو.
ماڻهو (افسوس ڪرڻ لاءِ) مٿي تي پٽيون کڻي آيا.
راڻي ميترا سان هر روز خوشيءَ سان کيڏندي هئي. 27.
هتي سري چرتروپاخيان جي تريا چرتر جي منتري ڀوپ سمباد جي 241 هين ڪردار جو نتيجو آهي، سڀ ڪجهه سٺو آهي. 241.4500. هلي ٿو
چوويهه:
ڏکڻ ۾ هڪ شهر هو، جنهن جو نالو سبتاوتي هو.
(اُتي) بادشاهه ڇتر ڪيتو ڏاڍو عقلمند بادشاهه هو.
سندس روپ منجهري نالي هڪ راڻي هئي
جيڪو سڀني ماڻهن ۾ خوبصورت سمجهيو ويندو هو. 1.
ثابت قدم: