جنهن جي مٿي تي هڪ غم هو. 10.
ان چال سان عورت پريتم کي بچائي ورتو
۽ غم انهن جي منهن تي ڪري پيو.
بادشاھھ ڪجھھ بھ خراب يا سٺو نه سوچيو
۽ ان تي غالب آيو جنهن راز ڏنو. 11.
هتي ختم ٿئي ٿو منتري ڀوپ سمباد جو 304 هون چارتر، شري چرتروپاخيان جي تريا چترتر، سڀ خير آهي.304.5851. هلي ٿو
چوويهه:
جتي تريپور جو شهر رهي ٿو،
تريپور پال نالي بادشاهه هو.
تريپور متي سندس سهڻي راڻي هئي،
ڄڻ ته سون کي ڳري سِڪي ۾ ڍرو ڪيو ويو آهي. 1.
ٻيو گل سندس شوق هو.
هن جي اکين ۾ ڄڻ ڪا شيءِ آهي.
هن جي دل ۾ هن لاءِ حسد هو،
پر هن پنهنجي وات مان ڪجهه به نه چيو. 2.
هڪ برهمڻ تي تريپور ماٽي
منو تنيو ڏاڍو ڀوائتو هو.
هوءَ کيس ڏينهن رات گهر سڏيندي هئي
۽ هوءَ هن سان دلچسپيءَ سان کيڏندي هئي. 3.
هن هڪ عورت کي سڏيو
۽ ان طرح سيکاريائين تمام گهڻو پئسو ادا ڪري
جنهن وقت سڀ ماڻهو سمهندا آهن
پوءِ زور زور سان روئڻ لڳو. 4.
(راڻي) ائين چئي بادشاهه وٽ ويو ۽ سمهي پيو.
جڏهن اڌ اونداهي رات هئي
سو ڏاڍي اداس حالت ۾ اها عورت روئڻ لڳي.
(اهو) وڏو آواز بادشاهه جي ڪنن تائين به پهتو. 5.
بادشاهه جي هٿ ۾ تلوار هئي
راڻي کي پاڻ سان وٺي ويو.
ٻئي هن ڏانهن ويا
۽ هن کان ائين پڇڻ لڳو. 6.
ٻٽي
لعنت! تون ڪير آهين ڇو روئين ڇا توهان کي پريشان ڪري رهيو آهي؟
مون کي سچ ٻڌاءِ، ٻي صورت ۾ توکي هتي ماري ڇڏيندس.
چوويهه:
(عورت چوڻ لڳي) تون سمجهين ٿو ته مان بادشاهه جي عمر آهيان.
ان کي بادشاهه لاءِ صبح جو سڏ سمجهو.
ان ڪري مان روئي رهيو آهيان.
سڀ پيارا (راڻيون) جدا ٿي وينديون (چندرام وانگر راجا کان) 8.
ڪنهن نه ڪنهن طرح بادشاهه جي جان بچي،
صبح جو ساڳيو بندوبست ڪيو وڃي.
ان عورت چيو ته هڪ ڪم ڪر.
پوءِ بادشاهه موت کان بچي سگهي ٿو. 9.
تريپور ماٽي برهمڻن کي ڏيو
۽ ڊولي کي پنهنجي ڪلهي تي کنيو.
پئسا کڻي هن جي (برهمڻ جي) گهر ڏي
پوءِ سڏ نه ايندو بادشاهه کي. 10.
گھر جي ٻي راڻي جو نالو فولي ديئي،