مان تنهنجي محبت ۾ جذب ٿي ويو آهيان ۽ اڄ وڏي ڳولا کان پوءِ توکي مليو آهيان
منهنجي اڳيان هٿ جهڪاءُ، قسم کڻي چوان ٿو ته اڄ کان تون منهنجو آهين.
ڪرشن مسڪرائيندي چيو، ”ٻڌ، تنهنجي پاڻيءَ مان نڪرڻ تي سڀ ڪجهه ٿي ويو آهي، تون هاڻي بيڪار سوچن ۾ ڇو پئجي ويو آهين.“ 275.
مون کان شرم نه ڪر ۽ مون ۾ ڪو شڪ به نه ڪر
مان تنهنجو ٻانهو آهيان، منهنجي عرض کي قبول ڪري، منهنجي اڳيان هٿ جوڙي جهڪي
ڪرشنا وڌيڪ چيو ته، مان صرف تنهنجون اکيون ڏسڻ ۾ ئي زندهه آهيان
دير نه ڪر ان سان توهان کي ڪجهه به نه وڃائبو.���276.
DOHRA
جڏهن ڪنڌ هٿ نه ڏنو ته سڀ گوپيون گم ٿي ويون
جڏهن ڪرشن ڪپڙا واپس نه ڪيا، تڏهن شڪست قبول ڪري، گوپين فيصلو ڪيو ته جيئن ڪرشن چيو.
سويا
سري ڪرشن کي سجدو ڪيو (هٿن) سان. (گوپيون) پاڻ ۾ کلڻ لڳيون.
سڀئي پاڻ ۾ مسڪرائي ۽ مٺا لفظ چوڻ لڳا، ڪرشن جي اڳيان سجدو ڪرڻ لڳا
(هاڻي) خوش ٿيو (ڇاڪاڻ ته) جيڪو تو اسان کي ٻڌايو سو اسان قبول ڪيو آهي.
اي ڪرشنا! هاڻي اسان کان راضي ٿي وڃو، جيڪو توهان چاهيو، اسان ان کي قبول ڪيو، هاڻي توهان ۾ ۽ اسان ۾ ڪو فرق نه آهي، جيڪو توهان کي راضي ڪري، اهو اسان لاء سٺو آهي. ���278.
تنهنجي ابرو ڪمان وانگر آهن، جن مان هوس جا تير نڪري اسان کي خنجر وانگر مارن ٿا.
اکيون بيحد سهڻيون، چهرو چنڊ جھڙو ۽ وار نانگ جھڙا، ٿورو به ڏسنداسين ته دماغ موھجي ويندو آھي.
ڪرشن چيو، ”جڏهن منهنجي ذهن ۾ خواهش پيدا ٿي آهي، تڏهن مون توهان سڀني کي عرض ڪيو هو
مون کي توهان جي منهن کي چمي ڏيو ۽ قسم کڻان ٿو ته مان گهر ۾ ڪجهه به نه ٻڌايان. ���279.
سڀني گوپين گڏجي خوشيءَ سان شيام جي ڳالهه قبول ڪئي.
گوپين خوشيءَ سان قبول ڪيو ته ڪرشن چيو ته سندن من ۾ خوشي جي لهر وڌي وئي ۽ محبت جو وهڪرو وهي ويو.
جڏهن سنگت سندن ذهن تان هٽي وئي، تڏهن ئي (سري ڪرشن) اها ڳالهه مسڪرائيندي چيو
ٻنهي پاسن کان لڄ غائب ٿي ويو ۽ ڪرشن به مسڪرائيندي چيو، ”مون کي اڄ خوشيءَ جو خزانو ملي ويو آهي.
گوپين پاڻ ۾ چيو، ”ڏسو، ڪرشن ڇا چيو آهي
ڪرشن جون ڳالهيون ٻڌي پيار جو وهڪرو اڳتي وڌي ويو
هاڻي سندن ذهن جو سنگم ختم ٿي ويو آهي، هڪدم کلڻ لڳا ۽ ڳالهائڻ لڳا.
هاڻي انهن جي ذهنن مان سڀ شڪ دور ٿي ويا ۽ انهن سڀني مسڪرائيندي چيو ته، ”ماءُ درگا جي جيڪا نعمت آهي، اها اسان جي سامهون حقيقت ۾ ظاهر ٿي چڪي آهي.
ڪرشن انهن سڀني سان دلڪش راند ڪئي ۽ پوءِ انهن کي پنهنجا ڪپڙا ڏئي انهن سڀني کي آزاد ڪري ڇڏيو
سڀئي گوپيون، ماءُ درگا جي پوڄا ڪندي، پنهنجن گهرن ڏانهن هليون ويون
هن جي ذهن ۾ ڪافي خوشي وڌي وئي آهي، جنهن کي شاعر هن طرح سمجهي ورتو آهي
سندن دلين ۾ خوشي ان حد تائين وڌي وئي، جيئن مينهن وسڻ کان پوءِ زمين تي سبز گاهه پوکجي.
گوپين جو ڪلام:
ARIL
اي چانڊڪا ماءُ! (تون) برڪت وارو آهين جنهن اسان کي اها نعمت ڏني آهي.
براوو ماءُ درگا کي، جنهن اسان کي هي برڪت عطا ڪئي ۽ اڄ ڏينهن تائين براوو، جنهن ۾ ڪرشن اسان جو دوست بڻجي ويو آهي.
اي درگا! هاڻي اسان تي هي احسان ڪر
مادر درگا! هاڻي اسان تي رحم ڪر ته جيئن ٻين ڏينهن تي به اسان کي ڪرشن سان ملڻ جو موقعو ملي.
ديوي کي مخاطب ٿيندي گوپين جو ڪلام:
سويا
اي چانڊيو! اسان تي رحم ڪر ته جيئن ڪرشن اسان جو محبوب رهي
اسان تنهنجي پيرن تي ڪريون ٿا ته ڪرشن اسان کي پنهنجو محبوب ۽ بلرام ڀاءُ جي حيثيت ۾ ملن
تنهن ڪري اي ماءُ! تنهنجو نالو سڄيءَ دنيا ۾ گونجي ٿو، جيئن شيطانن کي ناس ڪندڙ
اسان وري تنهنجي پيرن تي ڪري وينداسين، جڏهن اسان کي اها نعمت ملندي.
ڪيبٽ
شاعر شيام چوي ٿو ته اي ديوي! تون شيطانن جو موت آهين ۽
اوليائن جو عاشق ۽ ابتدا ۽ پڇاڙي جو خالق
”تون پاروتي آهين، اٺن هٿن واري ديوي، نهايت سهڻي ۽ بکايلن کي پالڻ واري آهين.
تون ئي ڳاڙهي، اڇو ۽ پيلو رنگ آهين ۽ تون ئي زمين جو ظاهر ۽ خالق آهين.���285