هو ٽينءَ کي ڪاوڙيل اکيون ڏيکاري هيٺ ڪري پيو، ۽ چوٿين کي پنهنجي ڌڪ سان ماريو پيو وڃي.
ويڙهاڪن جي عضون تي ڌڪ هڻي، ڪرشن انهن جي دل کي چيري ڇڏيو آهي
هو ڪنهن به طرف، جتي به وڃي ٿو، اتي سڀني ويڙهاڪن جي برداشت جي طاقت ختم ٿي وڃي ٿي. 1795.
دشمن جي لشڪر کي ڏسي ڪري ڪرشن ناراض ٿي ويو.
جڏهن برجا جو هيرو دشمن جي لشڪر ڏانهن غصي سان ڏسندو آهي، تڏهن توهان سوچي سمجهي ٻڌائي سگهو ٿا ته ٻيو اهڙو جنگجو ڪير آهي، جيڪو پنهنجي برداشت جي طاقت رکي سگهي.
شيام ڪوي چوي ٿو، ”جيڪو به همت ڪري ۽ سڀ هٿيار کڻي شري ڪرشن سان گڏ بيٺو،
ڪو به ويڙهاڪ جيڪو بهادريءَ سان ڪرشن سان ٿورو به وڙهڻ جي ڪوشش ڪري ٿو، ان کي ڪرشن هٿان هڪدم ماريو وڃي ٿو.1796.
(شاعر) شيام چوي ٿو، اهو ويڙهاڪ جيڪو سڀ هٿيار کڻي سري ڪرشن تي چڙهندو آهي.
ڪو به ويڙهاڪ، جيڪو پنهنجا هٿيار کڻي ڪرشن جي سامهون فخر سان اچي ٿو ۽ پري کان پنهنجي ڪمان کي ڇڪي پنهنجي تيرن کي ڇڏي ٿو،
جيڪو دشمن جي اڳيان اچي نٿو سگهي ۽ پري بيٺو آهي ۽ ڀونڪڻ.
۽ حقارت سان ڳالھائي ٿو ۽ سندس ويجھو نه ٿو اچي، ڪرشنا کيس پري جي نظرن سان ڏسي، ھڪڙي تير سان کيس آخرت ڏانھن موڪلي رھي آھي..1797.
ڪيبٽ
انهن کي اهڙي حالت ۾ ڏسي، دشمن جي پاسي جا وڏا جنگي جوان، غصي ۾ اچي ويا
اهي، ڪاوڙ ۾، "ماريو، مارڻ" جو نعرو، ڪرشن سان وڙهندا آهن
انهن مان ڪيترائي، خوف ۾، ويجهو نه اچي رهيا آهن ۽ پري کان مسڪرائي زخم وصول ڪري رهيا آهن
انهن مان ڪيترائي پري کان پنهنجن ڳلن تي راند ڪري رهيا آهن، پر انهن مان ڪيترائي، ڪشترين جي فرضن تي عمل ڪندي، جنت ڏانهن روانا آهن. 1798.
سويا
شاعر چوي ٿو شيام، جيڪو سري ڪرشن جي طاقت جي برابر آهي، اڳتي اچي ٿو
جيڪي ماڻهو ڪرشن سان وڙهڻ جي سگهه رکن ٿا، سي هن جي اڳيان اچي رهيا آهن ۽ ڪمان، تير، تلوارون، گنگا وغيره پڪڙي خوفناڪ جنگ وڙهي رهيا آهن.
ڪو بي جان ٿي زمين تي ڪري پيو آهي ۽ ڪو ميدان جنگ ۾ پيو ڦري رهيو آهي، حالانڪ سندس مٿو ڪٽيو ويو آهي.
1799. 1799. ڪوئي لاش کي پڪڙي، دشمن ڏانهن اڇلائي.
ويڙهاڪن گھوڙن، هاٿين ۽ جنگين کي ماري ڇڏيو آهي
ڪيترائي طاقتور رٿ سوار ۽ پيادل سپاهي مارجي ويا
انهن مان ڪيترائي ڀڄي ويا آهن، جنگ جي وحشت کي ڏسي
ڪيترائي زخمي زخمين کي چيلينج ڪري رهيا آهن، ڪيترائي بي خوفيءَ سان وڙهندا رهيا آهن ۽ اُتي ڊوڙي رهيا آهن، پنهنجين تلوارن سان وار ڪري رهيا آهن.1800.
DOHRA
(دشمن) ويڙهاڪن هٿيار کنيا ۽ سري ڪرشن کي چئن طرفن کان گھيرو ڪيو.
ويڙهاڪن پنھنجا ھٿيار کنيا آھن، ڪرشن کي چئني پاسن کان گھيرو ڪيو آھي، جيئن ميدان جي چوڌاري ديوار، سڙيل قيمتي پٿر جي چوڌاري گھيرو ۽ سج ۽ چنڊ جي چوگرد سج ۽ چنڊ جو دائرو.1801.
سويا
جڏهن ڪرشن کي گهيرو ڪيو ويو، هن پنهنجي ڪمان ۽ تيرن کي پنهنجي هٿن ۾ پڪڙيو
دشمن جي لشڪر ۾ داخل ٿي، هن هڪ ئي لمحي ۾ بيشمار لشڪر جهنگوي ماري ڇڏيا
هن جنگ ايتري مهارت سان وڙهي هئي جو لاشن جي مٿان لاش هئا
جيڪو دشمن سامهون آيو، تنهن ڪرشن کيس جيئرو رهڻ نه ڏنو.1802.
جنگ جي ميدان ۾ ايترا هيروز مرندي ڏسي عظيم سورما غضب ۾ ڀرجي ويا.
اڪثر لشڪر کي ماريندي ڏسي، ڪيترائي طاقتور ويڙهاڪ ڪاوڙيا ۽ بي خوفيءَ سان ڪرشن تي پيا.
انهن سڀني پنهنجا هٿيار کنيا، گوليون هلايون ۽ هڪ قدم به پوئتي نه هٽيا
ڪرشن پنهنجي ڪمان کي کڻي، انهن سڀني کي هڪ ئي تير سان ماري ڇڏيو. 1803.
ڏٺائين ته ڪيترائي سپاهي زمين تي رکيا ويا
ويڙهاڪن جي ديوتائن کي ڏاڍي ڪاوڙ آئي، ۽ ڪرشن ڏانهن ڏسندي چيو، ”ڪير ڀڄندو ڊڄي هن کير واري پٽ کان؟
”اسان هينئر ئي جنگ جي ميدان ۾ مارينداسين
”پر يدون جي هيرو ڪرشن پاران تير ڇڏڻ تي سڀني جو وهم ٽٽي ويو ۽ ائين محسوس ٿيو ته ويڙهاڪ ننڊ مان جاڳي پيا آهن.
جهولنا اسٽينزا
ڪرشن غصي ۾ پنهنجي هٿ ۾ ڊسڪس کڻي دشمن جي لشڪر کي چيڀاٽي ڇڏيو، جنگ جي خوفناڪ صورتحال سبب زمين لرزڻ لڳي.
سڀ ڏهه ناگا ڀڄي ويا، وشنو ننڊ مان جاڳيو ۽ شيو جو مراقبو خراب ٿي ويو.
ڪرشن ڪڪرن وانگر ڊوڙندڙ فوج کي ماري ڇڏيو، ڪرشن کي ڏسي لشڪر جو وڏو حصو ٽڪرن ۾ ورهائجي ويو.
شاعر شيام چوي ٿو ته اتي جنگين جي فتح جي اميد ختم ٿي وئي.1805.
اتي هڪ خوفناڪ جنگ شروع ٿي، موت رقص ڪيو ۽ جنگي سپاهي، جنگ ڇڏي ڀڄي ويا
ڪرشن جي تيرن جي لڳڻ سان اتي ڪيترن ئي ساهه کنيو