۽ تمام مضبوط جوان مردن کي ختم ڪيو ويو (108)
سڀ گھوڙا، سنڌ، عرب ۽ عراق جا،
جيڪي ڏاڍا تيز هئا، نابود ٿي ويا.(109)
ڪيترائي شعر دل وارا بهادر ماڻهو ختم ٿي ويا،
جن، ضرورت جي وقت، غير معمولي جرئت ڏيکاري. (110)
ٻه ڪڪر (ويڙهاڪن جا) گوڙ ڪندا آيا.
سندن عمل رتوڇاڻ ڪري بلند آسمان تي پهتو.(111)
ميدانن ۾ گوڙ مچي ويو،
(١١٢) ۽ گھوڙن جي ڇرن سان زمين لٽي وئي.
هوا وانگر اڏامندڙ، گهوڙن کي فولاد جا ڇر هئا،
جنهن ڪري زمين کي چيتي جي پٺيءَ وانگر لڳي (113)
انهيءَ وچ ۾ ڪائنات جي چراغ ڪچري مان شراب پيتو (سج غروب ٿيو)
۽ ڀاءُ جي مٿي تي تاج رکيائين (114)
جڏهن سج چوٿين ڏينهن تي ظاهر ٿيو،
۽ اُن جون سونهن شعاعون (115)
پوءِ، پنھنجن شعرن کي ڍڪي،
انهن يمن جو ڪمان کنيو ۽ پنهنجي منهن کي ڍڪي ڇڏيو (116)
انهن پنهنجن حواس کي جذب ڪيو، ۽ جنگ جو غضب ڦٽي ويو،
وَلَا تَقَدَّرُوا إِلَى النَّارِ (117)
چوٿين ڏينهن ڏهه هزار هاٿي ماريا ويا.
۽ ٻارهن هزار هلڪي گهوڙا ماريا ويا (118)
ٽي لک پيادل سپاهي لٽي ويا،
جيڪي شينهن وانگر هئا ۽ ڏاڍا ماهر هئا (119)
چار هزار رٿ ٽٽي ويا،
۽ شينهن جا ڪيترائي قاتل پڻ ماريا ويا.(120)
سڀت سنگهه جا چار گهوڙا ذبح ڪيا ويا،
ٻيو تير هن جي رٿ ڊرائيور جي مٿي مان سوراخ ڪيو (121)
ٽيون تير هن جي ابرو مٿان لڳو،
۽ هن محسوس ڪيو ته هڪ نانگ کي خزاني مان ٻاهر ڪڍيو ويو آهي (122)
جڏهن چوٿون تير لڳيو ته هو سڀ هوش وڃائي ويٺو.
هن جو عزم ڀڄي ويو ۽ هن جي صداقت جي احساس کي وساري ڇڏيو (123)
جيئن ئي چوٿون تير هن جي ونڊ پائپ جي ويجهو پهچي ويو هو.
۽ هو زمين تي ڪري پيو (124)
اهو ظاهر ٿيو ته ماڻهو تقريبا مري چڪو هو،
جيئن ته هو شرابي شينهن وانگر هيٺ ڪري ويو هو (125)
هوءَ پنهنجي رٿ تان لهي، ۽ زمين تي قدم رکي،
هوءَ ڏاڍي نازڪ، پر ثابت قدم لڳي رهي هئي (126)
هن جي هٿ ۾ پاڻيءَ جو پيالو هو،
۽ ان جي ويجهو وڃڻ لاءِ (سڀت سنگهه) هليو ويو (127)
(هوءَ) ڳالهايو، ”او، تون شاهي خاندان جو عجيب ماڻهو آهين،
(128) تون رت سان ڀريل مٽيءَ ۾ ڇو پيو لڙڪن؟
”مان ساڳيو آهيان، تنهنجي زندگي ۽ پيار، ۽ تون پنهنجي جوانيءَ جي اوائلي دور ۾،
(129).
(هن) چيو ته اي مهربان دلدار.
(130)
(هوءَ) ”جيڪڏهن تون مئل هجين ها ته تنهنجي لاش وٺڻ آئي هجي ها.
”پر جيئن ته تون اڃا جيئرو آهين، تنهن ڪري مان الله تعاليٰ جو شڪر ڪرڻ چاهيان ٿو.“ (131)
هن نرم لهجي ۾ کيس ڀاڪر پائي ورتو،