सर्वे च स्तब्धाः युवकाः निर्मूलिताः।(108)
सर्वे अश्वाः, सिन्ध-अरब-इराक-देशयोः ।
ये अतीव द्रुतगतिः आसन्, तेषां विनाशः अभवत्।(109)
बहवो सिंहहृदयः वीराः निर्मूलिताः, ।
यः आवश्यकतासमये अपवादात्मकं साहसं दर्शितवान्।(११०)
द्वे मेघौ (योद्धानां) गर्जन्तौ आगतवन्तौ,
तेषां कर्म रक्तं उच्चतमं आकाशं प्रति उड्डीयत।(111)
ह्युः क्रन्दनं च क्षेत्रेषु उत्थापितम्,
अश्वानां च खुरैः पदाति पृथिवी।(112)
वायुवत् उड्डीयमानाः अश्वाः इस्पातखुराः आसन्,
येन पृथिवी चितापृष्ठा इव कृता।(113)
एतस्मिन्नन्तरे विश्वदीपः कलशात् (सूर्यस्तम्) मद्यं पिबति स्म, ।
भ्रातुः शिरसि मुकुटं च युक्तम् ॥(११४)
चतुर्थ्यां यदा सूर्यः प्रादुर्भूतः ।
विकिरणं च तस्य सुवर्णकिरणान्,(११५)
अथ तेषां सिंहान् कटिबन्धं कृत्वा ।
यमनस्य धनुः आदाय मुखं कवचं च कृतवन्तः।(116)
इन्द्रियाणि समासृत्य युद्धक्रोधः प्रवहति स्म ।
अत्यन्तं च क्रुद्धाः अभवन्।(117)
चतुर्थे दिने दशसहस्राणि गजानि हतानि ।
द्वादशसहस्राणि च लघुताश्वाः हताः।(118)
त्रिशतसहस्राणि पदातिसैनिकाः परिसमाप्ताः,
ये सिंहसदृशाः अतिकुशलाः।(119)
चत्वारि सहस्राणि रथानि भग्नाः,
सिंहहन्ताश्च बहवोऽपि नष्टाः।(१२०)
सुभतसिंहस्य चत्वारः अश्वाः हताः, २.
द्वितीयः बाणः तस्य रथचालकस्य शिरसि विदारितः।(121)
तृतीयः बाणः तस्य भ्रूभङ्गस्य उपरि आहतः,
सः च निधितः सर्पः बाध्यः इव अनुभवति स्म।(122)
चतुर्थबाणे प्रहृते सर्वचेतनं नष्टम् ।
तस्य दृढनिश्चयः पलायितः धर्मभावं विस्मृतवान्।(123)
यथा चतुर्थः बाणः समीपं तस्य वायुनलिकां प्रविष्टः ।
स च भूमौ पतितः आसीत्।(124)
तस्य पुरुषस्य मृतप्रायः इति स्पष्टम् अभवत्,
यथा मत्तसिंह इव पतितः।(125)
सा रथात् निर्गत्य भूमौ अवतरति स्म ।
अतीव सुकुमार इव तु धीरा इव दृश्यते स्म।(१२६)
तस्याः हस्ते जलस्य चषकः आसीत्,
तस्य समीपं गन्तुं च स्खलितवान् (सुभतसिंहः)।(127)
(सा) उक्तवती, 'अहो, त्वं राजस्य विचित्रः पुरुषः,,
'किमर्थं त्वं रक्तारूढे रजसि लम्बसे?(१२८)
'अहं तव जीवनं प्रेम च तव यौवनस्य प्रधाने च ।
'सम्प्रति भवतः दर्शनं कर्तुं आगतः।'(129)
(सः) आह-अहो दयालुहृदयः ।
'किमर्थं त्वं क्लेशपूर्णं स्थानं आगतः?'(130)
(सा,) 'यदि त्वं मृतः स्याम्, अहं तव शरीरं ग्रहीतुं आगच्छामि स्म।,
'किन्तु यथा त्वं जीवितः असि, अहं सर्वशक्तिमान् धन्यवादं दातुम् इच्छामि।'(१३१)
स तां मृदुभाषया आलिंगितवान्,