ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री दसम् ग्रन्थः
पुटः - 501
ਛੋਰ ਕੈ ਚੀਲ ਕੋ ਰੂਪ ਦਯੋ ਤ੍ਰੀਆ ਕੋ ਅਤਿ ਸੁੰਦਰ ਰੂਪ ਬਨਾਯੋ ॥
छोर कै चील को रूप दयो त्रीआ को अति सुंदर रूप बनायो ॥हस्तिरूपं त्यक्त्वा सः अतीव सुन्दरीरूपं गृहीतवान् ।
ਵਾਹਿ ਉਤਾਰ ਕੈ ਕੰਧਹਿ ਤੇ ਤਿਹ ਕੰਧਿ ਪਟੰਬਰ ਪੀਤ ਧਰਾਯੋ ॥
वाहि उतार कै कंधहि ते तिह कंधि पटंबर पीत धरायो ॥सा तत्र गृध्रशरीरं त्यक्त्वा प्रद्युम्नं स्कन्धात् अवरोह्य स्वस्य सुन्दरं स्त्रियाः आकृतिं धारयित्वा पीतवस्त्रं धारयति स्म
ਸੋਰਹ ਹਜਾਰ ਤ੍ਰੀਆ ਸਭ ਥੀ ਜਹਿ ਠਾਢਿ ਤਿਨੈ ਇਹ ਰੂਪ ਦਿਖਾਯੋ ॥
सोरह हजार त्रीआ सभ थी जहि ठाढि तिनै इह रूप दिखायो ॥यत्र सर्वे षोडश सहस्राणि भार्याः (कृष्णस्य) उत्थाय (स्वस्य) रूपं दर्शितवान्।
ਸੁ ਸੁਕਚੀ ਚਿਤ ਬੀਚ ਸਭੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਲਖਿਯੋ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਇਕ ਆਯੋ ॥੨੦੩੨॥
सु सुकची चित बीच सभै इह भाति लखियो ब्रिज नाइक आयो ॥२०३२॥तत्र प्रद्युम्नं दृष्ट्वा षोडशसहस्राणि स्त्रियः सावधानतया चिन्तितवन्तः यत् कदाचित् कृष्णः एव तत्र आगतः इति।२०३२।
ਸਵੈਯਾ ॥
सवैया ॥स्वय्या
ਤਾਹਿ ਨਿਹਾਰਿ ਕੈ ਸ੍ਯਾਮ ਸੀ ਮੂਰਤਿ ਤ੍ਰੀਅ ਸਭੈ ਮਨ ਮੈ ਸੁਕਚਾਹੀ ॥
ताहि निहारि कै स्याम सी मूरति त्रीअ सभै मन मै सुकचाही ॥श्रीकृष्णवत् मुखं दृष्ट्वा सर्वा स्त्रियो मनसि संकोचम् |
ਲਿਆਯੋ ਹੈ ਆਨਿ ਬਧੂ ਕੋਊ ਬ੍ਯਾਹਿ ਕਹੈ ਸਖੀ ਕੀ ਸੁ ਸਖੀ ਗਹਿ ਬਾਹੀ ॥
लिआयो है आनि बधू कोऊ ब्याहि कहै सखी की सु सखी गहि बाही ॥प्रद्युम्ने कृष्णस्य सादृश्यं दृष्ट्वा स्त्रियः स्वलज्जावस्थायां अवदन् यत् कृष्णः तदा विवाहं कृत्वा अन्यां कन्याम् आनयत्
ਏਕ ਨਿਹਾਰਿ ਕਹੈ ਤਿਹ ਕੈ ਉਰਿ ਓਰਿ ਬਿਚਾਰ ਭਲੇ ਮਨ ਮਾਹੀ ॥
एक निहारि कहै तिह कै उरि ओरि बिचार भले मन माही ॥एकः (सखी) वक्षःस्थलं पश्यन् वदति, मनसि सम्यक् चिन्तयतु,
ਲਛਨ ਅਉਰ ਸਭੈ ਹਰਿ ਕੇ ਇਹ ਏਕ ਲਤਾ ਭ੍ਰਿਗੁ ਕੀ ਉਰਿ ਨਾਹੀ ॥੨੦੩੩॥
लछन अउर सभै हरि के इह एक लता भ्रिगु की उरि नाही ॥२०३३॥एकः स्त्री तं प्रति पश्यन्ती मनसा अवदत्, “तस्य शरीरे अन्ये सर्वे चिह्नानि कृष्णसदृशानि किन्तु तस्य वक्षसि भृगुऋषिपादस्य चिह्नं नास्ति” इति २०३३ ।
ਪੇਖਤ ਤਾਹਿ ਰੁਕਮਨਿ ਕੇ ਸੁ ਪਯੋਧਰ ਵਾ ਪਯ ਸੋ ਭਰਿ ਆਏ ॥
पेखत ताहि रुकमनि के सु पयोधर वा पय सो भरि आए ॥प्रद्युम्नं दृष्ट्वा रुक्मणीस्तनौ क्षीरपूरिताः |
ਮੋਹੁ ਬਢਿਯੋ ਅਤਿ ਹੀ ਚਿਤ ਮੈ ਕਰੁਨਾ ਰਸੁ ਸੋ ਢੁਰਿ ਬੈਨ ਸੁਨਾਏ ॥
मोहु बढियो अति ही चित मै करुना रसु सो ढुरि बैन सुनाए ॥आसक्तेन सा विनयेन उक्तवती ।
ਐਸੇ ਸਖੀ ਕਹਿਓ ਮੋ ਸੁਤ ਥੋ ਪ੍ਰਭ ਦੈ ਹਮ ਕੋ ਹਮ ਤੇ ਜੁ ਛਿਨਾਏ ॥
ऐसे सखी कहिओ मो सुत थो प्रभ दै हम को हम ते जु छिनाए ॥“हे मित्र ! मम पुत्रः तस्य सदृशः एव आसीत् भगवन्! मम स्वपुत्रं प्रतिददातु
ਯੌ ਕਹਿ ਸਾਸ ਉਸਾਸ ਲਯੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਦੋਊ ਨੈਨ ਬਹਾਏ ॥੨੦੩੪॥
यौ कहि सास उसास लयो कबि स्याम कहै दोऊ नैन बहाए ॥२०३४॥” एवम् उक्त्वा सा दीर्घं निःश्वासं उभौ नेत्रयोः अश्रूणि निर्गतवती।२०३४।
ਇਤਿ ਤੇ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਇਕ ਆਇ ਗਯੋ ਇਹ ਮੂਰਤਿ ਓਰਿ ਰਹੇ ਟਕ ਲਾਈ ॥
इति ते ब्रिज नाइक आइ गयो इह मूरति ओरि रहे टक लाई ॥कृष्णः इतः पार्श्वतः आगत्य सर्वे तं प्रेक्षमाणाः
ਤਉ ਹੀ ਲਉ ਨਾਰਦ ਆਇ ਗਯੋ ਬਿਰਥਾ ਸਭ ਹੀ ਤਿਨਿ ਭਾਖਿ ਸੁਨਾਈ ॥
तउ ही लउ नारद आइ गयो बिरथा सभ ही तिनि भाखि सुनाई ॥अथ नारदः आगत्य सर्वं कथां कथितवान्।
ਕਾਨ੍ਰਹ ਜੂ ਪੂਤ ਤਿਹਾਰੋ ਈ ਹੈ ਇਹ ਯੌ ਸੁਨਿ ਕੈ ਪੁਰ ਬਾਜੀ ਬਧਾਈ ॥
कान्रह जू पूत तिहारो ई है इह यौ सुनि कै पुर बाजी बधाई ॥स उवाच हे कृष्ण ! सः तव पुत्रः” इति श्रुत्वा सर्वपुरे आनन्दगीतानि गायितानि आसन्
ਭਾਗਨ ਕੀ ਨਿਧਿ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਜਦੁਬੀਰ ਮਨੋ ਇਹ ਦਿਵਸਹਿ ਪਾਈ ॥੨੦੩੫॥
भागन की निधि स्याम भनै जदुबीर मनो इह दिवसहि पाई ॥२०३५॥श्रीकृष्णो लब्धो लब्धो लब्ध इति भासते ॥२०३५॥
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਦਸਮ ਸਕੰਧੇ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਪਰਦੁਮਨ ਸੰਬਰ ਦੈਤ ਬਧ ਕੈ ਰੁਕਮਿਨਿ ਕਾਨ੍ਰਹ ਜੂ ਕੋ ਆਈ ਮਿਲਤ ਭਏ ॥
इति स्री दसम सकंधे बचित्र नाटक क्रिसनावतारे परदुमन संबर दैत बध कै रुकमिनि कान्रह जू को आई मिलत भए ॥बचित्तरनाटके दसम स्कन्धाधारित कृष्णावतारे शंबर राक्षस वध कर प्रदुम्न का कृष्ण मिलने का वर्णन समाप्त।
ਅਥ ਸਤ੍ਰਾਜਿਤ ਸੂਰਜ ਤੇ ਮਨਿ ਲਿਆਏ ਜਾਮਵੰਤ ਬਧ ਕਥਨੰ ॥
अथ सत्राजित सूरज ते मनि लिआए जामवंत बध कथनं ॥अधुना सूर्यात् सत्रजितेन रत्नस्य आनयनस्य वर्णनं आरभते an dthe जम्वन्तस्य वधस्य
ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥दोहरा
ਇਤ ਸੂਰਜ ਸੇਵਾ ਕਰੀ ਸਤ੍ਰਾਜਿਤ ਬਲਵਾਨ ॥
इत सूरज सेवा करी सत्राजित बलवान ॥अत्र महाबलः योद्धा स्त्रजित् सूर्यं (बहु) सेवितवान्।
ਰਵਿ ਤਿਹ ਕੋ ਤਬ ਮਨਿ ਦਈ ਉਜਲ ਆਪ ਸਮਾਨ ॥੨੦੩੬॥
रवि तिह को तब मनि दई उजल आप समान ॥२०३६॥वीर्यवान् सत्रजितः (यादवः) सूर्यदेवं सेवयामास, तस्मै स्वसदृशोज्ज्वलमणिदानं दत्तवान्।२०३६।
ਸਵੈਯਾ ॥
सवैया ॥स्वय्या
ਲੈ ਮਨਿ ਸੂਰਜ ਤੇ ਅਰਿ ਜੀਤ ਜੁ ਤਾ ਦਿਨ ਆਪਨੇ ਧਾਮਹਿ ਆਯੋ ॥
लै मनि सूरज ते अरि जीत जु ता दिन आपने धामहि आयो ॥सूर्यात् रत्नमादाय सत्रजितः स्वगृहम् आगतः |
ਜੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਕਰਿ ਸੇਵ ਘਨੋ ਰਵਿ ਕੋ ਚਿਤ ਤਾ ਰਿਝਵਾਯੋ ॥
जो कबि स्याम भनै करि सेव घनो रवि को चित ता रिझवायो ॥अत्यन्तं निष्ठापूर्वकं च सेवां कृत्वा सूर्यं प्रसन्नं कृतवान् आसीत्
ਅਉ ਕਰਿ ਕੈ ਤਪਸ੍ਯਾ ਅਤਿ ਹੀ ਤਿਹ ਕੀ ਹਿਤ ਸੋ ਤਿਹ ਕਉ ਜਬ ਗਾਯੋ ॥
अउ करि कै तपस्या अति ही तिह की हित सो तिह कउ जब गायो ॥अथ बहूनि तपः आत्महत्यां कृत्वा भगवतः स्तुतिं गायति स्म
ਸੋ ਸੁਨਿ ਕੈ ਸੁ ਬ੍ਰਿਥਾ ਪੁਰ ਲੋਗਨ ਯੌ ਜਦੁਬੀਰ ਪੈ ਜਾਇ ਸੁਨਾਯੋ ॥੨੦੩੭॥
सो सुनि कै सु ब्रिथा पुर लोगन यौ जदुबीर पै जाइ सुनायो ॥२०३७॥तादृशावस्थां दृष्ट्वा नागरास्तस्य वर्णनं कृष्णाय ॥२०३७॥
ਕਾਨ੍ਰਹ ਜੂ ਬਾਚ ॥
कान्रह जू बाच ॥कृष्णस्य भाषणम् : १.
ਸਵੈਯਾ ॥
सवैया ॥स्वय्या
ਕਾਨ੍ਰਹ ਬੁਲਾਇ ਅਰੰਜਿਤ ਕਉ ਹਸਿ ਕੈ ਮੁਖ ਤੇ ਇਹ ਆਇਸ ਦੀਨੋ ॥
कान्रह बुलाइ अरंजित कउ हसि कै मुख ते इह आइस दीनो ॥कृष्णः स्त्रजित् ('अरञ्जित') आहूय स्मितेन एतां अनुमतिं दत्तवान्
ਭੂਪ ਕਉ ਦੈ ਤੁ ਕਹਿਓ ਅਬ ਹੀ ਰਵਿ ਤੇ ਜੁ ਰਿਝਾਇ ਕੈ ਤੈ ਧਨੁ ਲੀਨੋ ॥
भूप कउ दै तु कहिओ अब ही रवि ते जु रिझाइ कै तै धनु लीनो ॥श्रीकृष्णः सत्रजित् आहूय तमब्रवीत् – “सूर्यात् रत्नधनं यद् त्वया लब्धं तत् नृपते ददातु” इति ।
ਜੋ ਚਹਿ ਕੈ ਚਿਤ ਮੈ ਚਪਲਾ ਦੁਤਿ ਯਾਹਿ ਕਹਿਯੋ ਇਨ ਨੈਕੁ ਨ ਕੀਨੋ ॥
जो चहि कै चित मै चपला दुति याहि कहियो इन नैकु न कीनो ॥तस्य मनसि ज्योतिः प्रज्वलितः आसीत्, सः कृष्णस्य इच्छानुसारं न अकरोत्
ਮੋਨ ਹੀ ਠਾਨ ਕੇ ਬੈਠਿ ਰਹਿਯੋ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਕੋ ਉਤਰੁ ਨੈਕੁ ਨ ਦੀਨੋ ॥੨੦੩੮॥
मोन ही ठान के बैठि रहियो ब्रिजनाथ को उतरु नैकु न दीनो ॥२०३८॥तूष्णीं उपविष्टः स च कृष्णस्य वचनं प्रतिवचनं न दत्तवान्।२०३८।
ਪ੍ਰਭ ਯੌ ਬਤੀਆ ਕਹਿ ਬੈਠਿ ਰਹਿਯੋ ਤਿਹ ਭ੍ਰਾਤ ਅਖੇਟ ਕੇ ਕਾਜ ਪਧਾਰਿਯੋ ॥
प्रभ यौ बतीआ कहि बैठि रहियो तिह भ्रात अखेट के काज पधारियो ॥उक्तं वचनं भगवान् तूष्णीं उपविष्टः, भ्राता तु मृगयायै वनं प्रति अगच्छत्
ਬਾਧ ਭਲੇ ਮਨਿ ਕਉ ਸਿਰ ਪੈ ਸਭ ਹੂੰ ਜਨ ਦੂਸਰ ਭਾਨੁ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥
बाध भले मनि कउ सिर पै सभ हूं जन दूसर भानु बिचारियो ॥मणिं शिरसि धारयन् द्वितीयः सूर्योदितः इव भासते स्म
ਕਾਨਨ ਕੇ ਜਬ ਬੀਚ ਗਯੋ ਮ੍ਰਿਗਰਾਜ ਬਡੋ ਇਕ ਯਾਹਿ ਨਿਹਾਰਿਯੋ ॥
कानन के जब बीच गयो म्रिगराज बडो इक याहि निहारियो ॥वने अन्तः गत्वा तत्र सिंहं दृष्टवान्
ਤਾਨ ਕੈ ਬਾਨ ਚਲਾਵਤ ਭਯੋ ਸਰ ਵਾ ਸਹਿ ਕੈ ਇਹ ਕੋ ਫਿਰਿ ਮਾਰਿਯੋ ॥੨੦੩੯॥
तान कै बान चलावत भयो सर वा सहि कै इह को फिरि मारियो ॥२०३९॥तत्र सिंहं प्रति क्रमेण बाणान् अनेकान् विसृजति स्म।२०३९।
ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥चौपाई
ਜਬ ਤਿਨਿ ਕੇ ਹਰਿ ਕੇ ਸਰਿ ਮਾਰਿਯੋ ॥
जब तिनि के हरि के सरि मारियो ॥यदा सः सिंहं बाणेन निपातितवान् ।
ਤਬ ਕੇ ਹਰਿ ਪੁਰਖਤ ਸੰਭਾਰਿਯੋ ॥
तब के हरि पुरखत संभारियो ॥सिंहस्य शिरसि बाणेन सह बलं धारयति स्म
ਏਕ ਚਪੇਟ ਚਉਕਿ ਤਿਹ ਮਾਰੀ ॥
एक चपेट चउकि तिह मारी ॥स्तब्धः एकः थप्पड़ः तस्य उपरि आहतः
ਮਨਿ ਸਮੇਤ ਲਈ ਪਾਗ ਉਤਾਰੀ ॥੨੦੪੦॥
मनि समेत लई पाग उतारी ॥२०४०॥स्तम्भं दत्त्वा रत्नेन सह पगडं पतितम् ॥२०४०॥
ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥दोहरा
ਤਿਹ ਬਧ ਕੈ ਮਨਿ ਪਾਗ ਲੈ ਸਿੰਘ ਧਸਿਯੋ ਬਨਿ ਜਾਇ ॥
तिह बध कै मनि पाग लै सिंघ धसियो बनि जाइ ॥तं हत्वा मणिं पगडं च गृहीत्वा सिंहः गुहां प्रविष्टवान् ।
ਭਾਲਕ ਏਕ ਬਡੋ ਹੁਤੋ ਤਿਹਿ ਹੇਰਿਓ ਮਿਰਗਰਾਇ ॥੨੦੪੧॥
भालक एक बडो हुतो तिहि हेरिओ मिरगराइ ॥२०४१॥तं हत्वा पगडीमणिमादाय सिंहः वनं गतः, तत्र महाऋक्षं दृष्टवान् ।२०४१ ।
ਸਵੈਯਾ ॥
सवैया ॥स्वय्या
ਭਾਲਕ ਦੇਖਿ ਮਨੀ ਦੁਤਿ ਕਉ ਸੁ ਲਖਿਯੋ ਕੋਊ ਕੇਹਰਿ ਲੈ ਫਲੁ ਆਯੋ ॥
भालक देखि मनी दुति कउ सु लखियो कोऊ केहरि लै फलु आयो ॥मणिं दृष्ट्वा ऋक्षः चिन्तितवान् यत् सिंहः किञ्चित् फलम् आनयति इति
ਯਾ ਫਲ ਕਉ ਅਬ ਭਛ ਕਰੋ ਸੁ ਛੁਧਾਤਰੁ ਹ੍ਵੈ ਤਹ ਭਛਨ ਧਾਯੋ ॥
या फल कउ अब भछ करो सु छुधातरु ह्वै तह भछन धायो ॥स बुभुक्षितोऽस्मान् तत्फलं भक्षयिष्यति इति चिन्तयत्