ஸ்ரீ தசம் கிரந்த்

பக்கம் - 501

ਛੋਰ ਕੈ ਚੀਲ ਕੋ ਰੂਪ ਦਯੋ ਤ੍ਰੀਆ ਕੋ ਅਤਿ ਸੁੰਦਰ ਰੂਪ ਬਨਾਯੋ ॥

chhor kai cheel ko roop dayo treea ko at sundar roop banaayo |

யானையின் உருவத்தை விட்டு வெளியேறிய அவர் மிகவும் அழகான பெண்ணாக உருவெடுத்தார்.

ਵਾਹਿ ਉਤਾਰ ਕੈ ਕੰਧਹਿ ਤੇ ਤਿਹ ਕੰਧਿ ਪਟੰਬਰ ਪੀਤ ਧਰਾਯੋ ॥

vaeh utaar kai kandheh te tih kandh pattanbar peet dharaayo |

அவள் கழுகு உடலை அங்கேயே விட்டுவிட்டு, பிரத்யும்னனை தோளிலிருந்து இறக்கிய பிறகு, அவள் ஒரு பெண்ணின் அழகிய உருவத்தை எடுத்துக் கொண்டாள், அவள் அவனை மஞ்சள் நிற ஆடைகளை அணியச் செய்தாள்.

ਸੋਰਹ ਹਜਾਰ ਤ੍ਰੀਆ ਸਭ ਥੀ ਜਹਿ ਠਾਢਿ ਤਿਨੈ ਇਹ ਰੂਪ ਦਿਖਾਯੋ ॥

sorah hajaar treea sabh thee jeh tthaadt tinai ih roop dikhaayo |

கிருஷ்ணரின் பதினாறாயிரம் மனைவிகள் இருந்த இடத்தில், அவர் எழுந்து நின்று (தன்) வடிவத்தைக் காட்டினார்.

ਸੁ ਸੁਕਚੀ ਚਿਤ ਬੀਚ ਸਭੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਲਖਿਯੋ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਇਕ ਆਯੋ ॥੨੦੩੨॥

su sukachee chit beech sabhai ih bhaat lakhiyo brij naaeik aayo |2032|

பதினாறாயிரம் பெண்கள் அங்கே பிரத்யும்னனைப் பார்த்தார்கள், ஒருவேளை கிருஷ்ணரே அங்கு வந்திருக்கலாம் என்று எச்சரிக்கையுடன் நினைத்தார்கள்.2032.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਤਾਹਿ ਨਿਹਾਰਿ ਕੈ ਸ੍ਯਾਮ ਸੀ ਮੂਰਤਿ ਤ੍ਰੀਅ ਸਭੈ ਮਨ ਮੈ ਸੁਕਚਾਹੀ ॥

taeh nihaar kai sayaam see moorat treea sabhai man mai sukachaahee |

ஸ்ரீ கிருஷ்ணரைப் போன்ற அவனது முகத்தைப் பார்த்த பெண்கள் அனைவரும் மனதிற்குள் தயங்கினர்.

ਲਿਆਯੋ ਹੈ ਆਨਿ ਬਧੂ ਕੋਊ ਬ੍ਯਾਹਿ ਕਹੈ ਸਖੀ ਕੀ ਸੁ ਸਖੀ ਗਹਿ ਬਾਹੀ ॥

liaayo hai aan badhoo koaoo bayaeh kahai sakhee kee su sakhee geh baahee |

பிரத்யும்னனின் கிருஷ்ணரின் உருவத்தைப் பார்த்த பெண்கள், கிருஷ்ணர் திருமணம் செய்துகொண்டு வேறொரு பெண்ணைக் கொண்டு வந்ததாக வெட்கத்துடன் கூறினார்கள்.

ਏਕ ਨਿਹਾਰਿ ਕਹੈ ਤਿਹ ਕੈ ਉਰਿ ਓਰਿ ਬਿਚਾਰ ਭਲੇ ਮਨ ਮਾਹੀ ॥

ek nihaar kahai tih kai ur or bichaar bhale man maahee |

ஒருவன் (சகி) அவனுடைய மார்பைப் பார்த்து, உன் மனதில் நன்றாக யோசிக்கிறான்.

ਲਛਨ ਅਉਰ ਸਭੈ ਹਰਿ ਕੇ ਇਹ ਏਕ ਲਤਾ ਭ੍ਰਿਗੁ ਕੀ ਉਰਿ ਨਾਹੀ ॥੨੦੩੩॥

lachhan aaur sabhai har ke ih ek lataa bhrig kee ur naahee |2033|

ஒரு பெண், அவனைப் பார்த்து, தன் மனதிற்குள் சொன்னாள், "அவருடைய உடலில் உள்ள மற்ற எல்லா அறிகுறிகளும் கிருஷ்ணரைப் போலவே இருக்கின்றன, ஆனால் அவரது மார்பில் பிருகு முனிவரின் பாதத்தின் எந்த அடையாளமும் இல்லை." 2033.

ਪੇਖਤ ਤਾਹਿ ਰੁਕਮਨਿ ਕੇ ਸੁ ਪਯੋਧਰ ਵਾ ਪਯ ਸੋ ਭਰਿ ਆਏ ॥

pekhat taeh rukaman ke su payodhar vaa pay so bhar aae |

பிரத்யும்னனைக் கண்டதும் ருக்மணியின் முலைகள் பால் நிறைந்தன

ਮੋਹੁ ਬਢਿਯੋ ਅਤਿ ਹੀ ਚਿਤ ਮੈ ਕਰੁਨਾ ਰਸੁ ਸੋ ਢੁਰਿ ਬੈਨ ਸੁਨਾਏ ॥

mohu badtiyo at hee chit mai karunaa ras so dtur bain sunaae |

தன் இணைப்பில் அவள் அடக்கமாக சொன்னாள்.

ਐਸੇ ਸਖੀ ਕਹਿਓ ਮੋ ਸੁਤ ਥੋ ਪ੍ਰਭ ਦੈ ਹਮ ਕੋ ਹਮ ਤੇ ਜੁ ਛਿਨਾਏ ॥

aaise sakhee kahio mo sut tho prabh dai ham ko ham te ju chhinaae |

“ஓ நண்பா! என் மகனும் அவனைப் போலவே இருந்தான், ஆண்டவரே! என் சொந்த மகனை என்னிடம் திருப்பிக் கொடு

ਯੌ ਕਹਿ ਸਾਸ ਉਸਾਸ ਲਯੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਦੋਊ ਨੈਨ ਬਹਾਏ ॥੨੦੩੪॥

yau keh saas usaas layo kab sayaam kahai doaoo nain bahaae |2034|

” என்று கூறி நீண்ட மூச்சை இழுத்து விட்டு அவள் இரு கண்களிலிருந்தும் கண்ணீர் வழிந்தது.2034.

ਇਤਿ ਤੇ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਇਕ ਆਇ ਗਯੋ ਇਹ ਮੂਰਤਿ ਓਰਿ ਰਹੇ ਟਕ ਲਾਈ ॥

eit te brij naaeik aae gayo ih moorat or rahe ttak laaee |

கிருஷ்ணன் அந்தப் பக்கம் வந்தான், எல்லோரும் அவனை முறைக்க ஆரம்பித்தனர்

ਤਉ ਹੀ ਲਉ ਨਾਰਦ ਆਇ ਗਯੋ ਬਿਰਥਾ ਸਭ ਹੀ ਤਿਨਿ ਭਾਖਿ ਸੁਨਾਈ ॥

tau hee lau naarad aae gayo birathaa sabh hee tin bhaakh sunaaee |

அப்போது நாரதர் வந்து முழு கதையையும் கூறினார்.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਜੂ ਪੂਤ ਤਿਹਾਰੋ ਈ ਹੈ ਇਹ ਯੌ ਸੁਨਿ ਕੈ ਪੁਰ ਬਾਜੀ ਬਧਾਈ ॥

kaanrah joo poot tihaaro ee hai ih yau sun kai pur baajee badhaaee |

அவன், “ஓ கிருஷ்ணா! அவன் உன் மகன்” என்று கேட்டதும் ஊரெங்கும் ஆனந்தப் பாடல்கள் ஒலித்தன

ਭਾਗਨ ਕੀ ਨਿਧਿ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਜਦੁਬੀਰ ਮਨੋ ਇਹ ਦਿਵਸਹਿ ਪਾਈ ॥੨੦੩੫॥

bhaagan kee nidh sayaam bhanai jadubeer mano ih divaseh paaee |2035|

கிருஷ்ணனுக்குப் பெருங்கடல் கிடைத்ததாகத் தோன்றியது.2035.

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਦਸਮ ਸਕੰਧੇ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਪਰਦੁਮਨ ਸੰਬਰ ਦੈਤ ਬਧ ਕੈ ਰੁਕਮਿਨਿ ਕਾਨ੍ਰਹ ਜੂ ਕੋ ਆਈ ਮਿਲਤ ਭਏ ॥

eit sree dasam sakandhe bachitr naattak krisanaavataare paraduman sanbar dait badh kai rukamin kaanrah joo ko aaee milat bhe |

பச்சித்தர் நாடகத்தில் தசம் ஸ்கந்தத்தின் அடிப்படையில் கிருஷ்ணாவதாரத்தில் சம்பர் என்ற அரக்கனைக் கொன்ற பிறகு பிரதும்னா கிருஷ்ணரை சந்தித்ததன் விவரணத்தின் முடிவு.

ਅਥ ਸਤ੍ਰਾਜਿਤ ਸੂਰਜ ਤੇ ਮਨਿ ਲਿਆਏ ਜਾਮਵੰਤ ਬਧ ਕਥਨੰ ॥

ath satraajit sooraj te man liaae jaamavant badh kathanan |

இப்போது சூர்யாவிடமிருந்து சத்ராஜித் நகையைக் கொண்டுவந்து ஜம்வந்தைக் கொன்றது பற்றிய விளக்கம் தொடங்குகிறது.

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

டோஹ்ரா

ਇਤ ਸੂਰਜ ਸੇਵਾ ਕਰੀ ਸਤ੍ਰਾਜਿਤ ਬਲਵਾਨ ॥

eit sooraj sevaa karee satraajit balavaan |

இங்கே வலிமைமிக்க போர்வீரன் ஸ்ட்ராஜித் சூரியனுக்கு (அதிகமாக) சேவை செய்தான்.

ਰਵਿ ਤਿਹ ਕੋ ਤਬ ਮਨਿ ਦਈ ਉਜਲ ਆਪ ਸਮਾਨ ॥੨੦੩੬॥

rav tih ko tab man dee ujal aap samaan |2036|

சக்தி வாய்ந்த சத்ராஜித் (யாதவர்) சூரியன் கடவுளுக்கு சேவை செய்தார், மேலும் அவர் தன்னைப் போலவே பிரகாசமான நகைகளை அவருக்கு வழங்கினார்.2036.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਲੈ ਮਨਿ ਸੂਰਜ ਤੇ ਅਰਿ ਜੀਤ ਜੁ ਤਾ ਦਿਨ ਆਪਨੇ ਧਾਮਹਿ ਆਯੋ ॥

lai man sooraj te ar jeet ju taa din aapane dhaameh aayo |

சூர்யாவிடம் நகையை வாங்கிக் கொண்டு சத்ராஜித் தன் வீட்டிற்கு வந்தான்

ਜੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਕਰਿ ਸੇਵ ਘਨੋ ਰਵਿ ਕੋ ਚਿਤ ਤਾ ਰਿਝਵਾਯੋ ॥

jo kab sayaam bhanai kar sev ghano rav ko chit taa rijhavaayo |

மிகவும் விசுவாசமான சேவைக்குப் பிறகு அவர் சூர்யாவை மகிழ்வித்தார்

ਅਉ ਕਰਿ ਕੈ ਤਪਸ੍ਯਾ ਅਤਿ ਹੀ ਤਿਹ ਕੀ ਹਿਤ ਸੋ ਤਿਹ ਕਉ ਜਬ ਗਾਯੋ ॥

aau kar kai tapasayaa at hee tih kee hit so tih kau jab gaayo |

இப்போது அவர் பல கடுமையான சுயநினைவுகளைச் செய்து இறைவனைப் போற்றிப் பாடினார்

ਸੋ ਸੁਨਿ ਕੈ ਸੁ ਬ੍ਰਿਥਾ ਪੁਰ ਲੋਗਨ ਯੌ ਜਦੁਬੀਰ ਪੈ ਜਾਇ ਸੁਨਾਯੋ ॥੨੦੩੭॥

so sun kai su brithaa pur logan yau jadubeer pai jaae sunaayo |2037|

அப்படிப்பட்ட நிலையில் அவரைக் கண்ட குடிமக்கள் கிருஷ்ணனிடம் அவரது விளக்கத்தை அளித்தனர்.2037.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਜੂ ਬਾਚ ॥

kaanrah joo baach |

கிருஷ்ணரின் பேச்சு:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਕਾਨ੍ਰਹ ਬੁਲਾਇ ਅਰੰਜਿਤ ਕਉ ਹਸਿ ਕੈ ਮੁਖ ਤੇ ਇਹ ਆਇਸ ਦੀਨੋ ॥

kaanrah bulaae aranjit kau has kai mukh te ih aaeis deeno |

கிருஷ்ணர் ஸ்ட்ரஜித்தை ('அரஞ்சித்') அழைத்து புன்னகையுடன் இந்த அனுமதியை வழங்கினார்

ਭੂਪ ਕਉ ਦੈ ਤੁ ਕਹਿਓ ਅਬ ਹੀ ਰਵਿ ਤੇ ਜੁ ਰਿਝਾਇ ਕੈ ਤੈ ਧਨੁ ਲੀਨੋ ॥

bhoop kau dai tu kahio ab hee rav te ju rijhaae kai tai dhan leeno |

கிருஷ்ணன் சத்ராஜித்தை அழைத்து, “சூரியனிடம் நீ பெற்ற நகைச் செல்வத்தை அரசனிடம் கொடு” என்றார்.

ਜੋ ਚਹਿ ਕੈ ਚਿਤ ਮੈ ਚਪਲਾ ਦੁਤਿ ਯਾਹਿ ਕਹਿਯੋ ਇਨ ਨੈਕੁ ਨ ਕੀਨੋ ॥

jo cheh kai chit mai chapalaa dut yaeh kahiyo in naik na keeno |

அவன் மனதில் ஒரு பிரகாசம் இருந்தது, கிருஷ்ணனின் விருப்பப்படி அவன் செய்யவில்லை

ਮੋਨ ਹੀ ਠਾਨ ਕੇ ਬੈਠਿ ਰਹਿਯੋ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਕੋ ਉਤਰੁ ਨੈਕੁ ਨ ਦੀਨੋ ॥੨੦੩੮॥

mon hee tthaan ke baitth rahiyo brijanaath ko utar naik na deeno |2038|

மௌனமாக அமர்ந்திருந்தான் அவனும் கிருஷ்ணனின் வார்த்தைகளுக்கு எந்த பதிலும் சொல்லவில்லை.2038.

ਪ੍ਰਭ ਯੌ ਬਤੀਆ ਕਹਿ ਬੈਠਿ ਰਹਿਯੋ ਤਿਹ ਭ੍ਰਾਤ ਅਖੇਟ ਕੇ ਕਾਜ ਪਧਾਰਿਯੋ ॥

prabh yau bateea keh baitth rahiyo tih bhraat akhett ke kaaj padhaariyo |

சொன்ன வார்த்தைகளை உச்சரித்த இறைவன், அமைதியாக அமர்ந்திருந்தான், ஆனால் அவனது சகோதரன் காட்டுக்கு வேட்டையாடச் சென்றான்

ਬਾਧ ਭਲੇ ਮਨਿ ਕਉ ਸਿਰ ਪੈ ਸਭ ਹੂੰ ਜਨ ਦੂਸਰ ਭਾਨੁ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥

baadh bhale man kau sir pai sabh hoon jan doosar bhaan bichaariyo |

அவர் தலையில் நகையை அணிந்திருந்தார், இரண்டாவது சூரியன் உதயமானது போல் தோன்றியது

ਕਾਨਨ ਕੇ ਜਬ ਬੀਚ ਗਯੋ ਮ੍ਰਿਗਰਾਜ ਬਡੋ ਇਕ ਯਾਹਿ ਨਿਹਾਰਿਯੋ ॥

kaanan ke jab beech gayo mrigaraaj baddo ik yaeh nihaariyo |

அவர் காட்டுக்குள் சென்றபோது, அங்கு சிங்கம் இருப்பதைக் கண்டார்

ਤਾਨ ਕੈ ਬਾਨ ਚਲਾਵਤ ਭਯੋ ਸਰ ਵਾ ਸਹਿ ਕੈ ਇਹ ਕੋ ਫਿਰਿ ਮਾਰਿਯੋ ॥੨੦੩੯॥

taan kai baan chalaavat bhayo sar vaa seh kai ih ko fir maariyo |2039|

அங்கு அவர் சிங்கத்தை நோக்கி பல அம்புகளை ஒன்றன் பின் ஒன்றாக செலுத்தினார்.2039.

ਚੌਪਈ ॥

chauapee |

சௌபாய்

ਜਬ ਤਿਨਿ ਕੇ ਹਰਿ ਕੇ ਸਰਿ ਮਾਰਿਯੋ ॥

jab tin ke har ke sar maariyo |

அவர் சிங்கத்தை அம்பு எய்தபோது,

ਤਬ ਕੇ ਹਰਿ ਪੁਰਖਤ ਸੰਭਾਰਿਯੋ ॥

tab ke har purakhat sanbhaariyo |

சிங்கத்தின் தலையில் அம்பு எய்தபோது, சிங்கம் தன் வலிமையைத் தக்க வைத்துக் கொண்டது

ਏਕ ਚਪੇਟ ਚਉਕਿ ਤਿਹ ਮਾਰੀ ॥

ek chapett chauk tih maaree |

அதிர்ச்சியடைந்த அவர், ஒரு அறை அவரைத் தாக்கியது

ਮਨਿ ਸਮੇਤ ਲਈ ਪਾਗ ਉਤਾਰੀ ॥੨੦੪੦॥

man samet lee paag utaaree |2040|

அவர் ஒரு அறையைக் கொடுத்தார் மற்றும் அவரது தலைப்பாகையை நகையுடன் கீழே விழச் செய்தார்.2040.

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

டோஹ்ரா

ਤਿਹ ਬਧ ਕੈ ਮਨਿ ਪਾਗ ਲੈ ਸਿੰਘ ਧਸਿਯੋ ਬਨਿ ਜਾਇ ॥

tih badh kai man paag lai singh dhasiyo ban jaae |

அவரைக் கொன்று மணிகளையும் தலைப்பாகையும் எடுத்துக்கொண்டு சிங்கம் குகைக்குள் நுழைந்தது.

ਭਾਲਕ ਏਕ ਬਡੋ ਹੁਤੋ ਤਿਹਿ ਹੇਰਿਓ ਮਿਰਗਰਾਇ ॥੨੦੪੧॥

bhaalak ek baddo huto tihi herio miragaraae |2041|

அவரைக் கொன்று, தலைப்பாகை மற்றும் நகைகளை எடுத்துக் கொண்டு, சிங்கம் காட்டிற்குச் சென்றது, அங்கு அவர் ஒரு பெரிய கரடியைக் கண்டார்.2041.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਭਾਲਕ ਦੇਖਿ ਮਨੀ ਦੁਤਿ ਕਉ ਸੁ ਲਖਿਯੋ ਕੋਊ ਕੇਹਰਿ ਲੈ ਫਲੁ ਆਯੋ ॥

bhaalak dekh manee dut kau su lakhiyo koaoo kehar lai fal aayo |

நகையைப் பார்த்த கரடி, சிங்கம் ஏதோ பழங்களைக் கொண்டு வருவதாக எண்ணியது

ਯਾ ਫਲ ਕਉ ਅਬ ਭਛ ਕਰੋ ਸੁ ਛੁਧਾਤਰੁ ਹ੍ਵੈ ਤਹ ਭਛਨ ਧਾਯੋ ॥

yaa fal kau ab bhachh karo su chhudhaatar hvai tah bhachhan dhaayo |

அவர் பசியாக இருப்பதாகவும், அதனால் அந்த பழத்தை சாப்பிடுவதாகவும் அவர் நினைத்தார்

குறியீட்டு அட்டவணை (1 - 1428)

ஜாபு பக்கம்: 1 - 10

அகால் உஸ்தாத் பக்கம்: 11 - 38

பச்சித்தர நாடகம் பக்கம்: 39 - 73

சாண்டி சரித்தர் உகட் பிலாஸ் பக்கம்: 74 - 99

சாண்டி சரித்தர் பக்கம்: 100 - 118

வார் ஸ்ரீ பகவதி ஜி கி பக்கம்: 119 - 126

ஞானப் பிரபோத பக்கம்: 127 - 154

சௌபீஸ் அவதார் பக்கம்: 155 - 610

பிரஹ்மா அவதார் பக்கம்: 611 - 634

ருத்ரா அவதார் பக்கம்: 635 - 708

ஷபத் ஹஜாரே பக்கம்: 709 - 712

33 ஸ்வையாய் பக்கம்: 712 - 716

ಖால್ಸா ಮಹಿಮಾ பக்கம்: 716 - 716

ஷஸ்த்ர நாம் மாலா பக்கம்: 717 - 808

சரித்திரோபக்யான பக்கம்: 809 - 1388

ஜபர்நாமா பக்கம்: 1389 - 1394

ஹிகாயத் பக்கம்: 1394 - 1428