ஸ்ரீ தசம் கிரந்த்

பக்கம் - 502

ਜ੍ਯੋ ਮ੍ਰਿਗਰਾਜ ਥੋ ਜਾਤ ਚਲਿਯੋ ਤਿਉ ਅਚਾਨਕ ਆਇ ਕੈ ਜੁਧੁ ਮਚਾਯੋ ॥

jayo mrigaraaj tho jaat chaliyo tiau achaanak aae kai judh machaayo |

சிங்கம் போய்க் கொண்டிருந்தவுடன், அவன் (கரடி) திடீரென்று வந்து சண்டையிட ஆரம்பித்தது.

ਏਕ ਚਪੇਟ ਚਟਾਕ ਦੈ ਮਾਰਿ ਝਟਾਕ ਦੈ ਸਿੰਘ ਕੋ ਮਾਰਿ ਗਿਰਾਯੋ ॥੨੦੪੨॥

ek chapett chattaak dai maar jhattaak dai singh ko maar giraayo |2042|

சிங்கம் விலகிச் செல்லும் போது, கரடி திடீரென அவரைத் தாக்கியது, பயங்கரமான போருக்குப் பிறகு, அவர் சிங்கத்தை ஒரே அறையால் கொன்றார்.2042.

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

டோஹ்ரா

ਜਾਮਵਾਨ ਬਧਿ ਸਿੰਘ ਕੋ ਮਨਿ ਲੈ ਮਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇ ॥

jaamavaan badh singh ko man lai man sukh paae |

ஜம்வான் (கரடி என்ற பெயர்) சிங்கத்தைக் கொன்று முத்தை எடுத்து மகிழ்ச்சி அடைந்தார்.

ਜਹਾ ਗ੍ਰਿਹਿ ਆਪਨ ਹੁਤੋ ਤਹ ਹੀ ਪਹੁਚਿਯੋ ਆਇ ॥੨੦੪੩॥

jahaa grihi aapan huto tah hee pahuchiyo aae |2043|

ஜம்வந்த், சிங்கத்தைக் கொன்ற பிறகு, மகிழ்ச்சியான மனதுடன் தனது வீட்டிற்குத் திரும்பி தூங்கச் சென்றார்.2043.

ਸਤ੍ਰਾਜਿਤ ਲਖਿ ਭੇਦ ਨਹਿ ਸਭਨਨ ਕਹਿਯੋ ਸੁਨਾਇ ॥

satraajit lakh bhed neh sabhanan kahiyo sunaae |

ஸ்டிராஜித் (இந்தச் சம்பவத்தின்) ரகசியத்தைப் புரிந்து கொள்ளவில்லை, மேலும் அதை அனைவருக்கும் விவரித்தார்

ਕ੍ਰਿਸਨ ਮਾਰਿ ਮੁਹਿ ਭ੍ਰਾਤ ਕਉ ਲੀਨੀ ਮਨਿ ਛੁਟਕਾਇ ॥੨੦੪੪॥

krisan maar muhi bhraat kau leenee man chhuttakaae |2044|

இந்தப் பக்கம், சத்ராஜித், மர்மத்தைப் பற்றி யோசித்து, அனைவரும் கேட்பதற்குள், “கிருஷ்ணன் என் சகோதரனைக் கொன்று நகையைப் பறித்துவிட்டான்.” 2044.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਯੌ ਸੁਨਿ ਕੈ ਚਰਚਾ ਪ੍ਰਭ ਜੂ ਆਪਨੇ ਢਿਗ ਜਾ ਤਿਹ ਕੋ ਸੁ ਬੁਲਾਯੋ ॥

yau sun kai charachaa prabh joo aapane dtig jaa tih ko su bulaayo |

இந்த விவாதத்தைக் கேட்ட இறைவன் அவரை அழைத்தார்

ਸਤ੍ਰਾਜੀਤ ਕਹੈ ਮੁਹਿ ਭ੍ਰਾਤ ਹਨਿਯੋ ਹਰਿ ਜੂ ਮਨਿ ਹੇਤੁ ਸੁਨਾਯੋ ॥

satraajeet kahai muhi bhraat haniyo har joo man het sunaayo |

சத்ராஜித் மீண்டும் சொன்னான், "கிருஷ்ணன் நகைக்காக என் சகோதரனைக் கொன்றான்"

ਐਸੇ ਕੁਬੋਲ ਸੁਨੇ ਮਨੂਆ ਹਮਰੋ ਅਤਿ ਕ੍ਰੋਧਹਿ ਕੇ ਸੰਗਿ ਤਾਯੋ ॥

aaise kubol sune manooaa hamaro at krodheh ke sang taayo |

இந்த வார்த்தைகளைக் கேட்ட கிருஷ்ணரின் மனம் ஆத்திரத்தால் நிறைந்தது

ਤਾ ਤੇ ਚਲੋ ਤੁਮ ਹੂੰ ਤਿਹ ਸੋਧ ਕਉ ਹਉ ਹੂੰ ਚਲੋ ਕਹਿ ਖੋਜਨ ਧਾਯੋ ॥੨੦੪੫॥

taa te chalo tum hoon tih sodh kau hau hoon chalo keh khojan dhaayo |2045|

அவர் சொன்னார், "சகோதரனைத் தேடுவதற்கு நீயும் என்னுடன் வர வேண்டும்." 2045.

ਜਾਦਵ ਲੈ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਜਬੈ ਅਪਨੇ ਸੰਗਿ ਖੋਜਨ ਤਾਹਿ ਸਿਧਾਰੇ ॥

jaadav lai brijanaath jabai apane sang khojan taeh sidhaare |

ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் யாதவர்களை அழைத்துக் கொண்டு அவரைத் தேடிச் சென்றபோது,

ਅਸ੍ਵਪਤੀ ਬਿਨੁ ਪ੍ਰਾਨ ਪਰੇ ਸੁ ਤਹੀ ਏ ਗਏ ਦੋਊ ਜਾਇ ਨਿਹਾਰੇ ॥

asvapatee bin praan pare su tahee e ge doaoo jaae nihaare |

கிருஷ்ணர் யாதவர்களை அழைத்துக்கொண்டு சத்ராஜித்தின் சகோதரனைத் தேடிச் சென்று அஸ்வபதி இறந்து கிடந்த இடத்தை அடைந்தார்.

ਕੇਹਰਿ ਕੋ ਤਹ ਖੋਜ ਪਿਖਿਯੋ ਇਹ ਵਾ ਹੀ ਹਨੇ ਭਟ ਐਸੇ ਪੁਕਾਰੇ ॥

kehar ko tah khoj pikhiyo ih vaa hee hane bhatt aaise pukaare |

மக்கள் சிங்கத்தை அங்கும் இங்கும் தேடி சிங்கத்தால் கொல்லப்பட்டதாக கற்பனை செய்தனர்

ਆਗੇ ਜੌ ਜਾਹਿ ਤੋ ਸਿੰਘ ਪਿਖਿਯੋ ਮ੍ਰਿਤ ਚਉਕਿ ਪਰੇ ਸਭ ਪਉਰਖ ਵਾਰੇ ॥੨੦੪੬॥

aage jau jaeh to singh pikhiyo mrit chauk pare sabh paurakh vaare |2046|

இன்னும் சிறிது முன்னேறிச் சென்றபோது, இறந்து கிடந்த சிங்கத்தைக் கண்டு, அனைவரும் வியந்து கலங்கினர்.2046.

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

டோஹ்ரா

ਤਹ ਭਾਲਕ ਕੇ ਖੋਜ ਕਉ ਚਿਤੈ ਰਹੇ ਸਿਰ ਨਾਇ ॥

tah bhaalak ke khoj kau chitai rahe sir naae |

அங்கே ஒரு கரடியின் கால்தடங்களைக் கண்டு தலை குனிந்து சிந்தனையில் ஆழ்ந்தான்.

ਜਹਾ ਖੋਜ ਤਿਹ ਜਾਤ ਪਗ ਤਹਾ ਜਾਤ ਭਟ ਧਾਇ ॥੨੦੪੭॥

jahaa khoj tih jaat pag tahaa jaat bhatt dhaae |2047|

அனைவரும் குனிந்த தலையுடன் கரடியைத் தேடிச் சென்று, கரடியின் கால்தடங்களை எங்கு கண்டாலும், அந்தத் திசையில் தொடர்ந்து நகர்ந்தனர்.2047.

ਕਬਿਯੋ ਬਾਚ ॥

kabiyo baach |

கவிஞரின் பேச்சு:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਜਾ ਪ੍ਰਭ ਕੇ ਬਰੁ ਦਾਨਿ ਦਏ ਅਸੁਰਾਰਿ ਜਿਤੇ ਸਭ ਦਾਨਵ ਭਾਗੇ ॥

jaa prabh ke bar daan de asuraar jite sabh daanav bhaage |

இறைவன், யாருடைய வரம், அசுரர்களின் மீது வெற்றியை ஏற்படுத்தியது, அவர்கள் அனைவரும் ஓடிவிட்டனர்

ਜਾ ਪ੍ਰਭ ਸਤ੍ਰਨ ਨਾਸ ਕਯੋ ਸਸਿ ਸੂਰ ਥਪੇ ਫਿਰਿ ਕਾਰਜ ਲਾਗੇ ॥

jaa prabh satran naas kayo sas soor thape fir kaaraj laage |

எதிரிகளை அழித்த இறைவனும் சூரியனும் சந்திரனும் தங்கள் கடமைகளைச் செய்யத் தொடங்கினர்

ਸੁੰਦਰ ਜਾਹਿ ਕਰੀ ਕੁਬਿਜਾ ਛਿਨ ਬੀਚ ਸੁਗੰਧਿ ਲਗਾਵਤ ਬਾਗੇ ॥

sundar jaeh karee kubijaa chhin beech sugandh lagaavat baage |

அவர், குப்ஜாவை ஒரு நொடியில் மிக அழகான பெண்ணாக ஆக்கி, சூழலைத் தூண்டிவிட்டார்

ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਅਪਨੇ ਕਾਰਜ ਹੇਤੁ ਸੁ ਜਾਤ ਹੈ ਰੀਛ ਕੇ ਖੋਜਹਿ ਲਾਗੇ ॥੨੦੪੮॥

so prabh apane kaaraj het su jaat hai reechh ke khojeh laage |2048|

அதே இறைவன் தன் பணிக்காக கரடியைத் தேடிச் செல்கிறான்.2048.

ਖੋਜ ਲੀਏ ਸਭ ਏਕੁ ਗੁਫਾ ਹੂ ਪੈ ਜਾਤ ਭਏ ਹਰਿ ਐਸੇ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥

khoj lee sabh ek gufaa hoo pai jaat bhe har aaise uchaariyo |

அவர்கள் அனைவரும் அவரை ஒரு குகையில் கண்டுபிடித்தனர், பின்னர் கிருஷ்ணர் கூறினார், "இந்த குகைக்குள் நுழையக்கூடிய சக்திவாய்ந்த நபர் யாராவது இருக்கிறார்களா?

ਹੈ ਕੋਊ ਸੂਰ ਧਸੈ ਇਹ ਬੀਚ ਨ ਕਾਹੂੰ ਬਲੀ ਪੁਰਖਤ ਸੰਭਾਰਿਯੋ ॥

hai koaoo soor dhasai ih beech na kaahoon balee purakhat sanbhaariyo |

” ஆனால் அவர்களில் யாரும் உறுதியான பதில் அளிக்கவில்லை

ਯਾ ਹੀ ਕੇ ਬੀਚ ਧਸਿਯੋ ਸੋਈ ਰੀਛ ਸਭੋ ਮਨ ਮੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥

yaa hee ke beech dhasiyo soee reechh sabho man mai ih bhaat bichaariyo |

கரடி அதே குகையில் இருப்பதாக எல்லோரும் நினைத்தார்கள், ஆனால் இன்னும் சிலர் அவர் அதற்குள் நுழையவில்லை என்று கூறினர்

ਕੋਊ ਕਹੈ ਨਹਿ ਯਾ ਮੈ ਕਹਿਯੋ ਹਰਿ ਰੇ ਹਮ ਖੋਜ ਇਹੀ ਮਹਿ ਡਾਰਿਯੋ ॥੨੦੪੯॥

koaoo kahai neh yaa mai kahiyo har re ham khoj ihee meh ddaariyo |2049|

அந்தக் குகையில் கரடி இருந்ததாக கிருஷ்ணா கூறினார்.2049.

ਕੋਊ ਨ ਬੀਰ ਗੁਫਾ ਮੈ ਧਸਿਯੋ ਤਬ ਆਪ ਹੀ ਤਾਹਿ ਮੈ ਸ੍ਯਾਮ ਗਯੋ ਹੈ ॥

koaoo na beer gufaa mai dhasiyo tab aap hee taeh mai sayaam gayo hai |

இப்போதுள்ள ஹீரோக்கள் யாரும் குகைக்குள் செல்லாதபோது, கிருஷ்ணரே குகைக்குள் சென்றார்

ਭਾਲਕ ਲੈ ਸੁਧਿ ਬੀਚ ਗੁਫਾਹੂੰ ਕੈ ਜੁਧੁ ਕੋ ਸਾਮੁਹੇ ਕੋਪ ਅਯੋ ਹੈ ॥

bhaalak lai sudh beech gufaahoon kai judh ko saamuhe kop ayo hai |

கரடி யாரோ வருவதைக் கற்பனை செய்து கொண்டு, பெரும் கோபத்துடன், சண்டைக்கு விரைந்தது

ਸ੍ਯਾਮ ਜੂ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਉਹ ਸੋ ਦਿਨ ਦ੍ਵਾਦਸ ਬਾਹਨ ਜੁਧੁ ਕਯੋ ਹੈ ॥

sayaam joo sayaam bhanai uh so din dvaadas baahan judh kayo hai |

(கவிஞர்) ஷ்யாம் கூறுகிறார், ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் அவருடன் பன்னிரண்டு நாட்கள் இருந்தார்.

ਜੁਧੁ ਇਤ ਜੁਗ ਚਾਰਨਿ ਮੈ ਨਹਿ ਹ੍ਵੈ ਹੈ ਕਬੈ ਕਬਹੂੰ ਨ ਭਯੋ ਹੈ ॥੨੦੫੦॥

judh it jug chaaran mai neh hvai hai kabai kabahoon na bhayo hai |2050|

கிருஷ்ணன் தன்னுடன் பன்னிரண்டு நாட்கள் இப்படிப் போரிட்டதாகக் கவிஞன் கூறுகிறான், அது முன்பெல்லாம் நடக்காததும், நான்கு யுகங்களில் பிறகு நடக்காததும் ஆகும்.2050.

ਦ੍ਵਾਦਸ ਦਿਉਸ ਭਿਰੇ ਦਿਨ ਰੈਨ ਨਹੀ ਤਿਹ ਤੇ ਹਰਿ ਨੈਕੁ ਡਰਾਨੋ ॥

dvaadas diaus bhire din rain nahee tih te har naik ddaraano |

பன்னிரண்டு நாட்கள் இரவும் பகலும், கிருஷ்ணர் சண்டையைத் தொடர்ந்தார், சிறிது கூட பயப்படவில்லை

ਲਾਤਨ ਮੂਕਨ ਕੋ ਅਤਿ ਹੀ ਫੁਨਿ ਤਉਨ ਗੁਫਾ ਮਹਿ ਜੁਧੁ ਮਚਾਨੋ ॥

laatan mookan ko at hee fun taun gufaa meh judh machaano |

கால்கள் மற்றும் முஷ்டியுடன் பயங்கரமான போர் நடந்தது,

ਪਉਰਖ ਭਾਲਕ ਕੋ ਘਟਿ ਗਯੋ ਇਹ ਮੈ ਬਹੁ ਪਉਰਖ ਤਾ ਪਹਿਚਾਨੋ ॥

paurakh bhaalak ko ghatt gayo ih mai bahu paurakh taa pahichaano |

கிருஷ்ணரின் வலிமையை உணர்ந்த கரடியின் சக்தி குறைந்தது

ਜੁਧੁ ਕੋ ਛਾਡ ਕੈ ਪਾਇ ਪਰਿਯੋ ਜਦੁਬੀਰ ਕੋ ਰਾਮ ਸਹੀ ਕਰਿ ਜਾਨੋ ॥੨੦੫੧॥

judh ko chhaadd kai paae pariyo jadubeer ko raam sahee kar jaano |2051|

அவர் சண்டையை கைவிட்டு, கிருஷ்ணரை இறைவனாகக் கருதி, அவர் காலில் விழுந்தார்.2051.

ਪਾਇ ਪਰਿਯੋ ਘਿਘਿਆਨੋ ਘਨੋ ਬਤੀਯਾ ਅਤਿ ਦੀਨ ਹ੍ਵੈ ਯਾ ਬਿਧਿ ਭਾਖੀ ॥

paae pariyo ghighiaano ghano bateeyaa at deen hvai yaa bidh bhaakhee |

(கரடி) அவன் காலில் விழுந்து மிகவும் கெஞ்சியது; இப்படிப் பல விஷயங்களை அடக்கமாகச் சொன்னார்.

ਹੋ ਤੁਮ ਰਾਵਨ ਕੇ ਮਰੀਆ ਤੁਮ ਹੀ ਪੁਨਿ ਲਾਜ ਦਰੋਪਤੀ ਰਾਖੀ ॥

ho tum raavan ke mareea tum hee pun laaj daropatee raakhee |

அவர் காலில் விழுந்து பணிவுடன் மன்றாடினார், "நீ ராவணனைக் கொன்றவன், திரௌபதியின் மானத்தைக் காப்பாற்றுபவன்.

ਭੂਲ ਭਈ ਹਮ ਤੇ ਪ੍ਰਭ ਜੂ ਸੁ ਛਿਮਾ ਕਰੀਯੈ ਸਿਵ ਸੂਰਜ ਸਾਖੀ ॥

bhool bhee ham te prabh joo su chhimaa kareeyai siv sooraj saakhee |

“இறைவா! சூர்யாவையும் சந்திராவையும் என் சாட்சிகளாகக் கருதி, என் தவறை மன்னிக்கும்படி கேட்டுக்கொள்கிறேன்

ਯੌ ਕਹਿ ਕੈ ਦੁਹਿਤਾ ਜੁ ਹੁਤੀ ਸੋਊ ਲੈ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਕੇ ਅਗ੍ਰਜ ਰਾਖੀ ॥੨੦੫੨॥

yau keh kai duhitaa ju hutee soaoo lai brijanaath ke agraj raakhee |2052|

” என்று கூறிவிட்டு தன் மகளை கிருஷ்ணர் முன் காணிக்கையாக வழங்கினார்.2052.

ਉਤ ਜੁਧ ਕੈ ਸ੍ਯਾਮ ਜੂ ਬ੍ਯਾਹ ਕਯੋ ਇਤ ਹ੍ਵੈ ਕੈ ਨਿਰਾਸ ਏ ਧਾਮਨ ਆਏ ॥

aut judh kai sayaam joo bayaah kayo it hvai kai niraas e dhaaman aae |

அங்கே ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் சண்டையிட்டு திருமணம் செய்து கொண்டார், இங்கே (வெளியில் நின்று கொண்டிருந்த வீரர்கள்) ஏமாற்றத்துடன் வீட்டிற்கு வந்தார்கள்.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਗੁਫਾ ਹੂੰ ਕੇ ਬੀਚ ਧਸੇ ਸੋਊ ਕਾਹੂੰ ਹਨੇ ਸੁ ਇਹੀ ਠਹਰਾਏ ॥

kaanrah gufaa hoon ke beech dhase soaoo kaahoon hane su ihee tthaharaae |

அந்தப் பக்கம் கிருஷ்ணன் சண்டை போட்டுக் கொண்டு திருமணம் செய்துகொண்டான், இந்தப் பக்கம், வெளியில் நின்றிருந்த அவனுடைய சகாக்கள் தங்கள் வீடுகளுக்குத் திரும்பி வந்தனர், குகையில் சென்ற கிருஷ்ணன் கரடியால் கொல்லப்பட்டதாக நம்பினர்.