ஸ்ரீ தசம் கிரந்த்

பக்கம் - 304

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਫੇਰਿ ਉਠੀ ਜਸੁਦਾ ਪਰਿ ਪਾਇਨ ਤਾ ਕੀ ਕਰੀ ਬਹੁ ਭਾਤ ਬਡਾਈ ॥

fer utthee jasudaa par paaein taa kee karee bahu bhaat baddaaee |

அப்போது யசோதா கிருஷ்ணரின் காலடியில் இருந்து எழுந்து கிருஷ்ணரைப் பலவாறு துதித்தாள்

ਹੇ ਜਗ ਕੇ ਪਤਿ ਹੇ ਕਰੁਨਾ ਨਿਧਿ ਹੋਇ ਅਜਾਨ ਕਹਿਓ ਮਮ ਮਾਈ ॥

he jag ke pat he karunaa nidh hoe ajaan kahio mam maaee |

ஆண்டவரே! உலகத்தின் எஜமானரும் கருணைக் கடலும் நீயே, அறியாமையில் என்னைத் தாயாகக் கருதினேன்

ਸਾਰੇ ਛਿਮੋ ਹਮਰੋ ਤੁਮ ਅਉਗਨ ਹੁਇ ਮਤਿਮੰਦਿ ਕਰੀ ਜੁ ਢਿਠਾਈ ॥

saare chhimo hamaro tum aaugan hue matimand karee ju dtitthaaee |

நான் குறைந்த புத்திசாலி, எனது எல்லா தீமைகளையும் மன்னியுங்கள்

ਮੀਟ ਲਯੋ ਮੁਖ ਤਉ ਹਰਿ ਜੀ ਤਿਹ ਪੈ ਮਮਤਾ ਡਰਿ ਬਾਤ ਛਿਪਾਈ ॥੧੩੫॥

meett layo mukh tau har jee tih pai mamataa ddar baat chhipaaee |135|

அப்போது ஹரி (கிருஷ்ணன்) தன் வாயை மூடிக்கொண்டு பாசத்தின் தாக்கத்தில் இந்த உண்மையை மறைத்தான்.135.

ਕਬਿਤੁ ॥

kabit |

கேபிட்

ਕਰੁਨਾ ਕੈ ਜਸੁਧਾ ਕਹਿਯੋ ਹੈ ਇਮ ਗੋਪਿਨ ਸੋ ਖੇਲਬੇ ਕੇ ਕਾਜ ਤੋਰਿ ਲਿਆਏ ਗੋਪ ਬਨ ਸੌ ॥

karunaa kai jasudhaa kahiyo hai im gopin so khelabe ke kaaj tor liaae gop ban sau |

கவால் பையன்கள் விளையாடுவதற்காக ரொட்டிகளில் இருந்து குச்சிகளை (சிறு துண்டுகள்) உடைத்துள்ளனர் என்று கோபியர்களிடம் ஜசோதா கருணையுடன் கூறினார்.

ਬਾਰਕੋ ਕੇ ਕਹੇ ਕਰਿ ਕ੍ਰੋਧ ਮਨ ਆਪਨੇ ਮੈ ਸ੍ਯਾਮ ਕੋ ਪ੍ਰਹਾਰ ਤਨ ਲਾਗੀ ਛੂਛਕਨ ਸੌ ॥

baarako ke kahe kar krodh man aapane mai sayaam ko prahaar tan laagee chhoochhakan sau |

யசோதா மிகவும் அன்புடன் கிருஷ்ணரை கோபாவின் குழந்தைகளுடன் காட்டில் விளையாட அனுமதித்தார், ஆனால் மற்ற குழந்தைகளின் புகாரின் பேரில் தாய் மீண்டும் கிருஷ்ணரை குச்சிகளால் அடிக்க ஆரம்பித்தார்.

ਦੇਖਿ ਦੇਖਿ ਲਾਸਨ ਕੌ ਰੋਵੈ ਸੁਤ ਰੋਵੈ ਮਾਤ ਕਹੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਮਹਾ ਮੋਹਿ ਕਰਿ ਮਨ ਸੌ ॥

dekh dekh laasan kau rovai sut rovai maat kahai kab sayaam mahaa mohi kar man sau |

அப்போது, கிருஷ்ணரின் உடலில் குச்சிகள் இருந்ததைக் கண்டு, தாயார் கதறி அழத் தொடங்கினார்

ਰਾਮ ਰਾਮ ਕਹਿ ਸਭੋ ਮਾਰਬੇ ਕੀ ਕਹਾ ਚਲੀ ਸਾਮੁਹੇ ਨ ਬੋਲੀਐ ਰੀ ਐਸੇ ਸਾਧੁ ਜਨ ਸੌ ॥੧੩੬॥

raam raam keh sabho maarabe kee kahaa chalee saamuhe na boleeai ree aaise saadh jan sau |136|

இப்படிப்பட்ட துறவியான ஆளுமையை அடிப்பதை நினைத்துப் பார்க்க முடியாது, அவர் முன் கோபம் கூட வரக்கூடாது என்கிறார் கவிஞர் ஷியாம்.136.

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

டோஹ்ரா

ਖੀਰ ਬਿਲੋਵਨ ਕੌ ਉਠੀ ਜਸੁਦਾ ਹਰਿ ਕੀ ਮਾਇ ॥

kheer bilovan kau utthee jasudaa har kee maae |

அம்மா யசோதா தயிர் கறக்க எழுந்தாள்

ਮੁਖ ਤੇ ਗਾਵੈ ਪੂਤ ਗੁਨ ਮਹਿਮਾ ਕਹੀ ਨ ਜਾਇ ॥੧੩੭॥

mukh te gaavai poot gun mahimaa kahee na jaae |137|

அவள் வாயிலிருந்து தன் மகனின் புகழைச் சொல்லுகிறாள், அவனுடைய புகழை விவரிக்க முடியாது.137.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਏਕ ਸਮੈ ਜਸੁਧਾ ਸੰਗਿ ਗੋਪਿਨ ਖੀਰ ਮਥੇ ਕਰਿ ਲੈ ਕੈ ਮਧਾਨੀ ॥

ek samai jasudhaa sang gopin kheer mathe kar lai kai madhaanee |

ஒருமுறை யசோதா கோபியருடன் சேர்ந்து தயிர் காய்ச்சிக் கொண்டிருந்தாள்

ਊਪਰ ਕੋ ਕਟਿ ਸੌ ਕਸਿ ਕੈ ਪਟਰੋ ਮਨ ਮੈ ਹਰਿ ਜੋਤਿ ਸਮਾਨੀ ॥

aoopar ko katt sau kas kai pattaro man mai har jot samaanee |

அவள் இடுப்பைக் கட்டியிருந்தாள், அவள் கிருஷ்ணனைத் தியானித்துக் கொண்டிருந்தாள்

ਘੰਟਕਾ ਛੁਦ੍ਰ ਕਸੀ ਤਿਹ ਊਪਰਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੀ ਤਿਹ ਕੀ ਜੁ ਕਹਾਨੀ ॥

ghanttakaa chhudr kasee tih aoopar sayaam kahee tih kee ju kahaanee |

கச்சையின் மேல் சிறிய மணிகள் இறுகியிருந்தன

ਦਾਨ ਔ ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਮ ਕੀ ਸੁਧਿ ਕੈ ਮੁਖ ਤੈ ਹਰਿ ਕੀ ਸੁਭ ਗਾਵਤ ਬਾਨੀ ॥੧੩੮॥

daan aau praakram kee sudh kai mukh tai har kee subh gaavat baanee |138|

துறவறத்தின் தொண்டு மற்றும் பெருமையை விவரிக்க முடியாது என்று கவிஞர் ஷியாம் கூறுகிறார், தாய், மகிழ்ச்சியில், கிருஷ்ணரைப் பற்றிய பாடல்களை தனது வாயிலிருந்து பாடுகிறார்.138.

ਖੀਰ ਭਰਿਯੋ ਜਬ ਹੀ ਤਿਹ ਕੋ ਕੁਚਿ ਤਉ ਹਰਿ ਜੀ ਤਬ ਹੀ ਫੁਨਿ ਜਾਗੇ ॥

kheer bhariyo jab hee tih ko kuch tau har jee tab hee fun jaage |

அன்னை யசோதாவின் முலைகளில் பால் நிரம்பியதும், கிருஷ்ணர் எழுந்தார்

ਪਯ ਸੁ ਪਿਆਵਹੁ ਹੇ ਜਸੁਦਾ ਪ੍ਰਭੁ ਜੀ ਇਹ ਹੀ ਰਸਿ ਮੈ ਅਨੁਰਾਗੇ ॥

pay su piaavahu he jasudaa prabh jee ih hee ras mai anuraage |

அவள் அவனுக்கு பால் கொடுக்க ஆரம்பித்தாள், கிருஷ்ணன் அந்த இன்பத்தில் ஆழ்ந்தான்

ਦੂਧ ਫਟਿਯੋ ਹੁਇ ਬਾਸਨ ਤੇ ਤਬ ਧਾਇ ਚਲੀ ਇਹ ਰੋਵਨ ਲਾਗੇ ॥

doodh fattiyo hue baasan te tab dhaae chalee ih rovan laage |

மறுபுறம், பாத்திரத்தில் இருந்த பால் புளிப்பாக மாறியது, அந்தப் பாத்திரத்தைப் பற்றி நினைத்து, அம்மா அதைப் பார்க்கச் சென்றார், அப்போது கிருஷ்ணர் அழத் தொடங்கினார்.