ஸ்ரீ தசம் கிரந்த்

பக்கம் - 338

ਬ੍ਰਿਜ ਭਾਮਿਨ ਆ ਪਹੁਚੀ ਦਵਰੀ ਸੁਧਿ ਹਿਯਾ ਜੁ ਰਹੀ ਨ ਕਛੂ ਮੁਖ ਕੀ ॥

brij bhaamin aa pahuchee davaree sudh hiyaa ju rahee na kachhoo mukh kee |

பிரஜாவின் பெண்கள் மனம், உடல் உணர்வை மறந்து ஓடி வந்துவிட்டனர்

ਮੁਖ ਕੋ ਪਿਖਿ ਰੂਪ ਕੇ ਬਸ੍ਰਯ ਭਈ ਮਤ ਹ੍ਵੈ ਅਤਿ ਹੀ ਕਹਿ ਕਾਨ੍ਰਹ ਬਕੀ ॥

mukh ko pikh roop ke basray bhee mat hvai at hee keh kaanrah bakee |

(கானின்) முகத்தைப் பார்த்தவுடன், அவர்கள் (அவரால்) ஆட்கொள்ளப்பட்டு, மிகவும் உற்சாகமாக, 'கன் கான்' என்று கதறினர்.

ਇਕ ਝੂਮਿ ਪਰੀ ਇਕ ਗਾਇ ਉਠੀ ਤਨ ਮੈ ਇਕ ਹ੍ਵੈ ਰਹਿਗੀ ਸੁ ਜਕੀ ॥੪੪੭॥

eik jhoom paree ik gaae utthee tan mai ik hvai rahigee su jakee |447|

கிருஷ்ணரின் முகத்தைப் பார்த்ததும், யாரோ ஒருவர் துள்ளிக் குதித்து கீழே விழுந்தார், ஒருவர் பாடிக்கொண்டு எழுந்தார், ஒருவர் செயலற்றுக் கிடக்கிறார் என்று அவரது அழகில் அவர்கள் மிகவும் மயங்கினர்.447.

ਹਰਿ ਕੀ ਸੁਨਿ ਕੈ ਸੁਰ ਸ੍ਰਉਨਨ ਮੈ ਸਭ ਧਾਇ ਚਲੀ ਬ੍ਰਿਜਭੂਮਿ ਸਖੀ ॥

har kee sun kai sur sraunan mai sabh dhaae chalee brijabhoom sakhee |

காதுகளால் (புல்லாங்குழலின்) ஓசையைக் கேட்டு, பிரஜாவின் பெண்கள் அனைவரும் கிருஷ்ணரை நோக்கி ஓடினர்

ਸਭ ਮੈਨ ਕੇ ਹਾਥਿ ਗਈ ਬਧ ਕੈ ਸਭ ਸੁੰਦਰ ਸ੍ਯਾਮ ਕੀ ਪੇਖਿ ਅਖੀ ॥

sabh main ke haath gee badh kai sabh sundar sayaam kee pekh akhee |

அழகான கிருஷ்ணனின் கண்களை கண்டு காதல் கடவுளிடம் சிக்கிக் கொண்டார்கள்

ਨਿਕਰੀ ਗ੍ਰਿਹ ਤੇ ਮ੍ਰਿਗਨੀ ਸਮ ਮਾਨਹੁ ਗੋਪਿਨ ਤੇ ਨਹਿ ਜਾਹਿ ਰਖੀ ॥

nikaree grih te mriganee sam maanahu gopin te neh jaeh rakhee |

கோபங்களிடம் இருந்து விடுபட்டது போல் மான்களைப் போல் தங்கள் வீடுகளை விட்டு கிருஷ்ணரிடம் வந்துள்ளனர்.

ਇਹ ਭਾਤਿ ਹਰੀ ਪਹਿ ਆਇ ਗਈ ਜਨੁ ਆਇ ਗਈ ਸੁਧਿ ਜਾਨਿ ਸਖੀ ॥੪੪੮॥

eih bhaat haree peh aae gee jan aae gee sudh jaan sakhee |448|

பொறுமையிழந்து ஒரு பெண்ணை மற்ற பெண்ணுடன் சந்திப்பது போல அவனது முகவரியை அறிந்ததும்.448.

ਗਈ ਆਇ ਦਸੋ ਦਿਸ ਤੇ ਗੁਪੀਆ ਸਭ ਹੀ ਰਸ ਕਾਨ੍ਰਹ ਕੇ ਸਾਥ ਪਗੀ ॥

gee aae daso dis te gupeea sabh hee ras kaanrah ke saath pagee |

கிருஷ்ணரின் தாளத்தால் மயங்கிய கோபியர்கள் பத்துத் திசைகளிலிருந்தும் அவரை அடைந்தனர்.

ਪਿਖ ਕੈ ਮੁਖਿ ਕਾਨ੍ਰਹ ਕੋ ਚੰਦ ਕਲਾ ਸੁ ਚਕੋਰਨ ਸੀ ਮਨ ਮੈ ਉਮਗੀ ॥

pikh kai mukh kaanrah ko chand kalaa su chakoran see man mai umagee |

கிருஷ்ணரின் முகத்தைப் பார்த்ததும் அவர்களின் மனம் சந்திரனைப் பார்த்த தும்பியைப் போல உணர்ச்சிவசப்பட்டது

ਹਰਿ ਕੋ ਪੁਨਿ ਸੁਧਿ ਸੁ ਆਨਨ ਪੇਖਿ ਕਿਧੌ ਤਿਨ ਕੀ ਠਗ ਡੀਠ ਲਗੀ ॥

har ko pun sudh su aanan pekh kidhau tin kee tthag ddeetth lagee |

மீண்டும் கிருஷ்ணரின் அழகிய முகத்தைப் பார்த்ததும் கோபியர்களின் பார்வை அங்கேயே தங்கிவிட்டது

ਭਗਵਾਨ ਪ੍ਰਸੰਨਿ ਭਯੋ ਪਿਖ ਕੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਮਨੋ ਮ੍ਰਿਗ ਦੇਖ ਮ੍ਰਿਗੀ ॥੪੪੯॥

bhagavaan prasan bhayo pikh kai kab sayaam mano mrig dekh mrigee |449|

மான் மானைப் பார்ப்பது போல் கிருஷ்ணரும் அவர்களைக் கண்டு மகிழ்ச்சி அடைகிறார்.449.

ਗੋਪਿਨ ਕੀ ਬਰਜੀ ਨ ਰਹੀ ਸੁਰ ਕਾਨਰ ਕੀ ਸੁਨਬੇ ਕਹੁ ਤ੍ਰਾਘੀ ॥

gopin kee barajee na rahee sur kaanar kee sunabe kahu traaghee |

கோபக்காரர்களால் தடை செய்யப்பட்டாலும், கிருஷ்ணரின் புல்லாங்குழலைக் கேட்டதால், கோபமடைந்த கோபியர்கள் பொறுமையிழந்தனர்.

ਨਾਖਿ ਚਲੀ ਅਪਨੇ ਗ੍ਰਿਹ ਇਉ ਜਿਮੁ ਮਤਿ ਜੁਗੀਸ੍ਵਰ ਇੰਦ੍ਰਹਿ ਲਾਘੀ ॥

naakh chalee apane grih iau jim mat jugeesvar indreh laaghee |

இந்திரனைப் பொருட்படுத்தாமல், தங்கள் வீடுகளைத் துறந்து, சிவன் நடமாடுவது போல் போதையில் நடமாடுகிறார்கள்

ਦੇਖਨ ਕੋ ਮੁਖਿ ਤਾਹਿ ਚਲੀ ਜੋਊ ਕਾਮ ਕਲਾ ਹੂੰ ਕੋ ਹੈ ਫੁਨਿ ਬਾਘੀ ॥

dekhan ko mukh taeh chalee joaoo kaam kalaa hoon ko hai fun baaghee |

காமம் நிறைந்த கிருஷ்ணரின் முகத்தைப் பார்ப்பதற்காக,

ਡਾਰਿ ਚਲੀ ਸਿਰ ਕੇ ਪਟ ਇਉ ਜਨੁ ਡਾਰਿ ਚਲੀ ਸਭ ਲਾਜ ਬਹਾਘੀ ॥੪੫੦॥

ddaar chalee sir ke patt iau jan ddaar chalee sabh laaj bahaaghee |450|

தலையலங்காரத்தைக் கைவிட்டாலும், வெட்கத்தையும் துறந்து நகர்கிறார்கள்.450.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਕੇ ਪਾਸਿ ਗਈ ਜਬ ਹੀ ਤਬ ਹੀ ਸਭ ਗੋਪਿਨ ਲੀਨ ਸੁ ਸੰਙਾ ॥

kaanrah ke paas gee jab hee tab hee sabh gopin leen su sangaa |

(அவள்) ஸ்ரீ கிருஷ்ணரிடம் சென்றபோது, (கன்ஹா) எல்லா கோபியர்களையும் தன்னுடன் அழைத்துச் சென்றார்.

ਚੀਰ ਪਰੇ ਗਿਰ ਕੈ ਤਨ ਭੂਖਨ ਟੂਟ ਗਈ ਤਿਨ ਹਾਥਨ ਬੰਙਾ ॥

cheer pare gir kai tan bhookhan ttoott gee tin haathan bangaa |

கோபியர்கள் கிருஷ்ணருக்கு அருகில் சென்றபோது, அவர்களின் சுயநினைவு திரும்பியது, அவர்கள் தங்கள் ஆபரணங்கள் மற்றும் ஆடைகள் கீழே விழுந்ததைக் கண்டனர், பொறுமையின்மையில், அவர்களின் கைகளின் வளையல்கள் உடைந்தன.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਕੋ ਰੂਪ ਨਿਹਾਰਿ ਸਭੈ ਗੁਪੀਆ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਭਈ ਇਕ ਰੰਙਾ ॥

kaanrah ko roop nihaar sabhai gupeea kab sayaam bhee ik rangaa |

கன்ஹாவின் வடிவத்தைப் பார்த்தவுடன் அனைத்து கோபியர்களும் (பகவான் கிருஷ்ணருடன்) ஒரே நிறமாக மாறினர் என்று கவிஞர் ஷியாம் கூறுகிறார்.

ਹੋਇ ਗਈ ਤਨਮੈ ਸਭ ਹੀ ਇਕ ਰੰਗ ਮਨੋ ਸਭ ਛੋਡ ਕੈ ਸੰਙਾ ॥੪੫੧॥

hoe gee tanamai sabh hee ik rang mano sabh chhodd kai sangaa |451|

கிருஷ்ணரின் முகத் தோற்றத்தைக் கண்டு, அவருடன் ஒன்றி, இந்த ஒற்றுமையால் மதிமயங்கி, அவர்கள் அனைவரும் தங்கள் உடல் மற்றும் மன வெட்கத்தைத் தூக்கி எறிந்தனர்.451.

ਗੋਪਿਨ ਭੂਲਿ ਗਈ ਗ੍ਰਿਹ ਕੀ ਸੁਧਿ ਕਾਨ੍ਰਹ ਹੀ ਕੇ ਰਸ ਭੀਤਰ ਰਾਚੀ ॥

gopin bhool gee grih kee sudh kaanrah hee ke ras bheetar raachee |

கிருஷ்ணரின் அன்பில் மூழ்கிய கோபியர்கள் தங்கள் வீடுகளைப் பற்றிய உணர்வை மறந்துவிட்டனர்

ਭਉਹ ਭਰੀ ਮਧੁਰੀ ਬਰਨੀ ਸਭ ਹੀ ਸੁ ਢਰੀ ਜਨੁ ਮੈਨ ਕੇ ਸਾਚੀ ॥

bhauh bharee madhuree baranee sabh hee su dtaree jan main ke saachee |

அவர்களின் புருவங்களும் கண் இமைகளும் மதுவை பொழிந்தன, அன்பின் கடவுளே அவற்றைப் படைத்தார் என்று தோன்றியது

ਛੋਰ ਦਏ ਰਸ ਅਉਰਨ ਸ੍ਵਾਦ ਭਲੇ ਭਗਵਾਨ ਹੀ ਸੋ ਸਭ ਮਾਚੀ ॥

chhor de ras aauran svaad bhale bhagavaan hee so sabh maachee |

(அவர்கள்) எல்லாச் சாறுகளையும், சுவைகளையும் துறந்து கன்ஹா பகவானின் சாற்றில் ஆழ்ந்தனர்.

ਸੋਭਤ ਤਾ ਤਨ ਮੈ ਹਰਿ ਕੋ ਮਨੋ ਕੰਚਨ ਮੈ ਚੁਨੀਆ ਚੁਨਿ ਖਾਚੀ ॥੪੫੨॥

sobhat taa tan mai har ko mano kanchan mai chuneea chun khaachee |452|

அவர்கள் கிருஷ்ணரின் அன்பில் மூழ்கியதைத் தவிர மற்ற எல்லா இன்பங்களையும் மறந்து, ஒன்றாகக் குவிக்கப்பட்டிருக்கும் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட தங்கச் சிலைகளைப் போல அழகாகத் தெரிந்தனர்.452.