ശ്രീ ദസം ഗ്രന്ഥ്

പേജ് - 338

ਬ੍ਰਿਜ ਭਾਮਿਨ ਆ ਪਹੁਚੀ ਦਵਰੀ ਸੁਧਿ ਹਿਯਾ ਜੁ ਰਹੀ ਨ ਕਛੂ ਮੁਖ ਕੀ ॥

brij bhaamin aa pahuchee davaree sudh hiyaa ju rahee na kachhoo mukh kee |

മനസ്സിൻ്റെയും ശരീരത്തിൻ്റെയും ബോധം മറന്നാണ് ബ്രജയിലെ സ്ത്രീകൾ ഓടിയെത്തിയിരിക്കുന്നത്

ਮੁਖ ਕੋ ਪਿਖਿ ਰੂਪ ਕੇ ਬਸ੍ਰਯ ਭਈ ਮਤ ਹ੍ਵੈ ਅਤਿ ਹੀ ਕਹਿ ਕਾਨ੍ਰਹ ਬਕੀ ॥

mukh ko pikh roop ke basray bhee mat hvai at hee keh kaanrah bakee |

(കാനിൻ്റെ) മുഖം കണ്ടപ്പോൾ, അവർ (അവനാൽ) ഭ്രാന്തമായി, അത്യധികം ആവേശഭരിതരായി 'കാൻ കാൺ' എന്ന് നിലവിളിച്ചു.

ਇਕ ਝੂਮਿ ਪਰੀ ਇਕ ਗਾਇ ਉਠੀ ਤਨ ਮੈ ਇਕ ਹ੍ਵੈ ਰਹਿਗੀ ਸੁ ਜਕੀ ॥੪੪੭॥

eik jhoom paree ik gaae utthee tan mai ik hvai rahigee su jakee |447|

കൃഷ്ണൻ്റെ മുഖം കണ്ടപ്പോൾ, ആരോ ആടിയുലഞ്ഞു വീണു, ആരോ പാടി എഴുന്നേറ്റു, ഒരാൾ നിഷ്‌ക്രിയനായി കിടക്കുന്നു.447.

ਹਰਿ ਕੀ ਸੁਨਿ ਕੈ ਸੁਰ ਸ੍ਰਉਨਨ ਮੈ ਸਭ ਧਾਇ ਚਲੀ ਬ੍ਰਿਜਭੂਮਿ ਸਖੀ ॥

har kee sun kai sur sraunan mai sabh dhaae chalee brijabhoom sakhee |

ചെവികൊണ്ട് ഓടക്കുഴലിൻ്റെ ശബ്ദം കേട്ട് ബ്രജയുടെ സ്ത്രീകളെല്ലാം കൃഷ്ണൻ്റെ അടുത്തേക്ക് ഓടി

ਸਭ ਮੈਨ ਕੇ ਹਾਥਿ ਗਈ ਬਧ ਕੈ ਸਭ ਸੁੰਦਰ ਸ੍ਯਾਮ ਕੀ ਪੇਖਿ ਅਖੀ ॥

sabh main ke haath gee badh kai sabh sundar sayaam kee pekh akhee |

സുന്ദരിയായ കൃഷ്ണൻ്റെ നിർവികാരമായ കണ്ണുകൾ കണ്ട് അവർ പ്രണയദേവൻ്റെ വലയിലായി

ਨਿਕਰੀ ਗ੍ਰਿਹ ਤੇ ਮ੍ਰਿਗਨੀ ਸਮ ਮਾਨਹੁ ਗੋਪਿਨ ਤੇ ਨਹਿ ਜਾਹਿ ਰਖੀ ॥

nikaree grih te mriganee sam maanahu gopin te neh jaeh rakhee |

ഗോപങ്ങളിൽ നിന്ന് മോചനം ലഭിച്ചതുപോലെ അവർ തങ്ങളുടെ വീടുകൾ മാനുകളെപ്പോലെ ഉപേക്ഷിച്ച് കൃഷ്ണൻ്റെ അടുക്കൽ വന്നിരിക്കുന്നു.

ਇਹ ਭਾਤਿ ਹਰੀ ਪਹਿ ਆਇ ਗਈ ਜਨੁ ਆਇ ਗਈ ਸੁਧਿ ਜਾਨਿ ਸਖੀ ॥੪੪੮॥

eih bhaat haree peh aae gee jan aae gee sudh jaan sakhee |448|

അക്ഷമനാകുകയും അവൻ്റെ വിലാസം അറിഞ്ഞ് ഒരു സ്ത്രീയെ മറ്റൊരു സ്ത്രീയെപ്പോലെ കണ്ടുമുട്ടുകയും ചെയ്യുന്നു.448.

ਗਈ ਆਇ ਦਸੋ ਦਿਸ ਤੇ ਗੁਪੀਆ ਸਭ ਹੀ ਰਸ ਕਾਨ੍ਰਹ ਕੇ ਸਾਥ ਪਗੀ ॥

gee aae daso dis te gupeea sabh hee ras kaanrah ke saath pagee |

കൃഷ്ണനാദത്താൽ മയങ്ങിയ ഗോപികമാർ പത്തു ദിക്കുകളിൽനിന്നും അവനിലെത്തി.

ਪਿਖ ਕੈ ਮੁਖਿ ਕਾਨ੍ਰਹ ਕੋ ਚੰਦ ਕਲਾ ਸੁ ਚਕੋਰਨ ਸੀ ਮਨ ਮੈ ਉਮਗੀ ॥

pikh kai mukh kaanrah ko chand kalaa su chakoran see man mai umagee |

കൃഷ്ണൻ്റെ മുഖം കണ്ടപ്പോൾ അവരുടെ മനസ്സ് ചന്ദ്രനെ കണ്ട കണിക്കൊന്ന പോലെ വികാരഭരിതമായി

ਹਰਿ ਕੋ ਪੁਨਿ ਸੁਧਿ ਸੁ ਆਨਨ ਪੇਖਿ ਕਿਧੌ ਤਿਨ ਕੀ ਠਗ ਡੀਠ ਲਗੀ ॥

har ko pun sudh su aanan pekh kidhau tin kee tthag ddeetth lagee |

വീണ്ടും കൃഷ്ണൻ്റെ സുന്ദരമായ മുഖം കണ്ടപ്പോൾ ഗോപികമാരുടെ കാഴ്ച അവിടെ തങ്ങി

ਭਗਵਾਨ ਪ੍ਰਸੰਨਿ ਭਯੋ ਪਿਖ ਕੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਮਨੋ ਮ੍ਰਿਗ ਦੇਖ ਮ੍ਰਿਗੀ ॥੪੪੯॥

bhagavaan prasan bhayo pikh kai kab sayaam mano mrig dekh mrigee |449|

മാൻ പേടയെ കാണുന്നതുപോലെ കൃഷ്ണനും അവരെ നോക്കി സന്തോഷിക്കുന്നു.449.

ਗੋਪਿਨ ਕੀ ਬਰਜੀ ਨ ਰਹੀ ਸੁਰ ਕਾਨਰ ਕੀ ਸੁਨਬੇ ਕਹੁ ਤ੍ਰਾਘੀ ॥

gopin kee barajee na rahee sur kaanar kee sunabe kahu traaghee |

ഗോപമാർ വിലക്കിയെങ്കിലും, കൃഷ്ണൻ്റെ ഓടക്കുഴൽ ശ്രവിച്ച ഗോപികമാർ അക്ഷമരായി.

ਨਾਖਿ ਚਲੀ ਅਪਨੇ ਗ੍ਰਿਹ ਇਉ ਜਿਮੁ ਮਤਿ ਜੁਗੀਸ੍ਵਰ ਇੰਦ੍ਰਹਿ ਲਾਘੀ ॥

naakh chalee apane grih iau jim mat jugeesvar indreh laaghee |

അവർ വീടുകൾ ഉപേക്ഷിച്ച് ഇന്ദ്രനെ ശ്രദ്ധിക്കാതെ ശിവൻ സഞ്ചരിക്കുന്നതുപോലെ ലഹരിയിൽ നീങ്ങുന്നു

ਦੇਖਨ ਕੋ ਮੁਖਿ ਤਾਹਿ ਚਲੀ ਜੋਊ ਕਾਮ ਕਲਾ ਹੂੰ ਕੋ ਹੈ ਫੁਨਿ ਬਾਘੀ ॥

dekhan ko mukh taeh chalee joaoo kaam kalaa hoon ko hai fun baaghee |

കൃഷ്ണൻ്റെ മുഖവും കാമവും കാണാൻ വേണ്ടി,

ਡਾਰਿ ਚਲੀ ਸਿਰ ਕੇ ਪਟ ਇਉ ਜਨੁ ਡਾਰਿ ਚਲੀ ਸਭ ਲਾਜ ਬਹਾਘੀ ॥੪੫੦॥

ddaar chalee sir ke patt iau jan ddaar chalee sabh laaj bahaaghee |450|

ശിരോവസ്ത്രം പോലും ഉപേക്ഷിച്ച്, എല്ലാ ലജ്ജയും ഉപേക്ഷിച്ച് അവർ നീങ്ങുന്നു.450.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਕੇ ਪਾਸਿ ਗਈ ਜਬ ਹੀ ਤਬ ਹੀ ਸਭ ਗੋਪਿਨ ਲੀਨ ਸੁ ਸੰਙਾ ॥

kaanrah ke paas gee jab hee tab hee sabh gopin leen su sangaa |

(അവൾ) ശ്രീകൃഷ്ണൻ്റെ അടുക്കൽ ചെന്നപ്പോൾ (കൻഹ) എല്ലാ ഗോപികമാരെയും കൂടെ കൊണ്ടുപോയി.

ਚੀਰ ਪਰੇ ਗਿਰ ਕੈ ਤਨ ਭੂਖਨ ਟੂਟ ਗਈ ਤਿਨ ਹਾਥਨ ਬੰਙਾ ॥

cheer pare gir kai tan bhookhan ttoott gee tin haathan bangaa |

ഗോപികമാർ കൃഷ്ണൻ്റെ അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ അവരുടെ ബോധം തിരിച്ചുവന്നു, അവരുടെ ആഭരണങ്ങളും വസ്ത്രങ്ങളും താഴെ വീണതും അക്ഷമയിൽ അവരുടെ കൈകളിലെ വളകൾ പൊട്ടിയതും അവർ കണ്ടു.