ശ്രീ ദസം ഗ്രന്ഥ്

പേജ് - 235


ਗਲ ਗਜਿ ਹਠੀ ਰਣ ਰੰਗ ਫਿਰੇ ॥
gal gaj hatthee ran rang fire |

ഫൈഫുകളുടെ സംഗീത കുറിപ്പുകൾ പ്ലേ ചെയ്തു, സ്ഥിരതയുള്ള യോദ്ധാക്കൾ സിംഹങ്ങളെപ്പോലെ അലറാനും വയലുകളിൽ അലയാനും തുടങ്ങി.

ਲਗਿ ਬਾਨ ਸਨਾਹ ਦੁਸਾਰ ਕਢੇ ॥
lag baan sanaah dusaar kadte |

(ആരെ) അവർ അസ്ത്രങ്ങൾ എയ്‌ക്കുകയും കവചം തകർക്കുകയും മറുവശത്തേക്ക് അയയ്ക്കുകയും ചെയ്‌തു.

ਸੂਅ ਤਛਕ ਕੇ ਜਨੁ ਰੂਪ ਮਢੇ ॥੩੪੩॥
sooa tachhak ke jan roop madte |343|

ആവനാഴികളിൽ നിന്ന് തണ്ടുകൾ പുറത്തെടുക്കുകയും, മരണദൂതൻമാരെപ്പോലെ സർപ്പസമാന അസ്ത്രങ്ങൾ എയ്‌ക്കുകയും ചെയ്‌തു.343.

ਬਿਨੁ ਸੰਕ ਸਨਾਹਰਿ ਝਾਰਤ ਹੈ ॥
bin sank sanaahar jhaarat hai |

അവർ നിർഭയമായി വാളെടുക്കുന്നു,

ਰਣਬੀਰ ਨਵੀਰ ਪ੍ਰਚਾਰਤ ਹੈ ॥
ranabeer naveer prachaarat hai |

യോദ്ധാക്കൾ നിർഭയമായി അസ്ത്രങ്ങൾ എറിയുകയും പരസ്പരം വെല്ലുവിളിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

ਸਰ ਸੁਧ ਸਿਲਾ ਸਿਤ ਛੋਰਤ ਹੈ ॥
sar sudh silaa sit chhorat hai |

(യോദ്ധാക്കൾ) കല്ലിൽ വെളുത്ത അമ്പുകൾ എയ്യുക

ਜੀਅ ਰੋਸ ਹਲਾਹਲ ਘੋਰਤ ਹੈ ॥੩੪੪॥
jeea ros halaahal ghorat hai |344|

അവർ തണ്ടുകളും കല്ലുകളും പുറന്തള്ളുന്നു, രോഷത്തിൻ്റെ വിഷം ഗിയറുകളിൽ കുടിക്കുന്നു.344.

ਰਨ ਧੀਰ ਅਯੋਧਨੁ ਲੁਝਤ ਹੈਂ ॥
ran dheer ayodhan lujhat hain |

രൺധീർ യോദ്ധാക്കൾ യുദ്ധത്തിൽ പോരാടുന്നു,

ਰਦ ਪੀਸ ਭਲੋ ਕਰ ਜੁਝਤ ਹੈਂ ॥
rad pees bhalo kar jujhat hain |

കീഴടക്കുന്ന യോദ്ധാക്കൾ യുദ്ധത്തിൽ പരസ്പരം പോരടിക്കുകയും അത്യുഗ്രമായി പോരാടുകയും ചെയ്തു.

ਰਣ ਦੇਵ ਅਦੇਵ ਨਿਹਾਰਤ ਹੈਂ ॥
ran dev adev nihaarat hain |

ദേവന്മാരും അസുരന്മാരും യുദ്ധം വീക്ഷിക്കുന്നു,

ਜਯ ਸਦ ਨਿਨਦਿ ਪੁਕਾਰਤ ਹੈਂ ॥੩੪੫॥
jay sad ninad pukaarat hain |345|

ദേവന്മാരും അസുരന്മാരും യുദ്ധം വീക്ഷിക്കുകയും വിജയത്തിൻ്റെ നാദം ഉയർത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.345.

ਗਣ ਗਿਧਣ ਬ੍ਰਿਧ ਰੜੰਤ ਨਭੰ ॥
gan gidhan bridh rarrant nabhan |

വലിയ കഴുകന്മാരുടെ കൂട്ടങ്ങൾ ആകാശത്ത് സംസാരിക്കുന്നു.

ਕਿਲਕੰਤ ਸੁ ਡਾਕਣ ਉਚ ਸੁਰੰ ॥
kilakant su ddaakan uch suran |

ഗണങ്ങളും വലിയ കഴുകന്മാരും ആകാശത്ത് വിഹരിക്കുന്നു, വാമ്പയറുകൾ ശക്തമായി നിലവിളിക്കുന്നു.

ਭ੍ਰਮ ਛਾਡ ਭਕਾਰਤ ਭੂਤ ਭੂਅੰ ॥
bhram chhaadd bhakaarat bhoot bhooan |

ഭ്രമത്തിന് പുറമെ പ്രേതങ്ങളും ഭൂമിയിൽ വിഹരിക്കുന്നു.

ਰਣ ਰੰਗ ਬਿਹਾਰਤ ਭ੍ਰਾਤ ਦੂਅੰ ॥੩੪੬॥
ran rang bihaarat bhraat dooan |346|

പ്രേതങ്ങൾ ഭയമില്ലാതെ ചിരിക്കുന്നു, സഹോദരൻ രാമനും ലക്ഷ്മണനും ഈ തുടർ പോരാട്ടം നോക്കിനിൽക്കുകയാണ്.346.

ਖਰਦੂਖਣ ਮਾਰ ਬਿਹਾਇ ਦਏ ॥
kharadookhan maar bihaae de |

(രാമ ചന്ദ്ര) ഖറിനെയും ദുഖാനെയും (നദിയിൽ വെച്ച്) കൊന്ന് രോഹറിനെ നൽകി.

ਜਯ ਸਦ ਨਿਨਦ ਬਿਹਦ ਭਏ ॥
jay sad ninad bihad bhe |

ഖരനെയും ദുഷനെയും കൊന്നതിന് ശേഷം മരണത്തിൻ്റെ പ്രവാഹത്തിലേക്ക് രാമൻ ഒഴുകി. നാല് ഭാഗത്തുനിന്നും വിജയത്തെ വലിയ തോതിൽ സ്വാഗതം ചെയ്തു.

ਸੁਰ ਫੂਲਨ ਕੀ ਬਰਖਾ ਬਰਖੇ ॥
sur foolan kee barakhaa barakhe |

ദേവന്മാർ പുഷ്പവൃഷ്ടി നടത്തി.

ਰਣ ਧੀਰ ਅਧੀਰ ਦੋਊ ਪਰਖੇ ॥੩੪੭॥
ran dheer adheer doaoo parakhe |347|

ദേവന്മാർ പുഷ്പങ്ങൾ ചൊരിഞ്ഞു, വിജയികളായ യോദ്ധാക്കളായ രാമൻ്റെയും ലക്ഷ്മണൻ്റെയും കാഴ്ച ആസ്വദിച്ചു.347.

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕੇ ਰਾਮ ਅਵਤਾਰ ਕਥਾ ਖਰ ਦੂਖਣ ਦਈਤ ਬਧਹ ਧਿਆਇ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ॥੬॥
eit sree bachitr naattake raam avataar kathaa khar dookhan deet badhah dhiaae samaapatam sat |6|

ബാച്ചിത്തർ നാടകത്തിലെ രാംവതാരത്തിൽ ഖറിനെയും ദുഷ്മനെയും കൊന്ന കഥയുടെ അവസാനം.

ਅਥ ਸੀਤਾ ਹਰਨ ਕਥਨੰ ॥
ath seetaa haran kathanan |

ഇനി സീതാ അപഹരണത്തിൻ്റെ വിവരണം ആരംഭിക്കുന്നു:

ਮਨੋਹਰ ਛੰਦ ॥
manohar chhand |

മനോഹർ സ്റ്റാൻസ

ਰਾਵਣ ਨੀਚ ਮਰੀਚ ਹੂੰ ਕੇ ਗ੍ਰਿਹ ਬੀਚ ਗਏ ਬਧ ਬੀਰ ਸੁਨੈਹੈ ॥
raavan neech mareech hoon ke grih beech ge badh beer sunaihai |

ഖരനെയും ദൂഷനെയും വധിച്ച വിവരം കേട്ട് നീചനായ രാവണൻ മാരീചിൻ്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോയി.

ਬੀਸਹੂੰ ਬਾਹਿ ਹਥਿਆਰ ਗਹੇ ਰਿਸ ਮਾਰ ਮਨੈ ਦਸ ਸੀਸ ਧੁਨੈ ਹੈ ॥
beesahoon baeh hathiaar gahe ris maar manai das sees dhunai hai |

അവൻ തൻ്റെ ഇരുപത് കൈകളിലും ആയുധങ്ങൾ പിടിച്ച് ക്രോധത്തോടെ തൻ്റെ പത്ത് തലകൾ ഞെക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

ਨਾਕ ਕਟਯੋ ਜਿਨ ਸੂਪਨਖਾ ਕਹਤਉ ਤਿਹ ਕੋ ਦੁਖ ਦੋਖ ਲਗੈ ਹੈ ॥
naak kattayo jin soopanakhaa kahtau tih ko dukh dokh lagai hai |

അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു, ശൂരപംഖയുടെ മൂക്ക് മുറിച്ചവരുടെ അത്തരം പ്രവൃത്തി എന്നെ വേദനിപ്പിച്ചു.

ਰਾਵਲ ਕੋ ਬਨੁ ਕੈ ਪਲ ਮੋ ਛਲ ਕੈ ਤਿਹ ਕੀ ਘਰਨੀ ਧਰਿ ਲਯੈ ਹੈ ॥੩੪੮॥
raaval ko ban kai pal mo chhal kai tih kee gharanee dhar layai hai |348|

���������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������� � � � വേഷം ധരിച്ച് അവരുടെ ഭാര്യയെ ഭാര്യയെ ഒരു യോഗി വേഷം ധരിച്ച് അവരുടെ ഭാര്യയെ നിങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തിലെ വനത്തിൽ നിന്ന് മോഷ്ടിക്കും.

ਮਰੀਚ ਬਾਚ ॥
mareech baach |

മാരീചിൻ്റെ പ്രസംഗം:

ਮਨੋਹਰ ਛੰਦ ॥
manohar chhand |

മനോഹർ സ്റ്റാൻസ

ਨਾਥ ਅਨਾਥ ਸਨਾਥ ਕੀਯੋ ਕਰਿ ਕੈ ਅਤਿ ਮੋਰ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਹ ਆਏ ॥
naath anaath sanaath keeyo kar kai at mor kripaa kah aae |

എൻ്റെ നാഥാ! നിങ്ങൾ എൻ്റെ സ്ഥലത്ത് വന്നത് വളരെ ദയയോടെയാണ്.

ਭਉਨ ਭੰਡਾਰ ਅਟੀ ਬਿਕਟੀ ਪ੍ਰਭ ਆਜ ਸਭੈ ਘਰ ਬਾਰ ਸੁਹਾਏ ॥
bhaun bhanddaar attee bikattee prabh aaj sabhai ghar baar suhaae |

എൻ്റെ നാഥാ, നിൻ്റെ വരവിൽ എൻ്റെ കടകൾ നിറഞ്ഞു കവിയുന്നു!

ਦ੍ਵੈ ਕਰਿ ਜੋਰ ਕਰਉ ਬਿਨਤੀ ਸੁਨਿ ਕੈ ਨ੍ਰਿਪਨਾਥ ਬੁਰੋ ਮਤ ਮਾਨੋ ॥
dvai kar jor krau binatee sun kai nripanaath buro mat maano |

എന്നാൽ കൂപ്പുകൈകളോടെ ഞാൻ അഭ്യർത്ഥിക്കുന്നു, ദയവുചെയ്ത് കാര്യമാക്കേണ്ടതില്ല,

ਸ੍ਰੀ ਰਘੁਬੀਰ ਸਹੀ ਅਵਤਾਰ ਤਿਨੈ ਤੁਮ ਮਾਨਸ ਕੈ ਨ ਪਛਾਨੋ ॥੨੪੯॥
sree raghubeer sahee avataar tinai tum maanas kai na pachhaano |249|

"രാമൻ യഥാർത്ഥത്തിൽ ഒരു അവതാരമാണെന്നാണ് എൻ്റെ അഭ്യർത്ഥന, അവനെ നിങ്ങളെപ്പോലെയുള്ള ഒരു മനുഷ്യനായി കണക്കാക്കരുത്." 349.

ਰੋਸ ਭਰਯੋ ਸਭ ਅੰਗ ਜਰਯੋ ਮੁਖ ਰਤ ਕਰਯੋ ਜੁਗ ਨੈਨ ਤਚਾਏ ॥
ros bharayo sabh ang jarayo mukh rat karayo jug nain tachaae |

ഈ വാക്കുകൾ കേട്ട്, രാവണൻ കോപം നിറഞ്ഞു, അവൻ്റെ കൈകാലുകൾ കത്താൻ തുടങ്ങി, അവൻ്റെ മുഖം ചുവന്നു, അവൻ്റെ കണ്ണുകൾ കോപത്താൽ വികസിച്ചു.

ਤੈ ਨ ਲਗੈ ਹਮਰੇ ਸਠ ਬੋਲਨ ਮਾਨਸ ਦੁਐ ਅਵਤਾਰ ਗਨਾਏ ॥
tai na lagai hamare satth bolan maanas duaai avataar ganaae |

അവൻ പറഞ്ഞു, "അയ്യോ വിഡ്ഢി! നിങ്ങൾ എൻ്റെ മുമ്പിൽ എന്താണ് സംസാരിക്കുന്നത്, ആ രണ്ട് മനുഷ്യരെ അവതാരങ്ങളായി കണക്കാക്കുന്നു

ਮਾਤ ਕੀ ਏਕ ਹੀ ਬਾਤ ਕਹੇ ਤਜਿ ਤਾਤ ਘ੍ਰਿਣਾ ਬਨਬਾਸ ਨਿਕਾਰੇ ॥
maat kee ek hee baat kahe taj taat ghrinaa banabaas nikaare |

അവരുടെ അമ്മ ഒരിക്കൽ മാത്രം സംസാരിച്ചു, അച്ഛൻ ദേഷ്യത്തോടെ അവരെ കാട്ടിലേക്ക് അയച്ചു

ਤੇ ਦੋਊ ਦੀਨ ਅਧੀਨ ਜੁਗੀਯਾ ਕਸ ਕੈ ਭਿਰਹੈਂ ਸੰਗ ਆਨ ਹਮਾਰੇ ॥੩੫੦॥
te doaoo deen adheen jugeeyaa kas kai bhirahain sang aan hamaare |350|

രണ്ടുപേരും നിസ്സഹായരും നിസ്സഹായരുമാണ്, അവർക്കെങ്ങനെ എനിക്കെതിരെ പോരാടാനാകും.350.

ਜਉ ਨਹੀ ਜਾਤ ਤਹਾ ਕਹ ਤੈ ਸਠਿ ਤੋਰ ਜਟਾਨ ਕੋ ਜੂਟ ਪਟੈ ਹੌ ॥
jau nahee jaat tahaa kah tai satth tor jattaan ko joott pattai hau |

… നിന്നോട് അങ്ങോട്ട് പോകാൻ ഞാൻ വന്നില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ ഞാൻ നിൻ്റെ തലമുടി പിഴുതെറിഞ്ഞ് എറിയുമായിരുന്നു.

ਕੰਚਨ ਕੋਟ ਕੇ ਊਪਰ ਤੇ ਡਰ ਤੋਹਿ ਨਦੀਸਰ ਬੀਚ ਡੁਬੈ ਹੌ ॥
kanchan kott ke aoopar te ddar tohi nadeesar beech ddubai hau |

ഈ സുവർണ്ണ കോട്ടയുടെ മുകളിൽ നിന്ന് ഞാൻ നിന്നെ കടലിൽ എറിഞ്ഞ് മുക്കിക്കൊല്ലുമായിരുന്നു.

ਚਿਤ ਚਿਰਾਤ ਬਸਾਤ ਕਛੂ ਨ ਰਿਸਾਤ ਚਲਯੋ ਮੁਨ ਘਾਤ ਪਛਾਨੀ ॥
chit chiraat basaat kachhoo na risaat chalayo mun ghaat pachhaanee |

ഈ ലോകം കേട്ട് മനസ്സിലും ദേഷ്യത്തിലും ആ സന്ദർഭത്തിൻ്റെ ഗൗരവം മനസ്സിലാക്കി മാരീച് അവിടം വിട്ടു.

ਰਾਵਨ ਨੀਚ ਕੀ ਮੀਚ ਅਧੋਗਤ ਰਾਘਵ ਪਾਨ ਪੁਰੀ ਸੁਰਿ ਮਾਨੀ ॥੩੫੧॥
raavan neech kee meech adhogat raaghav paan puree sur maanee |351|

നികൃഷ്ടനായ രാവണൻ്റെ മരണവും അപചയവും രാമൻ്റെ കൈകളിൽ ഉറപ്പാണെന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് തോന്നി.351.

ਕੰਚਨ ਕੋ ਹਰਨਾ ਬਨ ਕੇ ਰਘੁਬੀਰ ਬਲੀ ਜਹ ਥੋ ਤਹ ਆਯੋ ॥
kanchan ko haranaa ban ke raghubeer balee jah tho tah aayo |

അവൻ സ്വയം ഒരു സ്വർണ്ണ മാനായി രൂപാന്തരപ്പെടുകയും രാമൻ്റെ വസതിയിൽ എത്തിച്ചേരുകയും ചെയ്തു.

ਰਾਵਨ ਹ੍ਵੈ ਉਤ ਕੇ ਜੁਗੀਆ ਸੀਅ ਲੈਨ ਚਲਯੋ ਜਨੁ ਮੀਚ ਚਲਾਯੋ ॥
raavan hvai ut ke jugeea seea lain chalayo jan meech chalaayo |

മറുവശത്ത് രാവണൻ യോഗിയുടെ വേഷം ധരിച്ച് സീതയെ തട്ടിക്കൊണ്ടുപോകാൻ പോയപ്പോൾ മരണം അവനെ നയിക്കുന്നതായി തോന്നി.

ਸੀਅ ਬਿਲੋਕ ਕੁਰੰਕ ਪ੍ਰਭਾ ਕਹ ਮੋਹਿ ਰਹੀ ਪ੍ਰਭ ਤੀਰ ਉਚਾਰੀ ॥
seea bilok kurank prabhaa kah mohi rahee prabh teer uchaaree |

സ്വർണ്ണ മാനിൻ്റെ സൗന്ദര്യം കണ്ട് സീത രാമൻ്റെ അടുത്ത് വന്ന് പറഞ്ഞു:

ਆਨ ਦਿਜੈ ਹਮ ਕਉ ਮ੍ਰਿਗ ਵਾਸੁਨ ਸ੍ਰੀ ਅਵਧੇਸ ਮੁਕੰਦ ਮੁਰਾਰੀ ॥੩੫੨॥
aan dijai ham kau mrig vaasun sree avadhes mukand muraaree |352|

ഔദിലെ രാജാവും ഭൂതങ്ങളെ നശിപ്പിക്കുന്നവനും! പോയി ആ മാനിനെ എനിക്കുവേണ്ടി കൊണ്ടുവരിക.

ਰਾਮ ਬਾਚ ॥
raam baach |

രാമൻ്റെ പ്രസംഗം:

ਸੀਅ ਮ੍ਰਿਗਾ ਕਹੂੰ ਕੰਚਨ ਕੋ ਨਹਿ ਕਾਨ ਸੁਨਯੋ ਬਿਧਿ ਨੈ ਨ ਬਨਾਯੋ ॥
seea mrigaa kahoon kanchan ko neh kaan sunayo bidh nai na banaayo |

ഓ സീത! സ്വർണ്ണ മാനിനെക്കുറിച്ച് ആരും കേട്ടിട്ടില്ല, കർത്താവ് പോലും അതിനെ സൃഷ്ടിച്ചിട്ടില്ല

ਬੀਸ ਬਿਸਵੇ ਛਲ ਦਾਨਵ ਕੋ ਬਨ ਮੈ ਜਿਹ ਆਨ ਤੁਮੈ ਡਹਕਾਯੋ ॥
bees bisave chhal daanav ko ban mai jih aan tumai ddahakaayo |

ഇത് തീർച്ചയായും ഏതോ പിശാചിൻ്റെ ചതിയാണ്, നിങ്ങളിൽ ഈ വഞ്ചനയ്ക്ക് കാരണമായി.

ਪਿਆਰੀ ਕੋ ਆਇਸ ਮੇਟ ਸਕੈ ਨ ਬਿਲੋਕ ਸੀਆ ਕਹੁ ਆਤੁਰ ਭਾਰੀ ॥
piaaree ko aaeis mett sakai na bilok seea kahu aatur bhaaree |

സീതയുടെ വിഷമം കണ്ട രാമന് അവളുടെ ആഗ്രഹം മാറ്റി വെക്കാനായില്ല