ഫൈഫുകളുടെ സംഗീത കുറിപ്പുകൾ പ്ലേ ചെയ്തു, സ്ഥിരതയുള്ള യോദ്ധാക്കൾ സിംഹങ്ങളെപ്പോലെ അലറാനും വയലുകളിൽ അലയാനും തുടങ്ങി.
(ആരെ) അവർ അസ്ത്രങ്ങൾ എയ്ക്കുകയും കവചം തകർക്കുകയും മറുവശത്തേക്ക് അയയ്ക്കുകയും ചെയ്തു.
ആവനാഴികളിൽ നിന്ന് തണ്ടുകൾ പുറത്തെടുക്കുകയും, മരണദൂതൻമാരെപ്പോലെ സർപ്പസമാന അസ്ത്രങ്ങൾ എയ്ക്കുകയും ചെയ്തു.343.
അവർ നിർഭയമായി വാളെടുക്കുന്നു,
യോദ്ധാക്കൾ നിർഭയമായി അസ്ത്രങ്ങൾ എറിയുകയും പരസ്പരം വെല്ലുവിളിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
(യോദ്ധാക്കൾ) കല്ലിൽ വെളുത്ത അമ്പുകൾ എയ്യുക
അവർ തണ്ടുകളും കല്ലുകളും പുറന്തള്ളുന്നു, രോഷത്തിൻ്റെ വിഷം ഗിയറുകളിൽ കുടിക്കുന്നു.344.
രൺധീർ യോദ്ധാക്കൾ യുദ്ധത്തിൽ പോരാടുന്നു,
കീഴടക്കുന്ന യോദ്ധാക്കൾ യുദ്ധത്തിൽ പരസ്പരം പോരടിക്കുകയും അത്യുഗ്രമായി പോരാടുകയും ചെയ്തു.
ദേവന്മാരും അസുരന്മാരും യുദ്ധം വീക്ഷിക്കുന്നു,
ദേവന്മാരും അസുരന്മാരും യുദ്ധം വീക്ഷിക്കുകയും വിജയത്തിൻ്റെ നാദം ഉയർത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.345.
വലിയ കഴുകന്മാരുടെ കൂട്ടങ്ങൾ ആകാശത്ത് സംസാരിക്കുന്നു.
ഗണങ്ങളും വലിയ കഴുകന്മാരും ആകാശത്ത് വിഹരിക്കുന്നു, വാമ്പയറുകൾ ശക്തമായി നിലവിളിക്കുന്നു.
ഭ്രമത്തിന് പുറമെ പ്രേതങ്ങളും ഭൂമിയിൽ വിഹരിക്കുന്നു.
പ്രേതങ്ങൾ ഭയമില്ലാതെ ചിരിക്കുന്നു, സഹോദരൻ രാമനും ലക്ഷ്മണനും ഈ തുടർ പോരാട്ടം നോക്കിനിൽക്കുകയാണ്.346.
(രാമ ചന്ദ്ര) ഖറിനെയും ദുഖാനെയും (നദിയിൽ വെച്ച്) കൊന്ന് രോഹറിനെ നൽകി.
ഖരനെയും ദുഷനെയും കൊന്നതിന് ശേഷം മരണത്തിൻ്റെ പ്രവാഹത്തിലേക്ക് രാമൻ ഒഴുകി. നാല് ഭാഗത്തുനിന്നും വിജയത്തെ വലിയ തോതിൽ സ്വാഗതം ചെയ്തു.
ദേവന്മാർ പുഷ്പവൃഷ്ടി നടത്തി.
ദേവന്മാർ പുഷ്പങ്ങൾ ചൊരിഞ്ഞു, വിജയികളായ യോദ്ധാക്കളായ രാമൻ്റെയും ലക്ഷ്മണൻ്റെയും കാഴ്ച ആസ്വദിച്ചു.347.
ബാച്ചിത്തർ നാടകത്തിലെ രാംവതാരത്തിൽ ഖറിനെയും ദുഷ്മനെയും കൊന്ന കഥയുടെ അവസാനം.
ഇനി സീതാ അപഹരണത്തിൻ്റെ വിവരണം ആരംഭിക്കുന്നു:
മനോഹർ സ്റ്റാൻസ
ഖരനെയും ദൂഷനെയും വധിച്ച വിവരം കേട്ട് നീചനായ രാവണൻ മാരീചിൻ്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോയി.
അവൻ തൻ്റെ ഇരുപത് കൈകളിലും ആയുധങ്ങൾ പിടിച്ച് ക്രോധത്തോടെ തൻ്റെ പത്ത് തലകൾ ഞെക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു, ശൂരപംഖയുടെ മൂക്ക് മുറിച്ചവരുടെ അത്തരം പ്രവൃത്തി എന്നെ വേദനിപ്പിച്ചു.
���������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������� � � � വേഷം ധരിച്ച് അവരുടെ ഭാര്യയെ ഭാര്യയെ ഒരു യോഗി വേഷം ധരിച്ച് അവരുടെ ഭാര്യയെ നിങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തിലെ വനത്തിൽ നിന്ന് മോഷ്ടിക്കും.
മാരീചിൻ്റെ പ്രസംഗം:
മനോഹർ സ്റ്റാൻസ
എൻ്റെ നാഥാ! നിങ്ങൾ എൻ്റെ സ്ഥലത്ത് വന്നത് വളരെ ദയയോടെയാണ്.
എൻ്റെ നാഥാ, നിൻ്റെ വരവിൽ എൻ്റെ കടകൾ നിറഞ്ഞു കവിയുന്നു!
എന്നാൽ കൂപ്പുകൈകളോടെ ഞാൻ അഭ്യർത്ഥിക്കുന്നു, ദയവുചെയ്ത് കാര്യമാക്കേണ്ടതില്ല,
"രാമൻ യഥാർത്ഥത്തിൽ ഒരു അവതാരമാണെന്നാണ് എൻ്റെ അഭ്യർത്ഥന, അവനെ നിങ്ങളെപ്പോലെയുള്ള ഒരു മനുഷ്യനായി കണക്കാക്കരുത്." 349.
ഈ വാക്കുകൾ കേട്ട്, രാവണൻ കോപം നിറഞ്ഞു, അവൻ്റെ കൈകാലുകൾ കത്താൻ തുടങ്ങി, അവൻ്റെ മുഖം ചുവന്നു, അവൻ്റെ കണ്ണുകൾ കോപത്താൽ വികസിച്ചു.
അവൻ പറഞ്ഞു, "അയ്യോ വിഡ്ഢി! നിങ്ങൾ എൻ്റെ മുമ്പിൽ എന്താണ് സംസാരിക്കുന്നത്, ആ രണ്ട് മനുഷ്യരെ അവതാരങ്ങളായി കണക്കാക്കുന്നു
അവരുടെ അമ്മ ഒരിക്കൽ മാത്രം സംസാരിച്ചു, അച്ഛൻ ദേഷ്യത്തോടെ അവരെ കാട്ടിലേക്ക് അയച്ചു
രണ്ടുപേരും നിസ്സഹായരും നിസ്സഹായരുമാണ്, അവർക്കെങ്ങനെ എനിക്കെതിരെ പോരാടാനാകും.350.
… നിന്നോട് അങ്ങോട്ട് പോകാൻ ഞാൻ വന്നില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ ഞാൻ നിൻ്റെ തലമുടി പിഴുതെറിഞ്ഞ് എറിയുമായിരുന്നു.
ഈ സുവർണ്ണ കോട്ടയുടെ മുകളിൽ നിന്ന് ഞാൻ നിന്നെ കടലിൽ എറിഞ്ഞ് മുക്കിക്കൊല്ലുമായിരുന്നു.
ഈ ലോകം കേട്ട് മനസ്സിലും ദേഷ്യത്തിലും ആ സന്ദർഭത്തിൻ്റെ ഗൗരവം മനസ്സിലാക്കി മാരീച് അവിടം വിട്ടു.
നികൃഷ്ടനായ രാവണൻ്റെ മരണവും അപചയവും രാമൻ്റെ കൈകളിൽ ഉറപ്പാണെന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് തോന്നി.351.
അവൻ സ്വയം ഒരു സ്വർണ്ണ മാനായി രൂപാന്തരപ്പെടുകയും രാമൻ്റെ വസതിയിൽ എത്തിച്ചേരുകയും ചെയ്തു.
മറുവശത്ത് രാവണൻ യോഗിയുടെ വേഷം ധരിച്ച് സീതയെ തട്ടിക്കൊണ്ടുപോകാൻ പോയപ്പോൾ മരണം അവനെ നയിക്കുന്നതായി തോന്നി.
സ്വർണ്ണ മാനിൻ്റെ സൗന്ദര്യം കണ്ട് സീത രാമൻ്റെ അടുത്ത് വന്ന് പറഞ്ഞു:
ഔദിലെ രാജാവും ഭൂതങ്ങളെ നശിപ്പിക്കുന്നവനും! പോയി ആ മാനിനെ എനിക്കുവേണ്ടി കൊണ്ടുവരിക.
രാമൻ്റെ പ്രസംഗം:
ഓ സീത! സ്വർണ്ണ മാനിനെക്കുറിച്ച് ആരും കേട്ടിട്ടില്ല, കർത്താവ് പോലും അതിനെ സൃഷ്ടിച്ചിട്ടില്ല
ഇത് തീർച്ചയായും ഏതോ പിശാചിൻ്റെ ചതിയാണ്, നിങ്ങളിൽ ഈ വഞ്ചനയ്ക്ക് കാരണമായി.
സീതയുടെ വിഷമം കണ്ട രാമന് അവളുടെ ആഗ്രഹം മാറ്റി വെക്കാനായില്ല