ശ്രീ ദസം ഗ്രന്ഥ്

പേജ് - 360

ਕਾਨ੍ਰਹ ਛੁਹਿਯੋ ਚਹੈ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਕੌ ਸੋਊ ਭਾਗ ਚਲੈ ਨਹੀ ਦੇਤ ਛੁਹਾਈ ॥

kaanrah chhuhiyo chahai gvaarin kau soaoo bhaag chalai nahee det chhuhaaee |

കൃഷ്ണൻ (ആ) ഗോപികമാരെ തൊടാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു, (എന്നാൽ) അവർ ഓടിപ്പോകുന്നു, അവനെ തൊടുന്നില്ല.

ਜਿਉ ਮ੍ਰਿਗਨੀ ਅਪਨੇ ਪਤਿ ਕੋ ਰਤਿ ਕੇਲ ਸਮੈ ਨਹੀ ਦੇਤ ਮਿਲਾਈ ॥

jiau mriganee apane pat ko rat kel samai nahee det milaaee |

കൃഷ്ണൻ തൊടാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ശരീരഭാഗം തൊടാൻ ഗോപികമാർ സമ്മതിക്കുന്നില്ല, കാമകേളികൾക്കിടയിൽ മാനിൽ നിന്ന് വഴുതിപ്പോയ പാറ്റയെപ്പോലെ.

ਕੁੰਜਨ ਭੀਤਰ ਤੀਰ ਨਦੀ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਸੁ ਫਿਰੈ ਤਹ ਧਾਈ ॥

kunjan bheetar teer nadee brikhabhaan sutaa su firai tah dhaaee |

നദിയുടെ തീരത്തുള്ള കുഞ്ച് തെരുവുകളിൽ രാധ ചുറ്റിനടക്കുന്നു.

ਠਉਰ ਤਹਾ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਸੋ ਸ੍ਯਾਮ ਜੂ ਖੇਲ ਮਚਾਈ ॥੬੫੮॥

tthaur tahaa kab sayaam kahai ih bhaat so sayaam joo khel machaaee |658|

നദീതീരത്ത്, ആൽമരങ്ങൾക്കുള്ളിൽ, രാധ അതിവേഗം അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും നീങ്ങുന്നു, കവിയുടെ അഭിപ്രായത്തിൽ, ഈ രീതിയിൽ, കൃഷ്ണൻ നാടകത്തെക്കുറിച്ച് ഒരു ബഹളം ഉയർത്തി.658.

ਰਾਤਿ ਕਰੀ ਛਠ ਮਾਸਨ ਕੀ ਅਤਿ ਉਜਲ ਪੈ ਸੋਊ ਅਰਧ ਅੰਧੇਰੀ ॥

raat karee chhatth maasan kee at ujal pai soaoo aradh andheree |

ആറ് മാസത്തെ ശോഭയുള്ള രാത്രി നാടകത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ബഹളത്തോടൊപ്പം ഇരുണ്ട രാത്രിയായി മാറി

ਤਾਹੀ ਸਮੈ ਤਿਹ ਠਉਰ ਬਿਖੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਸਭੈ ਹਰਿ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਘੇਰੀ ॥

taahee samai tih tthaur bikhai kab sayaam sabhai har gvaarin gheree |

അതേ സമയം കൃഷ്ണൻ എല്ലാ ഗോപികമാരെയും ഉപരോധിച്ചു

ਨੈਨ ਕੀ ਕੋਰ ਕਟਾਛਨ ਪੇਖਤ ਝੂਮਿ ਗਿਰੀ ਇਕ ਹ੍ਵੈ ਗਈ ਚੇਰੀ ॥

nain kee kor kattaachhan pekhat jhoom giree ik hvai gee cheree |

അയാളുടെ കണ്ണുകളുടെ വശത്തെ നോട്ടം കണ്ട് ഒരാൾ ലഹരിപിടിച്ചു, ഒരാൾ പെട്ടെന്ന് അവൻ്റെ അടിമയായി

ਯੌ ਉਪਜੀ ਉਪਮਾ ਜੀਯ ਮੈ ਸਰ ਸੋ ਮ੍ਰਿਗਨੀ ਜਿਮ ਘਾਵਤ ਹੇਰੀ ॥੬੫੯॥

yau upajee upamaa jeey mai sar so mriganee jim ghaavat heree |659|

അവർ ഒരു കൂട്ടം പോലെ ടാങ്കിലേക്ക് നീങ്ങുകയായിരുന്നു.659.

ਫੇਰ ਉਠੈ ਉਠਤੇ ਹੀ ਭਗੈ ਜਦੁਰਾ ਕੌ ਨ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਦੇਤ ਮਿਲਾਈ ॥

fer utthai utthate hee bhagai jaduraa kau na gvaarin det milaaee |

കൃഷ്ണൻ എഴുന്നേറ്റു ഓടി, എന്നിട്ടും ഗോപികമാരെ പിടികൂടാനായില്ല

ਪਾਛੈ ਪਰੈ ਤਿਨ ਕੇ ਹਰਿ ਜੂ ਚੜਿ ਕੈ ਰਸ ਕੈ ਹਯ ਊਪਰ ਧਾਈ ॥

paachhai parai tin ke har joo charr kai ras kai hay aoopar dhaaee |

തൻ്റെ അഭിനിവേശത്തിൻ്റെ കുതിരപ്പുറത്തു കയറി അവൻ അവരെ പിന്തുടർന്നു

ਰਾਧੇ ਕੋ ਨੈਨਨ ਕੇ ਸਰ ਸੰਗ ਬਧੈ ਮਨੋ ਭਉਹ ਕਮਾਨ ਚੜਾਈ ॥

raadhe ko nainan ke sar sang badhai mano bhauh kamaan charraaee |

നൈനയുടെ അസ്ത്രങ്ങൾ കൊണ്ട് രാധ (കൃഷ്ണൻ) കുത്തിയിരിക്കുന്നു, പുരികത്തിലെ വില്ലിന് മൂർച്ചയേറിയതുപോലെ.

ਝੂਮਿ ਗਿਰੈ ਧਰਨੀ ਪਰ ਸੋ ਮ੍ਰਿਗਨੀ ਮ੍ਰਿਗਹਾ ਮਨੋ ਮਾਰਿ ਗਿਰਾਈ ॥੬੬੦॥

jhoom girai dharanee par so mriganee mrigahaa mano maar giraaee |660|

അവൻ്റെ പുരികത്തിലെ വില്ലിൽ നിന്ന് പുറന്തള്ളപ്പെട്ട അവൻ്റെ കണ്ണുകളുടെ അമ്പുകളാൽ രാധ തുളച്ചുകയറുകയും വേട്ടക്കാരൻ വീണുപോയ ഒരു കാടയെപ്പോലെ അവൾ ഭൂമിയിൽ വീണു.660.

ਸੁਧਿ ਲੈ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨੁ ਸੁਤਾ ਤਬ ਹੀ ਹਰਿ ਅਗ੍ਰਜ ਕੁੰਜਨ ਮੈ ਉਠਿ ਭਾਗੈ ॥

sudh lai brikhabhaan sutaa tab hee har agraj kunjan mai utth bhaagai |

ബോധാവസ്ഥയിൽ, രാധ ആ തെരുവ് അറകളിൽ കൃഷ്ണൻ്റെ മുന്നിലേക്ക് ഓടാൻ തുടങ്ങി

ਰਸ ਸੋ ਜਦੁਰਾਇ ਮਹਾ ਰਸੀਆ ਤਬ ਹੀ ਤਿਹ ਕੇ ਪਿਛੂਆਨ ਸੋ ਲਾਗੈ ॥

ras so jaduraae mahaa raseea tab hee tih ke pichhooaan so laagai |

മഹത്തായ സുന്ദരിയായ കൃഷ്ണ, പിന്നെ അവളെ അടുത്ത് അനുഗമിച്ചു

ਮੋਛ ਲਹੈ ਨਰ ਸੋ ਛਿਨ ਮੈ ਹਰਿ ਕੇ ਇਹ ਕਉਤੁਕ ਜੋ ਅਨੁਰਾਗੈ ॥

mochh lahai nar so chhin mai har ke ih kautuk jo anuraagai |

ശ്രീകൃഷ്ണൻ്റെ ഈ കൗതകങ്ങളുടെ പ്രിയനായ ആ മനുഷ്യൻ ചൈനയിൽ മോക്ഷം പ്രാപിക്കുന്നു.

ਯੌ ਉਪਜੈ ਉਪਮਾ ਮਨ ਮੈ ਮ੍ਰਿਗਨੀ ਜਿਮ ਘਾਇਲ ਸ੍ਵਾਰ ਕੇ ਆਗੈ ॥੬੬੧॥

yau upajai upamaa man mai mriganee jim ghaaeil svaar ke aagai |661|

ഈ കാമുക നാടകം കണ്ടപ്പോൾ, ജീവികൾ വീണ്ടെടുക്കപ്പെട്ടു, ഒരു കുതിരസവാരിക്കാരൻ്റെ മുമ്പിൽ നീങ്ങുന്ന ഒരു പാവയെപ്പോലെ രാധ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു.661.

ਅਤਿ ਭਾਗਤ ਕੁੰਜ ਗਲੀਨ ਬਿਖੈ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨੁ ਸੁਤਾ ਕੋ ਗਹੇ ਹਰਿ ਐਸੇ ॥

at bhaagat kunj galeen bikhai brikhabhaan sutaa ko gahe har aaise |

കുഞ്ചിൻ്റെ തെരുവിൽ ഓടുന്ന രാധയെ പിടിക്കാൻ ശ്രീകൃഷ്ണൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ്.

ਕੈਧੌ ਧਵਾਇ ਧਵਾਇ ਮਹਾ ਜਮੁਨਾ ਤਟਿ ਹਾਰਤ ਮਾਨਕ ਜੈਸੇ ॥

kaidhau dhavaae dhavaae mahaa jamunaa tatt haarat maanak jaise |

യമുനാതീരത്ത് മുത്തുമാലകൾ വാരിയെറിഞ്ഞ് മുത്തുമണികൾ അണിഞ്ഞവനെപ്പോലെ തൻ്റെ പിന്നാലെ ഓടുന്ന രാധയെ കൃഷ്ണൻ പിടികൂടി.

ਪੈ ਚੜਿ ਕੈ ਰਸ ਹੈ ਮਨ ਨੈਨਨ ਭਉਹ ਤਨਾਇ ਕੈ ਮਾਰਤ ਲੈਸੇ ॥

pai charr kai ras hai man nainan bhauh tanaae kai maarat laise |

പ്രണയത്തിൻ്റെ ദൈവമെന്ന നിലയിൽ കൃഷ്ണൻ തൻ്റെ പുരികങ്ങൾ നീട്ടി വികാരഭരിതമായ പ്രണയത്തിൻ്റെ അസ്ത്രങ്ങൾ പുറന്തള്ളുന്നതായി തോന്നുന്നു.

ਯੌ ਉਪਜੀ ਉਪਮਾ ਜਿਮ ਸ੍ਵਾਰ ਮਨੋ ਜਿਤ ਲੇਤ ਮ੍ਰਿਗੀ ਕਹੁ ਜੈਸੇ ॥੬੬੨॥

yau upajee upamaa jim svaar mano jit let mrigee kahu jaise |662|

ഈ കാഴ്‌ചയെ വിവരിക്കുന്ന കവി ആലങ്കാരികമായി പറയുന്നു, കാട്ടിൽ കുതിരസവാരിക്കാരൻ പേപ്പട്ടിയെ പിടിക്കുന്നതുപോലെ കൃഷ്ണൻ രാധയെ പിടികൂടി.662.

ਗਹਿ ਕੈ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨੁ ਸੁਤਾ ਜਦੁਰਾਇ ਜੂ ਬੋਲਤ ਤਾ ਸੰਗਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਨੀ ॥

geh kai brikhabhaan sutaa jaduraae joo bolat taa sang amrit baanee |

രാധയെ പിടിച്ച് കൃഷ്ണ ജി അവളോട് അമൃത് പോലെ മധുരമുള്ള വാക്കുകൾ സംസാരിക്കുന്നു.

ਭਾਗਤ ਕਾਹੇ ਕੇ ਹੇਤ ਸੁਨੋ ਹਮ ਹੂੰ ਤੇ ਤੂੰ ਕਿਉ ਸੁਨਿ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਰਾਨੀ ॥

bhaagat kaahe ke het suno ham hoon te toon kiau sun gvaarin raanee |

രാധയെ പിടികൂടിയ ശേഷം, കൃഷ്ണൻ അവളോട് ഈ അമൃത് പോലുള്ള മധുരമുള്ള വാക്കുകൾ പറഞ്ഞു, "ഗോപിക രാജ്ഞി! നീ എന്തിനാണ് എന്നിൽ നിന്ന് ഓടിപ്പോകുന്നത്?

ਕੰਜਮੁਖੀ ਤਨ ਕੰਚਨ ਸੋ ਹਮ ਹ੍ਵੈ ਮਨ ਕੀ ਸਭ ਬਾਤ ਪਛਾਨੀ ॥

kanjamukhee tan kanchan so ham hvai man kee sabh baat pachhaanee |

താമരയുടെ മുഖവും സ്വർണ്ണശരീരവുമുള്ളവനേ! നിൻ്റെ മനസ്സിൻ്റെ രഹസ്യം എനിക്കറിയാം

ਸ੍ਯਾਮ ਕੇ ਪ੍ਰੇਮ ਛਕੀ ਮਨਿ ਸੁੰਦਰਿ ਹ੍ਵੈ ਬਨਿ ਖੋਜਤ ਸ੍ਯਾਮ ਦਿਵਾਨੀ ॥੬੬੩॥

sayaam ke prem chhakee man sundar hvai ban khojat sayaam divaanee |663|

പ്രണയത്തിൻ്റെ ലഹരിയിൽ നിങ്ങൾ കൃഷ്ണനെ വനത്തിൽ തിരയുന്നു." 663.

ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਪਿਖਿ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਕੋ ਨਿਹੁਰਾਇ ਕੈ ਨੀਚੇ ਰਹੀ ਅਖੀਆ ॥

brikhabhaan sutaa pikh gvaarin ko nihuraae kai neeche rahee akheea |

അവളുടെ കൂടെയുള്ള ഗോപികയെ കണ്ട രാധ അവളുടെ കണ്ണുകൾ താഴ്ത്തി

ਮਨੋ ਯਾ ਮ੍ਰਿਗ ਭਾ ਸਭ ਛੀਨ ਲਈ ਕਿ ਮਨੋ ਇਹ ਕੰਜਨ ਕੀ ਪਖੀਆ ॥

mano yaa mrig bhaa sabh chheen lee ki mano ih kanjan kee pakheea |

അവളുടെ താമരക്കണ്ണുകളുടെ തേജസ്സ് നഷ്ടപ്പെട്ടതായി അവൾ കാണപ്പെട്ടു

ਸਮ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਕੀ ਹਸਿ ਕੈ ਤ੍ਰੀਯਾ ਯੌ ਬਤੀਯਾ ਹਰਿ ਕੇ ਸੰਗ ਹੈ ਅਖੀਆ ॥

sam amrit kee has kai treeyaa yau bateeyaa har ke sang hai akheea |

കൃഷ്ണൻ്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി

ਹਰਿ ਛਾਡਿ ਦੈ ਮੋਹਿ ਕਹਿਯੋ ਹਮ ਕੌ ਸੁ ਨਿਹਾਰਤ ਹੈ ਸਭ ਹੀ ਸਖੀਆ ॥੬੬੪॥

har chhaadd dai mohi kahiyo ham kau su nihaarat hai sabh hee sakheea |664|

അവൾ പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു, "ഹേ കൃഷ്ണാ, എന്നെ വിടൂ, കാരണം എൻ്റെ എല്ലാ കൂട്ടാളികളും നോക്കുന്നു."664.

ਸੁਨ ਕੈ ਹਰਿ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਕੀ ਬਤੀਯਾ ਇਹ ਭਾਤਿ ਕਹਿਯੋ ਨਹੀ ਛੋਰਤ ਤੋ ਕੌ ॥

sun kai har gvaarin kee bateeyaa ih bhaat kahiyo nahee chhorat to kau |

ഗോപി (രാധ) പറയുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ച ശേഷം കൃഷ്ണൻ പറഞ്ഞു, അവൻ നിങ്ങളെ ഉപേക്ഷിക്കില്ല.

ਦੇਖਤ ਹੈ ਤੋ ਕਹਾ ਭਯੋ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਪੈ ਇਨ ਤੇ ਕਛੂ ਸੰਕ ਨ ਮੋ ਕੌ ॥

dekhat hai to kahaa bhayo gvaarin pai in te kachhoo sank na mo kau |

രാധയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് കൃഷ്ണൻ പറഞ്ഞു, "ഞാൻ നിന്നെ വിടില്ല, പിന്നെ ഈ ഗോപികമാർ നോക്കിയാൽ ഞാൻ അവരെ ഭയപ്പെടുത്തുന്നില്ല.

ਅਉ ਹਮਰੀ ਰਸ ਖੇਲਨ ਕੀ ਇਹ ਠਉਰ ਬਿਖੈ ਕੀ ਨਹੀ ਸੁਧਿ ਲੋਕੋ ॥

aau hamaree ras khelan kee ih tthaur bikhai kee nahee sudh loko |

ഇത് നമ്മുടെ സ്വന്തം കാമുകീ കളിയുടെ വേദിയാണെന്ന് ജനങ്ങൾക്ക് അറിയില്ലേ

ਕਾਹੇ ਕਉ ਮੋ ਸੋ ਬਿਬਾਦ ਕਰੈ ਸੁ ਡਰੈ ਇਨ ਤੇ ਬਿਨ ਹੀ ਸੁ ਤੂ ਕੋ ਕੌ ॥੬੬੫॥

kaahe kau mo so bibaad karai su ddarai in te bin hee su too ko kau |665|

നിങ്ങൾ വ്യർത്ഥമായി എന്നോട് വഴക്കിടുകയും കാരണമില്ലാതെ അവരെ ഭയപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു." 665.

ਸੁਨਿ ਕੈ ਜਦੁਰਾਇ ਕੀ ਬਾਤ ਤ੍ਰੀਯਾ ਬਤੀਆ ਹਰਿ ਕੇ ਇਮ ਸੰਗਿ ਉਚਾਰੀ ॥

sun kai jaduraae kee baat treeyaa bateea har ke im sang uchaaree |

ശ്രീകൃഷ്ണൻ്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് ആ സ്ത്രീ (രാധ) കൃഷ്ണനോട് ഇപ്രകാരം സംസാരിച്ചു.

ਚਾਦਨੀ ਰਾਤਿ ਰਹੀ ਛਕਿ ਕੈ ਦਿਜੀਯੈ ਹਰਿ ਹੋਵਨ ਰੈਨ ਅੰਧਯਾਰੀ ॥

chaadanee raat rahee chhak kai dijeeyai har hovan rain andhayaaree |

കൃഷ്ണൻ്റെ സംസാരം കേട്ട് രാധ പറഞ്ഞു, "ഹേ കൃഷ്ണാ, ഇപ്പോൾ രാത്രി ചന്ദ്രനാൽ പ്രകാശിക്കുന്നു, രാത്രിയിൽ കുറച്ച് ഇരുട്ട് ഉണ്ടാകട്ടെ.

ਸੁਨ ਕੈ ਹਮਹੂੰ ਤੁਮਰੀ ਬਤੀਯਾ ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਬਿਚਾਰੀ ॥

sun kai hamahoon tumaree bateeyaa apane man mai ih bhaat bichaaree |

നിൻ്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് ഞാൻ മനസ്സിൽ ഇങ്ങനെ ചിന്തിച്ചു.

ਸੰਕ ਕਰੋ ਨਹੀ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਕੀ ਸੁ ਮਨੋ ਤੁਮ ਲਾਜ ਬਿਦਾ ਕਰਿ ਡਾਰੀ ॥੬੬੬॥

sank karo nahee gvaarin kee su mano tum laaj bidaa kar ddaaree |666|

ഗോപികമാരേ, ചന്ദ്രനാൽ പ്രകാശിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള നിങ്ങളുടെ സംസാരം കേട്ട് ഞാൻ എൻ്റെ മനസ്സിലും പ്രതിഫലിച്ചു; നാണക്കേട് പൂർണ്ണമായും വിലക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്ന് കരുതുക.666.

ਭਾਖਤ ਹੋ ਬਤੀਯਾ ਹਮ ਸੋ ਹਸਿ ਕੈ ਹਰਿ ਕੈ ਅਤਿ ਹੀ ਹਿਤ ਭਾਰੋ ॥

bhaakhat ho bateeyaa ham so has kai har kai at hee hit bhaaro |

ഓ കൃഷ്ണാ! (നിങ്ങൾ) എന്നോടൊപ്പം ചിരിക്കുകയും സംസാരിക്കുകയും ചെയ്യുക (ഇതുപോലെ), അല്ലെങ്കിൽ (ശരിക്കും) ഒരുപാട് സ്നേഹിക്കുക.

ਮੁਸਕਾਤ ਹੈ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਹੇਰਿ ਉਤੈ ਪਿਖਿ ਕੈ ਹਮਰੋ ਇਹ ਕਉਤੁਕ ਸਾਰੋ ॥

musakaat hai gvaarin her utai pikh kai hamaro ih kautuk saaro |

ഓ കൃഷ്ണാ! നാടകം മുഴുവനും കണ്ടുകൊണ്ട് നിങ്ങൾ എന്നോട് അവിടെയും ഇവിടെയും സംസാരിക്കുന്നു, ഗോപികമാർ പുഞ്ചിരിക്കുന്നു;

ਛੋਰ ਦੈ ਕਾਨ੍ਰਹ ਕਹਿਯੋ ਹਮ ਕੋ ਅਪਨੇ ਮਨ ਬੁਧਿ ਅਕਾਮ ਕੀ ਧਾਰੋ ॥

chhor dai kaanrah kahiyo ham ko apane man budh akaam kee dhaaro |

കൃഷ്ണാ! (ഞാൻ) പറയുന്നു, എന്നെ വിട്ടേക്കുക, കാമരഹിതമായ ജ്ഞാനം നിങ്ങളുടെ മനസ്സിൽ സൂക്ഷിക്കുക.

ਤਾਹੀ ਤੇ ਤੋ ਸੰਗਿ ਮੈ ਸੋ ਕਹੋ ਜਦੁਰਾਇ ਘਨੀ ਤੁਮ ਸੰਕ ਬਿਚਾਰੋ ॥੬੬੭॥

taahee te to sang mai so kaho jaduraae ghanee tum sank bichaaro |667|

ഓ കൃഷ്ണാ! എൻ്റെ അഭ്യർത്ഥന അംഗീകരിച്ച് എന്നെ ഉപേക്ഷിക്കുക, ഹേ കൃഷ്ണാ! ഞാൻ നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നു, പക്ഷേ ഇപ്പോഴും നീ നിൻ്റെ മനസ്സിൽ ഇരട്ടിയാണ്.667.

ਭੂਖ ਲਗੇ ਸੁਨੀਐ ਸਜਨੀ ਲਗਰਾ ਕਹੂੰ ਛੋਰਤ ਜਾਤ ਬਗੀ ਕੋ ॥

bhookh lage suneeai sajanee lagaraa kahoon chhorat jaat bagee ko |

(കൃഷ്ണൻ പറഞ്ഞു) ഹേ മാന്യൻ! (ഒരിക്കൽ) ഇരപിടിക്കുന്ന പക്ഷി ('ലാഗ്ര') വിശപ്പ് കാരണം ഒരു ഹെറോണിനെ വിട്ടയച്ചതായി കേട്ടു.

ਤਾਤ ਕੀ ਸ੍ਯਾਮ ਸੁਨੀ ਤੈ ਕਥਾ ਬਿਰਹੀ ਨਹਿ ਛੋਰਤ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਗੀ ਕੋ ॥

taat kee sayaam sunee tai kathaa birahee neh chhorat preet lagee ko |

ഓ പ്രിയനേ! വിശന്നാൽ കുരങ്ങൻ പഴം ഉപേക്ഷിക്കുമോ?; അതുപോലെ കാമുകൻ പ്രിയപ്പെട്ടവളെ ഉപേക്ഷിക്കുന്നില്ല,

ਛੋਰਤ ਹੈ ਸੁ ਨਹੀ ਕੁਟਵਾਰ ਕਿਧੌ ਗਹਿ ਕੈ ਪੁਰ ਹੂੰ ਕੀ ਠਗੀ ਕੋ ॥

chhorat hai su nahee kuttavaar kidhau geh kai pur hoon kee tthagee ko |

പോലീസ് ഉദ്യോഗസ്ഥൻ ചതിയനെ ഉപേക്ഷിക്കുന്നില്ല, അതിനാൽ ഞാൻ നിങ്ങളെ വിടുന്നില്ല

ਤਾ ਤੇ ਨ ਛੋਰਤ ਹਉ ਤੁਮ ਕੌ ਕਿ ਸੁਨਿਯੋ ਕਹੂੰ ਛੋਰਤ ਸਿੰਘ ਮ੍ਰਿਗੀ ਕੋ ॥੬੬੮॥

taa te na chhorat hau tum kau ki suniyo kahoon chhorat singh mrigee ko |668|

നിങ്ങൾ എപ്പോഴെങ്കിലും ഒരു സിംഹം നായയെ വിട്ടുപോകുന്നതിനെക്കുറിച്ച് കേട്ടിട്ടുണ്ടോ?

ਕਹੀ ਬਤੀਯਾ ਇਹ ਬਾਲ ਕੇ ਸੰਗ ਜੁ ਥੀ ਅਤਿ ਜੋਬਨ ਕੇ ਰਸ ਭੀਨੀ ॥

kahee bateeyaa ih baal ke sang ju thee at joban ke ras bheenee |

യൗവനത്തിൻ്റെ ആവേശത്താൽ പൂരിതയായ ആ യുവതിയോട് കൃഷ്ണൻ ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു

ਚੰਦ੍ਰਭਗਾ ਅਰੁ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਤੇ ਅਤਿ ਰੂਪ ਕੇ ਬੀਚ ਹੁਤੀ ਜੁ ਨਵੀਨੀ ॥

chandrabhagaa ar gvaarin te at roop ke beech hutee ju naveenee |

ചന്ദർഭാഗയ്ക്കും മറ്റ് ഗോപികമാർക്കും ഇടയിൽ പുതിയ ഭാവത്തിൽ രാധ ഗംഭീരമായി കാണപ്പെട്ടു:

ਜਿਉ ਮ੍ਰਿਗਰਾਜ ਮ੍ਰਿਗੀ ਕੋ ਗਹੈ ਕਬਿ ਨੈ ਉਪਮਾ ਬਿਧਿ ਯਾ ਲਖਿ ਲੀਨੀ ॥

jiau mrigaraaj mrigee ko gahai kab nai upamaa bidh yaa lakh leenee |

സിംഹം മാനിനെ പിടിക്കുന്നതുപോലെയാണ് (അന്ന്) കവി (ശ്യാം) സാമ്യം മനസ്സിലാക്കിയത്.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਤਬੈ ਕਰਵਾ ਗਹ ਕੈ ਅਪਨੇ ਬਲ ਸੰਗਿ ਸੋਊ ਬਸਿ ਕੀਨੀ ॥੬੬੯॥

kaanrah tabai karavaa gah kai apane bal sang soaoo bas keenee |669|

മാൻ പേടയെ പിടിക്കുന്നതുപോലെ, കൃഷ്ണൻ രാധയുടെ കൈത്തണ്ടയിൽ പിടിച്ച് തൻ്റെ ശക്തികൊണ്ട് അവളെ കീഴ്പ്പെടുത്തി എന്ന് കവി പറയുന്നു.669.

സൂചിക (1 - 1428)

ജാപ്പ് പേജ്: 1 - 10

അകല ഉസ്താദ് പേജ്: 11 - 38

ബചിതർ നാടക പേജ്: 39 - 73

ചന്ദി ചരിതർ ഉക്കത് ബിലാസ് പേജ്: 74 - 99

ചന്ദി ചരിതർ പേജ്: 100 - 118

വാർ ശ്രീ ഭഗൗതി ജി കി പേജ്: 119 - 126

ജ്ഞാന പ്രബോധ് പേജ്: 127 - 154

ചൗബീസ് അവതാർ പേജ്: 155 - 610

ബ്രഹ്മ അവതാർ പേജ്: 611 - 634

റുദ്ര അവതാർ പേജ്: 635 - 708

ശബദ് ഹസാരേ പേജ്: 709 - 712

33 സ്വൈയയ് പേജ്: 712 - 716

ഖാൽസാ മഹിമ പേജ്: 716 - 716

ശസ്തർ നാമ മാല പേജ്: 717 - 808

ചരിതോപഖ്യാൻ പേജ്: 809 - 1388

സഫർനാമ പേജ്: 1389 - 1394

ഹികായത് പേജ്: 1394 - 1428