ശ്രീ ദസം ഗ്രന്ഥ്

പേജ് - 392

ਤ੍ਯਾਗਿ ਗਏ ਨ ਲਈ ਇਨ ਕੀ ਸੁਧਿ ਹੋਤ ਕਛੂ ਮਨਿ ਮੋਹ ਤੁਹਾਰੇ ॥

tayaag ge na lee in kee sudh hot kachhoo man moh tuhaare |

ബ്രജയിലെ ഈ താമസക്കാരുമായി നിങ്ങൾ ആശയവിനിമയം നടത്തിയിട്ടില്ല

ਆਪ ਰਚੇ ਪੁਰ ਬਾਸਿਨ ਸੋ ਇਨ ਕੇ ਸਭ ਪ੍ਰੇਮ ਬਿਦਾ ਕਰਿ ਡਾਰੇ ॥

aap rache pur baasin so in ke sabh prem bidaa kar ddaare |

നിങ്ങളുടെ മനസ്സിൽ ഒരു അടുപ്പവും ഉദിക്കുന്നില്ലേ? നിങ്ങൾ സ്വയം നഗരവാസികളുമായി ലയിക്കുകയും ഈ ആളുകളുടെ എല്ലാ സ്നേഹവും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു

ਤਾ ਤੇ ਨ ਮਾਨ ਕਰੋ ਫਿਰਿ ਆਵਹੁ ਜੀਤਤ ਭੇ ਤੁਮ ਹੂੰ ਹਮ ਹਾਰੇ ॥

taa te na maan karo fir aavahu jeetat bhe tum hoon ham haare |

ഓ കൃഷ്ണാ! ഇപ്പോൾ തുടരരുത്

ਤਾ ਤੇ ਤਜੋ ਮਥੁਰਾ ਫਿਰਿ ਆਵਹੁ ਹੇ ਸਭ ਗਊਅਨ ਕੇ ਰਖਵਾਰੇ ॥੯੫੨॥

taa te tajo mathuraa fir aavahu he sabh gaooan ke rakhavaare |952|

പശു സംരക്ഷകനായ കൃഷ്ണാ, നീ ജയിച്ചു, ഞങ്ങൾ തോറ്റു എന്നു പറയുന്നതു ശരിതന്നെ! ഇപ്പോൾ മഥുര വിട്ട് വീണ്ടും ഇവിടെ വരൂ.

ਸ੍ਯਾਮ ਚਿਤਾਰ ਕੈ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਮਨ ਮੈ ਸਭ ਗ੍ਵਾਰਨੀਯਾ ਦੁਖ ਪਾਵੈ ॥

sayaam chitaar kai sayaam kahai man mai sabh gvaaraneeyaa dukh paavai |

കൃഷ്ണനെ സ്മരിച്ചുകൊണ്ട്, ഗോപികമാരെല്ലാം കഷ്ടപ്പെടുന്നുണ്ടെന്ന് കവി പറയുന്നു

ਏਕ ਪਰੈ ਮੁਰਝਾਇ ਧਰਾ ਇਕ ਬਿਯੋਗ ਭਰੀ ਗੁਨ ਬਿਯੋਗ ਹੀ ਗਾਵੈ ॥

ek parai murajhaae dharaa ik biyog bharee gun biyog hee gaavai |

അബോധാവസ്ഥയിലായ ഒരാൾ വേർപിരിയുന്നു

ਕੋਊ ਕਹੈ ਜਦੁਰਾ ਮੁਖ ਤੇ ਸੁਨਿ ਸ੍ਰਉਨਨ ਬਾਤ ਤਹਾ ਏਊ ਧਾਵੈ ॥

koaoo kahai jaduraa mukh te sun sraunan baat tahaa eaoo dhaavai |

ആരോ വായിൽ നിന്ന് 'ഓ കൃഷ്ണാ' എന്ന് പറയുന്നു, (മറ്റൊരു ഗോപി) ഇത് ചെവികൊണ്ട് കേട്ട് ഓടിപ്പോകുന്നു.

ਜਉ ਪਿਖਵੈ ਨ ਤਹਾ ਤਿਨ ਕੋ ਸੁ ਕਹੈ ਹਮ ਕੋ ਹਰਿ ਹਾਥਿ ਨ ਆਵੈ ॥੯੫੩॥

jau pikhavai na tahaa tin ko su kahai ham ko har haath na aavai |953|

ആരോ കൃഷ്ണനാമം വിളിച്ച് അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും ഓടുന്നു, അവൻ്റെ ചലിക്കുന്ന പാദങ്ങളുടെ ശബ്ദം കാതുകൾ കൊണ്ട് കേട്ട് അവനെ കാണാത്തപ്പോൾ അവൾ കൃഷ്ണനിൽ കിട്ടുന്നില്ലല്ലോ എന്ന വിഷമത്തിൽ പറയുന്നു.953.

ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਚਿਤ ਭਈ ਹਰਿ ਕੇ ਨਹੀ ਆਵਨ ਕੀ ਸੁਧਿ ਪਾਈ ॥

gvaaran bayaakul chit bhee har ke nahee aavan kee sudh paaee |

ഗോപികമാർ വളരെയധികം ആശങ്കാകുലരാണ്, അവർക്ക് കൃഷ്ണൻ്റെ വരവിനെ കുറിച്ച് യാതൊരു സൂചനയുമില്ല

ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਹੋਇ ਗਈ ਚਿਤ ਮੈ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਮਨ ਮੈ ਮੁਰਝਾਈ ॥

bayaakul hoe gee chit mai brikhabhaan sutaa man mai murajhaaee |

വല്ലാത്ത വിഷമത്തിലായ രാധ നിർജീവയായി

ਜੋ ਬਿਰਥਾ ਮਨ ਬੀਚ ਹੁਤੀ ਸੋਊ ਊਧਵ ਕੇ ਤਿਹ ਪਾਸ ਸੁਨਾਈ ॥

jo birathaa man beech hutee soaoo aoodhav ke tih paas sunaaee |

എന്തായിരുന്നു മോശം മാനസികാവസ്ഥ, അദ്ദേഹം ഉദ്ധവ് പാസിനോട് പറഞ്ഞു.

ਸ੍ਯਾਮ ਨ ਆਵਤ ਹੈ ਤਿਹ ਤੇ ਅਤਿ ਹੀ ਦੁਖ ਭਯੋ ਬਰਨਿਯੋ ਨਹੀ ਜਾਈ ॥੯੫੪॥

sayaam na aavat hai tih te at hee dukh bhayo baraniyo nahee jaaee |954|

അവളുടെ മനസ്സിൽ എന്ത് വേദനയുണ്ടെങ്കിലും, കൃഷ്ണൻ വരുന്നില്ലെന്നും കഷ്ടപ്പാടുകൾ വിവരണാതീതമാണെന്നും ഉദ്ധവനോട് അവൾ സംസാരിച്ചു.954.

ਊਧਵ ਉਤਰ ਦੇਤ ਭਯੋ ਅਤਿ ਬਿਯੋਗ ਮਨੇ ਅਪਨੇ ਸੋਊ ਕੈ ਹੈ ॥

aoodhav utar det bhayo at biyog mane apane soaoo kai hai |

ഉദ്ധവനും അത്യധികം വിഷമിച്ചു, ഗോപികമാരുടെ ഇടയിൽ ഇപ്രകാരം സംസാരിച്ചു

ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਕੇ ਮਨ ਮਧਿ ਬਿਖੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਜੋਊ ਬਾਤ ਰੁਚੈ ਹੈ ॥

gvaaran ke man madh bikhai kab sayaam kahai joaoo baat ruchai hai |

ഭയമില്ലാത്ത കൃഷ്ണൻ ഏതാനും ദിവസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ അവരെ കാണും

ਥੋਰੇ ਹੀ ਦ੍ਰਯੋਸਨ ਮੈ ਮਿਲਿ ਹੈ ਜਿਹ ਕੇ ਉਰ ਮੈ ਨ ਕਛੂ ਭ੍ਰਮ ਭੈ ਹੈ ॥

thore hee drayosan mai mil hai jih ke ur mai na kachhoo bhram bhai hai |

ഒരു യോഗിയെപ്പോലെ ആകുക, അവനെ ധ്യാനിക്കുക

ਜੋਗਿਨ ਹੋਇ ਜਪੋ ਹਰਿ ਕੋ ਮੁਖ ਮਾਗਹੁਗੀ ਤੁਮ ਸੋ ਬਰੁ ਦੈ ਹੈ ॥੯੫੫॥

jogin hoe japo har ko mukh maagahugee tum so bar dai hai |955|

നിങ്ങൾ അവനോട് എന്ത് അനുഗ്രഹം ചോദിച്ചാലും അവൻ നിങ്ങൾക്ക് നൽകും.955.

ਉਨ ਦੈ ਇਮ ਊਧਵ ਗ੍ਯਾਨ ਚਲਿਯੋ ਚਲਿ ਕੈ ਜਸੁਧਾ ਪਤਿ ਪੈ ਸੋਊ ਆਯੋ ॥

aun dai im aoodhav gayaan chaliyo chal kai jasudhaa pat pai soaoo aayo |

ഗോപികമാരോട് ജ്ഞാന വചനങ്ങൾ സംസാരിച്ച ശേഷം ഉദ്ധവൻ നന്ദനെ കാണാൻ വന്നു

ਆਵਤ ਹੀ ਜਸੁਧਾ ਜਸੁਧਾ ਪਤਿ ਪਾਇਨ ਊਪਰ ਸੀਸ ਝੁਕਾਯੋ ॥

aavat hee jasudhaa jasudhaa pat paaein aoopar sees jhukaayo |

യശോദയും നന്ദും അവൻ്റെ കാൽക്കൽ തല കുനിച്ചു

ਸ੍ਯਾਮ ਹੀ ਸ੍ਯਾਮ ਸਦਾ ਕਹੀਯੋ ਕਹਿ ਕੈ ਇਹ ਮੋ ਪਹਿ ਕਾਨ੍ਰਹ ਪਠਾਯੋ ॥

sayaam hee sayaam sadaa kaheeyo keh kai ih mo peh kaanrah patthaayo |

ഉദ്ധവൻ അവരോട് പറഞ്ഞു: ഭഗവാൻ്റെ നാമം സ്മരിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ച് നിങ്ങളെ ഉപദേശിക്കാൻ കൃഷ്ണൻ എന്നെ നിങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് അയച്ചിരിക്കുന്നു.

ਯੌ ਕਹਿ ਕੈ ਰਥ ਪੈ ਚੜ ਕੈ ਰਥ ਕੋ ਮਥੁਰਾ ਹੀ ਕੀ ਓਰਿ ਚਲਾਯੋ ॥੯੫੬॥

yau keh kai rath pai charr kai rath ko mathuraa hee kee or chalaayo |956|

ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഉധവൻ തൻ്റെ രഥത്തിൽ കയറി മതുരയിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു.956.

ਊਧਵ ਬਾਚ ਕਾਨ੍ਰਹ ਜੂ ਸੋ ॥

aoodhav baach kaanrah joo so |

കൃഷ്ണനെ അഭിസംബോധന ചെയ്ത ഉധവയുടെ പ്രസംഗം:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਆਇ ਤਬੈ ਮਥੁਰਾ ਪੁਰ ਮੈ ਬਲਿਰਾਮ ਅਉ ਸ੍ਯਾਮ ਕੇ ਪਾਇ ਪਰਿਯੋ ॥

aae tabai mathuraa pur mai baliraam aau sayaam ke paae pariyo |

(ഉദവ്) പിന്നീട് മഥുര നഗരത്തിലെത്തി ബലരാമൻ്റെയും കൃഷ്ണൻ്റെയും കാൽക്കൽ വീണു.

ਕਹਿਯੋ ਜੋ ਤੁਮ ਮੋ ਕਹਿ ਕੈ ਪਠਿਯੋ ਤਿਨ ਸੋ ਇਹ ਭਾਤਿ ਹੀ ਸੋ ਉਚਰਿਯੋ ॥

kahiyo jo tum mo keh kai patthiyo tin so ih bhaat hee so uchariyo |

മഥുരയിലെത്തിയ ശേഷം, ഉദ്ധവൻ കൃഷ്ണൻ്റെയും ബൽറാമിൻ്റെയും പാദങ്ങളിൽ നമസ്കരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു, … കൃഷ്ണാ! നിങ്ങൾ എന്നോട് പറയണമെന്ന് ആവശ്യപ്പെട്ടതെന്തും ഞാൻ അതനുസരിച്ച് ചെയ്തു