Sri Dasam Granth

Seite - 392

ਤ੍ਯਾਗਿ ਗਏ ਨ ਲਈ ਇਨ ਕੀ ਸੁਧਿ ਹੋਤ ਕਛੂ ਮਨਿ ਮੋਹ ਤੁਹਾਰੇ ॥

tayaag ge na lee in kee sudh hot kachhoo man moh tuhaare |

��Sie haben überhaupt nicht mit diesen Bewohnern von Braja kommuniziert

ਆਪ ਰਚੇ ਪੁਰ ਬਾਸਿਨ ਸੋ ਇਨ ਕੇ ਸਭ ਪ੍ਰੇਮ ਬਿਦਾ ਕਰਿ ਡਾਰੇ ॥

aap rache pur baasin so in ke sabh prem bidaa kar ddaare |

Kommt in deinem Geist keine Anhänglichkeit auf? Du selbst warst mit den Bewohnern der Stadt beschäftigt und hattest alle Liebe dieser Menschen aufgegeben.

ਤਾ ਤੇ ਨ ਮਾਨ ਕਰੋ ਫਿਰਿ ਆਵਹੁ ਜੀਤਤ ਭੇ ਤੁਮ ਹੂੰ ਹਮ ਹਾਰੇ ॥

taa te na maan karo fir aavahu jeetat bhe tum hoon ham haare |

O Krishna! Beharre jetzt nicht

ਤਾ ਤੇ ਤਜੋ ਮਥੁਰਾ ਫਿਰਿ ਆਵਹੁ ਹੇ ਸਭ ਗਊਅਨ ਕੇ ਰਖਵਾਰੇ ॥੯੫੨॥

taa te tajo mathuraa fir aavahu he sabh gaooan ke rakhavaare |952|

Es ist richtig zu sagen, dass du gewonnen hast und wir besiegt wurden, oh Krishna, Beschützer der Kühe! Verlasse jetzt Mathura und komm wieder hierher.“ 952.

ਸ੍ਯਾਮ ਚਿਤਾਰ ਕੈ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਮਨ ਮੈ ਸਭ ਗ੍ਵਾਰਨੀਯਾ ਦੁਖ ਪਾਵੈ ॥

sayaam chitaar kai sayaam kahai man mai sabh gvaaraneeyaa dukh paavai |

In Erinnerung an Krishna sagt der Dichter, dass alle Gopis leiden

ਏਕ ਪਰੈ ਮੁਰਝਾਇ ਧਰਾ ਇਕ ਬਿਯੋਗ ਭਰੀ ਗੁਨ ਬਿਯੋਗ ਹੀ ਗਾਵੈ ॥

ek parai murajhaae dharaa ik biyog bharee gun biyog hee gaavai |

Jemand, der bewusstlos wird, verliert seine Bewusstlosigkeit

ਕੋਊ ਕਹੈ ਜਦੁਰਾ ਮੁਖ ਤੇ ਸੁਨਿ ਸ੍ਰਉਨਨ ਬਾਤ ਤਹਾ ਏਊ ਧਾਵੈ ॥

koaoo kahai jaduraa mukh te sun sraunan baat tahaa eaoo dhaavai |

Jemand sagt „O Krishna“ und (eine andere Gopi) hört dies mit ihren Ohren und rennt weg.

ਜਉ ਪਿਖਵੈ ਨ ਤਹਾ ਤਿਨ ਕੋ ਸੁ ਕਹੈ ਹਮ ਕੋ ਹਰਿ ਹਾਥਿ ਨ ਆਵੈ ॥੯੫੩॥

jau pikhavai na tahaa tin ko su kahai ham ko har haath na aavai |953|

Jemand rennt hin und her, ruft Krishnas Namen und lauscht mit den Ohren dem Geräusch seiner sich bewegenden Füße. Als sie ihn nicht sieht, sagt sie in ihrer Sorge, dass sie Krishna nicht erreicht.953.

ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਚਿਤ ਭਈ ਹਰਿ ਕੇ ਨਹੀ ਆਵਨ ਕੀ ਸੁਧਿ ਪਾਈ ॥

gvaaran bayaakul chit bhee har ke nahee aavan kee sudh paaee |

Die Gopis sind sehr besorgt und haben keine Ahnung von der Ankunft Krishnas

ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਹੋਇ ਗਈ ਚਿਤ ਮੈ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਮਨ ਮੈ ਮੁਰਝਾਈ ॥

bayaakul hoe gee chit mai brikhabhaan sutaa man mai murajhaaee |

Radha, die große Qualen erlitt, ist leblos geworden

ਜੋ ਬਿਰਥਾ ਮਨ ਬੀਚ ਹੁਤੀ ਸੋਊ ਊਧਵ ਕੇ ਤਿਹ ਪਾਸ ਸੁਨਾਈ ॥

jo birathaa man beech hutee soaoo aoodhav ke tih paas sunaaee |

Er sagte Udhav Pass, was für ein schlechter Geisteszustand das sei.

ਸ੍ਯਾਮ ਨ ਆਵਤ ਹੈ ਤਿਹ ਤੇ ਅਤਿ ਹੀ ਦੁਖ ਭਯੋ ਬਰਨਿਯੋ ਨਹੀ ਜਾਈ ॥੯੫੪॥

sayaam na aavat hai tih te at hee dukh bhayo baraniyo nahee jaaee |954|

Welche Qualen sie auch immer im Kopf hatte, sie sprach mit Udhava darüber und fügte hinzu, dass Krishna nicht kommen würde und das Leiden unbeschreiblich sei. 954.

ਊਧਵ ਉਤਰ ਦੇਤ ਭਯੋ ਅਤਿ ਬਿਯੋਗ ਮਨੇ ਅਪਨੇ ਸੋਊ ਕੈ ਹੈ ॥

aoodhav utar det bhayo at biyog mane apane soaoo kai hai |

Udhava war auch sehr besorgt und sprach mit den Gopis:

ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਕੇ ਮਨ ਮਧਿ ਬਿਖੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਜੋਊ ਬਾਤ ਰੁਚੈ ਹੈ ॥

gvaaran ke man madh bikhai kab sayaam kahai joaoo baat ruchai hai |

Der furchtlose Krishna würde sie in wenigen Tagen treffen

ਥੋਰੇ ਹੀ ਦ੍ਰਯੋਸਨ ਮੈ ਮਿਲਿ ਹੈ ਜਿਹ ਕੇ ਉਰ ਮੈ ਨ ਕਛੂ ਭ੍ਰਮ ਭੈ ਹੈ ॥

thore hee drayosan mai mil hai jih ke ur mai na kachhoo bhram bhai hai |

Werde wie ein Yogi und meditiere über ihn

ਜੋਗਿਨ ਹੋਇ ਜਪੋ ਹਰਿ ਕੋ ਮੁਖ ਮਾਗਹੁਗੀ ਤੁਮ ਸੋ ਬਰੁ ਦੈ ਹੈ ॥੯੫੫॥

jogin hoe japo har ko mukh maagahugee tum so bar dai hai |955|

Er wird Ihnen jeden Segen gewähren, um den Sie ihn bitten.955.

ਉਨ ਦੈ ਇਮ ਊਧਵ ਗ੍ਯਾਨ ਚਲਿਯੋ ਚਲਿ ਕੈ ਜਸੁਧਾ ਪਤਿ ਪੈ ਸੋਊ ਆਯੋ ॥

aun dai im aoodhav gayaan chaliyo chal kai jasudhaa pat pai soaoo aayo |

Nachdem er mit den Gopis Worte der Weisheit gesprochen hatte, kam Udhava, um Nand zu treffen

ਆਵਤ ਹੀ ਜਸੁਧਾ ਜਸੁਧਾ ਪਤਿ ਪਾਇਨ ਊਪਰ ਸੀਸ ਝੁਕਾਯੋ ॥

aavat hee jasudhaa jasudhaa pat paaein aoopar sees jhukaayo |

Sowohl Yashoda als auch Nand neigten ihre Köpfe zu seinen Füßen.

ਸ੍ਯਾਮ ਹੀ ਸ੍ਯਾਮ ਸਦਾ ਕਹੀਯੋ ਕਹਿ ਕੈ ਇਹ ਮੋ ਪਹਿ ਕਾਨ੍ਰਹ ਪਠਾਯੋ ॥

sayaam hee sayaam sadaa kaheeyo keh kai ih mo peh kaanrah patthaayo |

Udhava sagte zu ihnen: „Krishna hat mich zu euch gesandt, um euch zu unterweisen, wie man sich an den Namen des Herrn erinnert.

ਯੌ ਕਹਿ ਕੈ ਰਥ ਪੈ ਚੜ ਕੈ ਰਥ ਕੋ ਮਥੁਰਾ ਹੀ ਕੀ ਓਰਿ ਚਲਾਯੋ ॥੯੫੬॥

yau keh kai rath pai charr kai rath ko mathuraa hee kee or chalaayo |956|

„Nach diesen Worten stieg Udhava auf seinen Wagen und machte sich auf den Weg zur Matura. 956.

ਊਧਵ ਬਾਚ ਕਾਨ੍ਰਹ ਜੂ ਸੋ ॥

aoodhav baach kaanrah joo so |

Rede von Udhava an Krishna:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

SCHÖNHEIT

ਆਇ ਤਬੈ ਮਥੁਰਾ ਪੁਰ ਮੈ ਬਲਿਰਾਮ ਅਉ ਸ੍ਯਾਮ ਕੇ ਪਾਇ ਪਰਿਯੋ ॥

aae tabai mathuraa pur mai baliraam aau sayaam ke paae pariyo |

(Udhav) kam dann in die Stadt Mathura und fiel Balarama und Krishna zu Füßen.

ਕਹਿਯੋ ਜੋ ਤੁਮ ਮੋ ਕਹਿ ਕੈ ਪਠਿਯੋ ਤਿਨ ਸੋ ਇਹ ਭਾਤਿ ਹੀ ਸੋ ਉਚਰਿਯੋ ॥

kahiyo jo tum mo keh kai patthiyo tin so ih bhaat hee so uchariyo |

Als er Mathura erreichte, verneigte sich Udhava vor Krishna und Balram und sagte: „O Krishna! Was auch immer du mich zu sagen gebeten hast, ich habe es getan.“