ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 Sri Dasam Granth
Seite - 948
ਤਿਸੀ ਪੈਂਡ ਹ੍ਵੈ ਆਪੁ ਸਿਧਾਈ ॥੯॥
tisee paindd hvai aap sidhaaee |9|Als der Tag vorüber war, verließ die Dame den Ort auf demselben Weg.(9)
ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |Dohira
ਕਾਜੀ ਔ ਕੁਟਵਾਰ ਪੈ ਨਿਜੁ ਪਤਿ ਸਾਧਿ ਦਿਖਾਇ ॥
kaajee aau kuttavaar pai nij pat saadh dikhaae |Sie hatte den Quazi, den Polizeichef und ihren Mann überzeugt und
ਪ੍ਰਥਮੈ ਧਨੁ ਪਹੁਚਾਇ ਕੈ ਬਹੁਰਿ ਮਿਲੀ ਤਿਹ ਜਾਇ ॥੧੦॥
prathamai dhan pahuchaae kai bahur milee tih jaae |10|Dann machte sie sich auf den Weg zu (dem Dieb), dem sie das ganze Vermögen anvertraut hatte.(10)
ਚੌਪਈ ॥
chauapee |Chaupaee
ਸਭ ਕੋਊ ਐਸੀ ਭਾਤਿ ਬਖਾਨੈ ॥
sabh koaoo aaisee bhaat bakhaanai |Früher sagten und glaubten alle das Gleiche
ਨ੍ਯਾਇ ਨ ਭਯੋ ਤਾਹਿ ਕਰ ਮਾਨੈ ॥
nayaae na bhayo taeh kar maanai |Alle Menschen verstanden, dass für die Nichterlangung der Gerechtigkeit und den Verlust
ਧਨੁ ਬਿਨੁ ਨਾਰਿ ਝਖਤ ਅਤਿ ਭਈ ॥
dhan bin naar jhakhat at bhee |(Diese) Frau lebte ohne Geld
ਹ੍ਵੈ ਜੋਗਨ ਬਨ ਮਾਝ ਸਿਧਈ ॥੧੧॥
hvai jogan ban maajh sidhee |11|Sie war nach all dem Reichtum in den Dschungel gegangen und dort zur Asketin geworden. (11)
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਇਕ ਸੌ ਚਾਰ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੧੦੪॥੧੯੪੬॥ਅਫਜੂੰ॥
eit sree charitr pakhayaane triyaa charitre mantree bhoop sanbaade ik sau chaar charitr samaapatam sat subham sat |104|1946|afajoon|104. Parabel von glückverheißenden Chritars. Gespräch zwischen Raja und Minister, beendet mit Segen. (104)(1944)
ਚੌਪਈ ॥
chauapee |Chaupaee
ਅਲਿਮਰਦਾ ਕੌ ਸੁਤ ਇਕ ਰਹੈ ॥
alimaradaa kau sut ik rahai |Alimarda hatte einen Sohn
ਤਾਸ ਬੇਗ ਨਾਮਾ ਜਗ ਕਹੈ ॥
taas beg naamaa jag kahai |Alimardan (ein König) hatte einen Sohn, den die Welt als Taas Beg kannte.
ਬਚਾ ਜੌਹਰੀ ਕੋ ਤਿਨ ਹੇਰਿਯੋ ॥
bachaa jauaharee ko tin heriyo |(Er sah einmal) das Kind eines Juweliers
ਮਹਾ ਰੁਦ੍ਰ ਰਿਪੁ ਤਾ ਕੌ ਘੇਰਿਯੋ ॥੧॥
mahaa rudr rip taa kau gheriyo |1|Er (Beg) begegnete dem Sohn eines Juweliers und wurde vom Gott der Liebe überwältigt. (1)
ਤਾ ਕੇ ਦ੍ਵਾਰੇ ਦੇਖਨ ਜਾਵੈ ॥
taa ke dvaare dekhan jaavai |(Er) besuchte (ihn) regelmäßig in seinem Haus
ਰੂਪ ਨਿਹਾਰਿ ਹ੍ਰਿਦੈ ਸੁਖੁ ਪਾਵੈ ॥
roop nihaar hridai sukh paavai |Er ging jeden Tag zu seinem Haus und fand Trost darin, ihn zu sehen.
ਕੇਲ ਕਰੋ ਯਾ ਸੋ ਚਿਤ ਭਾਯੋ ॥
kel karo yaa so chit bhaayo |Chitkaran Laga, um mit ihm „Kel“ (Mitgefühl) zu machen.
ਤੁਰਤੁ ਦੂਤ ਗ੍ਰਿਹ ਤਾਹਿ ਪਠਾਯੋ ॥੨॥
turat doot grih taeh patthaayo |2|Da er das Bedürfnis verspürte, mit ihm Liebe zu machen, um Trost zu suchen, schickte er ihm sofort seinen Abgesandten.(2)
ਦੂਤ ਅਨੇਕ ਉਪਚਾਰ ਬਨਾਵੈ ॥
doot anek upachaar banaavai |Der Engel tat viele Dinge
ਮੋਹਨ ਰਾਇ ਹਾਥ ਨਹਿ ਆਵੈ ॥
mohan raae haath neh aavai |Der Abgesandte bemühte sich nach Kräften, aber Mohan Raae (der Junge) wollte nicht zustimmen.
ਤਿਹ ਤਾ ਸੋ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥
tih taa so ih bhaat uchaariyo |Er ging zu Tas Beg und sagte Folgendes:
ਤਾਸ ਬੇਗ ਤਾ ਸੌ ਖਿਝਿ ਮਾਰਿਯੋ ॥੩॥
taas beg taa sau khijh maariyo |3|Als er ihm (Beg) die Entscheidung mitteilte, war dieser beunruhigt und verprügelte ihn. (3)
ਚੋਟਨ ਲਗੇ ਦੂਤ ਰਿਸਿ ਭਰਿਯੋ ॥
chottan lage doot ris bhariyo |Nachdem der Engel verletzt worden war, war er voller Wut
ਮੂਰਖ ਜਾਨਿ ਜਤਨ ਤਿਹ ਕਰਿਯੋ ॥
moorakh jaan jatan tih kariyo |Der Abgesandte wurde wütend, als er die Vergeltung erfuhr, und
ਮੋਹਨ ਆਜੁ ਕਹਿਯੋ ਮੈ ਐਹੋ ॥
mohan aaj kahiyo mai aaiho |Da ich ihn für einen Idioten hielt, beschloss ich, etwas zu unternehmen.
ਤਾ ਕੌ ਤਾਸ ਬੇਗ ਤੂ ਪੈਹੋ ॥੪॥
taa kau taas beg too paiho |4|Er sagte zu Taas Beg: „Mohan hat eingewilligt, heute zu kommen.“ (4)
ਯਹ ਸੁਨਿ ਬੈਨ ਫੂਲਿ ਜੜ ਗਯੋ ॥
yah sun bain fool jarr gayo |Als der Narr das hörte, wurde er satt
ਸਾਚ ਬਾਤ ਚੀਨਤ ਚਿਤ ਭਯੋ ॥
saach baat cheenat chit bhayo |Als er das hörte, kannte seine Freude keine Grenzen, denn er nahm an, dass es wahr sei.
ਲੋਗ ਉਠਾਇ ਪਾਨ ਮਦ ਕਰਿਯੋ ॥
log utthaae paan mad kariyo |Er schickte die Leute weg und begann Wein zu trinken.
ਮਾਨੁਖ ਹੁਤੋ ਜੋਨਿ ਪਸੁ ਪਰਿਯੋ ॥੫॥
maanukh huto jon pas pariyo |5|Obwohl er ein Mensch war, hatte er das Leben eines Tieres angenommen. (5)
ਮੋ ਮਨ ਮੋਲ ਮੋਹਨਹਿ ਲਯੋ ॥
mo man mol mohaneh layo |(Als) Mohan meinen Verstand kaufte,
ਤਬ ਤੇ ਮੈ ਚੇਰੋ ਹ੍ਵੈ ਗਯੋ ॥
tab te mai chero hvai gayo |(Er dachte:) „Mein Herz ist bereits in Mohans Händen und ich bin sein Sklave, seit (ich ihn sah).“
ਏਕ ਬਾਰ ਜੌ ਤਾਹਿ ਨਿਹਾਰੋ ॥
ek baar jau taeh nihaaro |Sobald ich ihn sehe
ਤਨੁ ਮਨੁ ਧਨ ਤਾ ਪੈ ਸਭ ਵਾਰੋ ॥੬॥
tan man dhan taa pai sabh vaaro |6|„Wer auch immer einen Blick auf ihn erhascht, opfert sein eigenes Leben für ihn.“ (6)
ਬਿਨੁ ਸੁਧਿ ਭਏ ਦੂਤ ਤਿਹ ਚੀਨੋ ॥
bin sudh bhe doot tih cheeno |Als der Bote sah, dass er (aufgrund der Alkoholvergiftung) bewusstlos war
ਅੰਡ ਫੋਰਿ ਆਸਨ ਪਰ ਦੀਨੋ ॥
andd for aasan par deeno |Als der Abgesandte feststellte, dass er völlig vom Wein betrunken war, zerschlug er ein Ei und breitete es auf seinem Bett aus.
ਭੂਖਨ ਬਸਤ੍ਰ ਪਾਗ ਤਿਹ ਹਰੀ ॥
bhookhan basatr paag tih haree |Sein Turban, seine Rüstung und sein Schmuck wurden gestohlen.
ਮੂਰਖ ਕੌ ਸੁਧਿ ਕਛੂ ਨ ਪਰੀ ॥੭॥
moorakh kau sudh kachhoo na paree |7|Er nahm seinen Schmuck, die Kleidung und den Turban ab, und der Narr bemerkte es nicht. (7)
ਮਦਰਾ ਕੀ ਅਤਿ ਭਈ ਖੁਮਾਰੀ ॥
madaraa kee at bhee khumaaree |Dieser Narr wurde sehr alkoholabhängig
ਪ੍ਰਾਤ ਲਗੇ ਜੜ ਬੁਧਿ ਨ ਸੰਭਾਰੀ ॥
praat lage jarr budh na sanbhaaree |Der Weinrausch war so stark, dass er bis zum Morgen nicht wieder zu Bewusstsein kam.
ਬੀਤੀ ਰੈਨਿ ਭਯੋ ਉਜਿਯਾਰੋ ॥
beetee rain bhayo ujiyaaro |Die Nacht verging und der Morgen kam.
ਤਨ ਮਨ ਅਪਨੇ ਆਪ ਸੰਭਾਰੋ ॥੮॥
tan man apane aap sanbhaaro |8|Als die Nacht vorüber war und der Tag anbrach, gelang es ihm, seinen Geist und Körper zu kontrollieren. (8)
ਹਾਥ ਜਾਇ ਆਸਨ ਪਰ ਪਰਿਯੋ ॥
haath jaae aasan par pariyo |(Als) seine Hand auf dem Asan (geheimen Bereich) ruhte.
ਚੌਕਿ ਬਚਨ ਤਬ ਮੂੜ ਉਚਰਿਯੋ ॥
chauak bachan tab moorr uchariyo |Als seine Hand über sein Bett fiel, dachte der Idiot nach:
ਨਿਕਟ ਆਪਨੋ ਦੂਤ ਬੁਲਾਯੋ ॥
nikatt aapano doot bulaayo |Rief den Boten (Diener) zu ihm.
ਤਿਨ ਕਹਿ ਭੇਦ ਸਕਲ ਸਮੁਝਾਯੋ ॥੯॥
tin keh bhed sakal samujhaayo |9|Und rief seinen Abgesandten herbei, der ihm auf seine Frage folgendes erklärte:
ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |Dohira