Sri Dasam Granth

Seite - 379

ਹਰਿ ਆਵਤ ਅਗ੍ਰ ਮਿਲੀ ਕੁਬਿਜਾ ਹਰਿ ਕੋ ਤਿਨਿ ਸੁੰਦਰ ਰੂਪ ਨਿਹਾਰਿਯੋ ॥

har aavat agr milee kubijaa har ko tin sundar roop nihaariyo |

Als Krishna kam, traf er Kubja, der vor ihm stand

ਗੰਧ ਲਏ ਨ੍ਰਿਪ ਲਾਵਨ ਕੋ ਸੁ ਲਗਾਊ ਹਉ ਯਾ ਮਨ ਬੀਚ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥

gandh le nrip laavan ko su lagaaoo hau yaa man beech bichaariyo |

Kubja sah Krishnas bezaubernde Gestalt, als sie den Balsam für den König mitnahm und dachte bei sich, dass es sehr gut wäre, wenn sie die Gelegenheit bekäme, den Balsam auf den Körper von Krishna aufzutragen.

ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਖੀ ਹਰਿ ਸੰਗ ਲਗੀ ਹਮਰੇ ਤਬ ਹੀ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥

preet lakhee har sang lagee hamare tab hee ih bhaat uchaariyo |

Als Krishna ihre Liebe sah, sagte er selbst: „Bring sie und wende sie auf mich an.

ਲ੍ਯਾਵਹੁ ਲਾਵਹੁ ਰੀ ਹਮ ਕੋ ਕਬਿ ਨੈ ਜਸੁ ਤਾ ਛਬਿ ਕੋ ਇਮ ਸਾਰਿਯੋ ॥੮੨੮॥

layaavahu laavahu ree ham ko kab nai jas taa chhab ko im saariyo |828|

„Der Dichter hat dieses Schauspiel beschrieben. 828.

ਜਦੁਰਾਇ ਕੋ ਆਇਸੁ ਮਾਨ ਤ੍ਰੀਯਾ ਨ੍ਰਿਪ ਕੋ ਇਹ ਚੰਦਨ ਦੇਹ ਲਗਾਯੋ ॥

jaduraae ko aaeis maan treeyaa nrip ko ih chandan deh lagaayo |

Den Worten des Königs von Yadavas gehorchend, trug diese Frau diesen Balsam auf seinen Körper auf

ਸ੍ਯਾਮ ਕੋ ਰੂਪੁ ਨਿਹਾਰਤ ਹੀ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਮਨੈ ਅਤਿ ਹੀ ਸੁਖੁ ਪਾਯੋ ॥

sayaam ko roop nihaarat hee kab sayaam manai at hee sukh paayo |

Als der Dichter Shyam die Schönheit Krishnas sah, erlangte er äußerstes Glück

ਜਾ ਕੋ ਨ ਅੰਤ ਲਖਿਯੋ ਬ੍ਰਹਮਾ ਕਰਿ ਕੈ ਮਨਿ ਪ੍ਰੇਮ ਕਈ ਦਿਨ ਗਾਯੋ ॥

jaa ko na ant lakhiyo brahamaa kar kai man prem kee din gaayo |

Er ist derselbe Herr, selbst Brahma, der ihn lobte, konnte sein Geheimnis nicht kennen

ਭਾਗ ਬਡੋ ਇਹ ਮਾਲਿਨ ਕੇ ਹਰਿ ਕੇ ਤਨ ਕੋ ਜਿਨਿ ਹਾਥ ਛੁਹਾਯੋ ॥੮੨੯॥

bhaag baddo ih maalin ke har ke tan ko jin haath chhuhaayo |829|

Diese Dienerin, die den Körper Krishnas mit ihren eigenen Händen berührt hat, hat großes Glück. 829.

ਹਰਿ ਏਕ ਧਰਿਯੋ ਪਗ ਪਾਇਨ ਪੈ ਅਰੁ ਹਾਥ ਸੋ ਹਾਥ ਗਹਿਯੋ ਕੁਬਜਾ ਕੋ ॥

har ek dhariyo pag paaein pai ar haath so haath gahiyo kubajaa ko |

Krishna stellte seinen Fuß auf den Fuß von Kubja und nahm ihre Hand in seine

ਸੀਧੀ ਕਰੀ ਕੁਬਰੀ ਤੇ ਸੋਊ ਇਤਨੋ ਬਲੁ ਹੈ ਜਗ ਮੈ ਕਹੁ ਕਾ ਕੋ ॥

seedhee karee kubaree te soaoo itano bal hai jag mai kahu kaa ko |

Er richtete den Buckel auf und die Kraft dazu hat kein anderer auf der Welt.

ਜਾਹਿ ਮਰਿਯੋ ਬਕ ਬੀਰ ਅਬੈ ਕਰਿ ਹੈ ਬਧ ਸੋ ਪਤਿ ਪੈ ਮਥੁਰਾ ਕੋ ॥

jaeh mariyo bak beer abai kar hai badh so pat pai mathuraa ko |

Derjenige, der Bakasura tötete, wird nun Kansa töten, den König von Mathura

ਭਾਗ ਬਡੇ ਇਹ ਕੇ ਜਿਹ ਕੋ ਉਪਚਾਰ ਕਰਿਯੋ ਹਰਿ ਬੈਦ ਹ੍ਵੈ ਤਾ ਕੋ ॥੮੩੦॥

bhaag badde ih ke jih ko upachaar kariyo har baid hvai taa ko |830|

Bemerkenswert ist das Schicksal dieses Gesellen, der vom Herrn selbst wie ein Arzt behandelt wurde.830.

ਪ੍ਰਤਿ ਉਤਰ ਬਾਚ ॥

prat utar baach |

Antwortrede:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

SCHÖNHEIT

ਪ੍ਰਭ ਧਾਮਿ ਅਬੈ ਚਲੀਯੈ ਹਮਰੇ ਇਹ ਭਾਤ ਕਹਿਯੋ ਕੁਬਜਾ ਹਰਿ ਸੋ ॥

prabh dhaam abai chaleeyai hamare ih bhaat kahiyo kubajaa har so |

Kubja sagte zu Sri Krishna: „Oh Herr! Lass uns jetzt zu mir nach Hause gehen.“

ਅਤਿ ਹੀ ਮੁਖੁ ਦੇਖ ਕੈ ਰੀਝ ਰਹੀ ਸੁ ਕਹਿਯੋ ਨ੍ਰਿਪ ਕੇ ਬਿਨ ਹੀ ਡਰ ਸੋ ॥

at hee mukh dekh kai reejh rahee su kahiyo nrip ke bin hee ddar so |

Kubja bat den Herrn, sie nach Hause zu begleiten. Sie war fasziniert, als sie Krishnas Gesicht sah, aber sie hatte auch Angst vor dem König.

ਹਰਿ ਜਾਨ੍ਯੋ ਕਿ ਮੋ ਮੈ ਰਹੀ ਬਸ ਹ੍ਵੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਕਹਿਯੋ ਤਿਹ ਸੋ ਛਰ ਸੋ ॥

har jaanayo ki mo mai rahee bas hvai ih bhaat kahiyo tih so chhar so |

Sri Krishna erkannte, dass es mein (Liebes-)Wohnort geworden war und sagte ihr schlau:

ਕਰਿਹੌ ਤੁਮਰੋ ਸੁ ਮਨੋਰਥ ਪੂਰਨ ਕੰਸ ਕੋ ਕੈ ਬਧ ਹਉ ਬਰ ਸੋ ॥੮੩੧॥

karihau tumaro su manorath pooran kans ko kai badh hau bar so |831|

Krishna dachte, dass sie verführt wurde, als er sie sah, doch der Herr (Krishan) hielt sie in der Illusion, dass er ihr sagte: „Nachdem ich Kansa getötet habe, werde ich deinen Wunsch erfüllen.“ 831.

ਕੁਬਜਾ ਕੋ ਸੁਵਾਰ ਕੈ ਕਾਜ ਤਬੈ ਪੁਨਿ ਦੇਖਨ ਕੇ ਰਸ ਮੈ ਅਨੁਰਾਗਿਯੋ ॥

kubajaa ko suvaar kai kaaj tabai pun dekhan ke ras mai anuraagiyo |

Nachdem Krishna die Aufgabe von Kubja erfüllt hatte, war er ganz vertieft in die Besichtigung der Stadt.

ਧਾਇ ਗਯੋ ਤਿਹ ਠਉਰ ਬਿਖੈ ਧਨੁ ਸੁੰਦਰ ਕੋ ਸੋ ਦੇਖਨ ਲਾਗਿਯੋ ॥

dhaae gayo tih tthaur bikhai dhan sundar ko so dekhan laagiyo |

Der Ort, an dem die Frauen standen, er ging dorthin, um sie zu sehen

ਭ੍ਰਿਤਨ ਕੇ ਕਰਤੇ ਸੁ ਮਨੈ ਹਰਿ ਕੇ ਮਨ ਮੈ ਅਤਿ ਹੀ ਕੁਪਿ ਜਾਗਿਯੋ ॥

bhritan ke karate su manai har ke man mai at hee kup jaagiyo |

Die Spione des Königs verboten Krishna, aber er war voller Wut

ਗਾੜੀ ਕਸੀਸ ਦਈ ਧਨ ਕੋ ਦ੍ਰਿੜ ਕੈ ਜਿਹ ਤੇ ਨ੍ਰਿਪ ਕੋ ਧਨੁ ਭਾਗਿਯੋ ॥੮੩੨॥

gaarree kasees dee dhan ko drirr kai jih te nrip ko dhan bhaagiyo |832|

Er spannte seinen Bogen mit Kraft und das Surren des Bogens ließ die Frauen des Königs voller Angst aufwachen.832.

ਗਾੜੀ ਕਸੀਸ ਦਈ ਕੁਪਿ ਕੈ ਰੁਪਿ ਠਾਢ ਭਯੋ ਤਿਹ ਠਉਰ ਬਿਖੈ ॥

gaarree kasees dee kup kai rup tthaadt bhayo tih tthaur bikhai |

Krishna wurde wütend, verbreitete Angst und blieb an derselben Stelle stehen

ਬਰ ਸਿੰਘ ਮਨੋ ਦ੍ਰਿਗ ਕਾਢ ਕੈ ਠਾਢੋ ਹੈ ਪੇਖੈ ਜੋਊ ਗਿਰੈ ਭੂਮਿ ਬਿਖੈ ॥

bar singh mano drig kaadt kai tthaadto hai pekhai joaoo girai bhoom bikhai |

Er stand da wie ein Löwe und riss vor Zorn die Augen auf. Wer ihn sah, fiel zu Boden.

ਦੇਖਤ ਹੀ ਡਰਪਿਯੋ ਮਘਵਾ ਡਰਪਿਯੋ ਬ੍ਰਹਮਾ ਜੋਊ ਲੇਖ ਲਿਖੈ ॥

dekhat hee ddarapiyo maghavaa ddarapiyo brahamaa joaoo lekh likhai |

Als Brahma und Indra diese Szene sahen, waren sie voller Furcht.

ਧਨੁ ਕੇ ਟੁਕਰੇ ਸੰਗ ਜੋਧਨ ਮਾਰਤ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਅਤਿ ਹੀ ਸੁ ਤਿਖੈ ॥੮੩੩॥

dhan ke ttukare sang jodhan maarat sayaam kahai at hee su tikhai |833|

Krishna zerbrach seinen Bogen und begann mit seinen scharfen Spitzen zu töten.833.

ਕਬਿਯੋ ਬਾਚ ਦੋਹਰਾ ॥

kabiyo baach doharaa |

Rede des Dichters: DOHRA

ਧਨੁਖ ਤੇਜ ਮੈ ਬਰਨਿਓ ਕ੍ਰਿਸਨ ਕਥਾ ਕੇ ਕਾਜ ॥

dhanukh tej mai baranio krisan kathaa ke kaaj |

Für die Geschichte von Krishna habe ich die Stärke des Bogens erwähnt

ਅਤਿ ਹੀ ਚੂਕ ਮੋ ਤੇ ਭਈ ਛਿਮੀਯੈ ਸੋ ਮਹਾਰਾਜ ॥੮੩੪॥

at hee chook mo te bhee chhimeeyai so mahaaraaj |834|

O Herr! Ich habe einen großen und äußersten Fehler begangen, vergib mir dies.834.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

SCHÖNHEIT

ਧਨੁ ਕੋ ਟੁਕਰਾ ਕਰਿ ਲੈ ਹਰਿ ਜੀ ਬਰ ਬੀਰਨ ਕੋ ਸੋਊ ਮਾਰਨ ਲਾਗਿਯੋ ॥

dhan ko ttukaraa kar lai har jee bar beeran ko soaoo maaran laagiyo |

Krishna nahm den Bogen in die Hand und begann dort die großen Helden zu töten

ਧਾਇ ਪਰੇ ਨ੍ਰਿਪ ਬੀਰ ਤਬੈ ਤਿਨ ਕੇ ਮਨ ਮੈ ਅਤਿ ਹੀ ਕੁਪਿ ਜਾਗਿਯੋ ॥

dhaae pare nrip beer tabai tin ke man mai at hee kup jaagiyo |

Dort fielen auch diese Helden in großer Wut über Krishna her

ਫੇਰਿ ਲਗਿਯੋ ਤਿਨ ਕੋ ਹਰਿ ਮਾਰਨ ਜੁਧਹ ਕੇ ਰਸ ਮੋ ਅਨੁਰਾਗਿਯੋ ॥

fer lagiyo tin ko har maaran judhah ke ras mo anuraagiyo |

Krishna war auch in den Kampf vertieft und begann sie zu töten

ਸੋਰ ਭਯੋ ਅਤਿ ਠਉਰ ਤਹਾ ਸੁਨ ਕੈ ਜਿਹ ਕੋ ਸਿਵ ਜੂ ਉਠਿ ਭਾਗਿਯੋ ॥੮੩੫॥

sor bhayo at tthaur tahaa sun kai jih ko siv joo utth bhaagiyo |835|

Dort herrschte ein so großer Lärm, dass sogar Shiva aufsprang und floh, als er ihn hörte. 835.

ਕਬਿਤੁ ॥

kabit |

KABIT

ਤੀਨੋ ਲੋਕ ਪਤਿ ਅਤਿ ਜੁਧੁ ਕਰਿ ਕੋਪਿ ਭਰੇ ਤਊਨੇ ਠਉਰ ਜਹਾ ਬਰਬੀਰ ਅਤਿ ਸ੍ਵੈ ਰਹੇ ॥

teeno lok pat at judh kar kop bhare taoone tthaur jahaa barabeer at svai rahe |

Wo große Krieger fest stehen, kämpft Krishna mit großer Wut.

ਐਸੇ ਬੀਰ ਗਿਰੇ ਜੈਸੇ ਬਾਢੀ ਕੇ ਕਟੇ ਤੇ ਰੂਖ ਗਿਰੇ ਬਿਸੰਭਾਰੁ ਅਸਿ ਹਾਥਨ ਨਹੀ ਗਹੇ ॥

aaise beer gire jaise baadtee ke katte te rookh gire bisanbhaar as haathan nahee gahe |

Die Krieger fallen wie die Bäume, die der Zimmermann fällt

ਅਤਿ ਹੀ ਤਰੰਗਨੀ ਉਠੀ ਹੈ ਤਹਾ ਜੋਧਨ ਤੈ ਸੀਸ ਸਮ ਬਟੇ ਅਸਿ ਨਕ੍ਰ ਭਾਤਿ ਹ੍ਵੈ ਬਹੇ ॥

at hee taranganee utthee hai tahaa jodhan tai sees sam batte as nakr bhaat hvai bahe |

Es gibt eine Flut von Kriegern und die Köpfe und Schwerter fließen das Blut

ਗੋਰੇ ਪੈ ਬਰਦ ਚੜਿ ਆਇ ਥੇ ਬਰਦ ਪਤਿ ਗੋਰੀ ਗਉਰਾ ਗੋਰੇ ਰੁਦ੍ਰ ਰਾਤੇ ਰਾਤੇ ਹ੍ਵੈ ਰਹੇ ॥੮੩੬॥

gore pai barad charr aae the barad pat goree gauraa gore rudr raate raate hvai rahe |836|

Shiva und Gauri waren auf dem weißen Stier geritten, hier waren sie jedoch rot gefärbt. 836.

ਕ੍ਰੋਧ ਭਰੇ ਕਾਨ੍ਰਹ ਬਲਭਦ੍ਰ ਜੂ ਨੈ ਕੀਨੋ ਰਨ ਭਾਗ ਗਏ ਭਟ ਨ ਸੁਭਟ ਠਾਢ ਕੁਇ ਰਹਿਯੋ ॥

krodh bhare kaanrah balabhadr joo nai keeno ran bhaag ge bhatt na subhatt tthaadt kue rahiyo |

Krishna und Balram kämpften in großer Wut, was alle Krieger dazu veranlasste, zu fliehen

ਐਸੇ ਝੂਮਿ ਪਰੇ ਬੀਰ ਮਾਰੇ ਧਨ ਟੂਕਨ ਕੇ ਮਾਨੋ ਕੰਸ ਰਾਜਾ ਜੂ ਕੋ ਸਾਰੋ ਦਲੁ ਸ੍ਵੈ ਰਹਿਯੋ ॥

aaise jhoom pare beer maare dhan ttookan ke maano kans raajaa joo ko saaro dal svai rahiyo |

Die Krieger fielen, als sie von den Splittern des Bogens getroffen wurden, und es schien, als sei die ganze Armee von König Kansa zu Boden gefallen.

ਕੇਤੇ ਉਠਿ ਭਾਗੇ ਕੇਤੇ ਜੁਧ ਹੀ ਕੋ ਫੇਰਿ ਲਾਗੇ ਸੋਊ ਸਮ ਬਨ ਹਰ ਹਰਿ ਤਾਤੋ ਹ੍ਵੈ ਕਹਿਯੋ ॥

kete utth bhaage kete judh hee ko fer laage soaoo sam ban har har taato hvai kahiyo |

Viele Krieger standen auf und rannten davon, und viele waren wieder in den Kampf vertieft.

ਗਜਨ ਕੇ ਸੁੰਡਨ ਤੇ ਐਸੇ ਛੀਟੈ ਛੂਟੀ ਜਾ ਤੇ ਅੰਬਰ ਅਨੂਪ ਲਾਲ ਛੀਟ ਛਬਿ ਹ੍ਵੈ ਰਹਿਯੋ ॥੮੩੭॥

gajan ke sunddan te aaise chheettai chhoottee jaa te anbar anoop laal chheett chhab hvai rahiyo |837|

Auch der Herr Krishna begann vor Zorn zu brennen wie das heiße Wasser im Wald, Blut spritzte aus den Rüsseln der Elefanten und der ganze Himmel sah rötlich aus wie die roten Spritzer.837