ஸ்ரீ தசம் கிரந்த்

பக்கம் - 379

ਹਰਿ ਆਵਤ ਅਗ੍ਰ ਮਿਲੀ ਕੁਬਿਜਾ ਹਰਿ ਕੋ ਤਿਨਿ ਸੁੰਦਰ ਰੂਪ ਨਿਹਾਰਿਯੋ ॥

har aavat agr milee kubijaa har ko tin sundar roop nihaariyo |

வரும் நேரத்தில், கிருஷ்ணர் எதிரில் நின்றிருந்த குப்ஜாவை சந்தித்தார்

ਗੰਧ ਲਏ ਨ੍ਰਿਪ ਲਾਵਨ ਕੋ ਸੁ ਲਗਾਊ ਹਉ ਯਾ ਮਨ ਬੀਚ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥

gandh le nrip laavan ko su lagaaoo hau yaa man beech bichaariyo |

கிருஷ்ணரின் வசீகரமான உருவத்தைக் கண்ட குப்ஜா, மன்னருக்குத் தைலம் எடுத்துச் சென்று கொண்டிருந்தாள், அந்தத் தைலத்தை க வின் உடலில் பூச வாய்ப்பு கிடைத்தால் மிகவும் நல்லது என்று மனதுக்குள் நினைத்துக் கொண்டாள்.

ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਖੀ ਹਰਿ ਸੰਗ ਲਗੀ ਹਮਰੇ ਤਬ ਹੀ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥

preet lakhee har sang lagee hamare tab hee ih bhaat uchaariyo |

அவளது காதலை கிருஷ்ணா காட்சிப்படுத்தியபோது, அவனே சொன்னான், கொண்டு வந்து எனக்குப் பொருத்து

ਲ੍ਯਾਵਹੁ ਲਾਵਹੁ ਰੀ ਹਮ ਕੋ ਕਬਿ ਨੈ ਜਸੁ ਤਾ ਛਬਿ ਕੋ ਇਮ ਸਾਰਿਯੋ ॥੮੨੮॥

layaavahu laavahu ree ham ko kab nai jas taa chhab ko im saariyo |828|

அந்தக் காட்சியைக் கவிஞர் விவரித்துள்ளார்.828.

ਜਦੁਰਾਇ ਕੋ ਆਇਸੁ ਮਾਨ ਤ੍ਰੀਯਾ ਨ੍ਰਿਪ ਕੋ ਇਹ ਚੰਦਨ ਦੇਹ ਲਗਾਯੋ ॥

jaduraae ko aaeis maan treeyaa nrip ko ih chandan deh lagaayo |

யாதவ மன்னனின் வார்த்தைகளுக்குக் கீழ்ப்படிந்த அந்தப் பெண், அந்தத் தைலத்தை அவன் உடலில் பூசினாள்

ਸ੍ਯਾਮ ਕੋ ਰੂਪੁ ਨਿਹਾਰਤ ਹੀ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਮਨੈ ਅਤਿ ਹੀ ਸੁਖੁ ਪਾਯੋ ॥

sayaam ko roop nihaarat hee kab sayaam manai at hee sukh paayo |

கிருஷ்ணரின் அழகைக் கண்டு கவிஞர் ஷ்யாம் அதீத மகிழ்ச்சி அடைந்தார்

ਜਾ ਕੋ ਨ ਅੰਤ ਲਖਿਯੋ ਬ੍ਰਹਮਾ ਕਰਿ ਕੈ ਮਨਿ ਪ੍ਰੇਮ ਕਈ ਦਿਨ ਗਾਯੋ ॥

jaa ko na ant lakhiyo brahamaa kar kai man prem kee din gaayo |

அவர் அதே இறைவன், அவரைப் புகழ்ந்த பிரம்மாவால் கூட அவரது மர்மத்தை அறிய முடியவில்லை

ਭਾਗ ਬਡੋ ਇਹ ਮਾਲਿਨ ਕੇ ਹਰਿ ਕੇ ਤਨ ਕੋ ਜਿਨਿ ਹਾਥ ਛੁਹਾਯੋ ॥੮੨੯॥

bhaag baddo ih maalin ke har ke tan ko jin haath chhuhaayo |829|

இந்த வேலைக்காரன் மிகவும் அதிர்ஷ்டசாலி, அவள் கிருஷ்ணரின் உடலைத் தன் கைகளால் தொட்டுவிட்டாள்.829.

ਹਰਿ ਏਕ ਧਰਿਯੋ ਪਗ ਪਾਇਨ ਪੈ ਅਰੁ ਹਾਥ ਸੋ ਹਾਥ ਗਹਿਯੋ ਕੁਬਜਾ ਕੋ ॥

har ek dhariyo pag paaein pai ar haath so haath gahiyo kubajaa ko |

கிருஷ்ணன் குப்ஜாவின் காலில் கால் வைத்து அவள் கையை அவன் கையில் பிடித்தான்

ਸੀਧੀ ਕਰੀ ਕੁਬਰੀ ਤੇ ਸੋਊ ਇਤਨੋ ਬਲੁ ਹੈ ਜਗ ਮੈ ਕਹੁ ਕਾ ਕੋ ॥

seedhee karee kubaree te soaoo itano bal hai jag mai kahu kaa ko |

அவர் அந்த கூம்பு முதுகில் நேராக்கினார், இதைச் செய்யும் சக்தி உலகில் வேறு யாருக்கும் இல்லை

ਜਾਹਿ ਮਰਿਯੋ ਬਕ ਬੀਰ ਅਬੈ ਕਰਿ ਹੈ ਬਧ ਸੋ ਪਤਿ ਪੈ ਮਥੁਰਾ ਕੋ ॥

jaeh mariyo bak beer abai kar hai badh so pat pai mathuraa ko |

பகாசுரனைக் கொன்றவன் இனி மதுராவின் அரசனான கன்சனைக் கொல்வான்

ਭਾਗ ਬਡੇ ਇਹ ਕੇ ਜਿਹ ਕੋ ਉਪਚਾਰ ਕਰਿਯੋ ਹਰਿ ਬੈਦ ਹ੍ਵੈ ਤਾ ਕੋ ॥੮੩੦॥

bhaag badde ih ke jih ko upachaar kariyo har baid hvai taa ko |830|

இறைவனாலேயே மருத்துவராகக் கருதப்பட்ட இந்தத் துள்ளிக் குதித்தவரின் தலைவிதி பாராட்டத்தக்கது.830.

ਪ੍ਰਤਿ ਉਤਰ ਬਾਚ ॥

prat utar baach |

பதில் பேச்சு:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਪ੍ਰਭ ਧਾਮਿ ਅਬੈ ਚਲੀਯੈ ਹਮਰੇ ਇਹ ਭਾਤ ਕਹਿਯੋ ਕੁਬਜਾ ਹਰਿ ਸੋ ॥

prabh dhaam abai chaleeyai hamare ih bhaat kahiyo kubajaa har so |

குப்ஜா ஸ்ரீ கிருஷ்ணனிடம், ஆண்டவரே! இப்ப என் வீட்டுக்குப் போவோம்.

ਅਤਿ ਹੀ ਮੁਖੁ ਦੇਖ ਕੈ ਰੀਝ ਰਹੀ ਸੁ ਕਹਿਯੋ ਨ੍ਰਿਪ ਕੇ ਬਿਨ ਹੀ ਡਰ ਸੋ ॥

at hee mukh dekh kai reejh rahee su kahiyo nrip ke bin hee ddar so |

குப்ஜா இறைவனை தன்னுடன் தன் வீட்டிற்கு செல்லும்படி கேட்டாள், அவள் கிருஷ்ணரின் முகத்தைப் பார்த்து மயங்கினாள், ஆனால் அவள் மன்னனுக்கும் பயந்தாள்.

ਹਰਿ ਜਾਨ੍ਯੋ ਕਿ ਮੋ ਮੈ ਰਹੀ ਬਸ ਹ੍ਵੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਕਹਿਯੋ ਤਿਹ ਸੋ ਛਰ ਸੋ ॥

har jaanayo ki mo mai rahee bas hvai ih bhaat kahiyo tih so chhar so |

ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் (அது) என் (காதல்) தங்குமிடமாகிவிட்டது என்பதை உணர்ந்து, அவளிடம் தந்திரமாகச் சொன்னார்-

ਕਰਿਹੌ ਤੁਮਰੋ ਸੁ ਮਨੋਰਥ ਪੂਰਨ ਕੰਸ ਕੋ ਕੈ ਬਧ ਹਉ ਬਰ ਸੋ ॥੮੩੧॥

karihau tumaro su manorath pooran kans ko kai badh hau bar so |831|

கிருஷ்ணன் தன்னைப் பார்த்ததில் அவள் மயங்கிவிட்டாள் என்று நினைத்தான், ஆனால் அவளை மாயையில் வைத்துக்கொண்டு, பகவான் (கிருஷ்ணன்), "கஞ்சனைக் கொன்ற பிறகு, உன் ஆசையை நிறைவேற்றுவேன்" என்றார்.831.

ਕੁਬਜਾ ਕੋ ਸੁਵਾਰ ਕੈ ਕਾਜ ਤਬੈ ਪੁਨਿ ਦੇਖਨ ਕੇ ਰਸ ਮੈ ਅਨੁਰਾਗਿਯੋ ॥

kubajaa ko suvaar kai kaaj tabai pun dekhan ke ras mai anuraagiyo |

குப்ஜாவின் பணியை முடித்த பிறகு, கிருஷ்ணர் நகரத்தைப் பார்ப்பதில் ஆழ்ந்தார்

ਧਾਇ ਗਯੋ ਤਿਹ ਠਉਰ ਬਿਖੈ ਧਨੁ ਸੁੰਦਰ ਕੋ ਸੋ ਦੇਖਨ ਲਾਗਿਯੋ ॥

dhaae gayo tih tthaur bikhai dhan sundar ko so dekhan laagiyo |

பெண்கள் நின்றிருந்த இடம், அவர்களைப் பார்க்க அங்கு சென்றார்

ਭ੍ਰਿਤਨ ਕੇ ਕਰਤੇ ਸੁ ਮਨੈ ਹਰਿ ਕੇ ਮਨ ਮੈ ਅਤਿ ਹੀ ਕੁਪਿ ਜਾਗਿਯੋ ॥

bhritan ke karate su manai har ke man mai at hee kup jaagiyo |

மன்னனின் ஒற்றர்கள் கிருஷ்ணனைத் தடை செய்தனர், ஆனால் அவர் கோபத்தால் நிறைந்தார்

ਗਾੜੀ ਕਸੀਸ ਦਈ ਧਨ ਕੋ ਦ੍ਰਿੜ ਕੈ ਜਿਹ ਤੇ ਨ੍ਰਿਪ ਕੋ ਧਨੁ ਭਾਗਿਯੋ ॥੮੩੨॥

gaarree kasees dee dhan ko drirr kai jih te nrip ko dhan bhaagiyo |832|

அவன் தன் வில்லைப் பலமாக இழுத்து அதன் வளைவால் அரசனின் பெண்கள் அச்சத்துடன் எழுந்தனர்.832.

ਗਾੜੀ ਕਸੀਸ ਦਈ ਕੁਪਿ ਕੈ ਰੁਪਿ ਠਾਢ ਭਯੋ ਤਿਹ ਠਉਰ ਬਿਖੈ ॥

gaarree kasees dee kup kai rup tthaadt bhayo tih tthaur bikhai |

ஆத்திரமடைந்த கிருஷ்ணர் பயத்தை உருவாக்கி அதே இடத்தில் நின்றார்

ਬਰ ਸਿੰਘ ਮਨੋ ਦ੍ਰਿਗ ਕਾਢ ਕੈ ਠਾਢੋ ਹੈ ਪੇਖੈ ਜੋਊ ਗਿਰੈ ਭੂਮਿ ਬਿਖੈ ॥

bar singh mano drig kaadt kai tthaadto hai pekhai joaoo girai bhoom bikhai |

அவர் கோபத்தில் கண்களை விரித்துக்கொண்டு சிங்கம் போல் நின்று கொண்டிருந்தார், அவரைக் கண்டவர் தரையில் விழுந்தார்.

ਦੇਖਤ ਹੀ ਡਰਪਿਯੋ ਮਘਵਾ ਡਰਪਿਯੋ ਬ੍ਰਹਮਾ ਜੋਊ ਲੇਖ ਲਿਖੈ ॥

dekhat hee ddarapiyo maghavaa ddarapiyo brahamaa joaoo lekh likhai |

இந்தக் காட்சியைக் கண்டு பிரம்மாவும், இந்திரனும் பயந்தனர்

ਧਨੁ ਕੇ ਟੁਕਰੇ ਸੰਗ ਜੋਧਨ ਮਾਰਤ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਅਤਿ ਹੀ ਸੁ ਤਿਖੈ ॥੮੩੩॥

dhan ke ttukare sang jodhan maarat sayaam kahai at hee su tikhai |833|

வில்லை உடைத்து, கிருஷ்ணர் அதன் கூரிய துணுக்குகளால் கொல்லத் தொடங்கினார்.833.

ਕਬਿਯੋ ਬਾਚ ਦੋਹਰਾ ॥

kabiyo baach doharaa |

கவிஞரின் பேச்சு: டோஹ்ரா

ਧਨੁਖ ਤੇਜ ਮੈ ਬਰਨਿਓ ਕ੍ਰਿਸਨ ਕਥਾ ਕੇ ਕਾਜ ॥

dhanukh tej mai baranio krisan kathaa ke kaaj |

கிருஷ்ணரின் கதைக்காக, வில்லின் வலிமையைக் குறிப்பிட்டேன்

ਅਤਿ ਹੀ ਚੂਕ ਮੋ ਤੇ ਭਈ ਛਿਮੀਯੈ ਸੋ ਮਹਾਰਾਜ ॥੮੩੪॥

at hee chook mo te bhee chhimeeyai so mahaaraaj |834|

ஆண்டவரே! நான் மிகவும் தவறு செய்துள்ளேன், இதற்காக என்னை மன்னியுங்கள்.834.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਧਨੁ ਕੋ ਟੁਕਰਾ ਕਰਿ ਲੈ ਹਰਿ ਜੀ ਬਰ ਬੀਰਨ ਕੋ ਸੋਊ ਮਾਰਨ ਲਾਗਿਯੋ ॥

dhan ko ttukaraa kar lai har jee bar beeran ko soaoo maaran laagiyo |

கிருஷ்ணன் தன் கையில் இருந்த வில்லின் துண்டை எடுத்துக்கொண்டு, அங்கே பெரியவர்களைக் கொல்லத் தொடங்கினான்

ਧਾਇ ਪਰੇ ਨ੍ਰਿਪ ਬੀਰ ਤਬੈ ਤਿਨ ਕੇ ਮਨ ਮੈ ਅਤਿ ਹੀ ਕੁਪਿ ਜਾਗਿਯੋ ॥

dhaae pare nrip beer tabai tin ke man mai at hee kup jaagiyo |

அங்கே அந்த நாயகர்களும் மிகுந்த கோபத்தில் கிருஷ்ணர் மீது விழுந்தனர்

ਫੇਰਿ ਲਗਿਯੋ ਤਿਨ ਕੋ ਹਰਿ ਮਾਰਨ ਜੁਧਹ ਕੇ ਰਸ ਮੋ ਅਨੁਰਾਗਿਯੋ ॥

fer lagiyo tin ko har maaran judhah ke ras mo anuraagiyo |

கிருஷ்ணனும் போரில் மூழ்கி அவர்களைக் கொல்லத் தொடங்கினான்

ਸੋਰ ਭਯੋ ਅਤਿ ਠਉਰ ਤਹਾ ਸੁਨ ਕੈ ਜਿਹ ਕੋ ਸਿਵ ਜੂ ਉਠਿ ਭਾਗਿਯੋ ॥੮੩੫॥

sor bhayo at tthaur tahaa sun kai jih ko siv joo utth bhaagiyo |835|

அங்கே ஒரு பெரிய சத்தம் கேட்டது, அதைக்கேட்ட சிவனும் எழுந்து ஓடிவிட்டார்.835.

ਕਬਿਤੁ ॥

kabit |

கேபிட்

ਤੀਨੋ ਲੋਕ ਪਤਿ ਅਤਿ ਜੁਧੁ ਕਰਿ ਕੋਪਿ ਭਰੇ ਤਊਨੇ ਠਉਰ ਜਹਾ ਬਰਬੀਰ ਅਤਿ ਸ੍ਵੈ ਰਹੇ ॥

teeno lok pat at judh kar kop bhare taoone tthaur jahaa barabeer at svai rahe |

பெரிய வீரர்கள் உறுதியாக நிற்கும் இடத்தில், கிருஷ்ணர் மிகுந்த கோபத்துடன் போரிடுகிறார்

ਐਸੇ ਬੀਰ ਗਿਰੇ ਜੈਸੇ ਬਾਢੀ ਕੇ ਕਟੇ ਤੇ ਰੂਖ ਗਿਰੇ ਬਿਸੰਭਾਰੁ ਅਸਿ ਹਾਥਨ ਨਹੀ ਗਹੇ ॥

aaise beer gire jaise baadtee ke katte te rookh gire bisanbhaar as haathan nahee gahe |

தச்சனால் வெட்டப்படும் மரங்களைப் போல வீரர்கள் வீழ்ந்து கொண்டிருக்கிறார்கள்

ਅਤਿ ਹੀ ਤਰੰਗਨੀ ਉਠੀ ਹੈ ਤਹਾ ਜੋਧਨ ਤੈ ਸੀਸ ਸਮ ਬਟੇ ਅਸਿ ਨਕ੍ਰ ਭਾਤਿ ਹ੍ਵੈ ਬਹੇ ॥

at hee taranganee utthee hai tahaa jodhan tai sees sam batte as nakr bhaat hvai bahe |

போர்வீரர்களின் வெள்ளம் மற்றும் தலைகள் மற்றும் வாள்கள் இரத்தம் பாய்கின்றன

ਗੋਰੇ ਪੈ ਬਰਦ ਚੜਿ ਆਇ ਥੇ ਬਰਦ ਪਤਿ ਗੋਰੀ ਗਉਰਾ ਗੋਰੇ ਰੁਦ੍ਰ ਰਾਤੇ ਰਾਤੇ ਹ੍ਵੈ ਰਹੇ ॥੮੩੬॥

gore pai barad charr aae the barad pat goree gauraa gore rudr raate raate hvai rahe |836|

சிவனும் கௌரியும் வெள்ளைக் காளையின் மீது ஏறி வந்திருந்தனர், ஆனால் இங்கே அவர்கள் சிவப்பு நிறத்தில் சாயம் பூசப்பட்டிருந்தனர்.836.

ਕ੍ਰੋਧ ਭਰੇ ਕਾਨ੍ਰਹ ਬਲਭਦ੍ਰ ਜੂ ਨੈ ਕੀਨੋ ਰਨ ਭਾਗ ਗਏ ਭਟ ਨ ਸੁਭਟ ਠਾਢ ਕੁਇ ਰਹਿਯੋ ॥

krodh bhare kaanrah balabhadr joo nai keeno ran bhaag ge bhatt na subhatt tthaadt kue rahiyo |

கிருஷ்ணனும் பல்ராமும் பெரும் கோபத்துடன் சண்டையிட்டனர், இதனால் அனைத்து வீரர்களும் ஓடினார்கள்

ਐਸੇ ਝੂਮਿ ਪਰੇ ਬੀਰ ਮਾਰੇ ਧਨ ਟੂਕਨ ਕੇ ਮਾਨੋ ਕੰਸ ਰਾਜਾ ਜੂ ਕੋ ਸਾਰੋ ਦਲੁ ਸ੍ਵੈ ਰਹਿਯੋ ॥

aaise jhoom pare beer maare dhan ttookan ke maano kans raajaa joo ko saaro dal svai rahiyo |

போர்வீரர்கள் வில்லின் துணுக்குகளால் தாக்கப்பட்டனர் மற்றும் கன்ச மன்னனின் முழு இராணுவமும் பூமியில் விழுந்தது போல் தோன்றியது.

ਕੇਤੇ ਉਠਿ ਭਾਗੇ ਕੇਤੇ ਜੁਧ ਹੀ ਕੋ ਫੇਰਿ ਲਾਗੇ ਸੋਊ ਸਮ ਬਨ ਹਰ ਹਰਿ ਤਾਤੋ ਹ੍ਵੈ ਕਹਿਯੋ ॥

kete utth bhaage kete judh hee ko fer laage soaoo sam ban har har taato hvai kahiyo |

பல வீரர்கள் எழுந்து ஓடினர், பலர் மீண்டும் சண்டையில் மூழ்கினர்

ਗਜਨ ਕੇ ਸੁੰਡਨ ਤੇ ਐਸੇ ਛੀਟੈ ਛੂਟੀ ਜਾ ਤੇ ਅੰਬਰ ਅਨੂਪ ਲਾਲ ਛੀਟ ਛਬਿ ਹ੍ਵੈ ਰਹਿਯੋ ॥੮੩੭॥

gajan ke sunddan te aaise chheettai chhoottee jaa te anbar anoop laal chheett chhab hvai rahiyo |837|

கிருஷ்ண பரமாத்மாவும் காட்டில் வெந்நீரைப் போல கோபத்தால் எரியத் தொடங்கினார், யானைகளின் தும்பிக்கையிலிருந்து இரத்தம் தெறிக்கிறது, வானமெல்லாம் செந்நிறம் போல் சிவந்திருக்கிறது.837