ஸ்ரீ தசம் கிரந்த்

பக்கம் - 305

ਸੰਗ ਸਖਾ ਲੈ ਕਪਿ ਸਭੈ ਆਏ ਸੈਨ ਬਨਾਇ ॥੧੪੦॥

sang sakhaa lai kap sabhai aae sain banaae |140|

கிருஷ்ணன் கோபத்துடன் வீட்டை விட்டு வெளியே சென்று, கோப குழந்தைகளையும் குரங்குகளையும் தன்னுடன் அழைத்துக் கொண்டு, ஒரு படையை உருவாக்கிவிட்டுத் திரும்பினான்.140.

ਪਾਥਰ ਕੋ ਗਹਿ ਕੈ ਕਰੈ ਦੀਨੋ ਮਟੁ ਸੁ ਭਗਾਇ ॥

paathar ko geh kai karai deeno matt su bhagaae |

அனைவரும் பால் குடங்களை கல்லெறிந்து உடைத்து நாலாபுறமும் பால் வடிந்தது.

ਖੀਰ ਦਸੋ ਦਿਸ ਬਹਿ ਚਲਿਯੋ ਅਉ ਪੀਨੋ ਹਰਿ ਧਾਇ ॥੧੪੧॥

kheer daso dis beh chaliyo aau peeno har dhaae |141|

கிருஷ்ணனும் அவனது கூட்டாளிகளும் பாலைக் குடித்தார்கள்.141.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਸੈਨ ਬਨਾਇ ਭਲੋ ਹਰਿ ਜੀ ਜਸੁਦਾ ਦਧਿ ਕੋ ਮਿਲਿ ਲੂਟਨ ਲਾਏ ॥

sain banaae bhalo har jee jasudaa dadh ko mil loottan laae |

இப்படி ஒரு படையை உருவாக்கி, கிருஷ்ணன் யசோதையின் பாலை கொள்ளையடிக்க ஆரம்பித்தான்

ਹਾਥਨ ਮੈ ਗਹਿ ਕੈ ਸਭ ਬਾਸਨ ਕੈ ਬਲ ਕੋ ਚਹੂੰ ਓਰਿ ਬਗਾਏ ॥

haathan mai geh kai sabh baasan kai bal ko chahoon or bagaae |

கைகளில் இருந்த பாத்திரங்களைப் பிடித்து, அங்கும் இங்கும் வீசத் தொடங்கினர்

ਫੂਟ ਗਏ ਵਹ ਫੈਲ ਪਰਿਓ ਦਧਿ ਭਾਵ ਇਹੈ ਕਬਿ ਕੇ ਮਨਿ ਆਏ ॥

foott ge vah fail pario dadh bhaav ihai kab ke man aae |

(இதன் மூலம்) பானைகள் வெடித்து, தயிர் (அவற்றில்) சிந்தியது. அதன் பொருள் கவிஞரின் மனதிற்கு வந்தது (inj).

ਕੰਸ ਕੋ ਮੀਝ ਨਿਕਾਰਨ ਕੋ ਅਗੂਆ ਜਨੁ ਆਗਮ ਕਾਨ੍ਰਹ ਜਨਾਏ ॥੧੪੨॥

kans ko meejh nikaaran ko agooaa jan aagam kaanrah janaae |142|

பாலும் தயிரும் அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக விரிந்து கிடப்பதைக் கண்டு, விரிந்த மண்டையிலிருந்து மஜ்ஜை வெடித்துச் சிதறியதற்கு, பால் பரவுவது முன்னறிவிப்பு என்ற எண்ணம் கவிஞரின் மனதில் தோன்றியிருக்கிறது.142.

ਫੋਰ ਦਏ ਤਿਨ ਜੋ ਸਭ ਬਾਸਨ ਕ੍ਰੋਧ ਭਰੀ ਜਸੁਦਾ ਤਬ ਧਾਈ ॥

for de tin jo sabh baasan krodh bharee jasudaa tab dhaaee |

அனைத்து பாத்திரங்களும் கிருஷ்ணரால் உடைக்கப்பட்டபோது, யசோதை ஆத்திரத்துடன் ஓடினாள்

ਫਾਧਿ ਚੜੇ ਕਪਿ ਰੂਖਨ ਰੂਖਨ ਗ੍ਵਾਰਨ ਗ੍ਵਾਰਨ ਸੈਨ ਭਗਾਈ ॥

faadh charre kap rookhan rookhan gvaaran gvaaran sain bhagaaee |

குரங்குகள் மரங்களில் ஏறிச் சென்றன, கோப குழந்தைகளின் படை கிருஷ்ணரின் அடையாளங்களால் ஓடியது

ਦਉਰਤ ਦਉਰਿ ਤਬੈ ਹਰਿ ਜੀ ਬਸੁਧਾ ਪਰਿ ਆਪਨੀ ਮਾਤ ਹਰਾਈ ॥

daurat daur tabai har jee basudhaa par aapanee maat haraaee |

கிருஷ்ணன் ஓடிக்கொண்டே இருந்தான், அவனுடைய அம்மா சோர்ந்து போயிருந்தாள்

ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਫਿਰ ਕੈ ਬ੍ਰਿਜ ਕੈ ਪਤਿ ਊਖਲ ਸੋ ਫੁਨਿ ਦੇਹਿ ਬੰਧਾਈ ॥੧੪੩॥

sayaam kahai fir kai brij kai pat aookhal so fun dehi bandhaaee |143|

கிருஷ்ணன் பிடிபட்டபோது, பிரஜாவின் இறைவன் உகாலால் (பெரிய மர சாந்து) கட்டப்பட்டான் என்று கவிஞர் ஷியாம் கூறுகிறார்.143.

ਦਉਰਿ ਗਹੇ ਹਰਿ ਜੀ ਜਸੁਦਾ ਜਬ ਬਾਧਿ ਰਹੀ ਰਸੀਆ ਨਹੀ ਮਾਵੈ ॥

daur gahe har jee jasudaa jab baadh rahee raseea nahee maavai |

யசோதா கிருஷ்ணனைப் பிடிக்க ஓடி வந்து கால்விரலால் அடித்தபோது, அவர் அழத் தொடங்கினார்

ਕੈ ਇਕਠੀ ਬ੍ਰਿਜ ਕੀ ਰਸੀਆ ਸਭ ਜੋਰਿ ਰਹੀ ਕਛੁ ਥਾਹਿ ਨ ਪਾਵੈ ॥

kai ikatthee brij kee raseea sabh jor rahee kachh thaeh na paavai |

தாய் பிரஜாவின் ரோஜாக்களை ஒன்று சேர்த்தாள், ஆனால் கிருஷ்ணனைக் கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை

ਫੇਰਿ ਬੰਧਾਇ ਭਏ ਬ੍ਰਿਜ ਕੇ ਪਤਿ ਊਖਲ ਸੋ ਧਰਿ ਊਪਰ ਧਾਵੈ ॥

fer bandhaae bhe brij ke pat aookhal so dhar aoopar dhaavai |

இறுதியில், அவர் உகலால் கட்டப்பட்டு பூமியில் உருளத் தொடங்கினார்

ਸਾਧ ਉਧਾਰਨ ਕੋ ਜੁਮਲਾਰਜੁਨ ਤਾਹਿਾਂ ਨਿਮਿਤ ਕਿਧੋ ਵਹ ਜਾਵੈ ॥੧੪੪॥

saadh udhaaran ko jumalaarajun taahiaan nimit kidho vah jaavai |144|

இது யம்லாஜுனனின் இரட்சிப்புக்காக மட்டுமே செய்யப்படுகிறது.144.

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

டோஹ்ரா

ਘੀਸਤਿ ਘੀਸਤਿ ਉਖਲਹਿ ਕਾਨ੍ਰਹ ਉਧਾਰਤ ਸਾਧ ॥

gheesat gheesat ukhaleh kaanrah udhaarat saadh |

பகவான் கிருஷ்ணர் (நல் மற்றும் கூவர் எனப் பெயரிடப்பட்ட இருவர்) உகலை இழுத்துச் செல்லும் போது சாதுக்களிடம் கடன் வாங்குகிறார்.

ਨਿਕਟਿ ਤਬੈ ਤਿਨ ਕੇ ਗਏ ਜਾਨਨਹਾਰ ਅਗਾਧ ॥੧੪੫॥

nikatt tabai tin ke ge jaananahaar agaadh |145|

உகலை தனக்குப் பின்னால் இழுத்துக்கொண்டு, கிருஷ்ணர் துறவிகளை விடுவிக்கத் தொடங்கினார், அவர், புரிந்துகொள்ள முடியாத இறைவன் அவர்கள் அருகில் சென்றார்.145.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਊਖਲ ਕਾਨ੍ਰਹ ਅਰਾਇ ਕਿਧੌ ਬਲ ਕੈ ਤਨ ਕੋ ਤਰੁ ਤੋਰ ਦਏ ਹੈ ॥

aookhal kaanrah araae kidhau bal kai tan ko tar tor de hai |

கிருஷ்ணர் உகலை மரங்களில் சிக்க வைத்து, தனது உடலின் பலத்தால் அவற்றை வேரோடு பிடுங்கினார்

ਤਉ ਨਿਕਸੇ ਤਿਨ ਤੇ ਜੁਮਲਾਰਜਨ ਕੈ ਬਿਨਤੀ ਸੁਰ ਲੋਕ ਗਏ ਹੈ ॥

tau nikase tin te jumalaarajan kai binatee sur lok ge hai |

மரத்தின் அடியில் இருந்து யம்லார்ஜுனன் தோன்றி கிருஷ்ணனை வணங்கிவிட்டு சொர்க்கத்திற்குச் சென்றான்

ਤਾ ਛਬਿ ਕੋ ਜਸੁ ਉਚ ਮਹਾ ਕਬਿ ਕੇ ਮਨ ਮੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਭਏ ਹੈ ॥

taa chhab ko jas uch mahaa kab ke man mai ih bhaat bhe hai |

அந்த நிகழ்வின் சிறப்பையும், பெரும் வெற்றியையும் கவிஞரின் மனதில் இவ்வாறு (அனுபவம்) பெற்றுள்ளது.

ਨਾਗਨ ਕੇ ਪੁਰਿ ਤੇ ਮਧੁ ਕੇ ਮਟ ਕੈ ਮਤਿ ਕੀ ਲਜੁ ਐਚ ਲਏ ਹੈ ॥੧੪੬॥

naagan ke pur te madh ke matt kai mat kee laj aaich le hai |146|

இந்தக் காட்சியின் அழகு பெரும் கவிஞரை வெகுவாகக் கவர்ந்ததால், அவர் நாகப் பகுதியிலிருந்து கீழே இழுக்கப்பட்ட தேன் குடத்தைப் பெற்றதாகத் தோன்றியது.146.

ਕਉਤਕ ਦੇਖਿ ਸਭੈ ਬ੍ਰਿਜ ਕੇ ਜਨ ਜਾਇ ਤਬੈ ਜਸੁਦਾ ਪਹਿ ਆਖੀ ॥

kautak dekh sabhai brij ke jan jaae tabai jasudaa peh aakhee |

(அந்த) கௌடகத்தைப் பார்த்து, பிரஜ்-பூமி மக்கள் அனைவரும் ஜசோதாவிடம் சென்று (முழு விஷயத்தையும்) சொன்னார்கள்.

ਤੋਰ ਦਏ ਤਨ ਕੋ ਬਲ ਕੈ ਤਰ ਭਾਤਿ ਭਲੀ ਹਰਿ ਕੀ ਸੁਭ ਸਾਖੀ ॥

tor de tan ko bal kai tar bhaat bhalee har kee subh saakhee |

இந்த அற்புதமான காட்சியைக் கண்ட பிரஜா ஜனங்கள் யசோதாவிடம் ஓடி வந்து, கிருஷ்ணர் தனது உடல் வலிமையால் மரங்களை வேரோடு பிடுங்கிவிட்டதாகக் கூறினார்கள்.

ਤਾ ਛਬਿ ਕੀ ਉਪਮਾ ਅਤਿ ਹੀ ਕਬਿ ਨੇ ਅਪੁਨੇ ਮੁਖ ਤੇ ਇਮ ਭਾਖੀ ॥

taa chhab kee upamaa at hee kab ne apune mukh te im bhaakhee |

அந்தக் காட்சியின் அதீத உருவகத்தை இப்படிச் சொல்லிக் கூறினார் கவிஞர்

ਫੇਰਿ ਕਹੀ ਭਹਰਾਇ ਤਿਤੈ ਉਡੇ ਜਿਉ ਧਰ ਤੇ ਉਡ ਜਾਤ ਹੈ ਮਾਖੀ ॥੧੪੭॥

fer kahee bhaharaae titai udde jiau dhar te udd jaat hai maakhee |147|

அந்த வெற்றிக் காட்சியை வர்ணித்து, கிருஷ்ணனைக் காண ஈயாகப் பறந்து வந்த அன்னை நிரம்பியதாகக் கவிஞர் கூறியுள்ளார்.147.

ਦੂਤਨ ਕੇ ਬਧ ਕੋ ਸਿਵ ਮੂਰਤਿ ਹੈ ਨਿਜ ਸੋ ਕਰਤਾ ਸੁਖ ਦਇਯਾ ॥

dootan ke badh ko siv moorat hai nij so karataa sukh deiyaa |

கிருஷ்ணன் அரக்கர்களைக் கொல்லும் சிவனைப் போன்றவன்

ਲੋਗਨ ਕੋ ਬਰਤਾ ਹਰਤਾ ਦੁਖ ਹੈ ਕਰਤਾ ਮੁਸਲੀਧਰ ਭਇਯਾ ॥

logan ko barataa harataa dukh hai karataa musaleedhar bheiyaa |

படைப்பவர், சுகங்களை அளிப்பவர், மக்களின் துன்பங்களை நீக்குபவர், பல்ராமின் சகோதரர்.

ਡਾਰ ਦਈ ਮਮਤਾ ਹਰਿ ਜੀ ਤਬ ਬੋਲ ਉਠੀ ਇਹ ਹੈ ਮਮ ਜਾਇਯਾ ॥

ddaar dee mamataa har jee tab bol utthee ih hai mam jaaeiyaa |

(அவர்) ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் (ஜசோதாவிடம் இரக்க உணர்வு) நீட்டினார், அவர் என் மகன் என்று சொல்லத் தொடங்கினார்.

ਖੇਲ ਬਨਾਇ ਦਯੋ ਹਮ ਕੋ ਬਿਧਿ ਜੋ ਜਨਮ੍ਯੋ ਗ੍ਰਿਹਿ ਪੂਤ ਕਨਇਯਾ ॥੧੪੮॥

khel banaae dayo ham ko bidh jo janamayo grihi poot kaneiyaa |148|

பற்றுதலின் தாக்கத்தில் இருந்த தாய், அவனைத் தன் மகன் என்று அழைத்து, கிருஷ்ணனைப் போன்ற ஒரு மகன் தன் வீட்டில் பிறந்ததே கடவுளின் விளையாட்டு என்று சொன்னாள்.148.

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕੇ ਗ੍ਰੰਥੇ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਤਰੁ ਤੋਰ ਜਮਲਾਰਜਨ ਉਧਾਰਬੋ ਬਰਨਨੰ ॥

eit sree bachitr naattake granthe krisanaavataare tar tor jamalaarajan udhaarabo barananan |

பச்சிட்டர் நாடகத்தில் கிருஷ்ண அவதாரத்தில் "மரங்களை வேரோடு பிடுங்கி யம்லார்ஜுனன் இரட்சிப்பு" பற்றிய விளக்கத்தின் முடிவு.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਤੋਰਿ ਦਏ ਤਰੁ ਜੋ ਤਿਹ ਹੀ ਤਬ ਗੋਪਨ ਬੂਢਨ ਮੰਤ੍ਰ ਬਿਚਾਰੋ ॥

tor de tar jo tih hee tab gopan boodtan mantr bichaaro |

(ஜம்லர்ஜான்) பிரிச்சினை உடைத்த இடத்தில், பழைய காவலர்கள் (உட்கார்ந்து) இந்த ஆலோசனை நடத்தினர்.

ਗੋਕੁਲ ਕੋ ਤਜੀਐ ਚਲੀਐ ਬ੍ਰਿਜ ਹ੍ਵੈ ਈਹਾ ਭਾਵ ਤੇ ਭਾਵਨ ਭਾਰੋ ॥

gokul ko tajeeai chaleeai brij hvai eehaa bhaav te bhaavan bhaaro |

மரங்களை வேரோடு பிடுங்கி எறிந்தபோது, கோகுலத்தில் வாழ்வது கடினமாகிவிட்டதால், கோகுலத்தை விட்டு வெளியேறி பிரஜாவில் வாழ வேண்டும் என்று அனைத்து கோபர்களும் ஆலோசனைக்குப் பிறகு முடிவு செய்தனர்.

ਬਾਤ ਸੁਨੀ ਜਸੁਦਾ ਅਰੁ ਨੰਦਹਿ ਬ੍ਯੋਤ ਭਲੋ ਮਨ ਮਧਿ ਬਿਚਾਰੋ ॥

baat sunee jasudaa ar nandeh bayot bhalo man madh bichaaro |

(எப்போது) ஜசோதாவும் நந்தாவும் இதைக் கேட்டனர் (அவர்களும்) இந்த திட்டம் நல்லது என்று தங்கள் மனதில் நினைத்தார்கள்.

ਅਉਰ ਭਲੀ ਇਹ ਤੇ ਨ ਕਛੂ ਜਿਹ ਤੇ ਸੁ ਬਚੇ ਸੁਤ ਸ੍ਯਾਮ ਹਮਾਰੋ ॥੧੪੯॥

aaur bhalee ih te na kachhoo jih te su bache sut sayaam hamaaro |149|

அத்தகைய முடிவைப் பற்றி கேள்விப்பட்ட யசோதாவும் நந்துவும் தங்கள் மகனின் பாதுகாப்பிற்கு பிரஜாவைத் தவிர வேறு பொருத்தமான இடம் இல்லை என்று முடிவு செய்தனர்.149.

ਘਾਸਿ ਭਲੋ ਦ੍ਰੁਮ ਛਾਹ ਭਲੀ ਜਮੁਨਾ ਢਿਗ ਹੈ ਨਗ ਹੈ ਤਟਿ ਜਾ ਕੇ ॥

ghaas bhalo drum chhaah bhalee jamunaa dtig hai nag hai tatt jaa ke |

புல், மர நிழல், யமுனைக் கரை, மலை என எல்லாமே இருக்கிறது

ਕੋਟਿ ਝਰੈ ਝਰਨਾ ਤਿਹ ਤੇ ਜਗ ਮੈ ਸਮਤੁਲਿ ਨਹੀ ਕਛੁ ਤਾ ਕੇ ॥

kott jharai jharanaa tih te jag mai samatul nahee kachh taa ke |

அங்கு பல கண்புரைகள் உள்ளன, உலகில் வேறு எங்கும் இல்லை

ਬੋਲਤ ਹੈ ਪਿਕ ਕੋਕਿਲ ਮੋਰ ਕਿਧੌ ਘਨ ਮੈ ਚਹੁੰ ਓਰਨ ਵਾ ਕੇ ॥

bolat hai pik kokil mor kidhau ghan mai chahun oran vaa ke |

அவருக்கு நான்கு புறமும் காக்கா, கீரைகள், மயில்கள் மழைக்காலத்தில் பேசும்.

ਬੇਗ ਚਲੋ ਤੁਮ ਗੋਕੁਲ ਕੋ ਤਜਿ ਪੁੰਨ ਹਜਾਰ ਅਬੈ ਤੁਮ ਗਾ ਕੇ ॥੧੫੦॥

beg chalo tum gokul ko taj pun hajaar abai tum gaa ke |150|

அங்கு மயில்கள் மற்றும் இரவலர்களின் குரல் நான்கு பக்கங்களிலும் கேட்கிறது, எனவே நாம் உடனடியாக கோகுலத்தை விட்டு வெளியேறி, ஆயிரக்கணக்கான அறச் செயல்களின் தகுதியைப் பெறுவதற்காக பிரஜாவுக்குச் செல்ல வேண்டும்.150.