ஸ்ரீ தசம் கிரந்த்

பக்கம் - 398

ਪੰਡੁ ਕੇ ਪੁਤ੍ਰਨ ਕੋ ਤਿਹ ਠਉਰ ਦਈਯਤ ਹੈ ਸੁਖ ਕੈ ਦੁਖ ਦਈਯੈ ॥੧੦੦੭॥

pandd ke putran ko tih tthaur deeyat hai sukh kai dukh deeyai |1007|

அவர்கள் அனைவரும் பாண்டவ புத்திரர்களுக்கு சுகத்திற்குப் பதிலாக துன்பங்களைத் தருகிறார்கள்.

ਯੌ ਸੁਨ ਕੈ ਤਿਹ ਕੀ ਬਤੀਯਾ ਕਰਿ ਕੈ ਅਕ੍ਰੂਰ ਪ੍ਰਨਾਮ ਸਿਧਾਰਿਯੋ ॥

yau sun kai tih kee bateeyaa kar kai akraoor pranaam sidhaariyo |

அவன் இப்படிப் பேசுவதைக் கேட்ட அக்ரூரர் தலைவணங்கிச் சென்றார்.

ਪੰਥ ਕੀ ਬਾਤ ਗਨਉ ਕਹਿ ਲਉ ਪਗ ਬੀਚ ਗਜਾਪੁਰ ਕੇ ਤਿਨਿ ਧਾਰਿਯੋ ॥

panth kee baat gnau keh lau pag beech gajaapur ke tin dhaariyo |

இந்த வார்த்தைகளைக் கேட்ட அக்ரூரர் பணிந்து, ஹஸ்தினாபுரத்தை அடைந்தார், அந்த வழியைப் பற்றி நான் என்ன குறிப்பிட வேண்டும்?

ਪ੍ਰਾਤ ਭਏ ਨ੍ਰਿਪ ਬੀਚ ਸਭਾ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥

praat bhe nrip beech sabhaa kab sayaam kahai ih bhaat uchaariyo |

கவிஞர் ஷியாம் கூறுகிறார், காலையில் அவர் அரச சபைக்குச் சென்று இவ்வாறு கூறினார்.

ਭੂਪ ਕਹੀ ਕਹੁ ਮੋ ਬਿਰਥਾ ਜਦੁਬੀਰਹਿ ਜਾ ਬਿਧਿ ਕੰਸ ਪਛਾਰਿਯੋ ॥੧੦੦੮॥

bhoop kahee kahu mo birathaa jadubeereh jaa bidh kans pachhaariyo |1008|

காலையில், அரசனின் அவைக்குச் சென்றான், அங்கே அரசன், அக்ரூரே! கிருஷ்ணர் எந்த வகையில் கன்சனை வீழ்த்தினார் என்று சொல்லுங்கள்?

ਬਤੀਯਾ ਸੁਨਿ ਉਤਰ ਦੇਤ ਭਯੋ ਰਿਪੁ ਸੋ ਸਭ ਜਾ ਬਿਧਿ ਸ੍ਯਾਮ ਲਰਿਯੋ ॥

bateeyaa sun utar det bhayo rip so sabh jaa bidh sayaam lariyo |

இந்த வார்த்தைகளைக் கேட்ட அக்ரூரர், கிருஷ்ணர் தனது எதிரிகளுடன் போரிடப் பயன்படுத்திய அனைத்து சாதனங்களையும் கூறினார்

ਗਜ ਮਾਰਿ ਪ੍ਰਹਾਰ ਕੈ ਮਲਨ ਕੋ ਦਲ ਫਾਰ ਕੈ ਕੰਸ ਸੋ ਜਾਇ ਅਰਿਯੋ ॥

gaj maar prahaar kai malan ko dal faar kai kans so jaae ariyo |

கிருஷ்ணர் யானையைக் கொன்று மல்யுத்தக் குழுவை வீழ்த்தியது எப்படி கன்சனை எதிர்கொண்டது என்பதையும் அவர் கூறினார்.

ਤਬ ਕੰਸ ਨਿਕਾਰ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਕਰੈ ਅਰੁ ਢਾਲ ਸਮ੍ਰਹਾਰ ਕੇ ਜੁਧੁ ਕਰਿਯੋ ॥

tab kans nikaar kripaan karai ar dtaal samrahaar ke judh kariyo |

அப்போது கஞ்சன் கையில் வாள் மற்றும் கேடயத்துடன் போரிட்டான்.

ਤਬ ਹੀ ਹਰਿ ਜੂ ਗਹਿ ਕੇਸਨ ਤੇ ਪਟਕਿਓ ਧਰਨੀ ਪਰ ਮਾਰਿ ਡਰਿਯੋ ॥੧੦੦੯॥

tab hee har joo geh kesan te pattakio dharanee par maar ddariyo |1009|

பின்னர் கன்சா போர் செய்து, அவனது கவசத்தையும் கேடயத்தையும் பிடித்துக் கொண்டு, அதே கணத்தில் கிருஷ்ணன், கன்சனின் தலைமுடியைப் பிடித்து, தரையில் வீழ்த்தினான்.1009.

ਭੀਖਮ ਦ੍ਰੋਣ ਕ੍ਰਿਪਾਰੁ ਕ੍ਰਿਪੀਸੁਤ ਔਰ ਦੁਸਾਸਨ ਬੀਰ ਨਿਹਾਰਿਯੋ ॥

bheekham dron kripaar kripeesut aauar dusaasan beer nihaariyo |

(ராஜ்யசபாவில் அக்ரூரர் பார்த்தார்) பீஷ்ம பிதாமா, துரோணாச்சாரியார், கிருபாச்சாரியார், அஸ்வஸ்தமா மற்றும் துஷாசன சுராமர்.

ਸੂਰਜ ਕੋ ਸੁਤ ਭੂਰਿਸ੍ਰਵਾ ਜਿਨ ਪਾਰਥ ਭ੍ਰਾਤ ਸੋ ਬੈਰ ਉਤਾਰਿਯੋ ॥

sooraj ko sut bhoorisravaa jin paarath bhraat so bair utaariyo |

அர்ஜுனனைப் பழிவாங்கும் பீஷ்மர், துரோணர், கிருபாச்சாரியார், அஸ்வத்தாமா மற்றும் சூரியக் கடவுளின் மகனான புர்ஷ்ரவனை அக்ரூரர் கண்டார்.

ਰਾਜ ਦੁਰਜੋਧਨ ਮਾਤਲ ਸੋ ਇਹ ਪੇਖਤ ਹੀ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥

raaj durajodhan maatal so ih pekhat hee ih bhaat uchaariyo |

துரியோதனன் மன்னன் அக்ரூரைப் பார்த்ததும் அவனது மாமன் கிருஷ்ணனும் வாசுதேவனும் இருக்கும் இடத்தைக் கேட்டான்.

ਸ੍ਯਾਮ ਕਹਾ ਬਸੁਦੇਵ ਕਹਾ ਕਹਿ ਅੰਗਿ ਮਿਲੇ ਮਨ ਕੋ ਦੁਖ ਟਾਰਿਯੋ ॥੧੦੧੦॥

sayaam kahaa basudev kahaa keh ang mile man ko dukh ttaariyo |1010|

இவ்வார்த்தைகளால் மகிழ்ந்து அக்ரூரைச் சந்தித்தான்.1010.

ਰੰਚਕ ਬੈਠਿ ਸਭਾ ਨ੍ਰਿਪ ਕੀ ਉਠ ਕੈ ਜਦੁਬੀਰ ਫੁਫੀ ਪਹਿ ਆਯੋ ॥

ranchak baitth sabhaa nrip kee utth kai jadubeer fufee peh aayo |

அரசவையில் சிறிது நேரம் அமர்ந்திருந்த அக்ரூரர் அத்தையிடம் வந்தார்

ਕੁੰਤੀ ਕਉ ਦੇਖਤ ਹੀ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਤਿਨ ਪਾਇਨ ਸੀਸ ਝੁਕਾਯੋ ॥

kuntee kau dekhat hee kab sayaam kahai tin paaein sees jhukaayo |

குந்தியைக் கண்டதும் தலை குனிந்தான்

ਪੂਛਤ ਭੀ ਕੁਸਲੈ ਜਦੁਬੀਰ ਹੈ ਜਾ ਜਸੁ ਬੀਚ ਸਭੈ ਧਰਿ ਛਾਯੋ ॥

poochhat bhee kusalai jadubeer hai jaa jas beech sabhai dhar chhaayo |

(குந்தி) கேட்க ஆரம்பித்தாள், கிருஷ்ணன் மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறான், யாருடைய வெற்றி பூமி முழுவதும் பரவுகிறது.

ਨੀਕੇ ਹੈ ਸ੍ਯਾਮ ਸਨੈ ਬਸੁਦੇਵ ਸੁ ਦੇਵਕੀ ਨੀਕੀ ਸੁਨੀ ਸੁਖੁ ਪਾਯੋ ॥੧੦੧੧॥

neeke hai sayaam sanai basudev su devakee neekee sunee sukh paayo |1011|

அவள் கிருஷ்ணரின் உடல்நிலையைப் பற்றிக் கேட்டாள், உலகம் முழுவதும் பரவியிருந்த வசுதேவ், தேவகி மற்றும் கிருஷ்ணரின் நலனைப் பற்றி அறிந்து மகிழ்ச்சியடைந்தாள்.1011.

ਇਤਨੇ ਮਹਿ ਬਿਦੁਰ ਆਇ ਗਯੋ ਸੋਊ ਪਾਰਥ ਮਾਇ ਕੈ ਪਾਇਨ ਲਾਗਿਯੋ ॥

eitane meh bidur aae gayo soaoo paarath maae kai paaein laagiyo |

இதற்கிடையில் விதுரர் வந்திருந்தார்

ਪੂਛਤ ਭਯੋ ਜਦੁਬੀਰ ਸੁਖੀ ਅਕ੍ਰੂਰ ਕਉ ਤਾ ਰਸ ਮੋ ਅਨੁਰਾਗਿਯੋ ॥

poochhat bhayo jadubeer sukhee akraoor kau taa ras mo anuraagiyo |

வந்ததும் அர்ஜனின் தாயின் பாதங்களைத் தொட்டு, அக்ரூரரிடம் கிருஷ்ணரைப் பற்றி அன்புடன் கேட்டார்

ਅਉਰ ਗਈ ਸੁਧਿ ਭੂਲ ਸਭੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਇਹੀ ਰਸ ਭੀਤਰ ਪਾਗਿਯੋ ॥

aaur gee sudh bhool sabhai kab sayaam ihee ras bheetar paagiyo |

விதுரர் கிருஷ்ணரைப் பற்றிய அன்பான பேச்சில் மிகவும் மூழ்கி, வேறு எந்த விஷயத்தையும் மறந்துவிட்டார்

ਵਾਹ ਕਹਿਯੋ ਸਭ ਹੀ ਹੈ ਸੁਖੀ ਸੁਨ ਕੈ ਬਤੀਯਾ ਸੁਖ ਭਯੋ ਦੁਖ ਭਾਗਿਯੋ ॥੧੦੧੨॥

vaah kahiyo sabh hee hai sukhee sun kai bateeyaa sukh bhayo dukh bhaagiyo |1012|

அனைவரின் நலனையும் அறிந்து, அவர்களை ஆசிர்வதித்தார், அவர் தனது கவலையை முடித்து பெரும் ஆறுதலைப் பெற்றார்.1012.

ਕੁੰਤੀ ਬਾਚ ॥

kuntee baach |

குந்தியின் பேச்சு:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਕੇਲ ਕਰੈ ਮਥੁਰਾ ਮੈ ਸੋਊ ਮਨ ਤੇ ਕਹਿਯੋ ਹਉ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥਿ ਬਿਸਾਰੀ ॥

kel karai mathuraa mai soaoo man te kahiyo hau brijanaath bisaaree |

அவன் (கிருஷ்ணன்) மதுராவில் துக்கத்தில் இருக்கிறான், கிருஷ்ணன் ஏன் என்னை மறந்துவிட்டான்?

ਦੁਖਿਤ ਭਈ ਇਨ ਲੋਗਨ ਤੇ ਅਤਿ ਹੀ ਕਹਿ ਕੈ ਘਨਿ ਸ੍ਯਾਮ ਪੁਕਾਰੀ ॥

dukhit bhee in logan te at hee keh kai ghan sayaam pukaaree |

மதுராவில் கிருஷ்ணர் தனது நாடகங்களில் மூழ்கி என்னை மறந்துவிட்டார், குந்தி உரத்த குரலில் சொன்னாள், இந்த இடத்து மக்களின் (கௌரவர்களின்) நடத்தையால் நான் மிகவும் வேதனைப்பட்டேன்.

ਨਾਥ ਮਰਿਯੋ ਸੁਤ ਬਾਲ ਰਹੇ ਤਿਹ ਤੇ ਅਕ੍ਰੂਰ ਭਯੋ ਦੁਖੁ ਭਾਰੀ ॥

naath mariyo sut baal rahe tih te akraoor bhayo dukh bhaaree |

என் கணவர் இறந்துவிட்டார், குழந்தைகள் இன்னும் மைனர்

ਤਾ ਤੇ ਹਉ ਪੂਛਤ ਹੌਂ ਤੁਮ ਕੋ ਕਬਹੂੰ ਹਰਿ ਜੀ ਸੁਧਿ ਲੇਤ ਹਮਾਰੀ ॥੧੦੧੩॥

taa te hau poochhat hauan tum ko kabahoon har jee sudh let hamaaree |1013|

எனவே அக்ரூரே! நான் மிகுந்த வேதனையில் இருக்கிறேன், கிருஷ்ணாவும் எங்களுடன் தொடர்புகொள்வாரா என்று கேட்கிறேன்.1013.

ਦੁਖਿਤ ਹ੍ਵੈ ਅਕ੍ਰੂਰ ਕੇ ਸੰਗਿ ਕਹੀ ਬਤੀਯਾ ਨ੍ਰਿਪ ਅੰਧ ਰਿਸੈ ਸੇ ॥

dukhit hvai akraoor ke sang kahee bateeyaa nrip andh risai se |

துக்கமடைந்த, (குந்தி) அக்ரூரனிடம் (அவை அனைத்தையும்) பேசினாள், இதனால் பார்வையற்ற மன்னன் கோபமடைந்தான்.

ਦੇਤ ਹੈ ਦੁਖੁ ਘਨੋ ਹਮ ਕਉ ਕਹਿਓ ਸੁਨਿ ਮੀਤ ਸ੍ਯਾਮ ਸੋ ਐਸੇ ॥

det hai dukh ghano ham kau kahio sun meet sayaam so aaise |

பார்வையற்ற மன்னன் திருதராஷ்டிரன் நம் மீது கோபமாக இருக்கிறான், இதை குந்தி அக்ரூரிடம் கூறி மேலும் கூறினாள், ஓ அக்ரூரே! அவர்கள் அனைவரும் எங்களை வேதனைப்படுத்துகிறார்கள் என்று கிருஷ்ணாவிடம் சொல்லுங்கள்

ਪਾਰਥ ਭ੍ਰਾਤ ਰੁਚੇ ਉਨ ਕੋ ਨਹਿ ਵਾਹਿ ਕਹਿਯੋ ਕਹੁ ਸੋ ਬਿਧਿ ਕੈਸੇ ॥

paarath bhraat ruche un ko neh vaeh kahiyo kahu so bidh kaise |

"அர்ஜுனன் அவர்கள் அனைவரையும் சகோதரனைப் போல் கருதுகிறார், ஆனால் அவர்கள் அவ்வாறு பதிலளிக்கவில்லை

ਯੌ ਸੁਨਿ ਉਤਰ ਦੇਤ ਭਈ ਸੋਊ ਆਂਖ ਕੇ ਬੀਚ ਪਰੇ ਤ੍ਰਿਣ ਜੈਸੇ ॥੧੦੧੪॥

yau sun utar det bhee soaoo aankh ke beech pare trin jaise |1014|

என் வேதனையை நான் எப்படி விவரிப்பது?.

ਕਹਿ ਯੌ ਬਿਨਤੀ ਹਮਰੀ ਹਰਿ ਸੋ ਅਤਿ ਸੋਕ ਸਮੁੰਦ੍ਰ ਮੈ ਬੂਡਿ ਗਈ ਹਉ ॥

keh yau binatee hamaree har so at sok samundr mai boodd gee hau |

நான் பெரும் சோகக் கடலில் மூழ்கிவிட்டேன் என்று கிருஷ்ணரிடம் எனது வேண்டுகோளை கூறுங்கள்.

ਜੀਵਤ ਹੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਤੁਹਿ ਆਇਸ ਪਾਇ ਕੈ ਨਾਮੁ ਕਈ ਹਉ ॥

jeevat ho kab sayaam kahai tuhi aaeis paae kai naam kee hau |

ஓ அக்ரூரே! நான் துக்கக் கடலில் மூழ்கிவிட்டேன், உனது பெயராலும் வாழ்த்துகளாலும் மட்டுமே வாழ்கிறேன் என்று கிருஷ்ணனிடம் சொல்

ਮਾਰਨ ਮੋ ਸੁਤ ਕੌ ਨ੍ਰਿਪ ਕੇ ਸੁਤ ਕੋਟਿ ਉਪਾਵਨ ਸੋ ਕਢਈ ਹਉ ॥

maaran mo sut kau nrip ke sut kott upaavan so kadtee hau |

அரசனின் மகன்கள் எனது மகன்களைக் கொல்ல பெரும் முயற்சி செய்கிறார்கள்

ਸ੍ਯਾਮ ਸੋ ਇਉ ਕਹੀਯੋ ਬਤੀਯਾ ਤੁਮਰੇ ਬਿਨੁ ਨਾਥ ਅਨਾਥ ਭਈ ਹਉ ॥੧੦੧੫॥

sayaam so iau kaheeyo bateeyaa tumare bin naath anaath bhee hau |1015|

ஓ அக்ரூரே! அவர் இல்லாமல் நாம் அனைவரும் ஆதரவற்றவர்கள் என்று கிருஷ்ணரிடம் சொல்லுங்கள்.

ਯੌ ਕਹਿ ਕੈ ਤਿਹ ਸੋ ਬਤੀਯਾ ਅਤਿ ਹੀ ਦੁਖ ਸ੍ਵਾਸ ਉਸਾਸ ਸੁ ਲੀਨੋ ॥

yau keh kai tih so bateeyaa at hee dukh svaas usaas su leeno |

இப்படிச் சொல்லி மிகுந்த வேதனையுடன் பெருமூச்சு விட்டார்.

ਜੋ ਦੁਖ ਮੋਰੇ ਰਿਦੇ ਮਹਿ ਥੋ ਸੋਊ ਮੈ ਤੁਮ ਪੈ ਸਭ ਹੀ ਕਹਿ ਦੀਨੋ ॥

jo dukh more ride meh tho soaoo mai tum pai sabh hee keh deeno |

இவ்வாறு கூறி, குந்தி ஒரு நீண்ட பெருமூச்சு விட்டு, மேலும் கூறினாள், "எனது இதயத்தில் என்ன வேதனை இருந்ததோ, அதை நான் வெளிப்படுத்தினேன்.

ਸੋ ਸੁਨੀਐ ਹਮਰੀ ਬਿਰਥਾ ਕਹੀਯੋ ਦੁਖ ਕੀ ਜਦੁਬੀਰ ਹਠੀ ਨੋ ॥

so suneeai hamaree birathaa kaheeyo dukh kee jadubeer hatthee no |

அவர் என் துக்கத்தால் பாதிக்கப்பட்ட வித்யாவைக் கேட்டு, (போய்) ஸ்ரீ கிருஷ்ணா ஹாட்டிலே சொல்வார்.

ਹੇ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਅਨਾਥਨ ਨਾਥ ਸਹਾਇ ਕਰੋ ਕਹਿ ਰੋਦਨ ਕੀਨੋ ॥੧੦੧੬॥

he brijanaath anaathan naath sahaae karo keh rodan keeno |1016|

ஓ அக்ரூரே! யாதவர்களின் நாயகனே! கிருஷ்ணனிடம் என் வலி நிறைந்த கதையை நீங்கள் கூறலாம், மேலும் அவள் மீண்டும் புலம்பியபடி, "ஓ பிரஜாவின் பிரபுவே! எங்களைப் போன்ற ஏழைகளுக்கு உதவுங்கள்.