ஸ்ரீ தசம் கிரந்த்

பக்கம் - 547

ਸੁਨਿ ਭੂਪਤਿ ਯਾ ਜਗਤ ਮੈ ਦੁਖੀ ਰਹਤ ਹਰਿ ਸੰਤ ॥

sun bhoopat yaa jagat mai dukhee rahat har sant |

ராஜன்! கேளுங்கள், இந்த உலகில் ஹரியின் (ஹரி-ஜன) துறவிகள் எப்பொழுதும் துன்பப்படுகிறார்கள்.

ਅੰਤਿ ਲਹਤ ਹੈ ਮੁਕਤਿ ਫਲ ਪਾਵਤ ਹੈ ਭਗਵੰਤ ॥੨੪੫੫॥

ant lahat hai mukat fal paavat hai bhagavant |2455|

“அரசே! கேளுங்கள், கடவுளின் புனிதர்கள் இந்த உலகில் வேதனையுடன் வாழ்கிறார்கள், ஆனால் இறுதியில் அவர்கள் முக்தி அடைந்து இறைவனை உணர்கிறார்கள்.2455.

ਸੋਰਠਾ ॥

soratthaa |

சோர்தா

ਰੁਦ੍ਰ ਭਗਤ ਜਗ ਮਾਹਿ ਸੁਖ ਕੇ ਦਿਵਸ ਸਦਾ ਭਰੈ ॥

rudr bhagat jag maeh sukh ke divas sadaa bharai |

ருத்ர பக்தர்கள் உலகில் எப்போதும் மகிழ்ச்சியான நாட்களை அனுபவிக்கிறார்கள். (ஆனால் அவர்கள்) இறக்கிறார்கள்,

ਮਰੈ ਫਿਰਿ ਆਵਹਿ ਜਾਹਿ ਫਲੁ ਕਛੁ ਲਹੈ ਨ ਮੁਕਤਿ ਕੋ ॥੨੪੫੬॥

marai fir aaveh jaeh fal kachh lahai na mukat ko |2456|

"ருத்ர பக்தர்கள் எப்போதும் உலகில் தங்கள் வாழ்க்கையை வசதியாகக் கழிக்கின்றனர், ஆனால் அவர்களால் முக்தி அடைய முடியாது மற்றும் எப்போதும் திருநாமத்தில் இருக்க முடியாது." 2456.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਸੁਨ ਲੈ ਭਸਮਾਗਦ ਦੈਤ ਹੁਤੋ ਤਿਹ ਨਾਰਦ ਤੇ ਜਬ ਹੀ ਸੁਨਿ ਪਾਯੋ ॥

sun lai bhasamaagad dait huto tih naarad te jab hee sun paayo |

(அரசே!) கேள், இதை நாரதரிடம் கேட்டபோது, பஸ்மங்கட் என்ற ஒரு ராட்சசன் இருந்தான்.

ਰੁਦ੍ਰ ਕੀ ਸੇਵ ਕਰੀ ਰੁਚਿ ਸੋ ਬਹੁਤੇ ਦਿਨ ਰੁਦ੍ਰਹਿ ਕੋ ਰਿਝਵਾਯੋ ॥

rudr kee sev karee ruch so bahute din rudreh ko rijhavaayo |

நாரதரிடம் இருந்து ருத்ரனின் கருணையைப் பற்றிக் கேள்விப்பட்ட பஸ்மங்கட் என்ற அரக்கன், ருத்ரனை ஏகமனதாகச் சேவித்து அவனை மகிழ்வித்தான்.

ਆਪਨੇ ਮਾਸਹਿ ਕਾਟਿ ਕੈ ਆਗ ਮੈ ਹੋਮ ਕਰਿਯੋ ਨ ਰਤੀ ਕੁ ਡਰਾਯੋ ॥

aapane maaseh kaatt kai aag mai hom kariyo na ratee ku ddaraayo |

(அவன்) தன் சதையை அறுத்து நெருப்பில் பலியிட்டான், ரதியைப் போல் பயப்படவில்லை.

ਹਾਥ ਧਰੋ ਜਿਹ ਕੇ ਸਿਰ ਪੈ ਤਿਹ ਛਾਰ ਉਡੈ ਸੁ ਇਹੈ ਬਰੁ ਪਾਯੋ ॥੨੪੫੭॥

haath dharo jih ke sir pai tih chhaar uddai su ihai bar paayo |2457|

எந்தப் பயமும் இன்றி, தன் சதையை அறுத்து, நெருப்பில் ஹோமம் செய்து, யாருடைய தலையில் கை வைப்பானோ, அவன் சாம்பலாகிவிடுவான் என்ற வரம் அவருக்கு வழங்கப்பட்டது.2457.

ਹਾਥ ਧਰੋ ਜਿਹ ਕੈ ਸਿਰ ਪੈ ਤਿਹ ਛਾਰ ਉਡੈ ਜਬ ਹੀ ਬਰੁ ਪਾਯੋ ॥

haath dharo jih kai sir pai tih chhaar uddai jab hee bar paayo |

யாருடைய தலையில் நான் என் கைகளை வைத்தேனோ, அவன் (இந்த) வரத்தைப் பெற்றவுடன் அவன் சாம்பலில் பறக்கட்டும்.

ਰੁਦ੍ਰ ਹੀ ਕਉ ਪ੍ਰਥਮੈ ਹਤਿ ਕੈ ਜੜ ਚਾਹਤ ਤਿਉ ਤਿਹ ਤ੍ਰੀਅ ਛਿਨਾਯੋ ॥

rudr hee kau prathamai hat kai jarr chaahat tiau tih treea chhinaayo |

அவன் கையை வைத்து சாம்பலாக்கும் வரத்தைப் பெற்றபோது, முதலில் அந்த முட்டாள் ருத்திரனைச் சாம்பலாக்கி பார்வதியைக் கைப்பற்ற விரும்பினான்.

ਰੁਦ੍ਰ ਭਜਿਯੋ ਤਬ ਆਏ ਹੈ ਸ੍ਯਾਮ ਜੂ ਆਇ ਕੈ ਸੋ ਛਲ ਸੋ ਜਰਵਾਯੋ ॥

rudr bhajiyo tab aae hai sayaam joo aae kai so chhal so jaravaayo |

அப்போது ருத்திரன் ஓடிவந்து வஞ்சகத்தால் பூமாசுரனைக் குறைக்கச் செய்தான்

ਭੂਪ ਕਹੋ ਬਡੋ ਸੋ ਤੁਮ ਹੀ ਕਿ ਬਡੋ ਹਰ ਹੈ ਜਿਹ ਤਾਹਿ ਬਚਾਯੋ ॥੨੪੫੮॥

bhoop kaho baddo so tum hee ki baddo har hai jih taeh bachaayo |2458|

ஆகையால் அரசே! நீ பெரியவனா அல்லது உன்னைக் காத்த கடவுள் பெரியவனா என்பதை இப்போது என்னிடம் சொல்லலாம்.2458.

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਭਸਮਾਗਦ ਦੈਤ ਬਧਹ ਧਿਆਇ ਸਮਾਪਤੰ ॥

eit sree bachitr naattak granthe krisanaavataare bhasamaagad dait badhah dhiaae samaapatan |

பச்சிட்டர் நாடகத்தில் கிருஷ்ணாவதாரத்தில் பாஸ்மாங்கட் என்ற அரக்கனைக் கொன்ற விவரத்தின் முடிவு.

ਅਥ ਭ੍ਰਿਗਲਤਾ ਕੋ ਪ੍ਰਸੰਗ ਕਥਨੰ ॥

ath bhrigalataa ko prasang kathanan |

இப்போது பிருகுவின் கால் தாக்குதலின் விளக்கம் தொடங்குகிறது

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਬੈਠੇ ਹੁਤੇ ਰਿਖਿ ਸਾਤ ਤਹਾ ਇਕਠੇ ਤਿਨ ਕੇ ਜੀਅ ਮੈ ਅਸ ਆਯੋ ॥

baitthe hute rikh saat tahaa ikatthe tin ke jeea mai as aayo |

ஏழு முனிவர்களும் ஒன்றாக அமர்ந்தவுடன், ருத்ரா நல்லவர் என்று மனதில் நினைத்துக் கொண்டார்கள்.

ਰੁਦ੍ਰ ਭਲੋ ਬ੍ਰਹਮਾ ਕਿਧੋ ਬਿਸਨੁ ਜੂ ਪੈ ਪ੍ਰਿਥਮੈ ਜਿਹ ਕੋ ਠਹਰਾਯੋ ॥

rudr bhalo brahamaa kidho bisan joo pai prithamai jih ko tthaharaayo |

பிரம்மா நல்லவர், விஷ்ணு அனைவரிலும் சிறந்தவர்

ਤੀਨੋ ਅਨੰਤ ਹੈ ਅੰਤਿ ਕਛੂ ਨਹਿ ਹੈ ਇਨ ਕੋ ਕਿਨ ਹੂ ਨਹੀ ਪਾਯੋ ॥

teeno anant hai ant kachhoo neh hai in ko kin hoo nahee paayo |

மூவரின் ஆட்டமும் எல்லையற்றது, அவர்களின் மர்மத்தை யாராலும் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை

ਭੇਦ ਲਹੋ ਇਨ ਕੋ ਤਿਨ ਮੈ ਭ੍ਰਿਗ ਬੈਠੋ ਹੁਤੋ ਸੋਊ ਦੇਖਨ ਧਾਯੋ ॥੨੪੫੯॥

bhed laho in ko tin mai bhrig baittho huto soaoo dekhan dhaayo |2459|

அவர்களின் தொனியைப் புரிந்து கொள்ள, அங்கு அமர்ந்திருந்த முனிவர்களில் ஒருவரான பிருகு, 2459 சென்றார்.

ਰੁਦ੍ਰ ਕੇ ਧਾਮ ਗਯੋ ਕਹਿਓ ਤੁਮ ਜੀਵ ਹਨੋ ਤਿਹ ਸੂਲ ਸੰਭਾਰਿਯੋ ॥

rudr ke dhaam gayo kahio tum jeev hano tih sool sanbhaariyo |

அவர் ருத்ரனின் வீட்டிற்குச் சென்றார், முனிவர் ருத்திரனிடம், "நீங்கள் உயிரினங்களை அழித்து விடுங்கள்" என்று கூறினார், இதைக் கேட்ட ருத்திரன் தனது திரிசூலத்தை எடுத்துக் கொண்டான்.

ਗਯੋ ਚਤੁਰਾਨਨ ਕੇ ਚਲਿ ਕੈ ਇਹ ਬੇਦ ਰਰੈ ਇਹ ਜਾਨ ਨ ਪਾਰਿਯੋ ॥

gayo chaturaanan ke chal kai ih bed rarai ih jaan na paariyo |

பிறகு அந்த முனிவர் பிரம்மாவிடம் சென்று, “பயனில்லாமல் வேதங்களை ஓதுவதைத் திரும்பத் திரும்பச் சொல்கிறாய்” என்று கூறினார். பிரம்மாவும் இந்த வார்த்தைகளை விரும்பவில்லை.