ஸ்ரீ தசம் கிரந்த்

பக்கம் - 342

ਜਿਉ ਸੰਗ ਮੀਨਨ ਕੇ ਲਰ ਕੈ ਤਿਨ ਤ੍ਯਾਗ ਸਭੋ ਮਨੋ ਬਾਰਿ ਧਰਇਯਾ ॥੪੮੦॥

jiau sang meenan ke lar kai tin tayaag sabho mano baar dhareiyaa |480|

கோபியர்களுக்கு என்ன நடந்தாலும், அவர்கள் சண்டையிட்டுக் கடலில் இருந்து பிரிந்த பிறகு மீன்கள் நெளிவது போல் தோன்றியது என்று கவிஞர் ஷ்யாம் அதைப் பற்றி கூறுகிறார்.480.

ਗੋਪਿਨ ਕੇ ਤਨ ਕੀ ਛੁਟਗੀ ਸੁਧਿ ਡੋਲਤ ਹੈ ਬਨ ਮੈ ਜਨੁ ਬਉਰੀ ॥

gopin ke tan kee chhuttagee sudh ddolat hai ban mai jan bauree |

கோபியர்கள் உடல் சுயநினைவை இழந்து பைத்தியம் பிடித்தவர்கள் போல் ஓடினார்கள்

ਏਕ ਉਠੈ ਇਕ ਝੂਮਿ ਗਿਰੈ ਬ੍ਰਿਜ ਕੀ ਮਹਰੀ ਇਕ ਆਵਤ ਦਉਰੀ ॥

ek utthai ik jhoom girai brij kee maharee ik aavat dauree |

யாரோ ஒருவர் எழுந்து மீண்டும் மயங்கி கீழே விழுகிறார், எங்கோ பிரஜாவின் பெண் ஓடி வருகிறாள்

ਆਤੁਰ ਹ੍ਵੈ ਅਤਿ ਢੂੰਡਤ ਹੈ ਤਿਨ ਕੇ ਸਿਰ ਕੀ ਗਿਰ ਗੀ ਸੁ ਪਿਛਉਰੀ ॥

aatur hvai at dtoonddat hai tin ke sir kee gir gee su pichhauree |

குழப்பமடைந்த அவர்கள், கலைந்த தலைமுடியுடன் கிருஷ்ணனைத் தேடுகிறார்கள்

ਕਾਨ੍ਰਹ ਕੋ ਧ੍ਯਾਨ ਬਸਿਯੋ ਮਨ ਮੈ ਸੋਊ ਜਾਨ ਗਹੈ ਫੁਨਿ ਰੂਖਨ ਕਉਰੀ ॥੪੮੧॥

kaanrah ko dhayaan basiyo man mai soaoo jaan gahai fun rookhan kauree |481|

கிருஷ்ணனை மனதில் தியானித்து, மரங்களை முத்தமிட்டு கிருஷ்ணனை அழைக்கிறார்கள்.481.

ਫੇਰਿ ਤਜੈ ਤਿਨ ਰੂਖਨ ਕੋ ਇਹ ਭਾਤਿ ਕਹੈ ਨੰਦ ਲਾਲ ਕਹਾ ਰੇ ॥

fer tajai tin rookhan ko ih bhaat kahai nand laal kahaa re |

பிறகு இறக்கைகளை விடுவித்துவிட்டு நந்த் லால் எங்கே?

ਚੰਪਕ ਮਉਲਸਿਰੀ ਬਟ ਤਾਲ ਲਵੰਗ ਲਤਾ ਕਚਨਾਰ ਜਹਾ ਰੇ ॥

chanpak maulasiree batt taal lavang lataa kachanaar jahaa re |

பிறகு மரங்களை விட்டுவிட்டு, சம்பக், மௌல்ஸ்ரீ, தால், லவங்கலாட்டா, கச்சனார் போன்ற புதர்களை கிருஷ்ணன் இருக்கும் இடத்தைக் கேட்கிறார்கள்.

ਪੈ ਜਿਹ ਕੇ ਹਮ ਕਾਰਨ ਕੋ ਪਗਿ ਕੰਟਕਕਾ ਸਿਰਿ ਧੂਪ ਸਹਾ ਰੇ ॥

pai jih ke ham kaaran ko pag kanttakakaa sir dhoop sahaa re |

ஆனால் நம் காலில் முள்ளும் நம் தலையில் சூரியனும் யாருக்கு (பெறுவது) சரியானது?

ਸੋ ਹਮ ਕੌ ਤੁਮ ਦੇਹੁ ਬਤਾਇ ਪਰੈ ਤੁਮ ਪਾਇਨ ਜਾਵ ਤਹਾ ਰੇ ॥੪੮੨॥

so ham kau tum dehu bataae parai tum paaein jaav tahaa re |482|

அவர் பொருட்டு எங்கள் தலைக்கு மேல் சூரிய ஒளியையும், காலில் முட்களின் வலியையும் தாங்கிக் கொண்டு அலைகிறோம், அந்த கிருஷ்ணர் எங்கே இருக்கிறார் என்று சொல்லுங்கள், நாங்கள் உங்கள் காலடியில் விழுகிறோம்.

ਬੇਲ ਬਿਰਾਜਤ ਹੈ ਜਿਹ ਜਾ ਗੁਲ ਚੰਪਕ ਕਾ ਸੁ ਪ੍ਰਭਾ ਅਤਿ ਪਾਈ ॥

bel biraajat hai jih jaa gul chanpak kaa su prabhaa at paaee |

கொடிகள் மலர்ந்திருக்கும் இடத்தில், சம்பாவின் மலர்கள் அலங்கரிக்கப்பட்ட இடம்;

ਮੌਲਿਸਿਰੀ ਗੁਲ ਲਾਲ ਗੁਲਾਬ ਧਰਾ ਤਿਨ ਫੂਲਨ ਸੋ ਛਬਿ ਛਾਈ ॥

maualisiree gul laal gulaab dharaa tin foolan so chhab chhaaee |

கிருஷ்ணனைத் தேடி, அந்த கோபியர்கள் அங்கு பெல் மரங்களும், சம்பா புதர்களும், மௌல்ஸ்ரீ மற்றும் சிவப்பு ரோஜா செடிகளும் இருக்கும் இடத்தில் அலைந்து கொண்டிருக்கிறார்கள்.

ਚੰਪਕ ਮਉਲਸਿਰੀ ਬਟ ਤਾਲ ਲਵੰਗ ਲਤਾ ਕਚਨਾਰ ਸੁਹਾਈ ॥

chanpak maulasiree batt taal lavang lataa kachanaar suhaaee |

(பூமி) சம்பா, மவுல்சிரி, பனை, கிராம்பு, கொடிகள் மற்றும் கச்சனர்களால் ஆசீர்வதிக்கப்படுகிறது.

ਬਾਰਿ ਝਰੈ ਝਰਨਾ ਗਿਰਿ ਤੇ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਅਤਿ ਹੀ ਸੁਖਦਾਈ ॥੪੮੩॥

baar jharai jharanaa gir te kab sayaam kahai at hee sukhadaaee |483|

சம்பக், மௌல்ஷ்ரி, லவங்கலாட்டா, கச்சனார் போன்ற மரங்கள் மிகவும் கவர்ச்சிகரமானவை மற்றும் மிகவும் அமைதி தரும் கண்புரைகள் பாய்கின்றன.483.

ਤਿਹ ਕਾਨਨ ਕੋ ਹਰਿ ਕੇ ਹਿਤ ਤੇ ਗੁਪੀਆ ਬ੍ਰਿਜ ਕੀ ਇਹ ਭਾਤਿ ਕਹੈ ॥

tih kaanan ko har ke hit te gupeea brij kee ih bhaat kahai |

அந்தக் காட்டில் கிருஷ்ணரின் அன்பின் காரணமாக, பிரஜ்-பூமியின் கோபிகள் இவ்வாறு கூறுகிறார்கள்.

ਬਰ ਪੀਪਰ ਹੇਰਿ ਹਿਯਾ ਨ ਕਹੂੰ ਜਿਹ ਕੇ ਹਿਤ ਸੋ ਸਿਰਿ ਧੂਪ ਸਹੈ ॥

bar peepar her hiyaa na kahoon jih ke hit so sir dhoop sahai |

கிருஷ்ணன் மீதான அன்பின் பந்தத்தில் கட்டுண்டு, கோபியர்கள், "அவர் பீப்பல் மரத்தின் அருகில் இல்லையா?" என்று கூறி, சூரிய ஒளியைத் தாங்கிக் கொண்டு, அங்கும் இங்கும் ஓடுகிறார்கள்.

ਅਹੋ ਕਿਉ ਤਜਿ ਆਵਤ ਹੋ ਭਰਤਾ ਬਿਨੁ ਕਾਨ੍ਰਹ ਪਿਖੇ ਨਹਿ ਧਾਮਿ ਰਹੈ ॥

aho kiau taj aavat ho bharataa bin kaanrah pikhe neh dhaam rahai |

மன்னிக்கவும்! (ஏன் எங்களிடம்) உங்கள் கணவர்களை விட்டுவிட்டு ஓடிவிடுங்கள், ஆனால் (நாங்கள்) கானாவைப் பார்க்காமல் வீட்டில் இருக்க முடியாது என்று எங்கோ மறைத்துவிட்டார்.

ਇਕ ਬਾਤ ਕਰੈ ਸੁਨ ਕੈ ਇਕ ਬੋਲਬ ਰੂਖਨ ਕੋ ਹਰਿ ਜਾਨਿ ਗਹੈ ॥੪੮੪॥

eik baat karai sun kai ik bolab rookhan ko har jaan gahai |484|

கணவனை விட்டுவிட்டு அங்கும் இங்கும் ஊசலாடுவது ஏன் என்று தங்களுக்குள் ஆலோசனை நடத்துகிறார்கள், ஆனால் அதனுடன் கிருஷ்ணர் இல்லாமல் யாராலும் வாழ முடியாது என்பதால் தாங்கள் ஓடுகிறோம் என்ற பதிலை அவர்கள் மனதிலிருந்து பெறுகிறார்கள்.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਬਿਯੋਗ ਕੋ ਮਾਨਿ ਬਧੂ ਬ੍ਰਿਜ ਡੋਲਤ ਹੈ ਬਨ ਬੀਚ ਦਿਵਾਨੀ ॥

kaanrah biyog ko maan badhoo brij ddolat hai ban beech divaanee |

கானின் பிரிவை ஏற்று ப்ராஜின் பெண்கள் பன்னில் வெறித்தனமாக சுற்றித் திரிகின்றனர்.

ਕੂੰਜਨ ਜਯੋ ਕੁਰਲਾਤ ਫਿਰੈ ਤਿਹ ਜਾ ਜਿਹ ਜਾ ਕਛੁ ਖਾਨ ਨ ਪਾਨੀ ॥

koonjan jayo kuralaat firai tih jaa jih jaa kachh khaan na paanee |

பிரஜாவின் பெண்கள் அவனுடைய பிரிவால் வெறிகொண்டு புலம்பி அலையும் கொக்கு போல் காட்டில் உண்பதும் குடிப்பதும் அறியாமல் அலைகிறார்கள்.

ਏਕ ਗਿਰੈ ਮੁਰਝਾਇ ਧਰਾ ਪਰ ਏਕ ਉਠੈ ਕਹਿ ਕੈ ਇਹ ਬਾਨੀ ॥

ek girai murajhaae dharaa par ek utthai keh kai ih baanee |

ஒருவர் மயங்கி தரையில் விழுந்து ஒருவர் எழுந்து இதைச் சொல்கிறார்

ਨੇਹੁ ਬਢਾਇ ਮਹਾ ਹਮ ਸੋ ਕਤ ਜਾਤ ਭਯੋ ਭਗਵਾਨ ਗੁਮਾਨੀ ॥੪੮੫॥

nehu badtaae mahaa ham so kat jaat bhayo bhagavaan gumaanee |485|

யாரோ ஒருவர் குனிந்து தரையில் விழுகிறார், ஒருவர் எழுந்து நிற்கிறார், அந்த பெருமைமிக்க கிருஷ்ணர், நம் மீதுள்ள அன்பை அதிகரித்து, எங்கே போனார்?485.

ਨੈਨ ਨਚਾਇ ਮਨੋ ਮ੍ਰਿਗ ਸੇ ਸਭ ਗੋਪਿਨ ਕੋ ਮਨ ਚੋਰਿ ਲਯੋ ਹੈ ॥

nain nachaae mano mrig se sabh gopin ko man chor layo hai |

(காது) மான் போன்ற கண்களை நடனமாடி அனைத்து கோபியர்களின் இதயங்களையும் கவர்ந்தது,

ਤਾਹੀ ਕੈ ਬੀਚ ਰਹਿਯੋ ਗਡਿ ਕੈ ਤਿਹ ਤੇ ਨਹਿ ਛੂਟਨ ਨੈਕੁ ਭਯੋ ਹੈ ॥

taahee kai beech rahiyo gadd kai tih te neh chhoottan naik bhayo hai |

கிருஷ்ணன் தன் கண்களை மான் போல் நடனமாடச் செய்து, கோபியர்களின் மனதைத் திருடி, அவர்களின் மனம் கிருஷ்ணரின் கண்களில் சிக்கிக் கொண்டது, ஒரு நொடியும் அங்கும் இங்கும் நகராது.

ਤਾਹੀ ਕੇ ਹੇਤ ਫਿਰੈ ਬਨ ਮੈ ਤਜਿ ਕੈ ਗ੍ਰਿਹ ਸ੍ਵਾਸ ਨ ਏਕ ਲਯੋ ਹੈ ॥

taahee ke het firai ban mai taj kai grih svaas na ek layo hai |

அதனால் தான், வீடுகளை விட்டு, கிராமத்தில் அலைகிறோம். (இதைச் சொல்லி) ஒரு கோபி மூச்சு விட்டாள்.

ਸੋ ਬਿਰਥਾ ਹਮ ਸੋ ਬਨ ਭ੍ਰਾਤ ਕਹੋ ਹਰਿ ਜੀ ਕਿਹ ਓਰਿ ਗਯੋ ਹੈ ॥੪੮੬॥

so birathaa ham so ban bhraat kaho har jee kih or gayo hai |486|

அவருக்காக, மூச்சை நிறுத்திக் கொண்டு, காட்டில் அங்கும் இங்கும் ஓடி, ஓ காடுகளின் உறவினர்களே! சொல்லுங்கள், கிருஷ்ணர் எந்தப் பக்கம் சென்றார்?486.

ਜਿਨ ਹੂੰ ਬਨ ਬੀਚ ਮਰੀਚ ਮਰਿਯੋ ਪੁਰ ਰਾਵਨਿ ਸੇਵਕ ਜਾਹਿ ਦਹਿਯੋ ਹੈ ॥

jin hoon ban beech mareech mariyo pur raavan sevak jaeh dahiyo hai |

பானில் 'மாரிச்'னைக் கொன்றவர் யார், யாருடைய வேலைக்காரன் (அனுமான்) லங்கா நகரை எரித்தான்,

ਤਾਹੀ ਸੋ ਹੇਤ ਕਰਿਯੋ ਹਮ ਹੂੰ ਬਹੁ ਲੋਗਨ ਕੋ ਉਪਹਾਸ ਸਹਿਯੋ ਹੈ ॥

taahee so het kariyo ham hoon bahu logan ko upahaas sahiyo hai |

காட்டில் மாரீச்சனைக் கொன்று, இராவணனின் மற்ற அடியார்களை அழித்தவன், நாம் விரும்பி, பலரது கேலிச் சொற்களை சகித்துக்கொண்டவன்.

ਵਾਸਰ ਸੇ ਦ੍ਰਿਗ ਸੁੰਦਰ ਸੋ ਮਿਲਿ ਗ੍ਵਾਰਿਨਿਯਾ ਇਹ ਭਾਤਿ ਕਹਿਯੋ ਹੈ ॥

vaasar se drig sundar so mil gvaariniyaa ih bhaat kahiyo hai |

தாமரை மலர்களைப் போன்ற அழகிய கண்களையுடைய கோபிகைகள் இதை ஒன்றாகச் சொல்லியிருக்கிறார்கள்

ਤਾਹੀ ਕੀ ਚੋਟ ਚਟਾਕ ਲਗੇ ਹਮਰੋ ਮਨੂਆ ਮ੍ਰਿਗ ਠਉਰ ਰਹਿਯੋ ਹੈ ॥੪੮੭॥

taahee kee chott chattaak lage hamaro manooaa mrig tthaur rahiyo hai |487|

அவனுடைய ருசியான கண்களைப் பற்றி எல்லா கோபியர்களும் ஒரே குரலில் சொல்கிறார்கள், அந்த கண்களின் காயத்தால், எங்கள் மனதின் மான் ஒரே இடத்தில் அசையாமல் இருந்தது.

ਬੇਦ ਪੜੈ ਸਮ ਕੋ ਫਲ ਹੋ ਬਹੁ ਮੰਗਨ ਕੋ ਜੋਊ ਦਾਨ ਦਿਵਾਵੈ ॥

bed parrai sam ko fal ho bahu mangan ko joaoo daan divaavai |

வேதம் ஓதுவதைப் போன்றே (அவன்) பிச்சைக்காரர்களுக்கு தானம் செய்யும் பலனைப் பெறுவான்.

ਕੀਨ ਅਕੀਨ ਲਖੈ ਫਲ ਹੋ ਜੋਊ ਆਥਿਤ ਲੋਗਨ ਅੰਨ ਜਿਵਾਵੈ ॥

keen akeen lakhai fal ho joaoo aathit logan an jivaavai |

ஒரு பிச்சைக்காரனுக்குத் தொண்டு செய்தவன், அந்நியனுக்கு உண்ணும் உணவைக் கொடுப்பவன் வேதங்களை ஒருமுறை படித்த பலனைப் பெற்றான், அவன் பல வெகுமதிகளைப் பெறுகிறான்.

ਦਾਨ ਲਹੈ ਹਮਰੇ ਜੀਅ ਕੋ ਇਹ ਕੇ ਸਮ ਕੋ ਨ ਸੋਊ ਫਲ ਪਾਵੈ ॥

daan lahai hamare jeea ko ih ke sam ko na soaoo fal paavai |

அவர் நம் வாழ்வின் பரிசைப் பெறுவார், அதைப் போன்ற வேறு எந்தப் பழமும் இல்லை

ਜੋ ਬਨ ਮੈ ਹਮ ਕੋ ਜਰਰਾ ਇਕ ਏਕ ਘਰੀ ਭਗਵਾਨ ਦਿਖਾਵੈ ॥੪੮੮॥

jo ban mai ham ko jararaa ik ek gharee bhagavaan dikhaavai |488|

எவரொருவர் கிருஷ்ணரின் தரிசனத்தை சிறிது காலத்திற்குப் பெறுகிறாரோ, அவர் நம் வாழ்வின் பரிசைப் பெறுவார் என்பதில் சந்தேகமில்லை. அவர் இதைவிட உறுதியான வெகுமதியைப் பெறமாட்டார்.488.

ਜਾਹਿ ਬਿਭੀਛਨ ਲੰਕ ਦਈ ਅਰੁ ਦੈਤਨ ਕੇ ਕੁਪਿ ਕੈ ਗਨ ਮਾਰੇ ॥

jaeh bibheechhan lank dee ar daitan ke kup kai gan maare |

விபீஷணனுக்கு இலங்கையைக் கொடுத்தவனும் (யார்) கோபமடைந்து அரக்கர்களின் சேனைகளைக் கொன்றவனும்.

ਪੈ ਤਿਨ ਹੂੰ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਸਭ ਸਾਧਨ ਰਾਖਿ ਅਸਾਧ ਸੰਘਾਰੇ ॥

pai tin hoon kab sayaam kahai sabh saadhan raakh asaadh sanghaare |

விபீஷணனுக்கு லங்காவைக் கொடுத்தவன், கடும் கோபத்தில், அசுரர்களைக் கொன்றவன், மகான்களைக் காத்தவனும், துன்மார்க்கரை அழித்தவனும் அவனே என்கிறார் கவிஞர் ஷியாம்.

ਸੋ ਇਹ ਜਾ ਹਮ ਤੇ ਛਪ ਗਯੋ ਅਤਿ ਹੀ ਕਰ ਕੈ ਸੰਗਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਹਮਾਰੇ ॥

so ih jaa ham te chhap gayo at hee kar kai sang preet hamaare |

நம்மீது மிகுந்த அன்பு வைத்து இந்த இடத்தில் மறைந்திருக்கிறார்.

ਪਾਇ ਪਰੋ ਕਹੀਯੋ ਬਨ ਭ੍ਰਾਤ ਕਹੋ ਹਰਿ ਜੀ ਕਿਹ ਓਰਿ ਪਧਾਰੇ ॥੪੮੯॥

paae paro kaheeyo ban bhraat kaho har jee kih or padhaare |489|

அதே கிருஷ்ணர் நமக்கு அன்பைக் கொடுத்தார், ஆனால் வனவாசிகளே! கிருஷ்ணன் எந்தத் திசையில் சென்றான் என்பதை எங்களிடம் கூறுங்கள்.489.

ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਖੋਜਿ ਰਹੀ ਬਨ ਮੈ ਹਰਿ ਜੀ ਬਨ ਮੈ ਨਹੀ ਖੋਜਤ ਪਾਏ ॥

gvaarin khoj rahee ban mai har jee ban mai nahee khojat paae |

(அனைத்தும்) கோபியர்கள் ரொட்டியில் தேடுகிறார்கள், ஆனால் தேடிய பிறகும், கிருஷ்ணரை ரொட்டியில் காணவில்லை.

ਏਕ ਬਿਚਾਰ ਕਰਿਯੋ ਮਨ ਮੈ ਫਿਰ ਕੈ ਨ ਗਯੋ ਕਬਹੂੰ ਉਹ ਜਾਏ ॥

ek bichaar kariyo man mai fir kai na gayo kabahoon uh jaae |

கோபியர்கள் காட்டில் கிருஷ்ணரைத் தேடினர், ஆனால் அவர்களால் அவரைக் காணவில்லை, பின்னர் அவர் அந்த திசையில் சென்றிருக்கலாம் என்று அவர்கள் மனதில் நினைத்தார்கள்.

ਫੇਰਿ ਫਿਰੀ ਮਨ ਮੈ ਗਿਨਤੀ ਕਰਿ ਪਾਰਥ ਸੂਤ ਕੀ ਡੋਰ ਲਗਾਏ ॥

fer firee man mai ginatee kar paarath soot kee ddor lagaae |

மீண்டும் அந்த எண்ணம் மனதில் வந்து சூரத்தை கிருஷ்ணரிடம் திருப்பியது ('பார்த்த சூதா').

ਯੌ ਉਪਜੀ ਉਪਮਾ ਚਕਈ ਜਨੁ ਆਵਤ ਹੈ ਕਰ ਮੈ ਫਿਰਿ ਧਾਏ ॥੪੯੦॥

yau upajee upamaa chakee jan aavat hai kar mai fir dhaae |490|

அவர்கள் மீண்டும் மனதிற்குள் நினைத்துக் கொண்டு தங்கள் மனதின் சரத்தை அந்த கிருஷ்ணருடன் இணைத்துக் கொள்கிறார்கள், அவர்கள் ஓடுவதைப் பற்றியும், ஒரு பெண் தும்பியைப் போல அங்கும் இங்கும் ஓடுவதாகவும் கவிஞர் உருவகமாக கூறுகிறார்.490.

ਆਇ ਕੇ ਢੂੰਢਿ ਰਹੀ ਸੋਊ ਠਉਰ ਤਹਾ ਭਗਵਾਨ ਨ ਢੂੰਢਡ ਪਾਏ ॥

aae ke dtoondt rahee soaoo tthaur tahaa bhagavaan na dtoondtadd paae |

(கோபியர்கள்) அந்த இடத்திற்கு வந்து தேடினர், ஆனால் அங்கு கிருஷ்ணரைக் காணவில்லை.

ਇਉ ਜੁ ਰਹੀ ਸਭ ਹੀ ਚਕਿ ਕੈ ਜਨੁ ਚਿਤ੍ਰ ਲਿਖੀ ਪ੍ਰਿਤਿਮਾ ਛਬਿ ਪਾਏ ॥

eiau ju rahee sabh hee chak kai jan chitr likhee pritimaa chhab paae |

கிருஷ்ணனைத் தேடிச் சென்ற இடத்தில், அவரைக் காணவில்லை, ஒரு கல் சிலை போல, அவர்கள் ஆச்சரியத்துடன் திரும்பிச் செல்கிறார்கள்.

ਅਉਰ ਉਪਾਵ ਕਰਿਯੋ ਪੁਨਿ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਕਾਨ੍ਰਹ ਹੀ ਭੀਤਰਿ ਚਿਤ ਲਗਾਏ ॥

aaur upaav kariyo pun gvaarin kaanrah hee bheetar chit lagaae |

(அந்த) கோபியர்கள் (அவர்கள்) காதுக்குள் தங்கள் சிட்சையை நட்டு (இன்னொரு) அளவை எடுத்தார்கள்.

ਗਾਇ ਉਠੀ ਤਿਹ ਕੇ ਗੁਨ ਏਕ ਬਜਾਇ ਉਠੀ ਇਕ ਸ੍ਵਾਗ ਲਗਾਏ ॥੪੯੧॥

gaae utthee tih ke gun ek bajaae utthee ik svaag lagaae |491|

பின்னர் அவர்கள் மற்றொரு படி எடுத்து, கிருஷ்ணரிடம் தங்கள் மனதை முழுமையாக உள்வாங்கிக் கொண்டார்கள், யாரோ ஒருவர் அவருடைய குணங்களைப் பாடினார், யாரோ ஒருவர் கிருஷ்ணரின் ஈர்க்கக்கூடிய ஆடையை அணிந்திருந்தார்.491.

ਹੋਤ ਬਕੀ ਇਕ ਹੋਤ ਤ੍ਰਿਣਾਵ੍ਰਤ ਏਕ ਅਘਾਸੁਰ ਹ੍ਵੈ ਕਰਿ ਧਾਵੈ ॥

hot bakee ik hot trinaavrat ek aghaasur hvai kar dhaavai |

ஒருவர் புத்னா (பாகி), ஒருவர் திரிணவர்தா, ஒருவர் அகசுரர் ஆகியுள்ளனர்.

ਹੋਇ ਹਰੀ ਤਿਨ ਮੈ ਧਸਿ ਕੈ ਧਰਨੀ ਪਰ ਤਾ ਕਹੁ ਮਾਰਿ ਗਿਰਾਵੈ ॥

hoe haree tin mai dhas kai dharanee par taa kahu maar giraavai |

யாரோ ஒருவர் பகாசுரன், த்ரனவ்ரதன் மற்றும் யாரோ அகாசுரனின் வேடம் அணிந்திருந்தார்கள், மேலும் சிலர் கிருஷ்ணரின் ஆடையை அணிந்துகொண்டு அவர்களை இணைத்து தரையில் வீசினர்.