ஸ்ரீ தசம் கிரந்த்

பக்கம் - 309

ਰੂਪ ਉਹੀ ਪਟ ਕੇ ਰੰਗ ਹੈ ਵਹ ਰੰਗ ਵਹੈ ਸਬ ਹੀ ਬਛਰਾ ਕੋ ॥

roop uhee patt ke rang hai vah rang vahai sab hee bachharaa ko |

அதே ஆடைகள் மற்றும் கன்றுகளின் அதே நிறம்,

ਸਾਝਿ ਪਰੀ ਸੋ ਗਏ ਹਰਿ ਜੀ ਗ੍ਰਹਿ ਕੋਈ ਲਖੈ ਇਤਨੋ ਬਲ ਕਾ ਕੋ ॥

saajh paree so ge har jee greh koee lakhai itano bal kaa ko |

மாலை வேளையில், கிருஷ்ணர் தனது வீட்டிற்குத் திரும்பினார், அவருடைய அதிகாரத்தை மதிப்பிடுவதற்கு யார் இருக்கிறார்கள்?

ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਸੁ ਲਖੇ ਨ ਲਖੇ ਇਕ ਆਦਿ ਕੋ ਨਾਮੁ ਮਨੀ ਮਨ ਜਾ ਕੋ ॥

maat pitaa su lakhe na lakhe ik aad ko naam manee man jaa ko |

இதையெல்லாம் பார்த்து பெற்றோர்கள் செய்வார்கள் என்று பிரம்மா நினைத்தார்.

ਬਾਤ ਇਹੀ ਸਮਝੀ ਮਨ ਮੈ ਇਹ ਹੈ ਅਬ ਖੇਲ ਸਮਾਪਤਿ ਵਾ ਕੋ ॥੧੭੯॥

baat ihee samajhee man mai ih hai ab khel samaapat vaa ko |179|

முழு விஷயத்தையும் புரிந்து கொள்ளுங்கள், கிருஷ்ணரின் விளையாட்டு இப்போது முடிவடையும்.179.

ਚੂਮ ਲਯੋ ਜਸੁਦਾ ਸੁਤ ਕੋ ਸਿਰ ਕਾਨ੍ਰਹ ਬਜਾਇ ਉਠੇ ਮੁਰਲੀ ਤੋ ॥

choom layo jasudaa sut ko sir kaanrah bajaae utthe muralee to |

கிருஷ்ணர் புல்லாங்குழலில் வாசித்தபோது, யசோதா அவன் தலையில் முத்தமிட்டாள்

ਬਾਲ ਲਖੇ ਅਪੁਨੋ ਨ ਕਿਨੀ ਜਨ ਗੋ ਦਵਰੀ ਤਿਹ ਸੋ ਹਿਤ ਕੀਤੋ ॥

baal lakhe apuno na kinee jan go davaree tih so hit keeto |

கிருஷ்ணனை நேசித்த தன் பையனை வேறு யாரும் கவனிக்கவில்லை

ਹੋਤ ਕੁਲਾਹਲ ਪੈ ਬ੍ਰਿਜ ਮੈ ਨਹਿ ਹੋਤ ਇਤੇ ਸੁ ਕਹੂੰ ਕਿਮ ਬੀਤੋ ॥

hot kulaahal pai brij mai neh hot ite su kahoon kim beeto |

பிரஜாவில் என்ன கொந்தளிப்பு இருக்கிறதோ, அதுபோன்ற ஒரு ஆரவாரம் வேறு எந்த இடத்திலும் இல்லை, நேரம் எப்படி செல்கிறது என்று தெரியவில்லை.

ਗਾਵਤ ਗੀਤ ਸਨੇ ਹਰਿ ਗ੍ਵਾਰਨ ਲੇਹ ਬਲਾਇ ਬਧੁ ਬ੍ਰਿਜ ਕੀਤੋ ॥੧੮੦॥

gaavat geet sane har gvaaran leh balaae badh brij keeto |180|

கிருஷ்ணர் புதிதாக திருமணமான பெண்களுடன் சேர்ந்து கோபியர்களுடன் பாடல்களைப் பாடத் தொடங்கினார்.180.

ਪ੍ਰਾਤ ਭਏ ਹਰਿ ਜੀ ਉਠ ਕੈ ਬਨ ਬੀਚ ਗਏ ਸੰਗ ਲੈ ਕਰ ਬਛੇ ॥

praat bhe har jee utth kai ban beech ge sang lai kar bachhe |

பொழுது விடிந்ததும், கிருஷ்ணர் மீண்டும் கன்றுகளை அழைத்துக் கொண்டு காட்டிற்குச் சென்றார்

ਗਾਵਤ ਗੀਤ ਫਿਰਾਵਤ ਹੈ ਛਟਕਾ ਗਹਿ ਗਵਾਰ ਸਭੈ ਕਰਿ ਹਛੇ ॥

gaavat geet firaavat hai chhattakaa geh gavaar sabhai kar hachhe |

அங்கே எல்லா கோபப் பையன்களும் பாடல்களைப் பாடுவதையும், தங்கள் சங்குகளை சுழற்றுவதையும் அவன் கண்டான்

ਖੇਲਤ ਖੇਲਤ ਨੰਦ ਕੋ ਨੰਦ ਸੁ ਆਪ ਹੀ ਤੇ ਗਿਰਿ ਕੋ ਉਠਿ ਗਛੇ ॥

khelat khelat nand ko nand su aap hee te gir ko utth gachhe |

நாடகத்தைத் தொடர்ந்து கிருஷ்ணர் மலையை நோக்கிச் சென்றார்

ਕੋਊ ਕਹੈ ਇਹ ਖੇਦ ਗਹੈ ਹਮ ਕੋਊ ਕਹੈ ਇਹ ਨਾਹਨਿ ਨਛੇ ॥੧੮੧॥

koaoo kahai ih khed gahai ham koaoo kahai ih naahan nachhe |181|

கிருஷ்ணன் அவர்கள் மீது கோபமாக இருப்பதாகவும், அவருக்கு உடல்நிலை சரியில்லை என்றும் ஒருவர் கூறினார்.181.

ਹੋਇ ਇਕਤ੍ਰ ਸਨੈ ਹਰਿ ਗ੍ਵਾਰਨ ਲੈ ਅਪੁਨੇ ਸੰਗਿ ਪੈ ਸਭ ਗਾਈ ॥

hoe ikatr sanai har gvaaran lai apune sang pai sabh gaaee |

கிருஷ்ணர் சிறுவர்கள் மற்றும் பசுக்களுடன் நகர்ந்தார்

ਦੇਖਿ ਤਿਨੈ ਗਿਰਿ ਕੇ ਸਿਰ ਤੇ ਮਨ ਮੋਹਿ ਬਢਾਇ ਸਭੈ ਉਠਿ ਧਾਈ ॥

dekh tinai gir ke sir te man mohi badtaae sabhai utth dhaaee |

மலை உச்சியில் அவர்களைப் பார்த்ததும் அனைவரும் ஓடி வந்தனர் கோபர்களும் அவர்களை நோக்கி சென்றனர்

ਗੋਪ ਗਏ ਤਿਨ ਪੈ ਚਲ ਕੈ ਜਬ ਜਾਤ ਪਿਖੀ ਤਿਨ ਨੈਨਨ ਮਾਈ ॥

gop ge tin pai chal kai jab jaat pikhee tin nainan maaee |

யசோதாவும் இந்த காட்சியை பார்த்தாள் கிருஷ்ணன் அசையாமல் கோபத்தில் நின்று கொண்டிருந்தான்

ਰੋਹ ਭਰੇ ਸੁ ਖਰੇ ਨ ਟਰੇ ਸੁਤ ਨੰਦਹਿ ਕੇ ਕਹੁ ਬਾਤ ਸੁਨਾਈ ॥੧੮੨॥

roh bhare su khare na ttare sut nandeh ke kahu baat sunaaee |182|

மேலும் இவர்கள் அனைவரும் கிருஷ்ணரிடம் பல விஷயங்களைச் சொன்னார்கள்.182.

ਨੰਦ ਬਾਚ ਕਾਨ੍ਰਹ ਪ੍ਰਤਿ ॥

nand baach kaanrah prat |

கிருஷ்ணரை நோக்கி நந்தின் பேச்சு:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਕਿਉ ਸੁਤ ਗਊਅਨ ਲਿਆਇ ਇਹਾ ਇਹ ਤੈ ਹਮਰੋ ਸਭ ਹੀ ਦਧਿ ਖੋਯੋ ॥

kiau sut gaooan liaae ihaa ih tai hamaro sabh hee dadh khoyo |

ஓ மகனே! நீ ஏன் மாடுகளை இங்கு கொண்டு வந்தாய்? இதனால், எங்களுக்கு பால் உற்பத்தி குறைந்துள்ளது

ਚੂੰਘ ਗਏ ਬਛਰਾ ਇਨ ਕੇ ਇਹ ਤੇ ਹਮਰੇ ਮਨ ਮੈ ਭ੍ਰਮ ਹੋਯੋ ॥

choongh ge bachharaa in ke ih te hamare man mai bhram hoyo |

எல்லாக் கன்றுகளும் தங்கள் பாலை அருந்திவிட்டன, இந்த மாயை நம் மனதில் நீடிக்கிறது

ਕਾਨ੍ਰਹ ਫਰੇਬ ਕਰਿਯੋ ਤਿਨ ਸੋ ਮਨ ਮੋਹ ਮਹਾ ਤਿਨ ਕੇ ਜੁ ਕਰੋਯੋ ॥

kaanrah fareb kariyo tin so man moh mahaa tin ke ju karoyo |

கிருஷ்ணர் அவர்களிடம் எதுவும் சொல்லவில்லை, இதனால், அவர் அவர்களின் பற்றுதலை அதிகரித்தார்

ਬਾਰਿ ਭਯੋ ਤਤ ਕ੍ਰੋਧ ਮਨੋ ਤਿਹ ਮੈ ਜਲ ਸੀਤਲ ਮੋਹ ਸਮੋਯੋ ॥੧੮੩॥

baar bhayo tat krodh mano tih mai jal seetal moh samoyo |183|

கிருஷ்ணரின் ரூபத்தைக் கண்டு அனைவரின் கோபமும் தண்ணீர் போல தணிந்தது.183.

ਮੋਹਿ ਬਢਿਯੋ ਤਿਨ ਕੇ ਮਨ ਮੈ ਨਹਿ ਛੋਡਿ ਸਕੈ ਅਪਨੇ ਸੁਤ ਕੋਊ ॥

mohi badtiyo tin ke man mai neh chhodd sakai apane sut koaoo |

யாராலும் தன் மகனைக் கைவிட முடியாது என்பதால் அனைவர் மனதிலும் பாசம் அதிகரித்தது

ਗਊਅਨ ਛੋਡਿ ਸਕੈ ਬਛਰੇ ਇਤਨੋ ਮਨ ਮੋਹ ਕਰੈ ਤਬ ਸੋਊ ॥

gaooan chhodd sakai bachhare itano man moh karai tab soaoo |

பசுக்கள் மற்றும் கன்றுகளின் பாசத்தை விட்டுவிடலாம்

ਪੈ ਗਰੂਏ ਗ੍ਰਿਹਿ ਗੇ ਸੰਗਿ ਲੈ ਤਿਨ ਚਉਕਿ ਹਲੀ ਇਹਿ ਬਾਤ ਲਖੋਊ ॥

pai garooe grihi ge sang lai tin chauk halee ihi baat lakhoaoo |

வழியில், படிப்படியாக, இந்த விஷயங்கள் அனைத்தையும் நினைவில் கொண்டு அனைவரும் தங்கள் வீடுகளுக்குச் சென்றனர்

ਦੇਵ ਡਰੀ ਮਮਤਾ ਇਨ ਪੈ ਕਿ ਚਰਿਤ੍ਰ ਕਿਧੋ ਹਰਿ ਕੋ ਇਹ ਹੋਊ ॥੧੮੪॥

dev ddaree mamataa in pai ki charitr kidho har ko ih hoaoo |184|

இதையெல்லாம் கண்டு யசோதாவும் பயந்து, இது கிருஷ்ணரின் ஏதோ அதிசயமா என்று நினைத்தாள்.184.

ਸਾਲ ਬਿਤੀਤ ਭਇਓ ਜਬ ਹੀ ਹਰਿ ਜੀ ਬਨ ਬੀਚ ਗਏ ਦਿਨ ਕਉਨੈ ॥

saal biteet bheio jab hee har jee ban beech ge din kaunai |

வருடம் கழிந்த போது, ஒரு நாள் ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் பாணத்திற்குச் சென்றார்.

ਦੇਖਨ ਕਉਤਕ ਕੌ ਚਤੁਰਾਨਨ ਸੀਘ੍ਰ ਭਯੋ ਤਿਹ ਕੋ ਉਠਿ ਗਉਨੈ ॥

dekhan kautak kau chaturaanan seeghr bhayo tih ko utth gaunai |

பல வருடங்கள் கழித்து, ஒருமுறை கிருஷ்ணர் காட்டுக்குச் சென்றபோது, பிரம்மாவும் அவரது அற்புதமான விளையாட்டைக் காண அங்கு வந்தார்

ਗ੍ਵਾਰ ਵਹੈ ਬਛੁਰੇ ਸੰਗਿ ਹੈ ਵਹ ਚਕ੍ਰਿਤ ਜਾਇ ਗਇਓ ਹੁਇ ਤਉਨੈ ॥

gvaar vahai bachhure sang hai vah chakrit jaae geio hue taunai |

தான் திருடிய அதே கோபா குழந்தைகளையும் கன்றுகளையும் கண்டு வியந்தான்

ਦੇਖਿ ਤਿਨੈ ਡਰ ਕੈ ਪਰਿ ਪਾਇਨ ਆਇ ਕੈ ਆਨੰਦ ਦੁੰਦਭਿ ਛਉਨੈ ॥੧੮੫॥

dekh tinai ddar kai par paaein aae kai aanand dundabh chhaunai |185|

இதையெல்லாம் பார்த்த பிரம்மா, கிருஷ்ணரின் காலில் விழுந்து, பயத்துடனும் ஆனந்தத்துடனும் இசைக்கருவிகளை இசைக்க ஆரம்பித்தார்.185.

ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਾਚ ਕਾਨ੍ਰਹ ਜੂ ਪ੍ਰਤਿ ॥

brahamaa baach kaanrah joo prat |

கிருஷ்ணரை நோக்கி பிரம்மாவின் பேச்சு:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਹੇ ਕਰੁਣਾ ਨਿਧਿ ਹੇ ਜਗ ਕੇ ਪਤਿ ਅਚੁਤ ਹੇ ਬਿਨਤੀ ਸੁਨ ਲੀਜੈ ॥

he karunaa nidh he jag ke pat achut he binatee sun leejai |

உலகத்தின் இறைவனே! கருணையின் பொக்கிஷம்! அழியாத இறைவா! என் வேண்டுகோளைக் கேளுங்கள்

ਚੂਕ ਭਈ ਹਮ ਤੇ ਤੁਮਰੀ ਤਿਹ ਤੇ ਅਪਰਾਧ ਛਿਮਾਪਨ ਕੀਜੈ ॥

chook bhee ham te tumaree tih te aparaadh chhimaapan keejai |

நான் தவறிழைத்துவிட்டேன், இந்தக் குற்றத்திற்காக என்னை மன்னியுங்கள்

ਕਾਨ੍ਰਹ ਕਹੀ ਇਹ ਬਾਤ ਛਿਮੀ ਹਮ ਨ ਬਿਖ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਛਾਡਿ ਕੈ ਪੀਜੈ ॥

kaanrah kahee ih baat chhimee ham na bikh amrit chhaadd kai peejai |

கிருஷ்ணர் சொன்னார், "நான் மன்னித்துவிட்டேன், ஆனால் அமிர்தத்தை விட்டுவிட்டு, விஷத்தை உட்கொள்ளக்கூடாது

ਲਿਆਉ ਕਹਿਓਨ ਲਿਆਇ ਹੋਂ ਜਾਹ ਸਿਤਾਬ ਅਈਯੋ ਨਹੀ ਢੀਲ ਕਰੀਜੈ ॥੧੮੬॥

liaau kahion liaae hon jaah sitaab aeeyo nahee dteel kareejai |186|

தாமதமின்றி எல்லா மனிதர்களையும் விலங்குகளையும் அழைத்து வாருங்கள்.

ਲੈ ਬਛਰੈ ਬ੍ਰਹਮਾ ਤਬ ਹੀ ਛਿਨ ਮੈ ਚਲ ਕੈ ਹਰਿ ਜੀ ਪਹਿ ਆਯੋ ॥

lai bachharai brahamaa tab hee chhin mai chal kai har jee peh aayo |

பிரம்மா ஒரு கணத்தில் அனைத்து கன்றுகளையும் கோபங்களையும் கொண்டு வந்தார்

ਕਾਨ੍ਰਹ ਮਿਲੇ ਜਬ ਹੀ ਸਭ ਗ੍ਵਾਰ ਤਬੈ ਮਨ ਮੈ ਤਿਨ ਹੰਰ ਸੁਖ ਪਾਯੋ ॥

kaanrah mile jab hee sabh gvaar tabai man mai tin hanr sukh paayo |

கோப சிறுவர்கள் அனைவரும் கிருஷ்ணரைச் சந்தித்தபோது, அனைவரும் மிகவும் மகிழ்ச்சியடைந்தனர்

ਲੋਪ ਭਯੋ ਸੰਗਿ ਕੇ ਬਛਰੇ ਤਬ ਭੇਦ ਕਿਨੀ ਲਖਿ ਜਾਨ ਨ ਪਾਯੋ ॥

lop bhayo sang ke bachhare tab bhed kinee lakh jaan na paayo |

இதனால், கிருஷ்ணரின் மாயையால் உருவாக்கப்பட்ட கன்றுகள் அனைத்தும் மறைந்தன, ஆனால் இந்த மர்மத்தை யாராலும் அறிய முடியவில்லை.

ਬਾਲ ਬੁਝੀ ਨ ਕਿਨੀ ਉਠਿ ਬੋਲਿ ਸੁ ਲਿਆਉ ਵਹੈ ਹਮ ਜੋ ਮਿਲਿ ਖਾਯੋ ॥੧੮੭॥

baal bujhee na kinee utth bol su liaau vahai ham jo mil khaayo |187|

நீங்கள் எதை கொண்டு வந்தீர்களோ, அதை நாம் அனைவரும் ஒன்றாக சாப்பிடலாம்.

ਹੋਇ ਇਕਤ੍ਰ ਕਿਧੋ ਬ੍ਰਿਜ ਬਾਲਕ ਅੰਨ ਅਚਿਯੋ ਸਭਨੋ ਜੁ ਪੁਰਾਨੋ ॥

hoe ikatr kidho brij baalak an achiyo sabhano ju puraano |

பிரஜாவின் சிறுவர்கள் பழைய உணவுகளை எல்லாம் ஒன்று திரட்டி உண்ண ஆரம்பித்தனர்

ਕਾਨ੍ਰਹ ਕਹੀ ਹਮ ਨਾਗ ਹਨ੍ਯੋ ਹਰਿ ਕੋ ਇਹ ਖੇਲ ਕਿਨੀ ਨਹਿ ਜਾਨੋ ॥

kaanrah kahee ham naag hanayo har ko ih khel kinee neh jaano |

கிருஷ்ணர் கூறினார், நான் நாகத்தை (பாம்பை) கொன்றேன், ஆனால் இந்த நாடகத்தைப் பற்றி யாராலும் அறிய முடியவில்லை

ਹੋਇ ਪ੍ਰਸੰਨ ਮਹਾ ਮਨ ਮੈ ਗਰੜਾਧੁਜ ਕੋ ਕਰਿ ਰਛਕ ਮਾਨੋ ॥

hoe prasan mahaa man mai gararraadhuj ko kar rachhak maano |

கருடனை (நீல ஜெய்) தங்கள் பாதுகாவலராகக் கருதி அவர்கள் அனைவரும் மகிழ்ச்சியடைந்தனர்

ਦਾਨ ਦਯੋ ਹਮ ਕੋ ਜੀਅ ਕੋ ਇਹ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਪਹਿ ਜਾਇ ਬਖਾਨੋ ॥੧੮੮॥

daan dayo ham ko jeea ko ih maat pitaa peh jaae bakhaano |188|

கிருஷ்ணர் சொன்னார், "இறைவன் நம் உயிரைக் காத்திருக்கிறான் என்று இதை உங்கள் வீட்டில் சொல்லலாம்." 188.

ਇਤਿ ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਛਰੇ ਆਨ ਪਾਇ ਪਰਾ ॥

eit brahamaa bachhare aan paae paraa |

கன்றுகளுடன் பிரம்மா வந்து கிருஷ்ணரின் காலில் விழுவது பற்றிய விளக்கத்தின் முடிவு.

ਅਥ ਧੇਨਕ ਦੈਤ ਬਧ ਕਥਨੰ ॥

ath dhenak dait badh kathanan |

இப்போது தேனுகா என்ற அரக்கனைக் கொன்றது பற்றிய விளக்கம் தொடங்குகிறது

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਬਾਰਹ ਸਾਲ ਬਿਤੀਤ ਭਏ ਤੁ ਲਗੇ ਤਬ ਕਾਨ੍ਰਹ ਚਰਾਵਨ ਗਾਈ ॥

baarah saal biteet bhe tu lage tab kaanrah charaavan gaaee |

கிருஷ்ணர் பன்னிரெண்டு வயது வரை பசுக்களை மேய்க்கச் சென்றார்

குறியீட்டு அட்டவணை (1 - 1428)

ஜாபு பக்கம்: 1 - 10

அகால் உஸ்தாத் பக்கம்: 11 - 38

பச்சித்தர நாடகம் பக்கம்: 39 - 73

சாண்டி சரித்தர் உகட் பிலாஸ் பக்கம்: 74 - 99

சாண்டி சரித்தர் பக்கம்: 100 - 118

வார் ஸ்ரீ பகவதி ஜி கி பக்கம்: 119 - 126

ஞானப் பிரபோத பக்கம்: 127 - 154

சௌபீஸ் அவதார் பக்கம்: 155 - 610

பிரஹ்மா அவதார் பக்கம்: 611 - 634

ருத்ரா அவதார் பக்கம்: 635 - 708

ஷபத் ஹஜாரே பக்கம்: 709 - 712

33 ஸ்வையாய் பக்கம்: 712 - 716

ಖால್ಸா ಮಹಿಮಾ பக்கம்: 716 - 716

ஷஸ்த்ர நாம் மாலா பக்கம்: 717 - 808

சரித்திரோபக்யான பக்கம்: 809 - 1388

ஜபர்நாமா பக்கம்: 1389 - 1394

ஹிகாயத் பக்கம்: 1394 - 1428