ஸ்ரீ தசம் கிரந்த்

பக்கம் - 206

ਹੋਮ ਕੀ ਲੈ ਬਾਸਨਾ ਉਠ ਧਾਤ ਦੈਤ ਦੁਰੰਤ ॥

hom kee lai baasanaa utth dhaat dait durant |

பேய்கள் வீட்டிற்கு ஆசைப்பட்ட உடனேயே வந்துவிடும்

ਲੂਟ ਖਾਤ ਸਬੈ ਸਮਗਰੀ ਮਾਰ ਕੂਟਿ ਮਹੰਤ ॥੬੨॥

loott khaat sabai samagaree maar koott mahant |62|

தீ வழிபாட்டின் (ஹவானா) தூபத்தால் கவரப்பட்ட அரக்கர்கள் யாகக் குழிக்கு வந்து, யாகப் பொருட்களைச் செய்து, அதைச் செய்பவரிடமிருந்து பறித்துச் சாப்பிடுவார்கள்.62.

ਲੂਟ ਖਾਤਹ ਵਿਖਯ ਜੇ ਤਿਨ ਪੈ ਕਛੂ ਨ ਬਸਾਇ ॥

loott khaatah vikhay je tin pai kachhoo na basaae |

யாகப் பொருட்களைக் கொள்ளையடித்தவர்கள் முனிவரால் ஆளப்படவில்லை.

ਤਾਕ ਅਉਧਹ ਆਇਯੋ ਤਬ ਰੋਸ ਕੈ ਮੁਨਿ ਰਾਇ ॥

taak aaudhah aaeiyo tab ros kai mun raae |

அக்கினி வழிபாட்டின் பொருள்கள் கொள்ளையடிக்கப்பட்டதைக் கண்டு, தன்னைத் தானே நிராதரவாக உணர்ந்த மகா முனிவர் விஸ்வாமித்திரர் மிகுந்த கோபத்துடன் அயோத்திக்கு வந்தார்.

ਆਇ ਭੂਪਤ ਕਉ ਕਹਾ ਸੁਤ ਦੇਹੁ ਮੋ ਕਉ ਰਾਮ ॥

aae bhoopat kau kahaa sut dehu mo kau raam |

(விஸ்வாமித்திரர்) அரசனிடம் வந்து - உன் மகன் ராமனை எனக்குக் கொடு.

ਨਾਤ੍ਰ ਤੋ ਕਉ ਭਸਮ ਕਰਿ ਹਉ ਆਜ ਹੀ ਇਹ ਠਾਮ ॥੬੩॥

naatr to kau bhasam kar hau aaj hee ih tthaam |63|

(அயோத்தியை) அடைந்ததும் அரசனிடம் கூறினார். உங்கள் மகன் ராமை சில நாட்களுக்கு என்னிடம் கொடுங்கள், இல்லையெனில் நான் உங்களை இந்த இடத்திலேயே சாம்பலாக்கி விடுவேன்.

ਕੋਪ ਦੇਖਿ ਮੁਨੀਸ ਕਉ ਨ੍ਰਿਪ ਪੂਤ ਤਾ ਸੰਗ ਦੀਨ ॥

kop dekh munees kau nrip poot taa sang deen |

முனீஸ்வரரின் கோபத்தைக் கண்ட மன்னன் தசரதனுக்கு தன் மகனைக் கொடுத்தான்.

ਜਗ ਮੰਡਲ ਕਉ ਚਲਯੋ ਲੈ ਤਾਹਿ ਸੰਗਿ ਪ੍ਰਬੀਨ ॥

jag manddal kau chalayo lai taeh sang prabeen |

முனிவரின் சீற்றத்தைக் கண்ட அரசன், தன் மகனைத் தன்னுடன் வரச் சொன்னான், மேலும் ராமருடன் முனிவர் மீண்டும் யாகத்தைத் தொடங்கச் சென்றார்.

ਏਕ ਮਾਰਗ ਦੂਰ ਹੈ ਇਕ ਨੀਅਰ ਹੈ ਸੁਨਿ ਰਾਮ ॥

ek maarag door hai ik neear hai sun raam |

ஓ ராமா! கேள், தொலைதூர வழியும், அருகில் உள்ள வழியும் உள்ளது.

ਰਾਹ ਮਾਰਤ ਰਾਛਸੀ ਜਿਹ ਤਾਰਕਾ ਗਨਿ ਨਾਮ ॥੬੪॥

raah maarat raachhasee jih taarakaa gan naam |64|

முனிவர், "ஓ ராமே! கேள், இரண்டு வழிகள் உள்ளன, ஒன்றில் யக்ஞத் தலம் வெகு தொலைவில் உள்ளது, மற்றொன்றில் அது அருகில் உள்ளது, ஆனால் பிற்காலப் பாதையில் தாரகா என்ற அரக்கன் வாழ்கிறான், அவள் வழிப்போக்குகளைக் கொன்றாள்.64.

ਜਉਨ ਮਾਰਗ ਤੀਰ ਹੈ ਤਿਹ ਰਾਹ ਚਾਲਹੁ ਆਜ ॥

jaun maarag teer hai tih raah chaalahu aaj |

(ராம் கூறினார்-) அருகில் இருக்கும் பாதை ('அம்பு'), இப்போது அந்த பாதையை பின்பற்றவும்.

ਚਿਤ ਚਿੰਤ ਨ ਕੀਜੀਐ ਦਿਵ ਦੇਵ ਕੇ ਹੈਂ ਕਾਜ ॥

chit chint na keejeeai div dev ke hain kaaj |

ராமர், “பதட்டத்தைக் கைவிட்டு, சிறிய தூரப் பாதையில் செல்வோம், இந்த அரக்கர்களைக் கொல்லும் வேலை தெய்வங்களின் செயல்” என்றார்.

ਬਾਟਿ ਚਾਪੈ ਜਾਤ ਹੈਂ ਤਬ ਲਉ ਨਿਸਾਚਰ ਆਨ ॥

baatt chaapai jaat hain tab lau nisaachar aan |

(அவர்கள்) சாலையில் மகிழ்ச்சியுடன் சென்று கொண்டிருந்தனர், அப்போது அசுரன் வந்தது.

ਜਾਹੁਗੇ ਕਤ ਰਾਮ ਕਹਿ ਮਗਿ ਰੋਕਿਯੋ ਤਜਿ ਕਾਨ ॥੬੫॥

jaahuge kat raam keh mag rokiyo taj kaan |65|

அவர்கள் அந்த வழியில் செல்லத் தொடங்கினர், அதே நேரத்தில் அரக்கன் வந்து பாதையில் இடையூறு செய்து, "ஓ ராம்! நீங்கள் எப்படி முன்னேறி உங்களை காப்பாற்றுவீர்கள்?

ਦੇਖਿ ਰਾਮ ਨਿਸਾਚਰੀ ਗਹਿ ਲੀਨ ਬਾਨ ਕਮਾਨ ॥

dekh raam nisaacharee geh leen baan kamaan |

அசுரனைக் கண்டவுடன் இராமன் வில்லையும் அம்பையும் பற்றிக் கொண்டான்

ਭਾਲ ਮਧ ਪ੍ਰਹਾਰਿਯੋ ਸੁਰ ਤਾਨਿ ਕਾਨ ਪ੍ਰਮਾਨ ॥

bhaal madh prahaariyo sur taan kaan pramaan |

தர்கா என்ற அரக்கனைப் பார்த்த ராமன் தனது வில்லையும் அம்புகளையும் கையில் பிடித்து, பசுவை இழுத்து அதன் தலையில் அம்பு பாய்ச்சினான்.

ਬਾਨ ਲਾਗਤ ਹੀ ਗਿਰੀ ਬਿਸੰਭਾਰੁ ਦੇਹਿ ਬਿਸਾਲ ॥

baan laagat hee giree bisanbhaar dehi bisaal |

அம்பு தாக்கியவுடன், பெரிய உடல் (அசுரன்) கீழே விழுந்தது.

ਹਾਥਿ ਸ੍ਰੀ ਰਘੁਨਾਥ ਕੇ ਭਯੋ ਪਾਪਨੀ ਕੋ ਕਾਲ ॥੬੬॥

haath sree raghunaath ke bhayo paapanee ko kaal |66|

அம்பு தாக்கியதில், அரக்கனின் கனமான உடல் கீழே விழுந்தது, இந்த வழியில், பாவியின் முடிவு ராமனின் கைகளில் வந்தது.66.

ਐਸ ਤਾਹਿ ਸੰਘਾਰ ਕੈ ਕਰ ਜਗ ਮੰਡਲ ਮੰਡ ॥

aais taeh sanghaar kai kar jag manddal mandd |

இவ்வாறே அவனைக் கொன்றுவிட்டு, அவர்கள் யாகம் நடக்கும் இடத்தில் அமர்ந்தனர்.

ਆਇਗੇ ਤਬ ਲਉ ਨਿਸਾਚਰ ਦੀਹ ਦੇਇ ਪ੍ਰਚੰਡ ॥

aaeige tab lau nisaachar deeh dee prachandd |

இவ்வாறே, அந்த அரக்கனைக் கொன்று, யாகம் தொடங்கியபோது, மாரீச், சுபாஹு என்ற இரண்டு பெரிய அசுரர்கள் அங்கே தோன்றினர்.

ਭਾਜਿ ਭਾਜਿ ਚਲੇ ਸਭੈ ਰਿਖ ਠਾਢ ਭੇ ਹਠਿ ਰਾਮ ॥

bhaaj bhaaj chale sabhai rikh tthaadt bhe hatth raam |

(யாரைப் பார்த்து) அனைத்து முனிவர்களும் திகைத்தனர், ஆனால் பிடிவாதமான ராமர் அங்கேயே நின்றார்.

ਜੁਧ ਕ੍ਰੁਧ ਕਰਿਯੋ ਤਿਹੂੰ ਤਿਹ ਠਉਰ ਸੋਰਹ ਜਾਮ ॥੬੭॥

judh krudh kariyo tihoon tih tthaur sorah jaam |67|

அவர்களைக் கண்டு முனிவர்கள் அனைவரும் ஓடிப்போய், ராமர் மட்டும் விடாப்பிடியாக அங்கேயே நின்றார், அந்த மூவரின் போர் பதினாறு கடிகாரங்கள் தொடர்ந்து நடந்தது.67.