Os demos adoitaban vir tan pronto como desexaban a casa
Atraídos polo incenso do culto ao lume (A Habana), os demos chegaban ao pozo do sacrificio e comían os materiais de Yajna, arrebatándollo ao intérprete.62.
Os que saquearon os materiais yagya non estaban gobernados polo sabio.
Vendo o botín dos materiais do culto ao lume e sentíndose indefenso, o gran sabio Vishwamitra chegou a Ayodhya con gran ira.
(Vishwamitra) veu ao rei e díxolle: Dame o teu fillo Rama.
Ao chegar a (Ayodhya) díxolle ao rei. ���Dáme o teu fillo Ram por uns días, se non, reducireiche a cinzas neste mesmo lugar.���63.
Ao ver a ira de Munishwar, o rei Dasharatha deulle o seu fillo.
Visualizando a furia do sabio, o rei pediulle ao seu fillo que o acompañase e o sabio acompañado de Ram foi comezar de novo o Yajna.
Ó Rama! Escoita, hai un camiño lonxe e outro próximo,
O sabio dixo: ���Ou Ram! escoita, hai dúas rutas, por unha o punto de Yajna está lonxe e pola outra está preto, pero na ruta posterior vive unha demo chamada Taraka, que mata os camiños.64.
(Dixo Ram-) O camiño que está preto ('frecha'), agora siga ese camiño.
Ram dixo: ���Imos pola ruta de pequenas distancias, abandonando a ansiedade, este traballo de matar os demos é obra dos deuses.���
(Eles) ían felices pola estrada, entón veu o monstro.
Comezaron a moverse por aquela ruta e ao mesmo tempo veu a demonia e puxo obstáculos no camiño dicindo: ���Ou carneiro! como vai proceder e salvarse?���65.
En canto viu o monstro, Rama colleu o arco e a frecha
Ao ver á demoa Tarka, carneiro sostivo o arco e as frechas na man, e tirando da vaca lanzou a frecha na súa cabeza.
Tan pronto como a frecha foi golpeada, o enorme corpo (monstro) caeu.
Ao ser golpeado pola frecha, o pesado corpo da demoza caeu e deste xeito, o fin do pecador chegou a mans de Ram.66.
Matándoo deste xeito, sentáronse (gardando) o lugar yagya.
Deste xeito, despois de matar a demoza, cando se iniciou o Yajna, apareceron alí dous demos de gran tamaño, Marich e Subahu.
(Vendo a quen) todos os sabios quedaron consternados, pero o obstinado Rama quedou alí de pé.
Véndoos, todos os sabios fuxiron e só Ram quedou alí de pé e a guerra daqueles tres foi librada continuamente durante dezaseis gardas.67.
Coidando da (súa propia) armadura e armas, os xigantes adoitaban chamar para matar.
Suxeitando firmemente os brazos e as armas, os demos comezaron a gritar "matar, matar".