شري دسم گرنتھ

صفحو - 206


ਹੋਮ ਕੀ ਲੈ ਬਾਸਨਾ ਉਠ ਧਾਤ ਦੈਤ ਦੁਰੰਤ ॥
hom kee lai baasanaa utth dhaat dait durant |

ديوتا اچي ويندا هئا جيئن هو گهر ۾ لالچ ڪري

ਲੂਟ ਖਾਤ ਸਬੈ ਸਮਗਰੀ ਮਾਰ ਕੂਟਿ ਮਹੰਤ ॥੬੨॥
loott khaat sabai samagaree maar koott mahant |62|

باهه جي پوڄا (Havana) جي بخور کان متاثر ٿي، ڀوتن کي قربان ڪرڻ جي کڏ ۾ اچي ويندا هئا ۽ يجن جو سامان کائي ويندا هئا، ان کي انجام ڏيڻ واري کان ڇڪيندا هئا.

ਲੂਟ ਖਾਤਹ ਵਿਖਯ ਜੇ ਤਿਨ ਪੈ ਕਛੂ ਨ ਬਸਾਇ ॥
loott khaatah vikhay je tin pai kachhoo na basaae |

جن يگيه جو سامان لُٽيو، سي سيج جي حڪمراني ۾ نه هئا.

ਤਾਕ ਅਉਧਹ ਆਇਯੋ ਤਬ ਰੋਸ ਕੈ ਮੁਨਿ ਰਾਇ ॥
taak aaudhah aaeiyo tab ros kai mun raae |

باهه جي پوڄا جي سامان جي ڦرلٽ ڏسي ۽ پاڻ کي بيوس محسوس ڪندي، عظيم بابا وشوامتر سخت ڪاوڙ ۾ ايوڌيا ۾ آيو.

ਆਇ ਭੂਪਤ ਕਉ ਕਹਾ ਸੁਤ ਦੇਹੁ ਮੋ ਕਉ ਰਾਮ ॥
aae bhoopat kau kahaa sut dehu mo kau raam |

(وشامتر) راجا وٽ آيو ۽ چيائين ته مون کي پنهنجو پٽ رام ڏي.

ਨਾਤ੍ਰ ਤੋ ਕਉ ਭਸਮ ਕਰਿ ਹਉ ਆਜ ਹੀ ਇਹ ਠਾਮ ॥੬੩॥
naatr to kau bhasam kar hau aaj hee ih tthaam |63|

(ايوڌيا) پهچڻ تي هن بادشاهه کي چيو. �� مون کي توهان جو پٽ رام ڪجهه ڏينهن تائين، ٻي صورت ۾ مان توهان کي انهي جڳهه تي راش ۾ گهٽائي ڇڏيندس .���63.

ਕੋਪ ਦੇਖਿ ਮੁਨੀਸ ਕਉ ਨ੍ਰਿਪ ਪੂਤ ਤਾ ਸੰਗ ਦੀਨ ॥
kop dekh munees kau nrip poot taa sang deen |

منشور جي ڪاوڙ ڏسي، راجا دشارٿ پنهنجي پٽ کي سندس حوالي ڪيو.

ਜਗ ਮੰਡਲ ਕਉ ਚਲਯੋ ਲੈ ਤਾਹਿ ਸੰਗਿ ਪ੍ਰਬੀਨ ॥
jag manddal kau chalayo lai taeh sang prabeen |

بابا جي ڪاوڙ کي ڏسي، راجا پنهنجي پٽ کي ساڻس گڏ وڃڻ لاء چيو ۽ بابا رام سان گڏ ٻيهر يجن شروع ڪرڻ لاء ويو.

ਏਕ ਮਾਰਗ ਦੂਰ ਹੈ ਇਕ ਨੀਅਰ ਹੈ ਸੁਨਿ ਰਾਮ ॥
ek maarag door hai ik neear hai sun raam |

اي رام! ٻڌو، پري رستو ۽ ويجھو رستو،

ਰਾਹ ਮਾਰਤ ਰਾਛਸੀ ਜਿਹ ਤਾਰਕਾ ਗਨਿ ਨਾਮ ॥੬੪॥
raah maarat raachhasee jih taarakaa gan naam |64|

بابا چيو ته اي رام! ٻڌو، اتي ٻه رستا آهن، هڪ طرف يجن جي جاءِ پري آهي ۽ ٻئي طرف ويجهو آهي، پر پوءِ واري رستي تي تارڪ نالي هڪ ڀوت رهي ٿو، جيڪو رستي کي ماري ٿو.

ਜਉਨ ਮਾਰਗ ਤੀਰ ਹੈ ਤਿਹ ਰਾਹ ਚਾਲਹੁ ਆਜ ॥
jaun maarag teer hai tih raah chaalahu aaj |

(رام چيو-) جيڪو رستو (تير) ويجھو آھي، ھاڻي انھيءَ رستي تي ھل.

ਚਿਤ ਚਿੰਤ ਨ ਕੀਜੀਐ ਦਿਵ ਦੇਵ ਕੇ ਹੈਂ ਕਾਜ ॥
chit chint na keejeeai div dev ke hain kaaj |

رام چيو، ”اچو ته پريشانيءَ کي ڇڏي ننڍڙي فاصلي واري رستي تي هلون، هي راڄن کي مارڻ جو ڪم آهي ديوتائن جو.

ਬਾਟਿ ਚਾਪੈ ਜਾਤ ਹੈਂ ਤਬ ਲਉ ਨਿਸਾਚਰ ਆਨ ॥
baatt chaapai jaat hain tab lau nisaachar aan |

(اھي) رستي ۾ خوشيءَ سان وڃي رھيا ھئا، تڏھن دانو آيو.

ਜਾਹੁਗੇ ਕਤ ਰਾਮ ਕਹਿ ਮਗਿ ਰੋਕਿਯੋ ਤਜਿ ਕਾਨ ॥੬੫॥
jaahuge kat raam keh mag rokiyo taj kaan |65|

اهي انهيءَ رستي تي هلڻ لڳا ۽ ان ئي وقت ڀوت آيو ۽ رستي ۾ روڪ وجهي چوڻ لڳو ته اي رام! ڪيئن اڳتي وڌندين ۽ پاڻ کي بچائيندين؟���65.

ਦੇਖਿ ਰਾਮ ਨਿਸਾਚਰੀ ਗਹਿ ਲੀਨ ਬਾਨ ਕਮਾਨ ॥
dekh raam nisaacharee geh leen baan kamaan |

جيئن ئي هن راکشس کي ڏٺو، رام ڪمان ۽ تير کي پڪڙي ورتو

ਭਾਲ ਮਧ ਪ੍ਰਹਾਰਿਯੋ ਸੁਰ ਤਾਨਿ ਕਾਨ ਪ੍ਰਮਾਨ ॥
bhaal madh prahaariyo sur taan kaan pramaan |

راڻيءَ ترڪيءَ کي ڏسي، رام پنهنجي ڪمان ۽ تير کي هٿ ۾ کنيو، ۽ ڳئون کي ڇڪي هن جي مٿي تي تير ڪڍي ڇڏيو.

ਬਾਨ ਲਾਗਤ ਹੀ ਗਿਰੀ ਬਿਸੰਭਾਰੁ ਦੇਹਿ ਬਿਸਾਲ ॥
baan laagat hee giree bisanbhaar dehi bisaal |

تير لڳڻ سان ئي وڏو جسم وارو (عفريت) ڪري پيو.

ਹਾਥਿ ਸ੍ਰੀ ਰਘੁਨਾਥ ਕੇ ਭਯੋ ਪਾਪਨੀ ਕੋ ਕਾਲ ॥੬੬॥
haath sree raghunaath ke bhayo paapanee ko kaal |66|

تير لڳڻ سان ڀوت جو ڳرو جسم هيٺ ڪري پيو ۽ اهڙي طرح هن گنهگار جي پڄاڻي رام جي هٿ ۾ ٿي.

ਐਸ ਤਾਹਿ ਸੰਘਾਰ ਕੈ ਕਰ ਜਗ ਮੰਡਲ ਮੰਡ ॥
aais taeh sanghaar kai kar jag manddal mandd |

هن کي اهڙيءَ طرح قتل ڪري، يگيه جي جاءِ تي (پڙهائي) ويٺا.

ਆਇਗੇ ਤਬ ਲਉ ਨਿਸਾਚਰ ਦੀਹ ਦੇਇ ਪ੍ਰਚੰਡ ॥
aaeige tab lau nisaachar deeh dee prachandd |

اهڙيءَ طرح ديوتائن کي مارڻ کان پوءِ جڏهن يجن شروع ٿي ته اتي ٻه وڏا ڀوت، ماريچ ۽ سبهو ظاهر ٿيا.

ਭਾਜਿ ਭਾਜਿ ਚਲੇ ਸਭੈ ਰਿਖ ਠਾਢ ਭੇ ਹਠਿ ਰਾਮ ॥
bhaaj bhaaj chale sabhai rikh tthaadt bhe hatth raam |

(جنهن کي ڏسي) سڀ ساڃاهه وند پريشان ٿي ويا، پر اُن جو ضدي رام اتي ئي بيٺو رهيو.

ਜੁਧ ਕ੍ਰੁਧ ਕਰਿਯੋ ਤਿਹੂੰ ਤਿਹ ਠਉਰ ਸੋਰਹ ਜਾਮ ॥੬੭॥
judh krudh kariyo tihoon tih tthaur sorah jaam |67|

انهن کي ڏسي سڀئي ساڃاهه وند ڀڄي ويا ۽ فقط رام اتي بيٺو رهيو ۽ انهن ٽنهي جي جنگ ڇهن واچن تائين جاري رهي.

ਮਾਰ ਮਾਰ ਪੁਕਾਰ ਦਾਨਵ ਸਸਤ੍ਰ ਅਸਤ੍ਰ ਸੰਭਾਰਿ ॥
maar maar pukaar daanav sasatr asatr sanbhaar |

(پنھنجا) ھٿيار ۽ ھٿيار سنڀالي، جنات کي مارڻ لاءِ سڏيندا ھئا.

ਬਾਨ ਪਾਨ ਕਮਾਨ ਕਉ ਧਰਿ ਤਬਰ ਤਿਛ ਕੁਠਾਰਿ ॥
baan paan kamaan kau dhar tabar tichh kutthaar |

پنھنجن ھٿن ۽ ھٿيارن کي مضبوطيءَ سان پڪڙي، ڀوتن زور زور سان ”مارو، مارو“ ڪرڻ شروع ڪيو، انھن پنھنجا ڪھاڙا، ڪمان ۽ تير ھٿن ۾ جھليا.