”برجا جي هنن رهاڪن سان تو ڪو به رابطو نه ڪيو آهي
ڇا توهان جي ذهن ۾ ڪو تعلق پيدا نه ٿيو؟ تون پاڻ به شهر جي رهاڪن سان مشتاق هئين ۽ انهن ماڻهن جي محبت کي ڇڏي ڏنو هو.
اي ڪرشنا! هاڻي جاري نه رکو
اهو چوڻ صحيح آهي ته تو کٽيو آهي ۽ اسان هاري ويا آهيون، اي ڳئون جي حفاظت ڪندڙ ڪرشن! ھاڻي ماٿرا ڇڏي وري ھتي اچو.
ڪرشن کي ياد ڪندي شاعر چوي ٿو ته سڀ گوپيون ڏکايل آهن
بي هوش ٿيڻ تي ڪوئي علحدگيءَ جو شڪار آهي
ڪو وات مان چوي ٿو ’اي ڪرشن‘ ۽ (ٻيو گوپي) اهو ٻڌي ڪنن سان ڀڄي وڃي ٿو.
ڪو اُتي ڊوڙندو وڃي ٿو، ڪرشن جو نالو وٺي ٿو ۽ ڪنن سان سندس هلڻ وارن پيرن جو آواز ٻڌي ٿو ۽ جڏهن کيس نه ٿو ڏسي، تڏهن پريشانيءَ جي حالت ۾ چوي ٿو ته ڪرشن وٽ ته نه پيو آهيان.
گوپيون ڏاڍا پريشان آهن ۽ کين ڪرشن جي اچڻ جي ڪا به خبر نه آهي
راڌا، وڏي پريشاني ۾، بي جان ٿي وئي آهي
دماغ جي ڪهڙي خراب حالت هئي، هن اوڍو پاس کي ٻڌايو.
هن جي دماغ ۾ جيڪا به اذيت هئي، ان بابت هن اوڌوا سان ڳالهايو ۽ چيو ته ڪرشن نه اچي رهيو هو ۽ اهو ڏک بيان نه ٿو ڪري سگهجي. 954.
ادھو به ڏاڍو پريشان ٿي، گوپين جي وچ ۾ اھڙيءَ طرح ڳالھايو
بي خوف ڪرشن چند ڏينهن ۾ ساڻن ملڻ ويندو
يوگي وانگر ٿيو ۽ هن تي غور ڪيو
955. 955.
گوپين سان ڏاهپ جون ڳالهيون ڪرڻ کان پوءِ اُدوا نند سان ملڻ آيو
يشودا ۽ نند ٻنهي پنهنجا مٿا هن جي پيرن تي جهڪايا
ادھو کين چيو، ”ڪرشن مون کي اوھان ڏانھن موڪليو آھي، انھيءَ لاءِ ته اوھان کي رب جي نالي جي ياد ڪرڻ جي هدايت ڪريان.
� � اهو چئي اُڌاوا پنهنجي رٿ تي چڙهائي Matura ڏانهن روانو ٿيو.956.
اُڌاوا جي تقرير ڪرشن کي خطاب ڪندي:
سويا
(اوڌ) پوءِ ماٿرا شهر ۾ آيو ۽ بلرام ۽ ڪرشن جي پيرن تي ڪري پيو.
مٿورا پهچڻ کان پوءِ، اُڌاوا ڪرشن ۽ بلرام جي پيرن تي جهڪيو ۽ چيائين، ”اي ڪرشن! توهان مون کي جيڪو ڪجهه چوڻ لاءِ چيو هو، مون ان مطابق ڪيو آهي