هو فطرت جو رب آهي، هو پروش آهي، هو سڄي دنيا ۽ اعليٰ برهمڻ آهي.707.
ڀجنگ پريت اسٽينزا
سري رام پنهنجي چوٿين ڀاءُ، سمترا جي ننڍي پٽ (شتروگن) کي سڏيو.
هڪ ڏينهن رام سمترا جي پٽ کي گهرائي چيو ته:
اتي ”لاوان“ نالي هڪ ديو خوفناڪ رفتار سان هلندو هو.
هڪ ڏورانهن ملڪ ۾ لاوان نالي هڪ وڏو ديوتا رهي ٿو، جنهن کي شيو جو ترشول مليل آهي، 708.
رام، جنگ جو فاتح ۽ مذهب جو گھر، هڪ جھڪي تير سان (سندس هٿ ۾).
رام هن کي هڪ منتر پڙهائڻ کان پوءِ هڪ تير ڏنو جيڪو رام جو هڪ وڏو هٿيار هو، جيڪو ڌرم جي گهر هو.
جڏهن دشمن کي شيو جي ترشيءَ کان خالي ڏٺو
رام کيس چيو ته ”جڏهن تون شيو جي ترشول کان سواءِ دشمن کي ڏسندين ته ان سان جنگ ڪر“.
(شتروگن اهو ورتو) تير (هٿ ۾) جهليو ۽ سر جهڪائي هليو ويو.
شتروگھن ان دلڪش تير کي کڻي، مٿو جهڪائي، پنهنجي ڪم لاءِ هلڻ لڳو ۽ ائين پئي لڳو ته هو ٽنهي جهانن جو فاتح بڻجي وڃي رهيو آهي.
جڏهن دشمن کي شيو جي ترشيءَ جي خبر پئي،
هن جڏهن دشمن کي شيو جي ترشيءَ کان سواءِ ڏٺو، تڏهن موقعو ملي، هن ڪاوڙ ۾ اچي ساڻس جنگ شروع ڪئي.
سپاهي ڪيترائي زخم سهڻ بعد ڀڄي ويا.
زخمي ٿيڻ کان پوءِ ويڙهاڪ ڀڄڻ لڳا ۽ ڪانءَ لاش کي ڏسي واڪا ڪرڻ لڳا. آسماني ڏاڪڻيون آسمان ۾ ٽمڻ لڳيون
هيلمٽ (تير جي) ڌڪ سان ٽڪرائجي ويندا آهن،
تيرن جي لڳڻ سان هيلمٽ ڀڄي ويا ۽ عظيم حڪمران جنگ جي ميدان ۾ سخت ناراض ٿي ويا.
گهڻي احتجاج جي ڪري، ’نمڪ‘ ديو پاڻ کي جنگ ۾ ڦيرائي رهيو آهي.
انهيءَ ڀوت ڏاڍي ڪاوڙ ۾ گهمندي ڦري رام جي ڀاءُ تي تيرن جي برسات ڪئي
جنهن کي رام پاڻ دشمن کي مارڻ لاءِ ڏنو هو.
دشمن جي تباهيءَ لاءِ رام طرفان جيڪو تير ڏنو ويو هو، سو شتروگهن درگاه جو نالو ورجائي، ديويءَ تي اڇلايو. 712.
(هڪ تير سان) هو زمين تي ڪري پيو، رڙ ڪري.
دشمن کي زخمي حالت ۾ آيو ۽ گھمڻ ڦرندي زمين تي ڪري پيو ۽ شتروگھن جي هٿان مارجي ويو