بادشاھه جاڳيس ته سڀ جاڳيا ۽ کيس پڪڙي ورتو.
(هن کي) ڳنڍيو ۽ بادشاهه جي سامهون بيٺو.
آواز ٻڌي راڻي به ننڊ مان جاڳي پئي.
بادشاهه کان ڊڄي، هن ميتر جي محبت کي ڇڏي ڏنو. 10.
راڻي چيو:
ٻٽي
اي راجن! ٻڌ، هي چور توکي مارڻ آيو آهي.
هاڻي مارو، صبح ٿيڻ نه ڏيو. 11.
چوويهه:
چور عورت جون ڳالهيون ٻڌي
۽ بادشاهه کي (سڀ ڪجهه) ٻڌايو جيڪو هر روز ٿيندو هو
ته اها راڻي مون سان گڏ رهندي هئي
۽ هاڻي هوءَ مون کي چور سڏي ٿي. 12.
ثابت قدم:
دوست ۽ چور جي ڳالھ کي سچ نه سمجھو.
هر ڪو سمجهي ويو ته (اها) زندگيون بچائڻ لاءِ اهڙيءَ طرح ڌڪ هڻي رهيو آهي.
ائين چوڻ تي ڪنهن تي ناراض نه ٿيو
۽ اي راجن! هن لفظ کي پنهنجي ذهن ۾ سمجهو. 13.
بادشاھه اھي ڳالھيون ٻڌي چيو: ”اھو سچ“.
ته هن هڪ عورت جو نالو روح جي لالچ ۾ ورتو آهي.
سو هاڻي هن چور کي ماري ڇڏ
۽ اڄ صبح جو ان کي اڇلائي ڇڏيو. 14.
پهرين، عورت کيس ڀڄائي ڇڏيو.
جڏهن هو وساري ويٺو ۽ بادشاهه جي گهر آيو
(پوءِ) شرم جي ڊپ کان کيس چور سڏيو.
هن چت ۾ (متر جي) محبت کي نه سڃاتو ۽ کيس ماري ڇڏيو. 15.
هتي سري چرتروپاخيان جي تريا چرتر جي منتري ڀوپ سمواد جي 234 هين باب جو نتيجو آهي، سڀ ڪجهه سٺو آهي. 234.4399. هلي ٿو
ٻٽي
ڪستوار ملڪ ۾ ڪرم سنگهه نالي هڪ راجا رهندو هو.
اچل متي سندس زال هئي جنهن جا وار ڏاڍا سهڻا هئا. 1.
شاهه کي بجر ڪيتو نالي هڪ سڳورو پٽ هو
جنهن نو گرامر ۽ خٽڪ شاستر جو چڱيءَ طرح اڀياس ڪيو هو. 2.
هڪ ڏينهن اچل ڪماريءَ کيس ڏٺو ۽ (سوچيائين ته)
بس هاڻي ان سان راند ڪريو. ائين چوڻ کان پوءِ (هوءَ) خواهشن تي غالب ٿي وئي. 3.
ثابت قدم:
اتي هڪ هوشيار سخي آيو
۽ اچل مٽيءَ کي ڀاڪر پاتو.
جڏهن هو جاڳندو هو (يعني هوش ۾ ايندو هو) (هن جي منهن تي) پاڻي جي ڇنڊڇاڻ ڪرڻ سان.
(تنهنڪري سخي) ڪماريءَ جي ذهن جو سڄو معاملو سمجهي ويو. 4.
(اڃا سخي پڇيو) اي ڪماري! مون کي (پنهنجي) ذهن بابت سڀ ڪجهه ٻڌايو.
محبوب جي درد کي دل ۾ نه رک.
مون کي ٻڌايو ته توهان کي ڇا سٺو آهي
۽ اي پيارا! پريشان ٿي زندگي کي ڇڏي نه ڏيو. 5.
اي سخي! توکي ڇا چئجي، نه چئجي.
مترا جي روپ کي ڏسي دل لڙڪيل آهي.
يا ته هن کي هاڻي مون وٽ وٺي اچ،
ٻي صورت ۾، منهنجي زندگي جي اميد ڇڏي ڏيو. 6.
(سخي جواب ڏنو) اي سخي! جيڪو مون کي چوندو، مان به ائين ئي ڪندس.
جيڪڏهن (ڪنهن) منهنجي جان به وٺي ڇڏي ته به مان تنهنجي خاطر دل ۾ نه ڊڄندس.
مون کي ٻڌاءِ ته تنهنجي دل ۾ ڇا جلي رهيو آهي
۽ نه روءِ ۽ ڳوڙها ڳوڙها ڳاڙي. 7.
(ڪماري چيو ته) اي دوستاني! ٻڌ، مان اڄ اٿندس.
هوءَ هڪ شريف ماڻهوءَ لاءِ پنهنجي جان ڏئي ڇڏيندي.
محبوب جي ديدار لاءِ خيرات آڻيندو.
اي سخي! (مان) محبوب جي صورت ڏسي پاڻ قربان ڪندس. 8.
اڄ مان زعفران جي سِرَ پَرِيندس مڙني آسرن تي
۽ آءٌ اکين جو پيچ هٿ ۾ وٺندس.
برهون جي ڪنن کي ٻنهي ڪنن کي سينگاريو ويندو.
مان پنهنجي محبوب جي ديدار لاءِ التجا ڪري راج ڏانهن ويندس. 9.
اهي ڳالهيون ٻڌي سخي حيران ٿي ويو
۽ ڪماريءَ جي وڏي محبت کي ڄاڻي (جتان) هليو ويو.
اتان هوءَ هن (ڪنور) وٽ آئي.
۽ ان ڪماريءَ کي سمجھايو. 10.
ٻٽي
هن (ڪمار) کي سڄي معاملي جي وضاحت ڪرڻ بعد اتي آندو ويو
جتي ڪماري ڪپڙن ۽ زيورن ۾ پيل بيٺي هئي. 11.
ثابت قدم:
جڏهن ڪماريءَ کي اهو نوجوان ڪمار مليو (ته ائين لڳي رهيو هو)
ڄڻ ته نو خزانو ڪنهن وڏي دولتمند جي گهر ۾ اچي ويو هجي.
اهو ڏسي نوجوان (ڪمار) ڪماري متوجه ٿي ويو
۽ ڪيترن ئي طريقن سان هن سان پيار ڪيو. 12.
پوءِ هڪ عورت وڃي بادشاهه کي اهڙي ڳالهه ٻڌائي