گھڻي دير تائين، گھوڙو پاڻيءَ ۾ گھمندو رھيو،
ايتري ۾ ملڪ جي بادشاهه کي خبر پئي ته ان واقعي جي خبر پئي (31)
شير شاهه بادشاهه پنهنجو هٿ وڍيو (پڙهڻ لاءِ ته اهو خواب ته نه هو)
۽ هو عمل جي سختي ۾ پئجي ويو (32)
”منهنجو شاندار گهوڙو ڪيئن ورتو؟
”خدا جي عزت تي، مان هن کي معاف ڪندس، هن اعلان ڪيو، (33)
”جيڪڏهن مان ان شخص کي ڏسان،
مان کيس بخشيندس ۽ کيس خزانو عطا ڪندس (34)
”عجيب آهي، جيڪڏهن مان ڪڏهن هن سان مليس،
”مان ڪڏھن به ڪاوڙ ۾ نه ويندس.(35)
”جيڪڏهن هو رضاڪارانه طور تي اچي،
’آءٌ کيس وڌيڪ ڏيندس سڪن سان ڀريل هڪ سؤ ٿانو.‘ (36)
سڄي شهر ۾ اعلان ڪيو ويو،
”مان ان چور کي معاف ڪندس، پر هن کي گهٽ ۾ گهٽ هڪ ڀيرو ضرور ڏسڻ گهرجي.“ (37)
پوءِ ٽئڪون جي ڌيءَ، سونهري پگڙي پائي،
۽ هڪ چمڪندڙ ڍال هٿ ڪري، پاڻ کي پيش ڪيو، (38)
۽ چيائين، ”اي شير شاهه، شينهن جو قاتل،
(39).
هن جي ڳالهه ٻڌي هوشيار بادشاهه حيران ٿي ويو.
۽ هڪ ڀيرو ٻيهر تيزيءَ سان پڇيو، (40)
”اڙي تون تيزيءَ وارو، ٻڌاءِ ڪيئن ڪيائين؟
'مون کي ڏيکارڻ لاء، توهان اچو ۽ ٻيهر هلو.' (41)
هوءَ درياهه جي ڪناري تي ويٺي،
۽ ساڳيءَ طرح هوءَ شراب پيئي ۽ ڪبوب کائين (42)
پوءِ هوءَ گھاس جا بنڊل ترندي،
۽ اھڙي طرح بادشاھ جي محافظن کي ٺڳيو (43)
درياءَ پار وڃڻ جي هوشياري ڏيکارڻ لاءِ،
هوءَ ٻرندڙ پاڻيءَ مٿان ترڻ لڳي (44)
هوءَ پهرين گارڊ کي اهڙيءَ طرح قتل ڪري ڇڏيو،
۽ مٽيءَ وانگر غائب ٿي ويو (45)
جڏهن سج لٿو هو،
هوءَ ساڳيءَ جاءِ تي آئي ۽ ٻئي گهوڙي کي لاهي ڇڏيائين (46)
پلئه لڳائڻ کان پوءِ، هوءَ گهوڙي تي چڙهندي،
۽ پوءِ هن شيطاني جانور کي ماريو (47)
گهوڙو ايترو بلند ٿيو،
اهو بادشاهه جي مٿي تي چڙهي ويو ۽ درياهه ۾ ٽپو ڏنو (48)
وڏي نديءَ تي ترڻ،
خدا جي رحمت سان، گهوڙو پار ٿي ويو (49)
هوءَ هيٺ لهي، بادشاهه کي سلام ڪيو،
۽ وڏي آواز سان عربيءَ ۾ ڳالهه ٻولهه ڪئي.(50)
”اي شير شاهه، تو پنهنجي عقل کي ڇو ڇڏي ڏنو.
”مون پاڻ رحه کي ورتو هو، پر هاڻي تو پاڻ مونکي سورت ڏني آهي.“ (51)
ائين چئي هوءَ گهوڙي تي چڙهي وئي،
وَرَحْمَنْ عَلَى الْعَظِيمِ (52)
ڪيترن ئي گهوڙي سوارن سندس تعاقب ڪيو،
پر کيس پڪڙڻ لاءِ ڪير به پهچي نه سگهيو (53)
سندس سڀني ويڙهاڪن پنهنجا پگڙا بادشاهه جي اڳيان اڇلايا،
(۽ فرمايائين ته) اي ڪائنات جا بادشاهه ۽ روزي ڏيندڙ، (٥٤)