رانجها ۽ هير جي محبت هڪجهڙائي جي مترادف ٿي وئي.
جيتوڻيڪ اهي ٻه جسم هئا، پر اهي هڪ (روح ۾) هئا (26).
چوپائي
پريا (هير) جي محبت اهڙي ٿي وئي
پيار ۾ جڪڙيل، هوءَ پنهنجي پياري جي جذبي ۾ پوري طرح مگن هئي.
هوءَ رانجهي وانگر پريشان ٿي وئي
رانجها جي بدمعاشيءَ ۾ ڦاسجي، هوءَ عام سماجي آداب کي نظرانداز ڪرڻ لڳي.(27)
پوءِ چچڪ ائين سوچيو
(پوءِ) چوچڪ (پيءُ) سوچيو ته سندس ڌيءَ بچي نه سگهندي.
هاڻي اچو ته ان کي رانديگرن کي ڏيو.
هوءَ بغير ڪنهن تاخير جي فوري طور تي کير (سسرال) جي حوالي ڪئي وڃي (28)
هنن فوري طور تي کدڙن کي گهرايو (۽ هير سان شادي ڪئي).
فوري طور تي هڪ قاصد موڪليو ويو ۽ رانجها به ان سان گڏ پرديسي جي روپ ۾ آيو.
جڏهن فقير جو داغ بلند ڪيو ويو
التجا ڪرڻ دوران، جڏهن کيس موقعو مليو، ته هير کي وٺي، موت جي راڄ ڏانهن روانو ٿيو.
جڏهن هير ۽ رانجها مليا
جڏهن رانجها ۽ هير مليا هئا، تڏهن کين خوشي ملي هئي.
جڏهن هتي جو عرصو پورو ٿيو
انهن جون سڀ تڪليفون دور ٿي ويون ۽ اهي آسمان ڏانهن روانا ٿيا (30)
دوهيرا
رانجها، اندرا ديوي ۽ هير مانيڪا بڻجي ويو.
۽ سڀني معزز شاعرن انهن جي ساراهه ۾ گيت ڳايا (31) (1)
راجا ۽ وزير جي ڳالهه ٻولهه جو 88 هين مثال مبارڪ چترڪاري سان پورو ٿيو. (98) (1828)
چوپائي
پوٺوهار ۾ هڪ عورت رهندي هئي.
پٺاڻ ملڪ ۾ هڪ عورت رهندي هئي، جيڪا رودر ڪالا جي نالي سان مشهور هئي.
ملان (خودائي) روز سندس گهر ايندو هو
روزانو ڪي (مسلمان) پادري وٽس ايندا هئا ۽ کيس ڌمڪيون ڏئي مال کڻي ويندا هئا.(1)
(هن) کين هڪ ڏينهن به پئسا نه ڏنا.
هڪ دفعي جڏهن هن وٽ پئسا نه هئا ته مولانا پادري ڪاوڙ ۾ اچي ويا.
سڀني هٿن ۾ قرآن پاڪ کنيو
اھي گڏ ٿيا ۽ سندس گھر آيا (2)
۽ فرمايائون ته تو نبي ڪريم ﷺ جي بي عزتي ڪئي آهي.
(چيائون ته) تو حضرت محمد ﷺ جي بي عزتي ڪئي آهي، اهو ٻڌي هوءَ ڊڄي وئي.
انھن (ٻارن) کي گھر ويھاريو
هن کين دعوت ڏني ۽ کين ويهڻ لاءِ عرض ڪيو ۽ پوءِ موهبت خان (مقام جي حاڪم) ڏانهن پيغام موڪليو.(3)
هن جا پير فوراً آيا
پوءِ ترڪ (مسلمان) جا جاسوس آيا ۽ انهن کي اتي جي هڪ ڪمري ۾ ڳجهي طرح رکيو.
انهن (ٻارن) جي اڳيان کاڌو (تيار) چڱيءَ طرح ڏنو ويو.
اهي (حمله ڪندڙ) اڳ ۾ ئي موجود هئا. هوءَ انهن کي لذيذ طعام ڏني هئي. هن جيڪي چيو، سو هن ريت آهي: (4)
مون نبيءَ جي مذمت نه ڪئي.
”مون نبيءَ جي توهين نه ڪئي آهي. مون کان ٻيو ڪٿي غلط ٿي سگهي ٿو؟
جيڪڏھن مان انھن جي مذمت ڪريان
”جيڪڏهن مون کيس بي عزتي ڪئي ته مان پاڻ کي خنجر سان ماري ڇڏيندس.
جيڪو وٺڻو آهي سو وٺ،
”توهان جيڪو چاهيو سو مون کان کسي وٺو پر مون تي توهين رسالت جو الزام نه لڳايو.
ڇوڪرن کلندي چيو
پوءِ خوشيءَ سان چوڻ لڳا ته، ”اسان توکان پئسا لٽڻ لاءِ هي ٺهرايو هو.(۶)