شري دسم گرنتھ

صفحو - 441


ਕਾਨ ਪ੍ਰਮਾਨ ਲਉ ਤਾਨ ਕਮਾਨਨ ਯੌ ਨ੍ਰਿਪ ਊਪਰਿ ਬਾਨ ਚਲਾਏ ॥
kaan pramaan lau taan kamaanan yau nrip aoopar baan chalaae |

اُھي راجا تي تير ھلائيندا آھن جن جي ڪمانن کي سندن ڪنن تائين ھوندو آھي.

ਮਾਨਹੁ ਪਾਵਸ ਕੀ ਰਿਤੁ ਮੈ ਘਨ ਬੂੰਦਨ ਜਿਉ ਸਰ ਤਿਉ ਬਰਖਾਏ ॥੧੪੪੦॥
maanahu paavas kee rit mai ghan boondan jiau sar tiau barakhaae |1440|

هنن پنهنجا ڪمان پنهنجن ڪنن تائين کنيا ۽ بادشاهه تي تيرن جي بارش ڪئي، جيئن برسات جي موسم ۾ برسات جا ڦڙا.1440.

ਕਾਟਿ ਕੈ ਬਾਨ ਸਬੈ ਤਿਨ ਕੇ ਅਪੁਨੇ ਸਰ ਸ੍ਰੀ ਹਰਿ ਕੇ ਤਨ ਘਾਏ ॥
kaatt kai baan sabai tin ke apune sar sree har ke tan ghaae |

هن (خرگ سنگهه) انهن جا سڀ تير روڪي ڇڏيا، هن ڪرشن جي جسم تي ڪيترائي زخم ڪيا.

ਘਾਇਨ ਤੇ ਬਹੁ ਸ੍ਰਉਨ ਬਹਿਓ ਤਬ ਸ੍ਰੀਪਤਿ ਕੇ ਪਗ ਨ ਠਹਰਾਏ ॥
ghaaein te bahu sraun bahio tab sreepat ke pag na tthaharaae |

انهن زخمن مان ايترو ته رت وهي ويو جو ڪرشن جنگ جي ميدان ۾ رهي نه سگهيو

ਅਉਰ ਜਿਤੇ ਬਰਬੀਰ ਹੁਤੇ ਰਨ ਦੇਖਿ ਕੈ ਭੂਪਤਿ ਕੋ ਬਿਸਮਾਏ ॥
aaur jite barabeer hute ran dekh kai bhoopat ko bisamaae |

ٻيا سڀ بادشاھ، کھرگ سنگھ کي ڏسي، حيران ٿي ويا

ਧੀਰ ਨ ਕਾਹੂੰ ਸਰੀਰ ਰਹਿਓ ਜਦੁਬੀਰ ਤੇ ਆਦਿਕ ਬੀਰ ਪਰਾਏ ॥੧੪੪੧॥
dheer na kaahoon sareer rahio jadubeer te aadik beer paraae |1441|

ڪنهن جي به جسم ۾ صبر نه رهيو ۽ سڀ يهودي ويڙهاڪ ڀڄي ويا.1441.

ਸ੍ਰੀ ਜਦੁਬੀਰ ਕੇ ਭਾਜਤ ਹੀ ਛੁਟ ਧੀਰ ਗਯੋ ਬਰ ਬੀਰਨ ਕੋ ॥
sree jadubeer ke bhaajat hee chhutt dheer gayo bar beeran ko |

سڀني مشهور هيروز جو صبر رب ڪرشن جي نعري سان ختم ٿي ويو آهي.

ਅਤਿ ਬਿਆਕੁਲ ਬੁਧਿ ਨਿਰਾਕੁਲ ਹ੍ਵੈ ਲਖਿ ਲਾਗੇ ਹੈ ਘਾਇ ਸਰੀਰਨ ਕੋ ॥
at biaakul budh niraakul hvai lakh laage hai ghaae sareeran ko |

ڪرشن جي جلدي وڃڻ کان پوءِ، سڀني ويڙهاڪن جو صبر ختم ٿي ويو ۽ هو پنهنجي جسم تي زخم ڏسي سخت پريشان ۽ پريشان ٿي ويا.

ਸੁ ਧਵਾਇ ਕੈ ਸ੍ਯੰਦਨ ਭਾਜਿ ਚਲੇ ਡਰੁ ਮਾਨਿ ਘਨੋ ਅਰਿ ਤੀਰਨ ਕੋ ॥
su dhavaae kai sayandan bhaaj chale ddar maan ghano ar teeran ko |

دشمن جي تيرن کان ڏاڍو ڊڄي، رٿن کي ڀڄائي ڀڄي ويا ۽ (جنگ جي ميدان مان) ڀڄي ويا.

ਮਨ ਆਪਨੇ ਕੋ ਸਮਝਾਵਤ ਸਿਆਮ ਤੈ ਕੀਨੋ ਹੈ ਕਾਮੁ ਅਹੀਰਨ ਕੋ ॥੧੪੪੨॥
man aapane ko samajhaavat siaam tai keeno hai kaam aheeran ko |1442|

هنن پنهنجا رٿ ڊوڙايا ۽ تيرن جي برسات جي خوف کان ڀڄي ويا ۽ دل ۾ خيال ڪيائون ته ڪرشن، خرگ سنگهه سان جنگ ڪرڻ ۾ هوشياري سان ڪم نه ڪيو آهي.

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

DOHRA

ਨਿਜ ਮਨ ਕੋ ਸਮਝਾਇ ਕੈ ਬਹੁਰਿ ਫਿਰੇ ਘਨ ਸ੍ਯਾਮ ॥
nij man ko samajhaae kai bahur fire ghan sayaam |

سري ڪرشن پنهنجو ذهن ٺاهي، وري واپس هليو ويو آهي

ਜਾਦਵ ਸੈਨਾ ਸੰਗਿ ਲੈ ਪੁਨਿ ਆਏ ਰਨ ਧਾਮ ॥੧੪੪੩॥
jaadav sainaa sang lai pun aae ran dhaam |1443|

هن جي ذهن ۾ غور ڪندي، ڪرشن يدو فوج سان گڏ جنگ جي ميدان ڏانهن موٽيو. 1443.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਜੂ ਬਾਚ ॥
kaanrah joo baach |

ڪرشن جو ڪلام:

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

DOHRA

ਖੜਗ ਸਿੰਘ ਕੋ ਹਰਿ ਕਹਿਓ ਅਬ ਤੂ ਖੜਗ ਸੰਭਾਰੁ ॥
kharrag singh ko har kahio ab too kharrag sanbhaar |

شري ڪرشن کھرگ سنگهه کي چيو ته هاڻي تون تلوار سنڀال.

ਜਾਮ ਦਿਵਸ ਕੇ ਰਹਤ ਹੀ ਡਾਰੋ ਤੋਹਿ ਸੰਘਾਰਿ ॥੧੪੪੪॥
jaam divas ke rahat hee ddaaro tohi sanghaar |1444|

ڪرشنا کھرگ سنگهه کي چيو، ”هاڻي تون پنهنجي تلوار سنڀال، ڇو ته مان توکي ماري ڇڏيندس، جيستائين ڏينهن جو چوٿون حصو باقي آهي“.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਕੋਪ ਕੈ ਬੈਨ ਕਹੈ ਖੜਗੇਸ ਕੋ ਸ੍ਰੀ ਹਰਿ ਜੂ ਧਨੁ ਬਾਨਨ ਲੈ ਕੈ ॥
kop kai bain kahai kharrages ko sree har joo dhan baanan lai kai |

شري ڪرشن ڪمان ۽ تير کڻي ڪاوڙ ۾ چيو.

ਚਾਮ ਕੇ ਦਾਮ ਚਲਾਇ ਲਏ ਤੁਮ ਹੂੰ ਰਨ ਮੈ ਮਨ ਕੋ ਨਿਰਭੈ ਕੈ ॥
chaam ke daam chalaae le tum hoon ran mai man ko nirabhai kai |

ڪرشن پنهنجي ڪمان ۽ تير کي هٿ ۾ کڻي وڏي غصي ۾، خڙگ سنگهه کي چيو، ”تو بي خوفيءَ سان جنگ جي ميدان کي ٿوري دير لاءِ لتاڙي ڇڏيو آهي.

ਮਤਿ ਕਰੀ ਗਰਬੈ ਤਬ ਲਉ ਜਬ ਲਉ ਮ੍ਰਿਗਰਾਜ ਗਹਿਓ ਨ ਰਿਸੈ ਕੈ ॥
mat karee garabai tab lau jab lau mrigaraaj gahio na risai kai |

نشہ ۾ مست هاٿي تڏهن ئي فخر ڪري سگهي ٿو جيستائين شينهن مٿس حملو نه ڪري.

ਕਾਹੇ ਕਉ ਪ੍ਰਾਨਨ ਸੋ ਧਨ ਖੋਵਤ ਜਾਹੁ ਭਲੇ ਹਥਿਯਾਰਨ ਦੈ ਕੈ ॥੧੪੪੫॥
kaahe kau praanan so dhan khovat jaahu bhale hathiyaaran dai kai |1445|

توهان پنهنجي زندگي ڇو وڃائڻ چاهيو ٿا؟ ڀڄي وڃو ۽ پنهنجا هٿيار اسان کي ڏيو. 1445.

ਯੌ ਸੁਨਿ ਕੈ ਹਰਿ ਕੀ ਬਤੀਆ ਤਬ ਹੀ ਨ੍ਰਿਪ ਉਤਰ ਦੇਤ ਭਯੋ ਹੈ ॥
yau sun kai har kee bateea tab hee nrip utar det bhayo hai |

شري ڪرشن جون اهڙيون ڳالهيون ٻڌي بادشاهه (خرگ سنگهه) هڪدم جواب ڏيڻ لڳو.

ਕਾਹੇ ਕਉ ਸੋਰ ਕਰੈ ਰਨ ਮੈ ਬਨ ਮੈ ਜਨੁ ਕਾਹੂ ਨੇ ਲੂਟਿ ਲਯੋ ਹੈ ॥
kaahe kau sor karai ran mai ban mai jan kaahoo ne loott layo hai |

ڪرشن جون ڳالهيون ٻڌي راجا جواب ڏنو ته، تون ميدان جنگ ۾ ائين ڇو ٿو رڙيون ڪري رهيو آهين جيئن جهنگ ۾ لٽجي ويو هجي.

ਬੋਲਤ ਹੋ ਹਠਿ ਕੈ ਸਠਿ ਜਿਉ ਹਮ ਤੇ ਕਈ ਬਾਰਨ ਭਾਜ ਗਯੋ ਹੈ ॥
bolat ho hatth kai satth jiau ham te kee baaran bhaaj gayo hai |

تون بيوقوفن وانگر ثابت قدم آهين، جيتوڻيڪ تون مون کان اڳ ڪيترائي ڀيرا ميدان مان ڀڄي چڪو آهين

ਨਾਮ ਪਰਿਓ ਬ੍ਰਿਜਰਾਜ ਬ੍ਰਿਥਾ ਬਿਨ ਲਾਜ ਸਮਾਜ ਮੈ ਆਜੁ ਖਯੋ ਹੈ ॥੧੪੪੬॥
naam pario brijaraaj brithaa bin laaj samaaj mai aaj khayo hai |1446|

جيتوڻيڪ تون برجا جو رب سڏجي ٿو، پر پوءِ به پنهنجي عزت وڃائڻ جي باوجود، تون پنهنجي سماج ۾ پنهنجو مقام رکين ٿو. 1446.

ਖੜਗੇਸ ਬਾਚ ॥
kharrages baach |

کھرگ سنگهه جي تقرير:

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਕਾਹੇ ਕਉ ਕ੍ਰੋਧ ਸੋ ਜੁਧੁ ਕਰੋ ਹਰਿ ਜਾਹੁ ਭਲੇ ਦਿਨ ਕੋ ਇਕੁ ਜੀਜੈ ॥
kaahe kau krodh so judh karo har jaahu bhale din ko ik jeejai |

اي ڪرشنا تون ڪاوڙ ۾ جنگ ڇو پيو ڪرين! اچو ۽ ڪجهه ڏينهن وڌيڪ آرام سان رهو

ਬੈਸ ਕਿਸੋਰ ਮਨੋਹਰਿ ਮੂਰਤਿ ਆਨਨ ਮੈ ਅਬ ਹੀ ਮਸ ਭੀਜੈ ॥
bais kisor manohar moorat aanan mai ab hee mas bheejai |

تون اڃا جوان آهين خوبصورت چهرو، تون اڃا جوانيءَ ۾ آهين

ਜਾਈਐ ਧਾਮਿ ਸੁਨੋ ਘਨਿ ਸ੍ਯਾਮ ਬਿਸ੍ਰਾਮ ਕਰੋ ਸੁਖ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਪੀਜੈ ॥
jaaeeai dhaam suno ghan sayaam bisraam karo sukh amrit peejai |

اي ڪرشنا! پنھنجي گھر ڏانھن وڃو، آرام ڪريو ۽ آرام سان رھو

ਨਾਹਕ ਪ੍ਰਾਨ ਤਜੋ ਰਨ ਮੈ ਅਪੁਨੇ ਪਿਤ ਮਾਤ ਅਨਾਥ ਨ ਕੀਜੈ ॥੧੪੪੭॥
naahak praan tajo ran mai apune pit maat anaath na keejai |1447|

1447 جنگ ۾ پنھنجي جان وڃائي پنھنجي والدين کي پنھنجي مدد کان محروم نه ڪريو.

ਕਾਹੇ ਕਉ ਕਾਨ੍ਰਹ ਅਯੋਧਨ ਮੈ ਹਠ ਕੈ ਹਮ ਸੋ ਰਨ ਦੁੰਦ ਮਚੈ ਹੋ ॥
kaahe kau kaanrah ayodhan mai hatth kai ham so ran dund machai ho |

”تون مون سان مسلسل جنگ ڇو پيو ڪرين؟ اي ڪرشن! بيڪار

ਜੁਧ ਕੀ ਬਾਤ ਬੁਰੀ ਸਬ ਤੇ ਹਰਿ ਕ੍ਰੁਧ ਕੀਏ ਨ ਕਛੂ ਫਲੁ ਪੈ ਹੋ ॥
judh kee baat buree sab te har krudh kee na kachhoo fal pai ho |

جنگ تمام خراب شيءِ آهي ۽ ناراض ٿيڻ سان ڪجهه به حاصل نه ٿيندو

ਜਾਨਤ ਹੋ ਅਬ ਯਾ ਰਨ ਮੈ ਹਮ ਸੋ ਲਰਿ ਕੈ ਤੁਮ ਜੀਤ ਨ ਜੈਹੋ ॥
jaanat ho ab yaa ran mai ham so lar kai tum jeet na jaiho |

”توکي خبر آهي ته تون مون تي هيءَ جنگ کٽي نه سگهندين، تنهن ڪري ڀڄي وڃ.

ਜਾਹੁ ਤੋ ਭਾਜ ਕੈ ਜਾਹੁ ਅਬੈ ਨਹੀ ਅੰਤ ਕੋ ਅੰਤ ਕੇ ਧਾਮਿ ਸਿਧੈ ਹੋ ॥੧੪੪੮॥
jaahu to bhaaj kai jaahu abai nahee ant ko ant ke dhaam sidhai ho |1448|

ٻي صورت ۾ توهان کي ياما جي گهر ڏانهن وڃڻو پوندو. 1448.

ਯੌ ਸੁਨਿ ਕੈ ਹਰਿ ਚਾਪ ਲਯੋ ਕਰਿ ਤਾਨ ਕੈ ਬਾਨ ਕਉ ਖੈਚ ਚਲਾਯੋ ॥
yau sun kai har chaap layo kar taan kai baan kau khaich chalaayo |

اهي لفظ ٻڌي ڪرشن پنهنجي ڪمان کي هٿ ۾ کنيو ۽ ان کي ڇڪي هڪ تير ڪڍي ڇڏيو

ਭੂਪਤਿ ਕਉ ਹਰਿ ਘਾਇਲ ਕੀਨੋ ਹੈ ਸ੍ਰੀਪਤ ਕਉ ਨ੍ਰਿਪ ਘਾਇ ਲਗਾਯੋ ॥
bhoopat kau har ghaaeil keeno hai sreepat kau nrip ghaae lagaayo |

ڪرشن راجا کي ۽ بادشاهه ڪرشن کي زخمي ڪيو

ਬੀਰ ਦੁਹੂੰ ਤਿਹ ਠਉਰ ਬਿਖੈ ਕਬਿ ਰਾਮ ਭਨੈ ਅਤਿ ਜੁਧੁ ਮਚਾਯੋ ॥
beer duhoon tih tthaur bikhai kab raam bhanai at judh machaayo |

ويڙهاڪن يا ٻنهي پاسن کان خوفناڪ جنگ وڙهي

ਬਾਨ ਅਪਾਰ ਚਲੇ ਦੁਹੂੰ ਓਰ ਤੇ ਅਭ੍ਰਨ ਜਿਉ ਦਿਵ ਮੰਡਲ ਛਾਯੋ ॥੧੪੪੯॥
baan apaar chale duhoon or te abhran jiau div manddal chhaayo |1449|

ٻنهي طرفن کان تيرن جي وڏي برسات پئي ۽ ائين محسوس ٿيو ته ڪڪر آسمان تي پکڙجي ويا آهن.1449.

ਸ੍ਰੀ ਜਦੁਬੀਰ ਸਹਾਇ ਕੇ ਕਾਜ ਜਿਨੋ ਬਰ ਬੀਰਨ ਤੀਰ ਚਲਾਏ ॥
sree jadubeer sahaae ke kaaj jino bar beeran teer chalaae |

بهادر ويڙهاڪن جن شري ڪرشن جي مدد ڪرڻ لاءِ تير اڇلايا،

ਭੂਪਤਿ ਏਕ ਨ ਬਾਨ ਲਗਿਯੋ ਲਖਿ ਦੂਰਿ ਤੇ ਬਾਨਨ ਸੋ ਬਹੁ ਘਾਏ ॥
bhoopat ek na baan lagiyo lakh door te baanan so bahu ghaae |

جيڪي تير ٻين ويڙهاڪن ڪرشن جي مدد لاءِ ڇڏيا هئا، تن مان ڪنهن به بادشاهه کي نه ماريو هو، جيڪي خريد ڪيا هئا، اهي پاڻ ئي پري جي تيرن سان مارجي ويا هئا.

ਧਾਇ ਪਰੀ ਬਹੁ ਜਾਦਵ ਸੈਨ ਧਵਾਇ ਕੈ ਸ੍ਯੰਦਨ ਚਾਪ ਚਢਾਏ ॥
dhaae paree bahu jaadav sain dhavaae kai sayandan chaap chadtaae |

يادو لشڪر، رٿن تي چڙهندي ۽ ڪمانن کي ڇڪي، ڪنگ تي ڪري پيو

ਆਵਤ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਰਿਸ ਕੈ ਨ੍ਰਿਪ ਸੋ ਪਲ ਮੈ ਦਲ ਪੈਦਲ ਘਾਏ ॥੧੪੫੦॥
aavat sayaam bhanai ris kai nrip so pal mai dal paidal ghaae |1450|

شاعر جي چوڻ مطابق اهي ڪاوڙ ۾ آيا، پر بادشاهه لشڪر جا ڪلچر هڪ ئي وقت ۾ تباهه ڪري ڇڏيا.1450.

ਏਕ ਗਿਰੇ ਤਜਿ ਪ੍ਰਾਨਨ ਕੋ ਰਨ ਕੀ ਛਿਤ ਮੈ ਅਤਿ ਜੁਧੁ ਮਚੈ ਕੈ ॥
ek gire taj praanan ko ran kee chhit mai at judh machai kai |

انهن مان ڪي بي جان ٿي ميدان جنگ ۾ ڪري پيا ۽ ڪي ڀڄي ويا

ਏਕ ਗਏ ਭਜਿ ਕੈ ਇਕ ਘਾਇਲ ਏਕ ਲਰੇ ਮਨਿ ਕੋਪੁ ਬਢੈ ਕੈ ॥
ek ge bhaj kai ik ghaaeil ek lare man kop badtai kai |

انهن مان ڪي زخمي ٿي پيا ۽ ڪي مڙهه ڪاوڙ ۾ وڙهندا رهيا

ਤਉ ਨ੍ਰਿਪ ਲੈ ਕਰ ਮੈ ਕਰਵਾਰ ਦੀਯੋ ਬਹੁ ਖੰਡਨ ਖੰਡਨ ਕੈ ਕੈ ॥
tau nrip lai kar mai karavaar deeyo bahu khanddan khanddan kai kai |

بادشاهه تلوار هٿ ۾ کڻي، سپاهين کي ٽڪرا ٽڪرا ڪري ڇڏيو

ਭੂਪ ਕੋ ਪਉਰਖ ਹੈ ਮਹਬੂਬ ਨਿਹਾਰ ਰਹੇ ਸਬ ਆਸਿਕ ਹ੍ਵੈ ਕੈ ॥੧੪੫੧॥
bhoop ko paurakh hai mahaboob nihaar rahe sab aasik hvai kai |1451|

ظاھر ٿيو ته بادشاھه جي جرئت محبوب جھڙي ھئي ۽ سڀيئي کيس عاشق ٿي ڏسندا ھئا.1451.