اُھي راجا تي تير ھلائيندا آھن جن جي ڪمانن کي سندن ڪنن تائين ھوندو آھي.
هنن پنهنجا ڪمان پنهنجن ڪنن تائين کنيا ۽ بادشاهه تي تيرن جي بارش ڪئي، جيئن برسات جي موسم ۾ برسات جا ڦڙا.1440.
هن (خرگ سنگهه) انهن جا سڀ تير روڪي ڇڏيا، هن ڪرشن جي جسم تي ڪيترائي زخم ڪيا.
انهن زخمن مان ايترو ته رت وهي ويو جو ڪرشن جنگ جي ميدان ۾ رهي نه سگهيو
ٻيا سڀ بادشاھ، کھرگ سنگھ کي ڏسي، حيران ٿي ويا
ڪنهن جي به جسم ۾ صبر نه رهيو ۽ سڀ يهودي ويڙهاڪ ڀڄي ويا.1441.
سڀني مشهور هيروز جو صبر رب ڪرشن جي نعري سان ختم ٿي ويو آهي.
ڪرشن جي جلدي وڃڻ کان پوءِ، سڀني ويڙهاڪن جو صبر ختم ٿي ويو ۽ هو پنهنجي جسم تي زخم ڏسي سخت پريشان ۽ پريشان ٿي ويا.
دشمن جي تيرن کان ڏاڍو ڊڄي، رٿن کي ڀڄائي ڀڄي ويا ۽ (جنگ جي ميدان مان) ڀڄي ويا.
هنن پنهنجا رٿ ڊوڙايا ۽ تيرن جي برسات جي خوف کان ڀڄي ويا ۽ دل ۾ خيال ڪيائون ته ڪرشن، خرگ سنگهه سان جنگ ڪرڻ ۾ هوشياري سان ڪم نه ڪيو آهي.
DOHRA
سري ڪرشن پنهنجو ذهن ٺاهي، وري واپس هليو ويو آهي
هن جي ذهن ۾ غور ڪندي، ڪرشن يدو فوج سان گڏ جنگ جي ميدان ڏانهن موٽيو. 1443.
ڪرشن جو ڪلام:
DOHRA
شري ڪرشن کھرگ سنگهه کي چيو ته هاڻي تون تلوار سنڀال.
ڪرشنا کھرگ سنگهه کي چيو، ”هاڻي تون پنهنجي تلوار سنڀال، ڇو ته مان توکي ماري ڇڏيندس، جيستائين ڏينهن جو چوٿون حصو باقي آهي“.
سويا
شري ڪرشن ڪمان ۽ تير کڻي ڪاوڙ ۾ چيو.
ڪرشن پنهنجي ڪمان ۽ تير کي هٿ ۾ کڻي وڏي غصي ۾، خڙگ سنگهه کي چيو، ”تو بي خوفيءَ سان جنگ جي ميدان کي ٿوري دير لاءِ لتاڙي ڇڏيو آهي.
نشہ ۾ مست هاٿي تڏهن ئي فخر ڪري سگهي ٿو جيستائين شينهن مٿس حملو نه ڪري.
توهان پنهنجي زندگي ڇو وڃائڻ چاهيو ٿا؟ ڀڄي وڃو ۽ پنهنجا هٿيار اسان کي ڏيو. 1445.
شري ڪرشن جون اهڙيون ڳالهيون ٻڌي بادشاهه (خرگ سنگهه) هڪدم جواب ڏيڻ لڳو.
ڪرشن جون ڳالهيون ٻڌي راجا جواب ڏنو ته، تون ميدان جنگ ۾ ائين ڇو ٿو رڙيون ڪري رهيو آهين جيئن جهنگ ۾ لٽجي ويو هجي.
تون بيوقوفن وانگر ثابت قدم آهين، جيتوڻيڪ تون مون کان اڳ ڪيترائي ڀيرا ميدان مان ڀڄي چڪو آهين
جيتوڻيڪ تون برجا جو رب سڏجي ٿو، پر پوءِ به پنهنجي عزت وڃائڻ جي باوجود، تون پنهنجي سماج ۾ پنهنجو مقام رکين ٿو. 1446.
کھرگ سنگهه جي تقرير:
سويا
اي ڪرشنا تون ڪاوڙ ۾ جنگ ڇو پيو ڪرين! اچو ۽ ڪجهه ڏينهن وڌيڪ آرام سان رهو
تون اڃا جوان آهين خوبصورت چهرو، تون اڃا جوانيءَ ۾ آهين
اي ڪرشنا! پنھنجي گھر ڏانھن وڃو، آرام ڪريو ۽ آرام سان رھو
1447 جنگ ۾ پنھنجي جان وڃائي پنھنجي والدين کي پنھنجي مدد کان محروم نه ڪريو.
”تون مون سان مسلسل جنگ ڇو پيو ڪرين؟ اي ڪرشن! بيڪار
جنگ تمام خراب شيءِ آهي ۽ ناراض ٿيڻ سان ڪجهه به حاصل نه ٿيندو
”توکي خبر آهي ته تون مون تي هيءَ جنگ کٽي نه سگهندين، تنهن ڪري ڀڄي وڃ.
ٻي صورت ۾ توهان کي ياما جي گهر ڏانهن وڃڻو پوندو. 1448.
اهي لفظ ٻڌي ڪرشن پنهنجي ڪمان کي هٿ ۾ کنيو ۽ ان کي ڇڪي هڪ تير ڪڍي ڇڏيو
ڪرشن راجا کي ۽ بادشاهه ڪرشن کي زخمي ڪيو
ويڙهاڪن يا ٻنهي پاسن کان خوفناڪ جنگ وڙهي
ٻنهي طرفن کان تيرن جي وڏي برسات پئي ۽ ائين محسوس ٿيو ته ڪڪر آسمان تي پکڙجي ويا آهن.1449.
بهادر ويڙهاڪن جن شري ڪرشن جي مدد ڪرڻ لاءِ تير اڇلايا،
جيڪي تير ٻين ويڙهاڪن ڪرشن جي مدد لاءِ ڇڏيا هئا، تن مان ڪنهن به بادشاهه کي نه ماريو هو، جيڪي خريد ڪيا هئا، اهي پاڻ ئي پري جي تيرن سان مارجي ويا هئا.
يادو لشڪر، رٿن تي چڙهندي ۽ ڪمانن کي ڇڪي، ڪنگ تي ڪري پيو
شاعر جي چوڻ مطابق اهي ڪاوڙ ۾ آيا، پر بادشاهه لشڪر جا ڪلچر هڪ ئي وقت ۾ تباهه ڪري ڇڏيا.1450.
انهن مان ڪي بي جان ٿي ميدان جنگ ۾ ڪري پيا ۽ ڪي ڀڄي ويا
انهن مان ڪي زخمي ٿي پيا ۽ ڪي مڙهه ڪاوڙ ۾ وڙهندا رهيا
بادشاهه تلوار هٿ ۾ کڻي، سپاهين کي ٽڪرا ٽڪرا ڪري ڇڏيو
ظاھر ٿيو ته بادشاھه جي جرئت محبوب جھڙي ھئي ۽ سڀيئي کيس عاشق ٿي ڏسندا ھئا.1451.