(ان وقت) راجا سڀا ۾ ويٺو ڪم ڪري رهيو هو.
جڏهن (هن) پنهنجي تل کي ڏٺو
سو سندس شڪ وڌي ويو.7.
پوءِ بادشاهه انهن وزيرن کي (شڪ جي بنياد تي) قتل ڪري ڇڏيو.
(ڇاڪاڻ ته) ان راڻيءَ سان ڪو بڇڙو ڪم ٿيو هو.
انهن کي ٻٽي نظر ڪيئن ٿي سگهي ٿي؟
رتي ڪريڊا ڪرڻ کان سواءِ (هيءُ تل) ڪيئن ڏسي سگهندو. 8.
جڏهن بادشاهه ٻن وزيرن کي قتل ڪيو
تنھنڪري سندن پٽن بادشاھه کي رڙ ڪئي
چتور ۾ هڪ پدمني عورت آهي.
مون هن وانگر نه پنهنجي ڪنن سان ٻڌو آهي ۽ نه پنهنجي اکين سان ڏٺو آهي. 9.
ثابت قدم:
جڏهن پدمني بابت، راجا جي ڪنن ۾ ٿوري ٽنگ هئي
پوءِ (هو) بيشمار لشڪر وٺي ان طرف ڊوڙڻ لڳو.
(هن) قلعي جو گهيرو ڪيو ۽ وڏي جنگ ڪئي.
تڏهن علاءُ الدين ڪاوڙ ۾ ڀرجي ويو. 10.
چوويهه:
(بادشاهه) پنهنجي هٿ سان انبن جا وڻ پوکيا ۽ پوءِ انهن جا انب کائي (يعني جنگ گهڻي دير تائين جاري رهي).
پر چتور جي قلعي کي هٿ نه ڏيو.
پوءِ بادشاهه اهڙي طرح ٺڳي ڪئي
۽ خط لکي موڪليائين. 11.
(خط ۾ لکيل) اي بادشاهه! ٻڌڻ؛ مان ڏاڍو ٿڪل آهيان (قلعي کي گهيرو ڪري).
هاڻي مان تنهنجو محل ڇڏيان ٿو.
مان هتي (قلعي جي اندر) فقط هڪ سوار سان ايندس
۽ مان قلعو ڏسڻ کان پوءِ گهر ويندس. 12.
پوءِ راڻيءَ اها ڳالهه قبول ڪئي
۽ فرق سمجهي نه سگهيو.
(هو) اتي هڪ سوار سان ويو
۽ کيس پاڻ وٽ رکيو. 13.
هو قلعي جي دروازي کان هيٺ اچي ٿو،
اتي (هن کي) سرپائو پيش ڪيو ويو.
جڏهن هو ستين دروازي کان هيٺ لهڻ لڳو
سو هن بادشاهه کي پڪڙيو. 14.
اهڙيءَ طرح بادشاهه خيانت ڪئي.
بيوقوف بادشاهه فرق نه سمجهيو.
جڏهن هو قلعي جي سڀني دروازن مان لنگهيو،
پوءِ کيس ڳنڍي کڻي آيو. 15.
ٻٽي
جڏهن راڻيءَ کي چال مان پڪڙيو ويو ته هن چيو ته توکي ماري ڇڏيندس.
ٻي صورت ۾، مون کي پنهنجي پدمني آڻي. 16.
چوويهه:
جڏهن پدمني هن ڪردار کي ٺاهيو.
گورا ۽ بيدل (يعني جنگجو) کيس سڏيندا هئا.
هن کين چيو ته (اوھين) ائين ڪريو جيئن مان چوان ٿو
۽ بادشاهه کي اهو جواب ڏي. 17.
(۽ چيو) اٺ هزار پالڪيون تيار ڪر
۽ انهن پالڪين ۾ اٺ ويڙهاڪن کي رکي.
انھن کي قلعي ۾ آڻيو ۽ انھن سڀني کي رکيو