ٻٽي
تلوار نڙيءَ ۾ پئجي وئي ۽ هٿ مان ڀڄي ويو.
(ان عورت جو) بازو هاٿي جي ڏاڙهيءَ سان پڪڙيو ويو ۽ هڏا ڀڄي ويا. 13.
چوويهه:
پوءِ سمي صحت جو خيال رکيو
۽ وڏي دشمن کي سيني ۾ ماريو.
اُن کي (امبريءَ کان) ڀوري سان ڪڍيائين
۽ انھن سڀني کي ڏيکارڻ کان پوء، ھن انھن کي زمين تي اڇلائي ڇڏيو. 14.
رستو ڏسي سيد خان ان عورت کي سڃاڻي ورتو
۽ (هن کي) دين دان سڏڻ لڳو.
اهو ٻار جيڪو ان جي پيٽ مان پيدا ٿيندو،
هو لفظن ۾ لنڪا جو قلعو فتح ڪندو. 15.
ٻٽي
(هيءَ عورت) آئي آهي ۽ لشڪر کي ٽوڙي مون تي حملو ڪيو ۽ هاٿين کي ٽپو ڏئي ڇڏيو.
هنن جو فقط اهو بدلو آهي ته اسين کين مڙس ڏينداسين. 16.
اهڙيءَ طرح سر ۾ تلوار اڇلائي، وڏن گهوڙي سوارن کي ماري وڌو
۽ سڄي لشڪر کي لتاڙيندي (انهن) پنهنجي مڙس کي آزاد ڪيو. 17.
چوويهه:
ويڙهاڪن کي تمام گهڻو قتل ڪيو ويو
۽ خانن کي جنگ جي ميدان ۾ آڻي ڇڏيو.
هن پنهنجي مڙس کي بچايو.
خوشيءَ جي گھنٽي وڄڻ لڳي. 18.
هتي سري چرتروپاخيان جي تريا چرتر جي منتري ڀوپ سمواد جي 147 هين باب جو نتيجو آهي، سڀ ڪجهه سٺو آهي. 147.2958. هلي ٿو
چوويهه:
ڪنوج نگر ۾ هڪ طوائف رهندي هئي.
دنيا کيس تمام خوبصورت سڏيندي هئي.
ان ۾ درگا دت نالي هڪ راجا آباد ٿيو
۽ دل کان (پنهنجي) راڻين کي وساري ڇڏيائين. 1.
راڻيون ويٺيون ۽ هي صلاح ورتيون
ته بادشاهه اسان جي هٿن مان نڪري ويو آهي.
(اسان کي) گڏجي اها ئي ڪوشش ڪرڻ گهرجي
جنهن ڪري هن طوائف کي قتل ڪيو وڃي. 2.
ثابت قدم:
راڻي بسن سنگھ کي سڏيو.
هن سان پيار ڪيو ۽ هن سان راند ڪيو.
پوءِ هن سان دلچسپيءَ سان ڳالهايو
مون کي (توهان جي) دلچسپي ڄاڻندي، مون لاء هڪ ڪم ڪريو. 3.
پهرين هن ڪهاڙيءَ کي ايترا پئسا ڏي
۽ پوءِ بادشاهه جي سامهون محبت جو اظهار ڪيو.
جڏهن هن جو بادشاهه سان پيار ٽٽندو آهي
پوءِ اُن کي پنھنجي گھر سڏي مارائي. 4.
پهرين ته هن طوائف کي ڪافي پئسا ڏنا.
پوءِ محبت پيدا ڪيائين ۽ ساڻس کيڏڻ لڳو.
جڏهن بادشاهه هن کي (طوائف) گهر (يا مجلس) ۾ سڏيو.
پوءِ هو (بشن سنگهه) به اچي گڏهه ۾ ويٺو.
بشن سنگهه کلندي کيس ڪجهه چيو
۽ پوءِ بادشاهه ڏانهن اشارو ڪيائين.
ھن بيوقوف بادشاھ کي وڌيڪ ھاء بھا (ديسي) نه ڏيکاريو.