چوويهه:
بادشاھه کيس برڪت سڏيو
۽ ان کي پتبرتا سونوري سمجهي ٿو.
جيڪو گھري ان کي ڏيو
۽ ان کي رتبي مان بادشاهه ڪر. 20.
وڏي بادشاهه کيس سڏيو.
خزانو کوليائين ۽ ڪافي رقم ڏنائين.
(هو) رتبو هو، بادشاهه ٿيو
۽ بادشاهه جي ڌيءَ کي وٺي ويو. 21.
ثابت قدم:
چيل ڪوار کي وڏو بادشاهه سڏيندو هو
۽ ويدڪ رواج مطابق (شادي ٿيل) ڌيءَ.
(اھو) چيل چڱيءَ طرح چيلاڻيءَ کي ھن طرح چُپ ڪيو ھو.
هڪ بيوقوف به اهو فرق نه سمجهي سگهيو. 22.
ٻٽي
انهيءَ چال سان انهيءَ چيلهه کي ڍڪي ڇڏيو.
سڀ منهن حيرانيءَ ۾ رهجي ويا، ڪنهن کي به فرق نه پيو. 23.
هتي ختم ٿئي ٿو منتري ڀوپ سمواد جو 211 هين باب سري چرتروپاخيان جي تريا چارترا جي، تمام سٺو آهي. 211.4050. هلي ٿو
ٻٽي
بخارا شهر ۾ موچند نالي هڪ بادشاهه رهندو هو.
شڪل ۾ ائين لڳي رهيو هو ڄڻ برهما ٻيو چنڊ ٺاهيو هجي. 1.
سندس زال جو نالو حسين جهان هو، جنهن جو هڪ غير معمولي روپ هو.
کيس سُڪر متي نالي هڪ نيڪ نياڻي هئي. 2.
کيس شب ڪرن نالي هڪ سوجن پٽ پڻ هو
جنهن کي سڄي دنيا بهادر، سهڻي ۽ پياري سمجهي ٿي. 3.
هو خوبصورت، هوشيار ۽ آداب ۽ حڪمت ۾ شاندار هو.
(اهڙي طرح ڏسڻ ۾ آيو) ڄڻ برهما چتر جي بت ٺاهڻ کان پوءِ ٻيو ڪو پيدا ئي نه ڪيو هجي. 4.
چوويهه:
ٻئي ڀائر جوان ٿي ويا.
بادشاهه حڪومت ڪندي مري ويو.
حسين جهان بيوه ڇڏي ويو.
مڙس کان سواءِ (هوءَ) ڏاڍي اداس هئي. 5.
وڏيرن (وزير) گڏجي (راڻيءَ کي) چيو ته:
تنهنجو جوان پٽ (هاڻي) حڪومت ڪندو.
(تنهن ڪري) دل جو درد دور ڪر
۽ پٽ جي حسن کي ڏسي جيئرو رهو. 6.
جڏهن ڪيترائي ڏينهن گذري ويا
سو خوشيءَ سان حڪومت ڪندا رهيا.
ماءُ خوبصورت پٽ کي ڏٺو
پوءِ (آهستگي سان) هن بادشاهه کي پنهنجي ذهن مان وساري ڇڏيو. 7.
ٻٽي
مردن جون عورتون، گنڌرباس، ناگاس جون عورتون اچي سندس حسن کي ڏسنديون هيون.
ديوتائن جون زالون، جنات ۽ ڪنارن کي ڏسي حيران ٿي وينديون هيون.
(اهي) سڀ چون ٿا ته راجڪمار جي حسن کي ڏسي خوش ٿيو.
هن وٽان موتي، موتي ۽ سون جا ڪنڊا لڳندا هئا. 9.
ثابت قدم:
(هڪ ٻئي سان ڳالهائيندي) اي سخي! جيڪڏهن اسان کي اهڙو راج ڪمار هڪ ڏينهن ملندو
ان ڪري اچو ته جنم جنم کان قرباني جاري رکون.