هو اهو ئي آهي، جيڪو هن وقت گوپين سان گڏ دلڪش راند ۾ مشغول آهي.464.
ڪرشن مرڪيو ۽ برج منڊل ۾ گوپين سان شرط رکيائين
ڪرشن، مسڪرائيندي، برجا جي گوپين سان شرط واري راند جي ڳالهه ڪئي ۽ چيو، ”اچو، گڏجي درياءَ ۾ ٽپو ڏيون.
جڏهن خدا گوپين سان گڏ جمنا جي پاڻي ۾ ٽپو ڏنو،
اهڙيءَ طرح جڏهن ڪرشن به گوپين سميت جمنا جي پاڻيءَ ۾ ٽپو ڏنو، تڏهن هن تمام جلدي انهن مان هڪ جي منهن کي چمي ڏني.
ڪرشن کي خطاب ڪندي گوپين جو ڪلام:
سويا
شيام (شاعر) جو چوڻ آهي ته، سڀني سهڻي گوپين گڏجي ڪنڌ کي ڏاڍي حڪمت واري ڳالهه ڪئي.
سڀني گوپين گڏجي مسڪرائيندي ڪرشن کي چيو، جنهن جون سهڻيون اکيون هرڻ وانگر وڏيون ۽ مڇيءَ وانگر چست آهن.
(جن جا) جسم سون وانگر (چمڪندڙ) آهن ۽ انهن جا منهن ڪنول جي گلن وانگر نرم آهن (اهي) خواهشن جا آرزومند آهن ۽ چون ٿا ته اي دين جا محافظ!
جنهن جو جسم سون جهڙو آهي، جيڪو هيٺاهين جو محافظ آهي، ان لاءِ، خوش مزاجيءَ سان، انتهائي خوشيءَ سان ۽ مٿو جهڪائي، گوپين عاجزيءَ سان چيو. 466.
گوپين خوشيءَ سان چيو، ”هو، جيڪو تريتا دور ۾ بندرن جو مالڪ هو.
هن ناراض ٿي راون کي ماري ڇڏيو ۽ راضي ٿي وبڀيشن کي بادشاهي ڏني
جن جي مافوق الفطرت قوتن جو سڄي دنيا ۾ چرچو آهي
� � اهي سڀ عورتون هن سان هن جي شوقين راند بابت بحث ڪنديون آهن، انهن کي چندي جو نالو ياد آيو ۽ ورجايو ويو ۽ پنهنجي مڙس جي حيثيت ۾ هن ڪرشن کان دعا گهري.
جڏهن گوپين راس بکني جي ڳالهه ڪئي، تڏهن ڪرشن کين صاف جواب ڏنو
جڏهن گوپين خوشيءَ جي ڳالهه ڪئي ته ڪرشن کين صاف صاف چيو ته هنن پنهنجي مڙس کي ڇڏي ڏنو آهي ۽ مرڻ کان پوءِ به کين معاف نه ڪيو ويندو.
مون کي توسان پيار ناهي، تون ڇو ٿو ڳوڙها ڳاڙين (پيار) رس جا.
هن چيو، ”مون کي توسان پيار ناهي ۽ تون مون سان محبت جي لذتن جون ڳالهيون ڇو ٿو ڪرين؟“ اهو چئي ڪرشن خاموش ٿي ويو ۽ بانسري تي ڪيفي جي راڳ وڄائڻ لڳو.
گوپين کي خطاب ڪندي ڪرشن جو ڪلام:
سويا
شاعر شيام چوي ٿو، جڏهن ڪرشن سڀني خوبصورت گوپين کي مسڪراهٽ سان جواب ڏنو.
جڏهن ڪرشن مسڪرائيندي گوپين کي اهو جواب ڏنو، تڏهن به هنن ڪرشن کي نه مڃيو ۽ پنهنجن گهرن ڏانهن موٽي آيا ۽ سندس چهرو ڏسي حيران ٿي ويا.
پوءِ ڪرشن بانسري کي هٿ ۾ کنيو ۽ ان تي هلڻ لڳو
بانسري جي آواز جو گوپين تي اهڙو اثر ٿيو جو هنن محسوس ڪيو ته ڪرشن هنن جي زخمن تي لوڻ لڳايو آهي.
جهڙيءَ طرح هرڻ کي هرڻ ۾ ڏٺو ويندو آهي، اهڙيءَ طرح ڪرشن به گوپين ۾ هوندو هو
ڪرشن کي ڏسي دشمن به خوش ٿيا ۽ سندن دل ۾ ڪرشن جو جلال وڌي ويو.
جنهن کي ڏسي هرڻ ڀڄي وڃن ٿا ۽ پوءِ دل ۾ ڪو به خوف نه ٿو رهي.
جنهن کي ڏسڻ لاءِ جهنگ جا هرڻ ڊوڙندا اچن ٿا ۽ جن جو ذهن ڪرشن کي ڏسڻ چاهي ٿو، اهو ئي ڪرشن جنگل ۾ آهي ۽ جيڪو به هن کي ڏسندو آهي، تنهن جو ذهن هن کي ڏسڻ لاءِ لالچندو آهي.
ڪرشن کي خطاب ڪندي گوپين جو ڪلام:
سويا
اهي ئي گوپيون ڪرشن کي چوڻ لڳيون، جنهن جا لفظ امرت وانگر مٺا آهن.
انهيءَ گوپي، مٺي آتم ڪٿا ٻڌائيندي چيو، ”اسان ان سان بحث ڪري رهيا آهيون، جيڪو سڀني سنتن جي ڏکن کي دور ڪرڻ وارو آهي.
اهو هائو! اسان جي مڙسن کي ڇڏي، اسان جو عقيدو توسان پيارو ٿي ويو آهي.
اسان پنهنجي مڙس کي ڇڏي ڪري ڪرشن وٽ آيا آهيون ڇاڪاڻ ته اسان جي جسم ۾ خواهش جي طاقت جو اثر تمام گهڻو وڌي رهيو آهي ۽ توهان کي ڏسي، اسان انهن طاقتن کي دٻائي نه سگهياسين.
شاعر جو ڪلام:
سويا
ڪرشن دل ۾ سوچيو ته هي گوپيون هن کي ڏسي هوس ۾ مست ٿي ويون آهن
پوءِ هو، بنا ڪنهن لالچ جي، عام ماڻهن وانگر ساڻن ورتائين
هن پنهنجو پاڻ کي انهن گوپين سان جذب ڪيو، جيڪي هوس ۾ ٻرنديون هيون
شاعر شيام چوي ٿو ته هن مزاحيه ڊرامي ۾ اها ڳالهه سمجهه کان ٻاهر آهي ته ڪرشن گوپين کي پيدا ڪيو آهي يا گوپين ڪرشن کي دوکو ڏنو آهي.
جنهن ٽريتا يوگ ۾ رام جو روپ اختيار ڪيو ۽ بهترين اخلاق ڪيو؛
جنهن تريتا جي دور ۾ رام جي روپ ۾ ظهور ڪري، نرميءَ جا ٻيا به ڪيترائي ڪم ڪيا، اهو ئي دشمنن جو ناس ڪندڙ ۽ هر حال ۾ سنتن جو محافظ آهي.
اهو ئي رام، دواپار دور ۾، ڪرشن وانگر زرد لباس پهريل ۽ دشمنن جو قاتل آهي.
هو هاڻي برجا جي گوپين سان مسڪرائيندي دلڪش راند ۾ مشغول آهي. 473.
هو مالسيري ۽ رامڪلي ۽ سٺي سارنگ (راگا) پنهنجي مرضي سان (بانسري ۾) وڄائيندو آهي.
هو هر ڪنهن کي پنهنجي بانسري جي آوازن ذريعي مالشري، رامڪلي، سارنگ، جيوت شري، شُدھ ملهار ۽ بلاول جي موسيقيءَ جي موسيقيءَ کي ٻڌڻ لاءِ آماده ڪري رهيو آهي.
مرلي هٿ ۾ کڻي، خوشيءَ سان کيڏي ٿو.