اي عورت! تو مون سان ڪوڙ ڳالهايو.
مان تنهنجي ڏاڙهي ڪٽيندس. 9.
(بادشاهه) هڪ تيز استرا گهرايو
۽ بادشاهه ان کي هٿ ۾ کنيو.
هن جا سڀ وار ڪٽي ڇڏيا.
عورت تاڙيون وڄائي کلڻ لڳيون. 10.
ٻٽي
(پهريون) بادشاھه کان پاڻي کنيو (پوءِ) جھانٽ کي پنهنجي هٿ مان جهليائين.
انهن عورتن کي ڏيکاري، هن شرط رکيا. 11.
هتي سري چرتروپاخيان جي تريا چارترا جي منتري ڀوپ سمواد جي 190 هين باب جو نتيجو آهي، سڀ ڪجهه سٺو آهي. 190.3600. هلي ٿو
چوويهه:
لاهور ۾ هڪ ڌيءُ به رهندي هئي.
سڀ کيس پربين راءِ سڏيندا هئا.
سندس خوبصورتي بي حساب هئي
هن کي ڏسي ديوتائن جون مائرون به شرمسار ٿي ويون. 1.
ٻٽي
هڪ مغل سندس لاش کي غسل ڪندي ڏسي حيران ٿي ويو.
برهون جي تير جي آواز سان هو بي هوش ٿي زمين تي ڪري پيو. 2.
چوويهه:
هو گهر آيو ۽ هڪ نوڪر کي سڏيائين.
۽ کيس سڀ ڪجهه ٻڌايو.
جيڪڏهن توهان مون کي هن سان ملن ٿا
پوءِ جيڪو (انعام) گھريو سو حاصل ڪر. 3.
پوءِ اها نوڪر پنهنجي گهر هلي وئي
۽ ائين ڳالهائڻ شروع ڪيو.
تنهنجي ماءُ توکي سڏي ٿي.
ان ڪري مون کي هتي موڪليو ويو آهي. 4.
جڏهن هن هن کي چيو ته،
سو ڌيءُ به ماءُ سان ملڻ ٿي گھري.
کيس سُکپال ۾ ويهاريو
۽ دروازي جا پردا مضبوطيءَ سان ڍڪي ڇڏيائين. 5.
هو ڪجهه به نه ڏسي سگهيو.
Pfekutani هن کي جتي چاهي وٺي سگهي ٿو.
سندس ماءُ جو نالو وٺي، کيس وٺي ويو
۽ اهو کڻي مغل جي گهر ۾ آيو. 6.
اتي وڃي پردو ڪڍيائين
جتي طاس بيگ ساج تي ويٺو هو.
پوءِ مغل آيو ۽ (سندس) هٿ پڪڙيائين.
(هوءَ) عورت جي ذهن ۾ حيران ٿي وئي. 7.
(مان سوچڻ لڳس ته) ترڪ منهنجي جسم کي پنهنجي جسم سان ڇڪيو آهي.
(پوءِ) هاڻي منهنجو دين خراب ٿي ويو آهي.
ائين ڪرڻ سان ڪو به ڪردار رانديون نه
جنهن سان مان (مغلن جي ظلم کان) آزاد ٿي ويندس. 8.
(مغل ڏانهن مخاطب ٿي چوڻ لڳو) هاڻي جيڪڏهن توهان کي اجازت هجي
تنهن ڪري مون هر قسم جي خوبصورت سينگار تي رکيا آهن.
پوء اچو ۽ توهان سان گڏ لطف اندوز ڪريو
۽ دل جي درد کي دور ڪريو. 9.
ٻٽي
مان هار سينگار ڪندس ۽ ان کي توسان نيلو ڪندس.
پوءِ مان تنهنجي گهر ۾ تنهنجي اردگاني بڻجي ويندس. 10.
چوويهه:
اهو چئي (هوءَ) اتي هلي وئي
۽ گھر کي (ٻاهر کان) باهه ڏئي ڇڏي.
(اهڙيءَ طرح) مغلن کي مثاني سميت ساڙي ڇڏيو.
عورت پنهنجو مذهب بچايو. 11.
هتي ختم ٿئي ٿو منتري ڀوپ سمواد جو 191 هين باب سري چرتروپاخيان جي تريا چرتر جي، تمام سٺو آهي. 191.3611. هلي ٿو
ٻٽي
تيج سنگهه نالي هڪ وڏو بادشاهه هو، جيڪو ڏاڍو سهڻو هو.
هن کي گان ڪالا نالي هڪ نوڪر هئي، جيڪا رتي (ڪما ديو جي زال) وانگر سهڻي هئي.
چوويهه:
بادشاهه کي هن جو ڏاڍو پيار هو
(جنهن جي ڪري کيس) غلام مان راڻي بڻايو ويو.
جيئن ڪنهن به ڪيميائي سان
ٽامي کي سون ۾ تبديل ڪري ٿو. 2.
ثابت قدم:
ڏينهن رات بادشاهه سندس گهر آيو
۽ رات ڏينهن هن سان کيڏندو هو.
اها نوڪر ٻانهيءَ سان اٽڪي پئي
۽ مڙس (بادشاهه) جو پيار پوءِ وسري ويو. 3.
تل چُگانا (نام داس سُتو) گيت ٻڌي مگن ٿي ويو.
(هن) هڪدم بادشاهه جي محبت کي وساري ڇڏيو.
ھڪڙو ماڻھو جيڪو ھڪڙي نوڪر سان پيار ۾ پوي ٿو،