هو بادشاهن جي ٽولي تي ڪري پيو ۽ پنهنجي هلت سان، سڀني کي ڀڄائي ڇڏيائين
انهن کي رتوڇاڻ کان سواءِ ئي رتوڇاڻ بنايو آهي ۽ ڪيترائي زخم رسيا آهن.
هن ڪيترن ئي رٿ سوارن کي سندن رٿن کان محروم ڪيو ۽ ڪيترن کي زخمي ڪيو. شاعر شيام چوي ٿو ته اهڙيءَ طرح بلرام پنهنجي بهادري جو مظاهرو ويڙهاڪن کي ڪيو.
(بلرام) ڪاوڙ ۾ ڀرجي، هٿ ۾ ڪرپن جهلي، رن ۾ ڏاڍي خوفناڪ صورت اختيار ڪئي.
بلرام فخر سان ميدان جنگ ۾ ڊوڙي رهيو آهي، مون سان ڀريل ۽ تلوار هٿ ۾ کڻي، هن کي ڪنهن جي پرواهه ناهي.
راڳ جي راڳ ۾ ايتري ته تلخي به آهي، جو شيام شاعر چون ٿا، (ڄڻ) شرابي.
هو شراب جي نشي ۾ لت پت ۽ غضب سان ڀريل ڏسڻ ۾ اچي ٿو ۽ دشمنن کي ماري رهيو آهي جيڪو پاڻ کي خوفناڪ يام وانگر ظاهر ڪري ٿو. 1836.
وڏي غضب ۾، دشمنن جا مٿو ڪٽيا ويا
ڪيترن جا هٿ ۽ پير ڪٽيا ويا آهن ۽ ڪيترن ئي ويڙهاڪن جي جسم جي ٻين حصن تي زخم آهن
جيڪي پاڻ کي مضبوط سڏين ٿا، سي (به) پنھنجي جاءِ تان ڀڄي ويا آھن.
جيڪي پاڻ کي طاقتور سڏيندا هئا سي پنهنجون جڳهون ڇڏي ڀڄي ويا آهن ۽ تيرن سان لڳل ويڙهاڪن کي ڍڳين وانگر لڳي ٿو.1837.
هتي بلراما اهڙي جنگ وڙهي آهي ۽ اتي شري ڪرشن (ذهن ۾) ڪاوڙ وڌي آهي.
انهيءَ پاسي بلرام اهڙيءَ ريت جنگ وڙهيو ۽ انهيءَ پاسي ڪرشن ناراض ٿي، هڪ ئي تير سان ڪنهن کي به ڌڪ هنيو، جنهن به ساڻس مقابلو ڪيو.
راجا جو سمورو لشڪر جيڪو اتي موجود هو، ان کي هن هڪ ئي لمحي ۾ يما جي گهر ڏانهن موڪلي ڇڏيو.
1838ع ۾ ڪرشن جي اهڙي لڙائي ڏسي، سڀ دشمن پنهنجي برداشت کي ڇڏي ڀڄي ويا.
ويڙهاڪ، جيڪي وڏائيءَ سان ڀريل هئا، سي (پنهنجي) پالڻهار جي ڪم کي ڏسي ناراض ٿي ويا آهن.
اهي جنگي جن کي شرم محسوس ٿي رهي هئي، اهي به هاڻي ڪرشن کي شڪست ڏيڻ جي ارادي سان، ڪاوڙ ۾ اچي پنهنجي هٻڪ کي ڇڏي، جنگي ڍول وڄائي، هن جي سامهون اچي بيٺا.
شري ڪرشن پنهنجي ھٿ ۾ ڪمان سان تير ھلايو آھي.
ڪرشن پنهنجي ڪمان کي هٿ ۾ جهلي پنهنجو تير ڇڏائي ڇڏيو ۽ هن هڪ ئي تير سان سئو دشمنن کي ماري ڇڏيو.1839.
چوپي
جراسند جي لشڪر ڪرشن هٿان مارجي ويو
جراسند جي لشڪر کي ڪرشن هٿان ماريو ويو ۽ اهڙي طرح راجا جي غرور کي چيڀاٽي ڇڏيو.
(بادشاهه دل ۾ سوچڻ لڳو ته) هاڻي ٻڌاءِ ته مان ڇا ڪريان؟
بادشاهه سوچيو ته پوءِ ڪهڙو قدم کڻڻ گهرجي ۽ ان ڏينهن جنگ ۾ ڪيئن مري وڃي؟
ائين سوچيندي چت کي هٿ ۾ کنيو
ائين سوچيندي هن پنهنجي ڪمان کي هٿ ۾ کنيو ۽ وري ڪرشن سان وڙهڻ جو سوچيو.
هو هٿيار ڦٽا ڪري اڳيان آيو آهي.
1841ع ۾ ڪرشن جي سامهون هٿ پير هڻي آيو.
DOHRA
جنگ جي ميدان ۾ جراسنڊا ڪمان تي تير رکيو.
پوءِ جراسنڌ پنهنجو ڪمان ۽ تير کڻي ۽ تاج پهري، ڪرشن کي چيو، 1842.
ڪرشن کي خطاب ڪندي جراسند جي تقرير:
سويا
”اي ڪرشن! جيڪڏهن توهان وٽ ڪا طاقت ۽ طاقت آهي ته پوءِ مون کي ڏيکار
اتي بيٺو، مون ڏانهن ڇا ٿو ڏسين؟ مان تو کي پنهنجي تير سان مارڻ وارو آهيان، ڪٿي به نه ڀڄ
”اي بيوقوف يادو! پاڻ کي تسليم ڪيو، ٻي صورت ۾ مون سان وڏي احتياط سان وڙهندا
جنگ ۾ پنهنجي زندگي ڇو ختم ڪرڻ چاهين ٿا؟ وڃو ۽ پنھنجن ڍورن ۽ ڍورن کي آرام سان جنگل ۾ چرايو.“ 1843.
شاعر شيام شري ڪرشن جي ذهن جي حالت بيان ڪري ٿو جڏهن هن بادشاهه کان اهڙيون ڳالهيون ٻڌيون.
جڏهن ڪرشن بادشاهه جا اهي لفظ ٻڌا، تڏهن هن جي ذهن ۾ غضب ائين ڀڙڪي پيو، جيئن اُن ۾ گيهه وجهڻ سان باهه ٻرندي هجي.
جيئن گيدڙ جي رڙ ٻڌي پنجري ۾ شينهن گوڙ ڪري ٿو، تيئن شري ڪرشن جي دماغ جي حالت به اهڙي آهي.
1844. ”جيئن شينهن گيدڙن جو رڙ ٻڌي ڪاوڙ ۾ اچي ٿو، يا جيئن ڪپڙن ۾ ڪانڊيرا هڻڻ تي دل ڪاوڙجي ٿو.
انهيءَ پاسي ڪرشن ناراض ٿي، ڪيترائي تير ڇڏيا
ان پاسي بادشاهه ڪاوڙ ۾ لال اکين سان، پنهنجي ڪمان کي هٿ ۾ کنيو
تير (بادشاهه جاراسندا جا) جيڪي شري ڪرشن وٽ آيا، انهن سڀني کي ٽڪر ٽڪر ڪري اڇلائي ڇڏيو.
جيڪي تير ڪرشن جي طرف اچي رهيا هئا، تن کي هن روڪي ورتو ۽ ڪرشن جا تير ڪنگ کي ڇهي به نه رهيا آهن.1845.
هتي راجا سري ڪرشن سان وڙهندو آهي ۽ اتان کان بلراما هڪ لفظ (هن کي) چوندا آهن،
ان طرف راجا ڪرشن سان جنگ ڪري رهيو آهي ۽ ان طرف بلرام راجا کي چيو ته ”اسان تنهنجي ويڙهاڪن کي ماري ڇڏيو آهي، پر تنهن هوندي به توکي شرم نه ٿو اچي.
”اي بادشاهه! پنهنجي گهر موٽي وڃ، وڙهندي ڇا حاصل ڪندين؟ اي بادشاهه! تون هرڻ وانگر آهين ۽